donderdag 30 augustus 2007

Na Slotverklaring nu het 'Overgangsakkoord'

Een aantal maal heb ik jullie al bericht over de perikelen rond de slotverklaring. Vanaf gisteren gaat het vervolg hiervan over het..Overgangsakkoord'.

Vertegenwoordigers van Nederland en Curaçao hebben op eregisteren (28 augustus 2007) het zogenaamde Overgangsakkoord getekend. In dit akkoord is vastgelegd hoe de overgangsperiode tot 15 december 2008 eruit gaat zien, de datum dat Curaçao de status van een autonoom land binnen het Koninkrijk krijgt.

Nederland brengt bijna 1,75 miljard euro mee om de Curaçaose schuld over te nemen en trekt 25 miljoen euro voor het Sociaal Economisch Initiatief (SEI). Daarnaast komt er 1 miljoen euro beschikbaar voor het oplossen van urgente problemen. Om misverstanden en wantrouwen uit de weg te ruimen wordt één en ander vastgelegd in een Algemene Maatregel van Rijksbestuur, een wet dus.

*Vriend en vijand op Curaçao moet toegeven dat hiermee een uitstekend resultaat is binnengehaald. De voormalige PAR-PNP-MAN coalitie nam een aantal onpopulaire maatregelen, zoals het fors snijden in het overheidsapparaat om tegemoet te komen aan wensen van het IMF. Men was heel dichtbij de goedkeuring van deze instantie maar op het laatste moment trok Nederland in de persoon van staatssecretaris Gijs de Vries (VVD) de poot terug. Bij de verkiezingen in 2002 kreeg men de kous op de kop en won Frente Obrero (FOL) van Anthony Godett met overmacht.

Nederland zag al snel in dat men van de regen in de drup was geraakt. Op Curacao verdween het vertrouwen in de Koninkrijkspartner volledig. Zelfs nu nog worden Nederlandse politici als verraders beschouwd door de gebeurtenissen van toen. Daarom waren velen sceptisch ten aanzien van de Slotverklaring waarin Nederland zich bereid verklaarde om de schuldenlast grotendeels over te nemen. Jaja en wat kopen wij voor bereidheid? Wellicht is dat een van de redenen waarom de afspraken uit het zojuist getekende overgangsakkoord in een Algemene Maatregel van Rijksbestuur worden gegoten.

Het piepelen van Pourier en het vervolgens aantreden van de FOL-regering vormden een dieptepunt in de politieke verhouding met Nederland. Hoe paradoxaal maar waarschijnlijk was het op dat moment precies nodig.


* met dank aan Casaspider voor deze analyse!!!!

woensdag 29 augustus 2007

Donkere wolken boven ons huis...

De titel van dit bericht is niet figuurlijk bedoeld, maar letterlijk. We hebben de laatste dagen nogal wat regen. Dat levert soms mooie plaatjes op. Bijvoorbeeld deze van onze straat!

klik op de foto voor een vergroting. Ons huis is wit en staat in het midden.....

Invasie op Curaçao

Hoe weinig wij Antillianen en Nederlanders van elkaar begrijpen, bleek deze week maar weer eens. De Evangelische Omroep verzorgde een ‘nep’-rapportage op de radio over een invasie van Chavez (Venezuela) op Curaçao om daarmee een discussie uit te lokken of in te leiden over de mogelijke reactie van Nederland als Chavez daadwerkelijk zou besluiten om de Antillen te annexeren.

Dit soort ‘galgenhumor’ wordt hier op Curaçao niet gewaardeerd. En om een discussie over dit onderwerp in te leiden met een op realisme gebaseerde, maar niet-echte reportage slaat de plank al helemaal mis. Waar is dat nou goed voor?

Hilarisch is echter de reactie van de Curaçaose politiek, bij monde van PAR fractievoorzitter en Statenlid Pedro Atacho. Hij omschrijft de EO rapportage als "riooljournalistiek" en denkt dat Nederland op zijn kop zou staan als zoiets gemaakt zou worden over een Duitse invasie in Nederland. Ik vrees voor de PAR, dat niemand daar wakker van ligt in Nederland. Sterker: je krijgt in ons koude kikkerland alleen nog maar warme handen als de Duitser vervangen wordt door de Islamiet. Iedere tijdvak kent zijn eigen vijand, nietwaar?

Chavez is een steeds weer terugkerend en gevoelig fenomeen in de Antilliaanse politiek (en dus ook op mijn weblog). En dat begrijpt Nederland weer niet. Een invasie...., laat me niet lachen zou een ieder zeggen. In werkelijkheid gaat het echter niet om de angst voor een invasie, zoals wij die militair kennen. Nee, hier op de Antillen wordt goed begrepen, dat Chavez, als geen ander invloed heeft in de regio. En de zegen die Venezuela is op economisch terrein staat in contrast met de verbale politiek van Chavez, waar ze hier niet veel van op hebben...

Goede buurmanschap (de rode lijn van elke Antilliaanse regering) betekent dat je elkaar niet voor de voeten loopt en elkaar ook niet op (rare) ideeën brengt. En elkaar al helemaal niet bekritiseert of ‘gedrag’ suggereert... Echt of nep, dat doet niet ter zake.....

zondag 19 augustus 2007

Gifslangen in Zaandam!!!!

Schreef ik onlangs nog over slangen op Curaçao (klik hier), in Zaandam gaat het er heel wat heftiger aan toe. In de Volkskrant las ik dat de Parkstraat in Zaandam ernstig rekening moet houden met wellicht ontsnapte gifslangen uit een slecht gebouwd en verwaarloosd terarrium.

Het bericht is voor ons extra beladen, daar Jonathan en Daniel naar school gingen in de Parkstraat. Ik ben benieuwd hoe Et Buut deze situatie te lijf gaat. Gelukkig zijn slangen bang uitgevallen en hebben ze over het algemeen een hekel aan rumoer. Dus kinderen van Et Buut: herrie maken morgen op het schoolplein!!!!!!!!!

En zojuist (20:25, nl tijd) ook een mooi item over dit onderwerp op het JEUGDJOURNAAL gezien! Leuk voor met name Jonathan, want de kinderen die geïnterviewd werden, kwamen allemaal uit zijn groep: TWAN, MILAN, JEROM, MARIJE en KIMBERLEY (Jonathan's first love)......

Je begrijpt dat het heimweegehalte bij de jongens nu tot een absoluut hoogtepunt is gestegen!

Orkaan Dean...(3)

Het is nu zondagmorgen, 19 augustus. Vannacht heeft het geregend en zwaar geonweerd, maar de wind was daarbij eigenlijk afwezig. De jongens vonden het wel spannend. Op dit moment is het bewolkt, maar schijnt de zon er volop tussen door.

Dat is wel anders voor Jamaica en de Cayman Islands. Zij gaan vandaag en morgen een zware tijd tegemoet:



Orkaan Dean verplaatst zich met 240 kilometer per uur (nu dus richting Jamaica). Vervolgens zal de orkaan via het Mexicaanse schiereiland Yucatan richting Texas trekken. Er vielen drie doden op St. Lucia, in de Dominicaanse Republiek en op Martinique.

vrijdag 17 augustus 2007

Orkaan Dean...(2)

Vanmiddag keek ik even in de krant naar de ontwikkeling van de tot dusver bekendstaande Tropische Storm Dean en zag tot mijn schrik dat hij nu Orkaan is en recht afstevend op de Cayman Islands (Kaaiman Eilanden).
Met de hurricane Ivan (2004) in gedachte moet de schrik er daar aardig inzitten. Eén van de inwoners is een oud buurman van mij uit Hilversum: Hendrik Jan van Genderen. Broer van Wouter.

Ik hoop van harte dat hij en zijn familie en het hele eiland deze orkaan weerstaan.

Op Curaçao is het rustig. De orkaan heeft hier tot gevolg dat het waanzinnig bewolkt is - ongekend voor Curaçao - en heel heiïg. Maar verder is het windstil. Dat heeft dan vervolgens tot gevolg dat het waanzinnig warm is.

Te benijden als je op de Cayman Islands woont!

donderdag 16 augustus 2007

Chavez in de armen van Wilders en Rutte!

Chavez keek van de week naar de televisie en zag hoe zijn (voormalige) vrienden uit Rusland de wereld lieten zien hoe je je expansiedriften de vrije loop kan laten. Van de Denen leerde hij vervolgens dat er internationale regels zijn die gebiedsuitbreiding onder water reguleren en van zijn adviseurs vernam hij dat Venezuela als enig land van Zuid-Amerika onder water tot aan de Dominicaanse Republiek, Haïti en Puerto Rico reikt....

Het Caraïbische gebied "Eso es Venezuela"!!!!

Eén en ander is het directe gevolg van de VN-conventie over het Zeerecht, die de deelnemende landen de mogelijkheid biedt om aanspraak te maken op een economische zone tot 200 mijl uit de kust (en onder omstandigheden, zoals een continental plat, zelfs tot 350 km). De vastlegging van de onderzeese grenzen dient voor 2009 te gebeuren, wamt claims na die tijd worden niet (meer) in behandeling genomen.

Welk ministerie in Den Haag zit er nu te slapen?

Nederland kan haar potentiële gebiedsomvang ten behoeve van gas- en oliewinning in één klap vertienvoudigen! Gerekend vanaf St Maarten (het meest noordelijke deel van het Koninkrijk der Nederlanden in het Caraïbische gebied) kunnen we tot aan de Keys en Miami een claim neerleggen! Vanuit Aruba komen Panama en Colombia in zicht! Waar wachten wij nog op? De dalende Nederlandse bodem van de Waddenzee kan een halt worden toegeroepen. In plaats daarvan laten we de Antillen dalen!

Ik heb echter een donkerbruin vermoeden dat een slapend ministerie eerder het gevolg is van een mastercomplot van Wilders en Rutte. Hun partijen (de PVV & de VVD) zullen immers nimmer toestaan dat de bodem van Curaçao en de andere overzeese gebiedsdelen zullen dalen. Het doemscenario van zinkende eilanden staat de oplossing van het "Antillenprobleem" in de weg.

Want waar moet je onze donkere landgenoten dan naar toesturen?

En zo wordt Chavez, al is het maar voor één keertje, een goede vriend van deze woorddadige liberalen. Zij zullen hem dit keer geen strobreed in de weg leggen....

woensdag 15 augustus 2007

Duiken met John & Reinoud

Nu wonen we zo dicht bij één van de mooiste riffen van Curaçao, maar duiken blijft toch een sporadische activiteit. De aanleiding, zoals gisteren, is toch vaak het bezoek. John heeft zijn vakantie nuttig besteed door zijn PADI (duikbrevet) te halen en gisteren was dan zijn vuurdoop in het water van Vaersenbaai. Mijn laatste duik dateert alweer van september vorig jaar. Voor beiden dus spannend, maar ook onder toeziend oog van Reinoud, onze steun en toeverlaat boven én onder water.

De duik bracht ons 45 minuten onder de zeespiegel op 15 meter diepte. Na 1 minuut, eigenlijk tijdens de daling, hadden we al een ontmoeting met een zeeschildpad. Veel over gehoord, maar gezien had ik ze nog niet. Daarna het rif af naar beneden. Prachtige vissen, een dikke spotted Murena en heel mooi koraal. John ging moeiteloos door het water en leek een volleerde duiker. Reinoud is er natuurlijk één. Met hem erbij voel je je altijd veilig. En ikzelf had het ritme weer snel te pakken en voelde me heerlijk in het water.

Moeten we toch vaker doen. Aysheline kon helaas niet mee, want zij behoort tot de werkende klasse, die het drukke weekend of de vakantie moeten benutten om het leven onder water te kunnen aanschouwen...

John, Mill, Raoul en Isabel zijn inmiddels vertrokken naar Nederland. We hebben een hele leuke tijd met ze gehad, 20 dagen lang!
De tranen op Hato – bij de jongens – bleven dit keer achterwege. Meestal heeft met name Daniel het te kwaad met afscheid nemen. Op mijn vraag waarom dit keer niet, zeiden ze: “het was zo gezellig, we kunnen alleen maar aan de leuke dingen denken”.

We zijn nu een half uurtje thuis en Daniel is toch wat stiller dan normaal. Gelukkig hebben Raoul en Isabel een aantal Playstation spelletjes achtergelaten. Dat vergoedt een hoop gemis.....

Tropische Storm DEAN.....(1)

Het Caraïbische gebied staat bekend om zon, zee en strand. Maar helaas ook om de vele Orkanen die in het seizoen (juni tot november) voorbij kunnen trekken.

De Benedenwindse eilanden, waaronder Curaçao hebben zelden last van orkanen en dat komt omdat de aarde naar het oosten draait en we op het noordelijk halfrond zitten. Stormen en orkanen die zich boven de Atlantische Oceaan ontwikkelen buigen daardoor 'automatisch' af naar het noorden.

Sinds het begin van het orkaanseizoen dit jaar zijn er drie stormen geweest die het niet tot Orkaan hebben gemaakt. Deze vierde storm, met de letter D dus (Dean) lijkt het wel te halen, maar onduidelijk is nog waar hij naar toegaat.....

Dat Curaçao ontzien wordt, is echter zeer aannemelijk. zoals de verwachting nu is (15/8: 10:10) zal het centrum langs de Dominicaanse republiek en de Bovenwindse eilanden (Saba, St Eustachius en St Maarten) trekken:

Voorlopig is de storm nog 2250 km verwijderd van de Antillen. De windsnelheid kan mogelijk oplopen tot 180 km/per uur in het komende weekend.

Orkaandeskundigen voorspelden dat het dit jaar het drukste orkaanseizoen ooit op de Atlantische oceaan gaat worden, maar deze verwachting is ondertussen bijgesteld naar beneden.

Curaçao kan zich wel opmaken voor een hete week, omdat aan de rand van een langstrekkende orkaan vrijwel geen wind is. Iedereen die bij ons op bezoek is geweest, weet hoe warm het dan kan zijn......

maandag 13 augustus 2007

De Christoffelberg...

De Christoffelberg ook wel Mount Christoffel of St Christoffel genoemd, schiet omhoog vanuit het nordwesten van het eiland tot 375 meter boven de zeespiegel. Afgelopen zondag hebben John, Mill, Raoul, Isabel Jonathan en ik deze Curaçaose geweldenaar (;-) bedwongen, hetgeen me mijn nieuwe schoenen heeft gekost. Ik schreef daar in een eerder bericht al over. Daniel was nog iets te klein voor deze tocht en Aysheline moest dus thuis blijven. Daar deed ze overigens - dit keer - niet moeilijk over!

De grotten die in deze berg zijn gebouwd werden als vluchtplaats gebruikt door de Caiquetio Indianen, de eerste inwoners van Curaçao. Culturele uitingen van deze Indianen zijn nog steeds te bewonderen in de muurschilderingen en petrogliefen die ze achter hebben gelaten.

De berg staat midden in het Christoffelpark, een natuurreservaat, dat plaats geeft aan een grote verzameling planten en dieren, waarvan sommigen nergens anders ter wereld voorkomen. Zo kun je extreem zeldzame orchideeën tegenkomen, witstaart bokken (door de Indianen geïmporteerd in de 14e en 15e eeuw) en neon-blauwe Iguanas (leguanen). Hummingbirds, papagaaien, vleermuizen en Trupial vogels zijn voor het getrainde oog ook te zien.

Die hebben wij natuurlijk niet gezien, want ons oog is niet getraind.

Het Christoffelpark kan betreden worden via het oude Savonet landhuis, dat ook nog ruimte biedt aan het nieuwe Museum of Natural and Cultural History.

Het park kent drie trails: de Zorgvlied Route, die je meeneemt via de noordkant van het eiland rond de oostelijke flank van de Christoffelberg, waar ook de Indiaanse grotten zijn; de Zevenbergen Route, die door het zuidwestelijke deel van het park gaat en fantastische panorama’s biedt en tenslotte de Christoffel Trail, die wij gisteren hebben gelopen en die je brengt bij het hoogste punt van het eiland:

De Curaçaose Zweepslang

Van de 2500 verschillende soorten slangen op de wereld, komen er 2 voor op Curaçao: de zilverslang en de Curaçaose zweepslang (Liophis triscalis). In het Papiamento heet hij: Colebra di Kòrsou:

De Curaçaose zweepslang (zie foto) is endemisch. Dat wil zeggen: hij komt alleen op Curaçao voor. Deze slang heeft een lengte van iets meer dan een meter en heeft een grijsbruine kleur met drie lichtbruine strepen op zijn rug en twee strepen op zijn staart.

De 2500 soorten zijn te verdelen over twee groepen: gifslangen en wurgslangen. De Curaçaose slang behoort tot de groep van de wurgslangen. Dit betekent dat het dier zijn prooi niet met gif verlamt voordat hij die opeet, maar met zijn lichaam om zijn prooi heen draait, het lichaam plat drukkend totdat het niet meer kan ademen en zo dood gaat. Op deze manier doodt en eet de Curaçaose zweepslang hagedissen, kakkerlakken, kikkers en muizen.

Zoals gezegd, de zweepslang is een wurgslang en geen gifslang. Er bestaan wel giftige soorten zweepslangen, maar die komen alleen in Australië voor.

Jonathan, Raoul en Isabel moesten even slikken, maar toen ze overtuigd waren dat de Curaçaose zweepslang niet in Australië voorkwam, kon de foto gemaakt worden....

zondag 12 augustus 2007

Dat zijn nog eens schoenen...

Onlangs schreef ik over de nieuwe schoenen van Jonathan.

Wel, ook ik heb geen geluk met mijn stappers. Een maand of drie terug kocht ik samen met Aysheline, Jonathan en Daniel afgeprijste sportschoenen in een gerenomeerde sportzaak op het eiland (de Jong Sports). Jonathan vond het maar niets: schoenen van onder de 10 gulden (€4,45), dat kan niks zijn! Ook mijn uitleg dat die schoenen gisteren nog 150 gulden deden, maakte geen indruk.

Vanochtend was dan eindelijk de vuurdoop voor mijn prachtige, maat 47 grote sportschoenen. Agaath is de eerste Drayer geweest die de Christoffelberg, de hoogste van Curaçao, bedwongen heeft en wat is er mooier dan om op haar verjaardag, vandaag, deze geweldige prestatie te evenaren. Samen met John, Mill, hun kinderen en Jonathan!

Om 5.00 uur ging de wekker, om 6.00 uur kwamen John en Mill langs en om 7.00 uur startte onze klimtocht. Om 7.01 uur hoorde ik "pling" en om 7:02 "plang". Een angstige blik naar beneden leerde mij dat Jonathan wederom gelijk had: €4,45 voor een maatje 47, dat is ook niets:

Ik heb desondanks de beklimming afgemaakt (raak nooit je doel uit zicht), maar heb nogal wat (uit)lachende klimmers onderweg ontmoet. Solidair volkje hoor.

zaterdag 11 augustus 2007

Reacties en een nieuwe website

Onlangs kwam ik erachter dat je een gmail account moest hebben om op deze weblog te kunnen reageren. Dat is natuurlijk niet handig en dus heb ik die functionaliteit uitgezet. Je kunt nu gewoon reageren zonder poespas. Ik zou het heel leuk vinden als je dat doet, want dan krijg je toch het idee dat je gelezen wordt.

Onderaan elk bericht zie je zoiets als dit staan:


klik op de tekst reacties en kies dan voor Overig:


Heel simpel en erg gewaardeerd!!!!!

---------------------------------------------
Wist je trouwens dat het bedrijf van Aysheline een nieuwe website heeft? Kijk maar eens op http://www.computer-cursus.nl. Daarin heb ik ook een fotocollage over "Curaçao in plastic" opgenomen.

De school is weer begonnen...

Zowel Jonathan als Daniel schreeuwden dat ze niet naar school wilden, maar helaas. Ook op Curaçao is er een leerplichtwet (van 5 tot 16) en ook Jonathan en Daniel hebben ouders die zich aan de wet houden. Donderdag was het dan zover. Daniel naar groep 4 en Jonathan naar klas 6. Ja, je leest het goed: de onderbouw bevindt zich in de fase van funderend onderwijs, dus groepen. De bovenbouw volgt nog het oude systeem, dus klassen.

Daniel zit bij juffrouw Corien (not related, dd) en Jonathan zit bij juffrouw Sureille (zie foto). Ik ken geen van beiden erg goed, maar dat zal de komende maand vast veranderen. Bovendien zit Jonathan nu naast de klas van Marla, dus genoeg tijd om bij het ophalen van de jongens even een babbeltje te maken.

Het schooluniform is er ook weer. Jonathan heeft zelfs echte gelakte schoentjes (instappers) eronder. Deze schoenen zorgden voor nogal wat consternatie aan het eind van de vakantie, want Jonathan weigerde deze schoenen aan te trekken. Ik had de schoenen nog niet gezien en vermaande Jonathan om zich niet zo aan te stellen, maar toen hij me de schoenen liet zien, wist ik dat hij gelijk had: geen gezicht en niet "cool".
Maar ja, je valt je vrouw natuurlijk niet af in het bijzijn van de kids......slikken dus. Gelukkig voor Jonathan heeft iedereen van die belachelijke schoenen aan, dus de pijn is te delen.... Jonathan zit helemaal achter in de klas, naast zijn oude maatje van vorig jaar: Kevin. Hij heeft het idee dat je achterin de klas wat minder snel last hebt van ingrijpende juffen... Dat zullen we dan nog weleens zien!
Hij heeft me wel al verteld dat hij zijn juf Ginta van vorige jaar, mist. Dat zal voor mij waarschijnlijk anders zijn (zie eerder bericht)

Met het begin van de schooltijd is ook het vroege opstaan weer begonnen: om 5.20 gaat de wekker en om 7.30 begint de les. Aysheline's rooster is voorlopig zodanig dat ik ze op moet halen om 12.30 uur.

En ja, Aysheline is dus ook weer begonnen. Ze heeft nu meer uren Informatica, want haar collega heeft geen contractverlenging gekregen en voor Wiskunde is ze de enige. Ze heeft er weer zin in. Dat moet ook wel, want het onderwijzende gilde op Curaçao is aardig aan het vergrijzen, zo meldde de Amigoe. De helft van al het personeel dat voor de klas staat (1100) kan binnen nu en 10 jaar met de VUT of met pensioen.

Kijk, dat biedt perspectief voor een werkloze...

Waar geef je je geld aan uit?

In een eerder bericht schreef ik al wie de best verdienende nederlandse sporter is: de op Curaçao geboren Antilliaanse honkballer Andruw Jones!

Op de website van "See how they live" kun je een indruk krijgen wat deze sporter met zijn geld heeft gedaan.


Daar had wat mij betreft ook wat nobels tussen kunnen staan...,
maar misschien ken ik hem niet goed genoeg.

donderdag 9 augustus 2007

Mark Rutte

Hij was even op het eiland om in "Dubbelspel" (naar het gelijknamige boek van Frank Martinus Arion) van 2e kamerlid John Leerdam mee te doen. Hij schijnt erg van theater te houden en wellicht dat in hem een groot speler teloor is gegaan, want in het andere theater, in politieke discussies en debatten is hij - volgens Ayheline - erg zwak.

Aysheline was gisteravond samen met Mill naar de UNA (Universiteit van de Nederlandse Antillen) getogen om met Rutte mee te discussiëren over de niet rooskleurige toestand van sommige Antilliaanse jongeren in Nederland (en Curaçao).

Mark Rutte had de voorpagina van de Amigoe waarschijnlijk niet gehaald als hij de schuldsanering (in het kader van de nieuwe Koninkrijksrelaties) niet had gekoppeld aan een terugkeerregeling van criminele Antilliaanse jongeren. Dit paradapaardje van Verdonck, dat de toets van het fatsoen door de Raad van State al niet had overleefd, blijft dus hardnekkig voortleven in liberale kringen. Dat schuldsaneren en terugkeerregelingen niets met elkaar te maken hebben en dat het wetsvoorstel mede de prullebak in gegaan is vanwege het discriminerende karakter ervan, doet volgens de VVD blijkbaar niet ter zake.

Opmerkelijk is Rutte's zienswijze wel, omdat de Sloterverklaring (met schuldsanering) onder architectuur van de VVD (Nicolaï & Zalm) tot stand is gebracht. Het doet zich dan ook aanzien dat Rutte op de UNA met name het thuisfront bediende van wat spierballentaal, mede gelet op jet feit dat hij - zoals Amigoe het omschrijft, "zijn onwetendheid over de Antillen etaleert".

Over het eigenlijke onderwerp "waarom is een deel van de Antilliaanse jeugd, zowel in Nederland als de Antillen, ontspoord?" is nauwelijks gepraat.

Dus als je mee wilt doen, reageer! (je hoeft niet meer te registreren)

woensdag 8 augustus 2007

Met je benen in een cactus!

Deze dagen zijn zeer enerverend. Voor de kinderen is het fantastisch om met Raoul en Isabel te spelen (zie eerder bericht). John is druk bezig zijn PADI (duikbrevet) te halen en Jonathan en Daniel vermaken zich met Mill en kids op het strand. Om 5 uur schuiven Aysheline en ik dan aan op het strand en niet zelden eindigt dit soort sessies in een koude fles rosé en een lekkere maaltijd bij in hun Papagayo-huisje of bij ons op Seru Mansinga (voor zolang die er nog staat;-).

Eregisteren aten we bij hen en de kinderen speelden om het huis tussen de Curaçaose Flora en Fauna. Midden in de tuin van John en Mill staat een 40 cm hoge cactus. Niet te missen als je recht vooruit kijkt, snel over het hoofd te zien als je achteruitloopt!

En ja: Jonathan liep achteruit...

Zelden heb ik zo'n geschreeuw gehoord als op het moment dat beiden elkaar tegenkwamen. Nog harder was het geschreeuw een 5-tal minuten later, toen ik met naald en pincette de stekels van het onding uit Jonathan's been moest verwijderen.
Dankzij Aysheline's wiskundig inzicht kwam de grootste naald uiteindelijk vrij door middel van haar drukpunten techniek (moet ze ook eens bij mij doen).

Gister voor de zekerheid even langs bij de Robert Meyer, onze huisdokter. Hij heeft de resterende stekels verwijderd (waarbij Jonathan geen krimp gaf) en ons richting Boticá (apotheek) gestuurd voor antibioticum.

Ik had alleen mijn telefoon maar bij me - en geen echt fototoestel, maar Daniel wist dit mooie plaatje er toch mee te maken. Het gaat nu weer goed met Jonathan. Aandacht is immers ook een goed medicijn.
(een duidelijk Velema trekje, als je het mij vraagt)!

In ieder geval is hij op tijd ter been om morgen een nieuw schooljaar te beginnen. daarover dus morgen meer...

donderdag 2 augustus 2007

'De pijn van vrijheid'


Een kleine week geleden zag ik bij boekhandel 'Mensing Scaminada' het boek "De Pijn van de Vrijheid van Immaculée Ilibagiza. Dit boek is een persoonlijk verslag van de genocide in Rwanda (1994).

Ik heb een half uur om het boek heengedraaid, in mijn hand gehad, teruggelegd, weer opgepakt en het tenslotte niet gekocht.

Ik kan nog steeds slecht de dagen in april en mei 1994 vergeten en verwerken, toen de wereld opzij keek en toestond dat 800,000 Rwandezen werden vermoord in amper 100 dagen tijd. Daags na het begin van deze ramp vertrok ik met twee collega's om in een verkennende missie uit te zoeken hoe Artsen zonder Grenzen hulp zou kunnen bieden bij een ramp die ons voorstellingsvermogen nog steeds te buiten gaat...

Voor mij betekenden die dagen in Rwanda een ommekeer: de pijn, de onmacht, het verdriet en de bruutheid van wat een mens vermag, kon ik niet meer aan. Ik heb gewerkt als een paard, verdoofd en blind. Eigenlijk niet goed beseffend welke tragedie zich hier afspeelde. Pas in 1996, in Sierra Leone, waar dezelfde gruwelijkheden plaatsvonden, had ik door hoezeer deze tragedie mijn ziel had geraakt en werken in Afrika onmogelijk had gemaakt.

Jaren zijn voorbij gegaan, waarin ik de televisie uitzette, de krant omsloeg en wegvluchtte voor de confrontatie met Rwanda, Sierra Leone, Ethiopië, Eritrea, Sudan.

Tot afgelopen weekend, toen Aysheline terugkwam van de stad en het boek van Immaculée op de tafel legde. Ze had het zojuist gekocht.

Ik heb het boek, net als Aysheline, in amper twee dagen uitgelezen. De pijn kwam terug, de tranen rolden weer, ik droomde zelfs weer over Rwanda! Maar haar relaas is zo krachtig, zo een openbaring, dat het mij ook heeft vrijgemaakt!
Het boek geeft een prachtig antwoord op hoe je de spiraal van geweld kunt doorbreken, hoe je stand kunt houden in situaties die menselijkerwijs niet te bevatten zijn.

Het boek pakte me ook omdat ik Immaculée's 100 dagen in gedachten langs de mijne kon leggen. We zaten niet ver van elkaar vandaan, we kenden elkaar niet, maar de intensiteit van de strijd die zij voerde en het 'gevecht' dat ze aan is gegaan vult de leegte die ik daarna altijd heb gevoeld...

Immaculéé hoort moeiteloos thuis in het rijtje van Ghandi en Mandela.

Als je nieuwsgierig bent geworden, loop naar de Bruna:



Immaculée Ilibagiza
De pijn van de vrijheid
256 bladzijden
Uitgeverij: BZZTÔH
ISBN: 90-453-0416-3

Seru Mansinga.....(de heuvel waar wij op wonen!)

De benaming 'Vista Royal' slaat op het verkavelingsplan waarvan ons huis deel uitmaakt. Er worden een aantal fases van verkaveling onderscheiden. Zo zitten wij in fase 3A en ligt er voor ons, tot aan de zee, fase 3B. Dit gebied is onlangs verkaveld en staat nog helemaal leeg. Vista Royal wordt door het Algemeen Pensioenfonds Nederlandse Antillen (APNA) verkaveld.


(Seru Mansinga)

En deze partij, de APNA kwam van de week met het verontrustende bericht dat er breuken zijn aangetroffen in het kalksteen van de bodem onder fase 3B, of beter gezegd in de heuvel Seru Mansinga, zoals ook de bodem onder ons huis wordt genoemd. De geologie trekt zich namelijk niet zoveel aan van verkavelingsplannen en hun grenzen. Uit een studie uit 1976 is gebleken dat de bodem als onstabiel moet worden aangemerkt….

Een dag later werd de verontrusting groter (en bozer) toen bleek dat APNA, die de verkoop van de laatste resterende kavels nu heeft gestaakt, 10 maanden geleden al op de hoogte was gebracht van dit rapport uit 1976. Gevraagd naar de beweegredenen om het nu – na 10 maanden - bekend te maken, meldde APNA dat individuele bewoners deze informatie (uit 1976!) zelf op het spoor was gekomen en dat het dus maar beter was om iedereen te informeren.

Als aangrenzende en op seru Mansinga woonachtig lotgenoot blijft de priemende vraag over: en hoe staat het met onze grond?

Wordt vervolgd…

woensdag 1 augustus 2007

John, Mill, Raoul & Isabel

Zoals ik al eerder schreef, hebben we bezoek van John & Mill + kids. De laatste twee (de kids dus) zijn niet weg te slaan bij Jonathan & Daniel (of omgekeerd). Nu logeren ze in Papagayo, verreweg het mooiste resort naast ons huis, dus is het makkelijk om over en weer te spelen. De playstation is favoriet, maar als het ding uitstaat (ja, dat gebeurt weleens) kunnen ze zichzelf ook aardig vermaken. Dat gaat dan over het algemeen iets luidruchtiger dan de uitvinding van Sony, maar in mijn vaderlijke ogen is deze prijs een lagere dan dat gehang achter de TV de hele dag...

John heeft een proefduik gedaan om zijn oren te testen en dat is hem goed bevallen. Zo goed dat hij nu voor zijn 'PADI' (brevet) gaat en wij niets anders meer van hem vernemen dan zijn aanstaande tochten onder de zeespiegel. Ik geloof dat Mill er gek van wordt...

Voor Aysheline en mijzelf geeft het in ieder geval wel een nieuwe gelegenheid om mee te gaan duiken, want sinds onze komst hier op het eiland is dat er eigenlijk nog niet goed van gekomen. Raar eigenlijk, ook strandbezoeken doen we pas als we visite hebben!

Toch is het heerlijk om aan et eind van de middag, zo net na 5-en en voor zonsondergang even een duikje in het water te nemen en een biertje erna...

John en Mill blijven nog tot 15 augustus, dus dat duikje en dat biertje, dat komt wel goed!