vrijdag 29 maart 2013

Curaçao: ontslag of val van een kabinet?

Het kabinet Hodge heeft van meet af aan gezegd volledige transparantie te betrachten. Onzin natuurlijk. Geen enkel kabinet kan dat en wil dat ook. Om een voorbeeld te geven: Hodge heeft een prachtig Isla rapport in zijn la liggen. Het tweede deel over de toekomst van de raffinaderij. Mogen we dat even inzien?
Niet dus.

Hoewel ik geen moment twijfel aan de goede intenties van onze demissionaire premier (na Schotte ben je blij met alles), konden we hem deze week eindelijk betrappen op een leugentje om bestwil: Hodge heeft zijn ontslag ingediend, terwijl iedereen in zijn naaste omgeving weet dat zijn kabinet gewoon gevallen is. In een persoonlijk gesprek met hem, dat ik had voor NOS radio en Caribisch Netwerk ontkende Hodge elke vorm van spanning tussen coalitie- en regeringsleiders en heeft er geen enkele vergadering plaatsgevonden op dinsdagavond, waarbij met stemverheffing stoom is afgeblazen.

In de vroege ochtend van woensdagmorgen, de dag dat de premier naar de Gouverneur zou gaan, wist niemand rondom Hodge, zelfs zijn SG niet dat er zo iets spannends als een ontslag of val van het kabinet zou plaatsvinden; volgens de premier is dat logisch, want mensen om hem heen mogen niet met de pers praten.

Gedurende de woensdag wordt echter duidelijk dat het Nieuwe Ziekenhuis een groot obstakel is om het takenkabinet voort te zetten in zijn huidige vorm. Je kunt de niet-gebonden zakenministers wel hun gang laten gaan, maar tot hoever duld je als politicus dat jij even niets te zeggen hebt. Het regeerakkoord is immers geen waterdicht getimmerd document.

De locatie die het kabinet Schotte op het oog had voor de bouw van Nos Hospital Nobo is niet de plek waar de huidige coalitie partijen een nieuw ziekenhuis willen hebben. Het kabinet van Hodge is bang voor aanzienlijke schadeclaims en wil de beslissing om te bouwen op het Amstelterrein toch doorzetten. De coalitieleiders, die niet zakelijk kunnen denken en daarom zijn beperkt tot handelen op basis van emotie. En dus voor een nieuw ziekenhuis op het oude SEHOS-terrein in Otrobanda.

Hoe het ook zei, het ontslag komt als een donderslag bij transparante hemel. Hodge zit pas drie maanden en had nog drie maanden te gaan. De reden als zou het enige tijd duren vooraleer een nieuw politiek kabinet kan worden geïnstalleerd is klinkklare onzin. Er ligt een duidelijk regeerakkoord op tafel, getekend voor vier lange jaren door de coalitiepartijen en Glenn Sulvaran. Inhoudelijk hoeft er niet meer onderhandeld te worden, de politieke kabinetsformatie is louter een kwestie van de juiste poppetjes. Die moeten natuurlijk wel gescreend worden, maar dat had uiteraard ook kunnen gebeuren met een niet-demissionair kabinet in Fortí.

Uiteindelijk doet dit alles er verder niet toe, want of je nu in maart vertrekt of in juni, het zal allemaal wel. Wat ik zorgelijker vind is dat tijdens de persconferentie, een uur na het ontslag van het kabinet alle ministers met volle overgave en in geuren en kleuren de goegemeente meedeelde wat de lopende zaken zijn zolang er geen nieuw kabinet is. De persconferentie was dan weliswaar in de Staten, geen enkele parlementariër was er bij. 

Opnieuw besluit een demissionaire regering zonder regie van het parlement wat lopend is en wat niet. De hele crisis rond Schotte destijds, ontstond doordat parlementsvoorzitter Ivar Asjes het parlement buitenspel zette; onder het voorwendsel dat de regering alleen maar lopende zaken afhandelt, schorste hij alle vergaderingen. Nu dreigt de oppositie weer verstoken te raken van parlementaire inspraak in wat lopend is en wat niet. De ware aard van de democratie wordt bepaald door hoe de meerderheid omgaat met de stem van de minderheid.

Ivar Asjes, trouwens, wordt genoemd als mogelijk nieuwe premier van het aanstaande politieke kabinet. We kunnen dus weer antidemocratisch vuurwerk verwachten vanuit Curaçao.

maandag 4 maart 2013

Koninklijke Marine gaat water naar het land dragen

Vandaag, 5 maart vertrekt de Hr. Ms. Pelikaan; het ondersteuningsvaartuig van de Koninklijke Marine in Willemstad. Aan boord een bijzonder lading, 70,000 liter drinkwater met bestemming Saba. Zelfs het NOS journaal besteedde 20 seconden aan dit opmerkelijke nieuws.

Het bijzondere zit hem in het feit dat dit deel van het Koninkrijk der Nederlanden geen drinkwaterleiding netwerk heeft. Er is ook geen publieke drinkwater producent. En als er dan ook nog eens geen regen valt, heeft Saba een probleem.

Hoge kosten
Twee particuliere bedrijven produceren en distribueren drinkwater op het eiland met inmiddels weer geldige concessies van het eilandbestuur. Die produceren vooral water voor het plaatselijke ziekenhuis, de Medische Universiteit, het bejaardentehuis en studentenonderkomens. De meerderheid van de bevolking van de eilanden is afhankelijk van regenwater als primaire bron voor drinkwater en voor hen die wat geld hebben is de mogelijkheid om gebottled water te kopen. De prijs mag er zijn, een doos met twaalf flessen van anderhalf liter - uit St. Maarten - kost rond de 9 euro. Veel Sabanen geven tegenwoordig de voorkeur aan drinkwater uit de fles.

Als er niet genoeg regenwater beschikbaar is, kan ontzilt water worden besteld bij een van de twee particuliere drinkwaterproducenten. Die leveren dan via vrachtwagens. De kosten zijn astronomisch hoog: ongeveer 5 euro per kubieke meter, de extra distributievergoeding varieert tussen de 20 tot 40 euro per vrachtwagen vol water. Omdat de productiecapaciteit van de private productie-installaties beperkt is, kan de wachttijd voor drinkwater oplopen tot zeven dagen. De enige publieke voorziening is een groot publiek regenwater reservoir, dat gebruikt wordt voor de eilandelijke brandblus-installatie en als een nooddrinkwater voorziening voor het ziekenhuis van het eiland. Na een jaar van droogte, staan die nu leeg

Lokale cultuur
De gewone Sabaanse burger is al eeuwen aangewezen op zijn eigen drinkwatervoorziening. Opvangen van regenwater maakt deel uit van de lokale cultuur. Het systeem is eenvoudig en vergt geen dure componenten. Regenwater is de belangrijkste bron van zoet water en wordt gebruikt voor menselijke consumptie, wassen en schoonmaken. Huizen op Saba zijn gebouwd om de opvang van het regenwater te ondersteunen. De neerslag valt op het dak en wordt getransporteerd via goten en regenpijpen naar de interne reservoirs onder of naast het huis.

 De gemiddelde neerslag in de noordelijke Caribische regio is hoog, gemiddeld zo'n 1100 millimeter per jaar. In theorie is dit voldoende om de bevolking van Saba te voorzien van voldoende drinkwater. De  laatste jaren lijkt er minder regenwater beschikbaar voor drinkwatergebruik. Een reden hiervoor zou kunnen zijn dat weerpatronen veranderen. Het regenseizoen wordt steeds korter. Een andere reden zou kunnen zijn dat bewoners van de eilanden meer regenwater consumeren dan voorheen. In het laatste decennium hebben vaatwassers, wasmachines en spoeltoiletten hun intrede gedaan. De opvangreservoirs werden niet opgeschaald.

Waterkwaliteit
Regenwater op Saba heeft ook last van kwaliteitsproblemen. Recente analyses van regenwatermonsters uit particuliere reservoirs tonen een te hoog gehalte aan totale colibacteriën, e-colibacteriën, enterokokken en kiemgetal waarden aan. Inwoners van Saba die regelmatig onbehandeld regenwater consumeren, hebben soms last van maag aandoeningen. De aangegeven waarden overschrijden minimale WHO kwaliteitsrichtlijnen voor drinkwater en kunnen dus leiden tot ernstige gezondheidsproblemen.

De microbiologische samenstelling van regenwater is meestal erg onstabiel en kan schadelijk zijn voor de volksgezondheid. Een verklaring hiervoor is dat regenwatersystemen kwetsbaar zijn voor externe bronnen van verontreiniging. Uitwerpselen van leguanen, geiten en vogels zijn een belangrijke bron van regenwater verontreiniging. Deeltjes van bacteriën en virussen zweven door de lucht, vallen op dakbedekking en verdwijnen via goten en buizen in de reservoirs. Een andere belangrijke bron van vervuiling is de menselijke fecale verontreiniging; bronnen van fecale bacteriën zijn overal te vinden op het eiland in de vorm van open straat riolering en afvalwater. Het grootste probleem is dat er geen collectieve riolering is op Saba; de meeste dorpen hebben een open riool.

Agenda
Wanneer er sprake is van een noodsituatie, en er is niet genoeg drinkwater beschikbaar, dan valt Saba terug op regenwatertanks. Er is geen noodvoorraad voor drinkwater. In extreme situaties, wanneer er niet genoeg water beschikbaar is, kan de Koninklijke Marine het eiland van drinkwater voorzien. Vandaag vertrekken opnieuw 30 man en een boot met 70,000 liter water. Net als in 2009.

Ziedaar een situatieschets van een deel van het Koninkrijk der Nederlanden. Buureiland St. Eustatius kampte met dezelfde problematiek, maar kreeg ondersteuning van Nederland om een drinkwaterleidingnetwerk aan te leggen.  Saba zou nu aan de beurt moeten zijn; het ministerie van Infrastructuur en Milieu is aan zet. Over  twee weken vergadert Den Haag weer met Caribisch Nederland. De agenda is na vandaag in ieder geval bekend.