vrijdag 28 november 2008

The Elephant Man

Ooit de film 'Elephant Man' gezien? Ik wel en sinds deze week lijk ik ook nog op de beste man, getuige nevenstaande charmante foto.

Afgelopen dinsdag waren we te gast op de verjaardag van Michou, dochter van Patricia en Willem, vrienden van ons. Patricia liep met rode ogen rond, wat haar niet verhinderde om de taart aan te snijden en biertjes door te geven. De incubatietijd van haar genereuze handelingen was krap 12 uur, toen ik de volgende ochtend trekkende bewegingen voelde in mijn linkeroog: alsof er zand in zat.

Enige tijd later, onder mijn dagelijks nieuwsprogramma D-day, keek mijn technicus Erwin van der Bliek, mij verwilderd aan en dwong mij in de spiegel te kijken: wat een geluk dat ik voor de radio werk!


De dokter verzekerde mij dat mijn zicht weer terug zou komen, maar dat ik een op dit moment heersende oogziekte 'Wowitus' heb. 'Wowo' is het Papiamentse woord voor 'oog', en 'itis' kennen we vanuit het Latijn. Dus het is fijn om te weten dat ik een 'oogontsteking' heb, dank u wel dokter!


Gelukkig heeft Rob, want zo heet mijn huisarts, gestudeerd en wist hij me te vertellen dat ik het Adenovirus heb. Dit is een gewoon verkoudheidsvirus dat in de regel vanzelf overgaat. Ik schijn er alleen een bacterie bij te hebben verzameld, waardoor ik alsnog aan de antibioticum moet.


De Elephant Man moet contact gestoord zijn geworden, want door het grote besmettingsgevaar, ontwijkt iedereen me vanaf dinsdag hier in huis. Ik mag nergens aankomen en moet de hehe dag met de handen onder de kraan, voordat ik een deurkruk aanraak of de afstandsbediening gebruik. Zelfs Daniel roept de hele tijd: "heb je je handen gewassen papa?". Nog even en hij heeft het meer geroepen tegen mij, dan ik in heel zijn leven tegen hem.....


Met gevaar dat straks Radio Paradise plat gaat met zijn ogen, mag ik dus ook niet werken. De eerste dagen heb ik nog wel vanuit huis mijn uitzendingen geproduceerd, maar na twee dagen heb ik ook dat opgegeven. Laat ik nu toch eens echt uit gaan rusten.


Zolang ik geen kermisattractie wordt, bevalt me dat bovenmatig goed!

dinsdag 25 november 2008

Seal - A Change is Gonna Come

Ik was het al enige tijd van plan, maar door drukte op de redactie kwam er maar niets van: even stil staan bij Obama's verkiezing tot 44e president van de Verenigde Staten.

Het is alweer wat weken geleden, dus het lijkt mosterd na de maaltijd. Toch doe ik het, omdat de manier waarop de muziekjongens van ons radiostation reflecteren op de die uitverkiezing toch wel bijzonder is. Net zo bijzonder wellicht als de verkiezing van Obama zelf.

Ik had - de dag na de verkiezingen ten behoeve van onze nieuwsuitzendingen wat audio verzameld over Barack Obama en Marc Pols (aka Mark van Dale) combineerde dat met het nummer 'A Change is Gonna Come' van Seal:


http://www.knuku.com/sound/seal.wma



Dit resulteerde in een unieke en mooie mix, waarin de 'acceptance speech' van Obama verstrengeld wordt met de muziek van Seal. Heel bijzonder!

vrijdag 14 november 2008

De tweede fase.....

Volgens Jan-Kees Emmer is de tweede fase van de economische crisis in de Verenigde Staten begonnen: "het lijkt wel of er een kopersstaking is uitgeroepen", aldus Jan-Kees.

Zo wilde hij een winterjas gaan kopen en vond deze in rekken met verlaagde lenteprijzen.

Het einde van de slechte tijden is niet in zicht: "het belangrijkste is nu het vertrouwen in de economie van de bevolking te winnen, zodat mensen weer meer gaan uitgeven", zegt Jan-Kees.

“Hebben we het ergste nog niet gehad?”(mp3 - 5.06)

-------
Jan-Kees Emmers is correspondent voor de Telegraaf in New York en komt bijna dagelijks in mijn nieuwsuur op Paradise FM: elke werkdag van 23.00 tot middernacht en op vrijdag een uurtje eerder (Nederlandse tijd). Luister hier!

zondag 9 november 2008

Nederlands met tropisch tintje

Auteur: Miriam Sluis

In het overvolle Curaçaose medialandschap zitten vooral de Nederlandstalige media in de lift. De toestroom van Nederlandse stagiaires, ‘penshonados’ en toeristen maakt de markt lucratief.

Door het raam van de studio van radiostation Paradise FM kijkt eigenaar Cees Baas op de pastelkleurige gevels van de Handelskade in Willemstad. Beneden, in de St. Annabaai, draait de karakteristieke pontjesbrug open om een torenhoog vrachtschip door te laten. Marco Borsato schalt door de studio. ‘We willen een stadszender zijn’, zegt Baas. ‘Nederlandstalig, maar wel vanuit een Curaçaos oogpunt.’Met een investering van ruim 444.000 euro, weggekochte sterren van andere stations en – in het kader van de financiën – een golden oldies zusterstation, is Paradise FM door de concurrentie omgedoopt in ‘het Talpa van Curaçao’. Baas ziet het zelf ook zakelijk: als de zender binnen een half jaar geen winst maakt, trekt hij de stekker eruit.

Paradise FM, de zender bestaat sinds 1989, is in vernieuwde vorm nu twee maanden in de lucht. Het overvolle Curaçaose medialandschap, met circa dertig radiozenders, drie tv-stations en negen dagbladen op een bevolking van 137.500 mensen, bestaat voornamelijk uit Papiamentstalige pers. Het vernieuwde Paradise FM symboliseert daarin de groeiende interesse in Nederlandstalige media, nog geen 20 procent van het totale aanbod.

‘Curaçao zit in de lift’, zegt eigenaar Michael Willemse van het Antilliaans Dagblad in zijn kantoor even buiten het centrum van Willemstad. De afgelopen jaren bezochten steeds meer Nederlanders het eiland. Naast ruim 100.000 Nederlandse toeristen en circa 1200 stagiaires per jaar, nam ook het aantal Nederlandse gepensioneerden en tweedehuisbezitters de afgelopen jaren explosief toe. Genoeg reden voor Willemse om, na ruim elf jaar als hoofdredacteur van Curaçao’s oudste Nederlandstalige avondkrant Amigoe, in mei het bestaande Antilliaans Dagblad over te nemen.

Tot nu toe zijn de Curaçaose kranten, vooral de Papiamentstalige, gericht op sensatie en bloederige foto’s. Dat is een Caraïbische, zelfs Zuid-Amerikaanse traditie. Voor Willemse, op het eiland geboren, is het belangrijk om naast de toestromende Nederlanders ook Curaçaose opinieleiders en decision makers te bereiken. ‘Ik zag altijd al ruimte voor een inhoudelijk sterke Nederlandstalige ochtendkrant. Maar het blijft tegen elkaar opboksen in deze kleine markt.’
Zo is Jos Campman, oud-hoofdredacteur van Omroep Gelderland en nu interim-manager bij het oudste Curaçaose radiostation, Hoyer, geschrokken van de concurrentie en het gebrek aan een publieke omroep in de oud-kolonie. Campman: ‘Hoyer vervult een maatschappelijke taak, maar daar krijg je als station niets voor terug.’

Vanuit een studio met uitzicht op zonnende badgasten en een azuurblauwe zee heeft station manager Egon Sybrandy minder moeite om zijn Nederlandstalige Dolfijn FM in de markt te zetten. Door een snelle programmering stond Dolfijn FM al snel bekend als stagiairezender. ‘In het derde jaar’, zegt Sybrandy, ‘zijn we erachter gekomen dat als je je alleen op Nederlanders richt, de groep beperkt blijft.’ Door bewust een meer Curaçaose focus in de program¬mering te brengen trekt de zender nu steeds meer Curaçaoënaars, veelal geremigreerd uit Nederland.
Dat is bij Paradise FM nog niet aan de orde. ‘We zijn bezig een echte Curaçaose nieuwsredactie op te zetten’, zegt hoofdredacteur Dick Drayer. ‘Daar heb je mensen voor nodig: Curaçaose journalisten die de benen uit hun lijf willen rennen. Die zijn nog moeilijk te vinden.’

Foto: Prince Victor

zondag 2 november 2008

Amstel Curacao Race 2008

Gisteren beleefde Curaçao de 7e editie alweer van de Amstel Curaçao Race. Wij versloegen de wedstrijd samen met Renaat Schotte van de BRT (Sporza) en Walter Hofstede, lokale anchorman in het wielrennen.

Ik weet zelf niets van wielrennen, althans ik volg het niet. Maar praten met winnaars en verliezers en toeschouwers kan ik wel. Dus stond ik samen met collega Ruben aan de Start/Finish bij het Lion's Dive hotel.

De hele week had het geregend op Curaçao, maar gisteren scheen de zon weer ongenadig hard. Ook de renners hadden het daar zichtbaar moeilijk mee. Vooraf kwam ik een 'oude' kennis tegen, Peter van der Horst, die hier voor het RST (politie) zit en als amateur mee zou doen. In totaal 175 lokale renners mengden zich tussen de professionele wielrenners, zoals Theo Bos, Michael Boogerd (dit was echt zijn laatste wedstrijd) en Frank en Andy Schleck.

Na afloop kwam ik Peter weer tegen. Hij had het gehaald, maar beaamde wel dat professioneel wielrennen toch nog een tikkeltje harder gaat dan hij dacht: "Ik fietste aardig mee, totdat de profs besloten om er hun wedstrijd van te maken. Eén tandje erbij en ik heb ze nooit meer gezien...."

Het aardige van deze race was het gebruik van een zogenaamd 'trace & tracking'-systeem. Alle deelnemers hadden een GPS-zender op hun fiets, waarmee op Internet de hele race te volgen was. Samen met het geluid van Paradise FM was het plaatje dan compleet.

De Amstel-Curaçao race is een idee van oud-wielrenner Leo van Vliet (mijn buurman op Jan Thiel). In 2001 zat hij op het strand -samen met Erik Beukink - en bedacht dat als je wielrenners aan het einde van het seizoen een gratis vakantie aanbied, ze best een rondje van 80 kilometer willen fietsen. En zie daar: een mooie promotie voor Curaçao ontstond. Een promotie die hopenlijk ook volgend jaar weer zal plaatsvinden. Ik heb me uitstekend vermaakt!

O ja, de winnaar van de 7e editie was Andy Schleck.