maandag 29 augustus 2011

Bij het tweede rapport komt het goed....

Met de hakken over de sloot noem je dat! De regering Schotte heeft van het Curaçaose volk een 6- gekregen voor haar eerste jaar 'in office'. Niet echt een cijfer om opgewonden over te raken. Zeker niet als je een verschil wilt maken. En dat wilde Gerrit, toen hij stelde dat hem op 27 augustus 2010, de dag van de verkiezingen op Curaçao het mandaat van de bevolking was gegeven.

Schotte’s partij, de MFK, kwam tijdens die verkiezingen vanuit het niets op 5 zetels. En dat schept verwachtingen.

Het rapportcijfer voor Gerrit is afkomstig uit een onderzoek van onderzoeksbureau CurConsult en werd uitgevoerd in opdracht van de Wereldomroep. In totaal deden er ruim 400 respondenten aan mee van 18 jaar en ouder. Volgende de statistieken is dat ruim voldoende om serieus iets te zeggen over de regering Schotte.

Tweedeling
De 6- komt niet onverwacht. Het gepolariseerde Curaçao is netjes verdeeld in 10 zetels voor de oppositie en 11 voor de coalitie. Dat is al heel lang zo en weerspiegelt de tweedeling in de maatschappij. Althans zo lijkt het.

Wie de 6- iets nauwgezetter bekijkt, komt tot de ontdekking dat de standaardafwijking ten opzichte van het gemiddelde klein is. Met andere woorden: de bevolking van Curaçao stemt tussen 4 en 7, en niet op 1 of 10 om een gemiddeld zijfer van 5,7 te halen.

Vrij vertaald: Curaçao geeft Schotte het voordeel van de twijfel, maar draagt hem allerminst op handen.

Magertjes
De 6- lijkt na eerste beschouwing wat magertjes. Het is al gezegd. 'Mas serka di bo' (veel dichter bij jou), de lijfspreuk van Schotte's MFK zou toch een hoger cijfer moeten opleveren.

Het onderzoek geeft ook duidelijkheid over de steun aan het kabinet van Gerrit. Die is ongeveer 33%, een derde. 45% stemt niet echter niet op één van de coalitiepartijen, en dat is bijna de helft.

Doorregeren
Schotte kan met deze 6- desondanks doorregeren. Hij heeft net als alle andere premiers een mandaat van vier jaar gekregen en in dat licht bezien is de 'bijna voldoende' een ieder geval een positieve start.

Of zoals mijn moeder zou zeggen: jongen, hard doorwerken. Dan komt het bij het tweede rapport wel goed.

Anousha Nzume in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'49")

donderdag 25 augustus 2011

Politie Curaçao in de fout

De hulpverleners van Curaçao hebben het helemaal gehad met de politie. Keer op keer worden zedendelicten en zaken van huiselijk geweld niet onderzocht en aangiftes daarvan niet opgenomen.

Afgelopen zondag eindigde dit in een dramatische afloop, toen de 28-jarige Nihaila Girigorie door haar stalkende man mét straatverbod achterna werd gezeten, opgejaagd en uiteindelijk doodgestoken.

Het slachtoffer had tientallen aangiftes gedaan, ....gemeld dat hij haar met de dood bedreigde, maar tot aan zondag deed de politie helemaal niets met die informatie. Ook niet nadat de hulpverlening zich ermee bemoeide.

Stelselmatig
Volgens hulpverleners worden vooral vrouwen die aangifte doen van huiselijk geweld of zelfs zedendelicten stelselmatig naar huis gestuurd met de mededeling dat je het er zelf wel naar gemaakt zal hebben.

Voorbeeld: De stalkende man van Nihaila had vorige week alle kleren van haar en haar kind meegenomen en verbrand. Toen zij aangifte wilde doen, werd haar gezegd dat ze in gemeenschap van goederen was getrouwd, dus: het waren ook zijn kleren, en daar mag je mee doen wat je wilt.

Toen ze zei dat haar echtgenoot een straatverbod had en niet in haar buurt mocht komen, werd gezegd dat zij zelf ook wel eens contact had gelegd met haar man, dus waarom zou de politie nu ingrijpen....

Wake
En nu is de emmer dus vol, voor de hulpverleners! Vanavond gaan zij massaal een wake houden op het Brionplein in het centrum van Willemstad. Ze vragen daarmee expliciet aandacht voor de slachtoffers van huiselijk geweld, maar ook aandacht van de politiek voor het gedrag van de politie. De maat is vol.

Morgenavond zal de wake herhaald worden en vrijdag zal er een grotere manifestatie zijn, maar daarvan zijn nog geen details vrijgekomen: hHet is de hulpverleners menens.

Relationeel geweld is een vorm van criminaliteit en dat moet de heren politieagenten en beleidsmakers eindelijk eens gaan beseffen, zo is de boodschap...

Dodelijk
Het probleem van huishoudelijk geweld in Curacao is groot. De afgelopen jaren hebben zich verschillende drama’s met dodelijke afloop voorgedaan op het eiland. Telkens wordt er gewezen in de richting van Politie en Justitie die te weinig zouden ondernemen.

Nog niet zo lang geleden kreeg een geschorste politieagent zijn dienstwapen terug, waarmee hij linea recta naar het werk van zijn vrouw reed en haar en zichzelf doodschoot. Het wapen was hem ontnomen vanwege zijn relationele problemen.

Eén op drie
Volgens de hulpverleners telt het Caribisch gebied één van de hoogste cijfers van huiselijk geweld ter wereld: één op de drie vrouwen heeft ermee te maken. Eenduidige oorzaken zijn voor dit complex probleem niet aan te wijzen.

Armoede, slecht onderwijs zijn onderzochte en bekende factoren.

Maar ook onze macho cultuur is debet aan hoe mannen en vrouwen met elkaar omgaan. En welke rol zij beiden vervullen in het gezin.

De afwezigheid - in alle opzichten - van de man in het gezin, en de vele éénouder gezinnen - standaard op Curaçao - zijn volgens onderzoekers bekende risicofactoren voor huishoudelijk geweld.

Funda Mühje in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'47")

woensdag 17 augustus 2011

Tula verdeelt Curaçao

Curacao herdenkt de slavenopstand van 1795. Heel erg officieel. De “dag van de strijd voor vrijheid”. Bij het nationale Tula-monument op het Rif, waar de opstand traditiegetrouw wordt herdacht, komt een select groepje mensen samen. Er vinden toespraken plaats en kransleggingen. Alles in het teken van de nationale held van Curaçao: Tula. Een held die Curaçao verdeelt.....

Tula was één van de leiders van de eerste grote slavenopstand van de 18e eeuw. Die vond plaats op plantage Kenepe, vlakbij de nu zo bekende knipbaai op Banda’abou, in het westen van Curaçao. Tula moest de revolte met zijn dood bekopen.

Vrijheidsstrijders
De opstand en de rol die Tula daarin speelde werd pas echt duidelijk in de jaren '60 van de vorige eeuw. De toenmalige overheid nam een motie aan voor de erkenning van zwarte, lokale vrijheidsstrijders. Desondanks duurde het nog 38 jaar voordat het nationale monument van Tula op het Rif werd onthuld: in 1998.

Voor veel Curaçaoënaars is Tula een echt rolmodel, een held, die staat voor identiteit en eigenwaarde. Voor hen staat Tula symbool voor het emancipatieproces van het Curaçaose volk.
Voor de jongeren van Curaçao is hij echter een onbekende man. Een onbekende nationale held met weliswaar een eigen, nationaal monument.

Grote schuldige - volgens velen - is het onderwijs. Een uurtje Tula in 2 Havo, hoorde ik iemand zeggen. Da’s alles. Maar ook vinden mensen dat Tula te pas en te onpas wordt gebruikt door de politiek en andere belangenclubjes. En dat is niet iets waar je - bij jonge mensen - de handen voor op elkaar krijgt.

Onafhankelijk
De herdenking op 17 augustus toont geen verenigd Curacao.
Daar zie je vooral mensen die de strijd van Tula interpreteren als een actuele strijd die niet aan belang heeft verloren, zolang Curacao niet onafhankelijk is. En met die interpretatie is niet iedereen het eens.

En dus verdeelt Tula - onbedoeld - de Curaçaose samenleving. Dat was zeker niet zijn bedoeling, toen hij opstond en zijn ketenen afwierp. 216 jaar geleden.

Funda Müjde in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'57")

vrijdag 12 augustus 2011

Paniek op Aruba

Paniek op Aruba. Het eiland staat opnieuw in de schijnwerpers door een vermissing van een jonge blonde Amerikaanse vrouw. De 35-jarige Robyn Gardner (foto rechts) is sinds 2 augustus niet meer gesignaleerd na een snorkeltrip bij het strand van Baby Beach. De zee daar staat bekend als zeer gevaarlijk vanwege de stroming.

Haar vakantiepartner Gary Giordano (foto links) was de laatste met wie ze is gezien. De twee ontmoetten elkaar een aantal maanden geleden via de dating site Match.com. De politie is na de vermissing meteen een grote zoekactie begonnen, maar staakte deze na 4 dagen, afgelopen zaterdag. Ze is dus nog niet gevonden.

Geen misdrijf
Officieel is er nog geen sprake van een misdrijf. En is er dus ook geen verdachte. Maar haar vakantiepartner, Gary Giordano is wel aangehouden nadat er tegenstrijdigheden in zijn verklaring werden gevonden. Hij was bij Robyn gedurende die fatale snorkeltrip.

Gary heeft na zijn verklaring een beroep gedaan op zijn zwijgrecht en dus zal Justitie op een andere manier de waarheid moeten achterhalen om te voorkomen dat Gary dit weekend gewoon weer op vrije voeten komt.

Overigens houdt de politie nog steeds rekening met een gewone verdrinksdood. En dat is niet voor niets. Alle major American Networks zijn neergestreken op Aruba om een mogelijk tweede Natalee Holloway zaak te gaan verslaan.

Nachtmerrie
Voor Aruba is dat een nachtmerriescenario. Het eiland is voor zijn inkomsten geheel afhankelijk van Amerikaans toerisme. De zaak Holloway zorgde destijds voor een aanzienlijke vermindering van het aantal toeristen en dus inkomsten. En dat willen de Arubanen nu ten alle tijde voorkomen.

Een verdrinkingsdood of een verdwijningszaak na relationale problemen, met een Amerikaanse partner komt Aruba niet slecht uit. Op een tweede Joran van der Sloot zit namelijk niemand te wachten.

Amerikaanse toerist
Maar of de Amerikaanse toerist dat allemaal begrijpt is geheel afhankelijk van de manier waarop de massaal neergestreken Amerikaanse media dit gaan verslaan.

Het Natalee Holloway Resource Centre is nu ingeschakeld door de familie en zolang er parallelen worden getrokken tussen deze zaak en de vermissing van Natalee in 2005, zal – zo weet ook Aruba – de Amerikaanse toerist wellicht andere bestemmingen gaan kiezen.

Dionne Pool in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'59")

vrijdag 5 augustus 2011

Bonaire ontwaakt?

Volgens Tweede Kamerlid Cynthia Ortega-Martijn van de Christenunie is de situatie op het voormalige Antilliaanse eiland Bonaire explosief. Mevrouw Martijn, zelf een Curaçaose is net terug van een lang werkbezoek aan de Antillen en conludeerde dat het anytime mis kan gaan op Bonaire.

Als gevolg van de nieuwe staatkundige status, waarbij het eiland onderdeel is geworden van het Nederlandse Staatbestel, zijn de prijzen enorm gestegen, Althans de inflatie wordt door velen toegeschreven aan de invoering van de Amerikaanse dollar.

Inflatie
De nieuwe inflatiecijfers spreken overigens boekdelen. Die zijn voor het tweede opvolgende kwartaal becijferd op 5 procent. Nog net ietsje lager dan de twee andere Nederlandse eilanden onder Haags bestuur: Saba en St. Eustatius. Dit laatste eiland heeft een inflatie die zelfs twee keer hoger is dan die van Bonaire: 10,5 %!!

Daarnaast is er sprake van een snelle invoering van Nederlandse wetgeving, waar iedereen op Bonaire nogal aan moet wennen. Hier botsten twee culturen. 'Regel is regel', zoals we dat in Nederland goed kennen, wordt uiteindelijk op Bonaire toch iets anders geïnterpreteerd.

En als je dan ook nog tegenover zo’n Haagse ambtenaar zit die van geen wijken wil weten, dan begrijp je dat er veel Bonairianen zijn die de Nederlander arrogant vinden en die een hekel hebben aan die ambtenaar die maar niet wil integreren.

Klagen
Volgens de gezaghebber van Bonaire, de heer Glenn Thodé valt het overigens wel mee met die explosiviteit of de onrust. Mensen zijn op z'n hoogst ontevreden. De Bonairiaan – in tegenstelling tot de Curaçaoenaar – gaat niet snel de straat op. Maar hij kan wel goed klagen. En geklaagd wordt er op Bonaire.

Vergeet ook niet dat de invoering van al die Nederlandse wetten en de invoering van de dollar in ieder geval de perceptie geven dat het je allemaal overkomt. Ook in Nederland leidde de komst van de euro tot verhoogde prijzen of een perceptie daarvan. Daarnaast: de voormalige Antilliaanse overheid deed niet zoveel met Bonaire, de nieuwe Nederlandse overheid is juist heel nadrukkelijk aanwezig.

Aardverschuiving
Wat mevrouw Ortega-Martijn wel bereikt met haar scherpe toon is dat de heren en dames politici op Bonaire, maar ook in Nederland nu een signaal krijgen om deze zaak serieus te nemen.

Er is namelijk een kleine groep ontevreden Bonairianen die politiek munt zou kunnen of willen slaan uit die ontevredenheid. Deze groep wilde niet worden opgenomen in het Nederlandse Staatsbestel en zien in de ontevredenheid hun gelijk bevestigd.

Iedereen erkent dat de ingedienten voor onrust aanwezig zijn en dat de overheid er goed aan doet om die te kanaliseren. Wat vandaag niet is, kan immers morgen gebeuren….. Maar er zal een aardverschuiving moeten plaatsvinden om Bonaire massal de straat op te krijgen....

Funda Müjde in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'28")

woensdag 3 augustus 2011

Persvrijheid in het geding?

De persvrijheid op Curaçao is ernstig in het geding. Dat is in ieder geval de mening van de media zelf en tegenstanders van de regering Schotte. En de stelling draait - zoals wel vaker - om Helmin Wiels, de politiek leider van Curaçaos enige onafhankelijkheidspartij, de Pueblo Soberano.

We hebben het al vaker in Dichtbij Nederland gehad over de dadendrang van deze markante politicus. Sommigen zeggen dat hij veel te veel aandacht krijgt in en van de media, zoals dat ook weleens gezegd werd van Pim Fortuyn of Geert Wilders.

Wat is het geval? Helmin Wiels heeft de oorlog verklaard aan radio Direct, het meest populaire radiodstation van Curaçao. In de ogen van Helmin Wiels voert dit station een hetze tegen de regering Schotte. Zijn coalitieregering.

En om dat af te straffen, heeft Wiels nu aangekondigd een lijst op te stellen van alle adverteerders van dit radiostation. Waarna hij een oproep zal doen aan zijn achterban om geen diensten of producten meer af te nemen van deze sponsoren tegen het volk.

Vooropgesteld, iedereen heeft het democratisch recht om zijn medeburgers te overtuigen zijn of haar gedrag aan te passen. Maar als volkvertegenwoordiger zou je dat gevecht eigenlijk moeten voeren in het parlement. Wiels heeft echter al voldoende aangetoond dat zijn strijd niet in het parlement gevoerd wordt, maar op straat.

Om hierin een aanval te zien op de persvrijheid op Curaçao, is me toch nog iets te makkelijk. Aan de hand van deze case is dat te dun. Want nogmaals: het staat een ieder vrij om spullen te kopen bij welke winkel dan ook of daartoe op te roepen. Zolang er geen wetten worden ingediend door Helmin Wiels of wetten worden aangenomen door het parlement die de persvrijheid aan banden legt, kun je toch moeilijk stellen dat de persvrijheid in het geding is op Curaçao.

Al onze radio, TV en kranten zijn commercieel en dus afhankelijk van bedrijven die willen adverteren. In Curaçao wordt dat, die afhankelijkheid van het bedrijfsleven verward met het ontbreken van persvrijheid. Ook in dit geval.

Als je die lijn doortrekt, hebben ook Telegraaf, Volkskrant, Trouw en NRC, zelfs alle kranten van Nederland last van een gebrek aan persvrijheid. Wiels is er echter van overtuigd dat de media haar adverteerders naar de mond praat en dat er blijkbaar onvoldoende waarborgen zijn in ons mediabestel om dat tegen te gaan.

Wordt de media zenwuachtig van de oproep van Wiels? Moet radio Direct zich zenwuachtig maken? Wiels regeert over zijn achterban op een bijna Chaveziaanse manier. Dat wil zeggen: hij koopt elke zaterdagavond zendtijd bij één van de door hem verafschuwde commerciele stations en praat dan met zijn volk. Zoals Chavez dat doet in Venezuela. Hij is dagelijks te vinden in de wijken. Een echte man van het volk. En als hij de grote adverteerders zenuwachtig kan maken, dan zullen radiostations zich wel achter de oren moeten krabben.

Fouad Sidali in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (6'21")