maandag 17 december 2012

Witte rook op Curaçao heeft zwart randje

WILLEMSTAD - Ik rij vlak voor de rotonde van Janwé als een enorme explosie het wegdek doet trillen. Niet lang daarna torent een honderd meter hoge paddestoel van witte rook boven het industriegebied van Seru Lora. Een onwerkelijk gezicht daar even ten oosten van Willemstad, Curaçao.
Binnen tien minuten ben ik ter plaatse bij het terrein van een vuurwerkopslag aan de Seru Loraweg. Vuurpijlen zoeken hun weg door de nu zwart geworden rook. In de tien minuten die volgen gaat Enschede honderdmaal door mijn hoofd. Ik heb zojuist een gewonde man aangesproken die door omstanders op een stoel in de porch van een woonhuis is neergezet. Zijn vel en vlees hangen los om zijn armen en benen. Verbrand. Aan de overkant van de straat loopt het terrein naar beneden. Onderaan, 150 meter verder, woedt nu een enorme brand tussen een groot aantal containers. Ik wil er zo snel mogelijk weg, maar de lokale radio heeft mij al telefonisch te pakken en verslag doen is mijn vak. Dus blijf ik staan en zoek woorden tussen rondrennende mensen en toegesnelde ambulances en politieauto’s.
De ramp op Curaçao is een ongeluk gebleven. Drie doden en vijf gewonden. Materiele schade lijkt beperkt; het kruithuis ligt weliswaar dichtbij een woonwijk, maar het staat er niet middenin; het had veel erger gekund.
Want dat het mis is bij het kruithuis, zoals dat hier op Curaçao genoemd wordt, blijkt al snel via Twitter en andere sociale media. In 2007 waarschuwt het hoofd van de preventieafdeling van de brandweer dat er geen sprinklerinstallatie is, of andere brandbestrijdingsmaterialen. Het gebouw krijgt al jaren geen onderhoud meer. Bij controle blijken dakonderdelen gebroken, dakbalken verrot; er is termietenaantasting, betonrot en gebrokkelde metselwanden; opengescheurde vloeren, weggepoederde verflagen, diep geërodeerde stalen deuren, en verouderde, buitengebruik gevallen bliksemafleiders, afgebrande verlichtingvoorzieningen en meer.
Op het terrein bevindt zich zowel show- als consumentenvuurwerk. Meer dan in de huizen past. Daarom staan op het terrein ook nog eens tientallen containers volgestopt met vuurwerk. En dan praat ik niet over rotjes, maar over zeer zwaar vuurwerk, shells. In Nederland ‘vermoedelijk illegaal’, op Curaçao ‘gewoon’. In 2008 schrijft een plaatselijke lokale krant dat er in het hoogseizoen twee keer zoveel vuurwerk ligt opgeslagen als tijdens de vuurwerkramp in Enschede.
Het terrein aan de Seru Loraweg is ‘s avonds en ’s nachts onbewaakt en onverlicht. De Dienst Openbare Werken zegt in een rapport uit datzelfde jaar, dat het een ideale plek voor het plegen van een (terroristische) aanslag is. Ook vandalen of spelende kinderen kunnen een groot gevaar voor zichzelf en de samenleving vormen, want niemand houdt ze tegen. De dienst concludeert -en het is nog steeds 2008 – : ‘Het is nu niet meer te verdragen, dat de overheid zulke middelmatige en verouderde opslagplaatsen voor ontplofbare stoffen in gebruik blijft houden’.
Het zijn wijsheden die ik achteraf pas leer. Ik besluit mij uit de voeten te maken. Die 150 meter tussen kruithuis en verslaggeving is te weinig. Dat vinden ook de hulpdiensten, want iedereen wordt weggegjaagd. Thuis lees ik op Facebook de krant van 2008 en leer dat het kruithuis in 2009 verhuisd gaat worden; naar een veilige en ver uit de stad gelegen opslagplaats. Eentje die wel voldoet aan alle eisen. Er moet alleen nog financiering worden gevonden.
Oeps, was dat niet het grote probleem op dit kleine eiland?

woensdag 5 december 2012

Wit gekleurde sinten en bont gekleurde pieten op Curaçao

De goedheiligman doet vandaag niet alleen Nederland aan.... Zo'n kleine 9000 kilometer verderop in Curaçao wachten kinderen met smart op de goedheiligman. In Nederland is er nogal wat kritiek op Zwarte Piet; hij zou teveel op een slaafje van de Sint lijken. Op Curaçao speelt die discussie - althans zo lijkt het - vooral af op politiek niveau. Dit jaar zijn de partijen nog druk bezig met hun kabinetsformatie, het is daarom angstvallig stil gebleven rond de discussie over zwarte piet = racisime.

De mensen op straat lijken zich niet zoveel aan te trekken van dat debat. Sinterklaas wordt massaal gevierd op Curaçao en de rol van zwarte piet is daarbij onmisbaar. De commercie richt zich hier weliswaar vooral op Kerst, maar sinterklaas krijgt elk jaar weer een beetje meer aandacht.

Toch is het elk jaar spannend of Sinterklaas wel komt. De overheid betaalt een deel van de intocht uit een subsidiepotje. En daarvan hebben we er niet meer zoveel op Curaçao.

De link die in Nederland gelegd wordt met het slavernijverleden lijkt op Curaçao niet aan de orde. Zowel Sint als Piet worden hier nog echt in een rollenspel opgevoerd, waarbij Sint spierwit en Zwarte Piet pikzwart wordt geschminkt. Dat ziet er nogal clownesk uit, maar geen van beide heeft daardoor een echte huidskleur.

Wat opviel dit jaar, en dat heeft te maken met de discussie over zwarte piet: bij de intocht waren er niet alleen zwarte pieten, maar ook veel bont gekleurde pieten, in alle kleuren van de regenboog. Daarmee haal je de angel wel uit de discussie.....

Dick Drayer op bezoek bij de Sintcentrale en Fleur de Marie (5'58")

woensdag 19 september 2012

Curaçao wil weer geregeerd worden

Yves Cooper op weg naar de gouverneur (Foto: Bea Moedt)
WILLEMSTAD - Een groep bezorgde burgers heeft afgelopen nacht een wake gehouden voor het Paleis van gouverneur Frits Goedgedrag in Willemstad. Onder leiding van journalist Yves Cooper kwamen meer dan 300 mensen in het wit gekleed bijeen om in stilte te protesteren. Een deel van de demonstranten bracht de nacht door voor het paleis van de gouverneur. 

Hij lijkt de enige persoon in de politieke arena van Curaçao te zijn, die duidelijkheid kan geven over de politieke situatie in het land. Oppositie, coalitie en regering zijn hopeloos verdeeld, gaan zelfs rollebollend over straat en kunnen - zo lijkt het - niet de volwassenheid opbrengen om een uitweg te zoeken uit de verdeeldheid.

De mensen willen duidelijkheid over wie het land nu eigenlijk regeert, of het wel geregeerd wordt en of de overheid de veiligheid wel kan garanderen van zijn burgers. Begin oktober viel de regering van premier Gerrit Schotte en werden verkiezingen uitgeschreven voor 19 oktober. Maar een meerderheid van het parlement wil het demissionaire kabinet alsnog naar huis sturen en een interim-regering vormen.  En dat lukt niet, omdat de voorzitter van het parlement weigert een vergadering uit te schrijven. Daarop heeft de oppositie zich afgesplitst van het parlement en is eigen vergaderingen gaan houden. Er zijn nu twee parlementen: één die niet vergadert en één die wel vergadert, maar waarvan het volstrekt onduidelijk is of dat staatsrechterlijk kan. De gouverneur oriënteert zich momenteel op de situatie. Maar volgens de actievoerders blijft het te lang stil en is  duidelijkheid geboden.

En daar bovenop komt het groeiende gevoel van onveiligheid. Er zijn veel overvallen op Curaçao en daarbij wordt steeds meer geweld gebruikt. Een Chinees echtpaar werd maandagavond in koele bloede vermoord voor het oog van hun 5 jarig kind. Voor een beetje geld. Deze zoveelste overval heeft geleid tot een enorme onrust onder de bevolking. Veel demonstranten willen van de gouverneur horen of er daadwerkelijk iets wordt gedaan aan het geweld. Want zoals gezegd: de regering geeft niet thuis op dit moment.

Sterker, de minister zegt dat het spookbeelden zijn. Dat de cijfers tonen dat het aantal overvallen zelfs afneemt. Vertel dat maar tegen het vijfjarig kind, die zijn ouders maandagavond verloor. Het gevoel van veiligheid mag dan een perceptie zijn, van een gezagsdrager verwacht je meer dan alleen die constatering.

Er zal dus snel duidelijkheid moeten komen, want Curaçao is op dit moment onbestuurbaar. En dat kan het eiland zich niet veroorloven. Daarvoor zijn haar problemen na 23-en-een-halve-maand veel te groot.
----------------

Radio 5 presentator Fouad Sidali in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'45")

donderdag 6 september 2012

Bonaire voert actie

Vandaag is het 'Dag van Bonaire'. Een officiele vrije dag op het eiland en een volledig dagprogramma met muziek en speeches, waar herdacht wordt dat op deze dag in 1499 Bonaire ‘ontdekt’ werd, althans ontdekt door de Europeanen. Nederland is er sinds 10-10-10 weer de baas en langzaam maar zeker worden er wetten en regels ingevoerd die voortkomen uit de Nederlandse samenleving. Dat betekent een enorme aanpassing, want Nederland is echt een regelland en Bonaire is voor een groot deel een ongeschreven regelland.

Bij de staatkundige verandering is men ook nog eens overgestapt op de Amerikaanse dollar. Het bedrijfsleven heeft net als destijds met de Euro in Nederland volop geprofiteerd en de prijzen massaal verhoogd. Ook als gevolg van nieuwe in- en uitvoerregels. Al met al is het leven hier erg duur geworden en met de relatieve armoede die er al bestond op het eiland, vallen mensen nu tussen wal en schip.

Of de twee landen elkaar ooit zullen begrijpen is de vraag. Op Bonaire en hier in de Cariben zijn de zaken geregeld rondom relatie. Jij doet iets voor mij, dan doe ik iets voor jou. In het handhaven van regeltjes zit dus altijd een bepaalde rek of willekeur. Je begrijpt dat dat onder Nederlands bewind 180 graden gedraaid is. Regel is regel. Voor de Bonairiaan niet altijd te begrijpen.

Mooi voorbeeld is de invoering van de onroerendgoedbelasting. Alle niet-eigenaren van een huis, huurders dus in Nederlandse begrippen moeten gaan betalen. Maar in Bonaire woont niemand in zijn eigen huis en betaalt ook geen huur. Je huis staat vaak op naam van een van de grootouders, al dan niet in leven. Door deze maatregel dreigen duizenden Bonairianen de dupe te worden en Nederland heeft niet altijd het inlevingsvermogen om 9000 km verderop flexibel om te gaan met de regels.

Bonaire is niet echt een eiland van demonstraties. Vandaag was er dan wel een van boze burgers die de Nederlandse regelzucht zat zijn. Zij liepen door de straten van Tera Kora en wilden een petitie aanbieden aan de gezaghebber. Dat lukte niet, want de gezaghebber stond een onderbreking van de 'Dag van Bonaire'  niet toe.

En zo ’n boze groep wordt daardoor niet eens bozer. De meeste Bonairianen protesteren door te klagen, tegen iedereeen. En ook dat zijn de mensen trouwens zat aan het worden.

De leider van de manifestatie, Cedric Soleana, heeft een ludieke manier van actievoeren gevonden. Hij heeft iedereen opgeroepen om zijn oproepkaart in zijn stembus te doen. Om zo te laten zien dat je niet meewerkt aan een soort democratische medeplichtigheid. Leuk detail is dat Soleano op de dag van de verkiezingen zelf op een echt stemburo zit. Hij is namelijk al jaren lid van stemburo 5 en moet onder werktijd stemmers naar de stembus leiden, terwijl hij in z'n vrije tijd iedereen weg jaagt van het stemburo.

een mooiere paradox is er niet. Wordt hij daarom boos? Nee hoor. Vorig jaar demonstreerde hij, dit jaar deed hij dat en volgend jaar staat hij er ongetwijfeld weer.....

Fouad Sidali, in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'54")
(Foto: Stephan Kogelman)

zondag 26 augustus 2012

Eer de haan kraait, zult gij mij driemaal verloochenen

WILLEMSTAD – Op 24 augustus 2012 zag ik Statenvoorzitter Asjes het parlement toespreken en moest onwillekeurig denken aan Petrus die na drie keer zijn meester te hebben verloochend, ‘naar buiten ging en bitterlijk weende’.

De voorzitter van het parlement had zojuist de parlementaire democratie van Curacao een nekslag toegebracht. Asjes bepaalde in nog geen twee uur tijd dat niet het hoogste orgaan van ons land beslist wat het beste voor ons is, maar dat hij dat bepaalt, als voorzitter van dat hoogste orgaan. Zijn optreden in wat weleens de laatste parlementaire vergadering op Curaçao kan zijn geweest roept met recht de vraag op of een parlement nog wel nodig is. Volgens Asjes niet. En hij meent het.

Aanwijzing
De nekslag werd voorafgegaan door twee eerdere nekslagen en roept daarom bijbelse herinneringen op aan Petrus. Op 13 juli kreeg de regering Schotte een aanwijzing van de Rijksministerraad in het kader van het financieel toezicht dat door beide landen is afgesproken na de ontmanteling van de Nederlandse Antillen. Deze door de partijen van de huidige coalitie altijd bestempelde koloniale afspraak en nu dus ook nog eens een echte koloniale interventie, was nochtans geen enkele reden voor de voorzitter (noch de leden) om het hoogste orgaan van het land onmiddellijk bijeen te roepen. De eerste nekslag.

Niet gehoord
Twee weken later viel het kabinet Schotte. Twee spijtoptanten van de coalitie trokken hun steun in, waarop Gerrit Schotte zijn conclusies trok en de gouverneur meldde dat het parlement ontbonden was. De gouverneur vroeg, zoals gebruikelijk, aan het demissionaire kabinet om de lopende zaken te behartigen totdat een nieuw parlement een nieuwe regering kiest. Opnieuw een nekslag, de tweede, want het hoogste orgaan in ons land was niet gehoord in de beslissing van de premier en dat hoefde van Asjes ook niet. Opnieuw was dit geen enkele reden om het parlement onmiddellijk bijeen te roepen. De oppositie deed weliswaar wat schuchtere pogingen, maar met het reglement van orde wist de voorzitter van het parlement elke vergadering te voorkomen.

Alleen lopende zaken
De derde nekslag is dan al in de maak. Ivar Asjes bekijkt artikel 53 van de Staatsregeling en constateert dat het parlement geen enkele macht meer mag uitoefenen, omdat het ontbonden is. Dat het parlement staatsrechterlijk nog zit tot het volgende verkozen parlement, ontgaat hem. Dat het hoogste orgaan het hoogste orgaan blijft eveneens. In zijn beleving mag het parlement alleen maar lopende zaken afhandelen en geen nieuwe zaken behandelen. Met deze geheel eigen interpretatie van de opdracht van de gouverneur brengt Ivar Asjes de parlementaire democratie een derde en finale nekslag toe.

Finaal? Ja, finaal. Tot aan de verkiezingen van 19 oktober is er geen parlementaire zitting meer. Het enige platform waar het door het volk gekozen parlement macht kan uitoefenen, elk afzonderlijk Statenlid, bestaat niet meer.

Letter & Geest 
En hij beroept zich op de letter van zijn reglement. Zonder te beseffen dat het gaat om de geest van dit reglement. Naar de letter van de wet moet een minister met een motie van wantrouwen op zijn plaats blijven zitten. Er staat immers nergens geschreven dat-ie op moet stappen. Toch zegt de geest van de wet en het fatsoen van zijn ambt dat hij moet vertrekken.

In één van onze eerste gesprekken, vlak na 10-10-'10 zei de versbakken Statenvoorzitter dat elk parlementslid zijn eigen verantwoordelijkheid heeft. Een verantwoordelijkheid die verankert ligt in de ambtsbelofte: ‘ik beloof’, of ‘zo waarlijke helpe mij God’. ‘Parlementariers zijn geen rubberstamps’, voegde hij er aan toe. En daarom kraait de haan nu al drie keer. Al gaat Ivar Asjes niet naar buiten om bitter te wenen. Hij heeft de haan waarschijnlijk ook nooit gehoord.

maandag 30 juli 2012

Godett is pure vaderlandsliefde


De week van de vaderlandsliefde breekt aan. Het kabinet Schotte dreigt in haar passie om het land te redden ten onder te gaan. Spil in deze crisis is de partido MAN. Deze partij is zo verknocht aan het redden van het land, dat zelfs partijgoeroe‘s als Eugene Cleopa (he is the MAN) een stap opzij moeten zetten. De partij gaat voor het individu. Charles Cooper kon het gisteren in de Morgenster niet vaak genoeg zeggen.

Waar hoor je na de val van de Muur in 1989 nog echte socialistische retoriek? In Curacao! Partijdiscipline van het eerste uur. Je hebt het individu, de partij en ten slotte het land. En je dient in omgekeerde volgorde.

Dienen
Dat dienen komt na het ingrijpen door de Rijksministerraad wel in een raar daglicht te komen. Want je zou kunnen beredeneren dat na het eerste rijtje, individu-partij-land, er dus nog een vierde entiteit aan moet worden toegevoegd: het koninkrijk.

Het klink wat absurd, ik geef het toe. Zelfs in Nederland weten ze niet wat het koninkrijk is. Daar wordt ons staatsverband jaarlijks op 30 april gereduceerd tot een vrijmarkt. Absurd of niet, toch moet er gediend worden de komende maanden. En je zou juist van de MAN zeggen dat ze daar niet aan willen. Sterker: zelfs een Pueblo Soberano zou zijn kossie aan Fikkie moeten geven. Hoe kun je als partij nog geloofwaardige politiek bedrijven als je nog maar een partij kan dienen? Het Koninkrijk der Nederlanden!

En zo staat de hele politieke constellatie op zijn kop. Degene die willen dienen, staan langs de kant. En degene die van zijn levensdagen nooit zal dienen, zit nog steeds in het pluche! Kun je het geloven? Ik niet hoor.

Spiegel
De enige die het echt begrijpt is Eugene Cleopa. Met een beroep op het individu, houdt de dissident van de MAN ons allemaal een spiegel voor: onder deze omstandigheden kan ik niet dienen!

En weet je wat nou zo leuk is. Eugene is niet de enige die het licht heeft gezien. Ook Anthony Godett heeft als geen ander begrepen dat het nu tijd is om het Koninkrijk te dienen. Plaats nemen in dit kabinet is pas echte vaderlandsliefde!

Vaderlandsliefde
Helemaal als je weet dat de twee enige drijfveren voor een gemiddelde politicus op Curacao zijn: geld binnenhalen en verdelen, en baantjes kunnen verdelen. De aanwijzing vanuit Den Haag heeft nou juist een streep gezet door deze Toys van de Politiek. Als Godett, ja juist Godett, dit kabinet gaat redden, dan weten we het zeker: om het geld en de poppetjes is het hem niet te doen. dat kan namelijk niet meer. Godett wil het land echt redden! Wow, wat een vaderlandsliefde!

Nu nog hopen dat het parlement de laatste ontwikkelingen genoeg redenen vindt om weer eens te vergaderen. Hen kun je helaas weinig vaderlandsliefde toedichten.





zaterdag 21 juli 2012

Wie geeft Gerrit Schotte een hengel?

guldenjpgDe memorie van toelichting op de aanwijzing van de koninkrijkregering laat een ontluisterend beeld zien van Curaçao als onbetrouwbare partner binnen het koninkrijk. Afspraken om de financiële huishouding op orde te houden om zo het nieuwe land Curaçao een gezonde startpositie te geven en te houden werden direct na 10 oktober 2010 geschonden. Zowel naar het College Financieel toezicht als naar de bevolking van Curaçao is stelselmatig gelogen over de financiële positie van het nieuwe land.
De manier waarop de regering van Gerrit Schotte stelselmatig de adviezen van het College negeerde doet veronderstellen dat Curaçao de schuldsanering nooit gezien heeft als een poging van Nederland om het nieuwe land een financieel gezonde startpositie te geven. Veeleer past – in de zienswijze van de Curaçaose regering – dat de schuldsanering bedoeld was om de ongecontroleerde overheidsuitgaven te kunnen blijven continueren. Populair gezegd: Curacao heeft de buidel met geld gezien als de zoveelste vis die gevangen en opgegeten kon worden. Het idee dat autonomie betekent dat Curaçao nu zelf met een hengel en een net aan de slag moet gaan, is niet bij Gerrit Schotte opgekomen.

Financieel beheer
Oorzaak voor de huidige situatie is het probleem dat als sinds het ontstaan van het Statuut nooit is aangepakt door Nederland en de eilanden: het financiële beheer. Het tekort over 2010 is pas eind 2011 bekend geworden. Het tekort 2011 werd in februari 2012 nog geraamd op ANG 9,5 miljoen, terwijl in mei 2012 een tekort van ANG 140 miljoen opdook. Gedurende het jaar heeft de regering van Curaçao stelselmatig ontkend dat er tekorten dreigden. Nooit is aangegeven dat er maatregelen noodzakelijk zijn.

De minister van Financiën van Curaçao heeft, zo concludeert ook het College Financieel Toezicht, geen adequaat overzicht op de uitgaven- en ontvangstenontwikkeling. Hij heeft op dit moment onvoldoende middelen om de begroting te monitoren of tussentijds te wijzigen. Sterker: door het ontbreken van informatie slaat de regering een slag in de lucht om politiek gezien haar gezicht in plooi te kunnen houden. De reacties van Gerrit Schotte daags na zijn bezoek aan Den Haag -waar hij de aanwijzing in ontvangst mocht nemen – tonen dat ondubbelzinnig aan.

En de financiële staat van dienst van de regering is niet om over naar huis te schrijven: de uitvoeringsrapportages worden niet standaard aan de Staten verstuurd en voldoen niet aan de voorwaarden. De begrotingswijzigingen 2011 worden ondanks de behandeling en goedkeuring in de Staten niet of pas halverwege het daarop volgende jaar ter vaststelling aan de gouverneur verzonden. De banksaldi die aan College financieel toezicht Curaçao en Sint Maarten ter beschikking moeten worden gesteld, worden niet overhandigd. Ook de opgevraagde jaarrekeningen van de overheidsvennootschappen, noodzakelijk voor de beoordeling van de invloed hiervan op de begroting, worden niet of niet tijdig overhandigd.

Geen verrassing
Deze constatering moet niet verrassend zijn voor het College. Immers de regering heeft helemaal geen zicht op deze gegevens. Het land Curaçao ontbeert een liquiditeitsplanning waardoor grote betalingsachterstanden ontstaan. Er is geen kasstroomoverzicht. Voorafgaand toezicht door de minister van Financiën is een farce. De minister geeft bovendien aan dat de noodzaak daartoe ontbreekt, ondanks het feit dat het jaar 2011 afgesloten werd met een aanzienlijk tekort van 156 miljoen gulden.

Achter de schermen, zo valt te hopen, zal Nederland in het kader van de aanwijzing zich vooral gaan richten op de kwaliteit van de financiële informatievoorziening. Hoewel dit niet primair tot haar taken en verantwoordelijkheden hoort, moet ook bij Nederland het besef geboren zijn dat vis eten zonder hengel leidt tot honger en armoede.

vrijdag 13 juli 2012

De klunzigheid van een diletante premier

Ik heb een hekel aan klunzigheid. Een koppige minister-president bewijst opnieuw geen groot politicus te zijn; erger: hij is een kluns. De oorvijg die Gerrit Schotte vandaag van Den Haag kreeg, leidt bij ieder weldenkend staatsman tot één conclusie: opzij, plaats maken voor iemand die wel 's lands financiën op orde kan brengen!

Maar klunzen zetten zelden een stap opzij. Ze hebben het gewoon niet door. Ze lachen zelfs als ze een oorvijg krijgen.

Diletant
De geloofwaardigheid van het kabinet Schotte staat al vanaf de eerste perikelen met de veiligheidsdienst op het spel. Zijn reactie's op alle tegenwind nadien en op de 'aanwijzing' vandaag is het ultieme bewijs dat Gerrit Schotte een politieke diletant is. En een kluns, ook dat dus.

Om dan toch nog 20 maanden in het zadel te blijven zou mijn betoog direct ontkrachten. Ware het niet dat klunzigheid een vak is dat door het parlement tot kunst is verheven. Zij zijn er nog beter in. Van PAR tot PS, we zullen het volgende week vanzelf merken.

Gele klinker
De premier zal het parlement vertellen dat er niets aan de hand is; dat Curaçao eigenlijk al uitvoert wat Nederland eist en dat hij daar dus logischer wijs tegen in beroep moet gaan. En de PAR gaat moord en brand schreeuwen, omdat Gerrit Schotte de autonomie verkwanseld heeft. Terwijl de weg daarnaar toe geplaveid is met hun eigen gele klinkers.

Wat mij steekt in dit verhaal is het feit dat Gerrit Schotte denkt dat het volk van Curaçao net zo klunzig is als hij. 'Zij gaan dit verhaal geloven straks', daar is hij vast van overtuigd. En degene die het niet geloven gaan vast weer demonstreren. Nou, laat dat er 2000 zijn en dan weet je waarom Schotte denkt dat iedereen een kluns is.

Betalen?
En ondertussen praat niemand over het echte probleem waar Curaçao meezit. De oorzaak van de oorvijg van het moederland. Die ligt namelijk gelegen in het feit dat Curaçao al jaren wordt geregeerd door goede wensen en diepe verlangens; en niet door harde werkelijkheid en stevig bikkelen.

Toen ik mijn eerste politicus interviewde voor Radio Hoyer, stelde ik hem de vraag hoe hij zijn mooie en nobele plan zou gaan betalen. De man - hij had een geel colbert-  keek mij meewarig aan en zei: "betalen? dat weet ik niet, dat moet je mij niet vragen." hij scheen er zich ook helemaal niet druk om te maken.

Altijd iemand
In de loop der jaren heb ik afgeleerd deze vraag te stellen. Bestuurders hebben over het algemeen geen flauw benul van geld. Dat dat nodig is om je plannen ten uitvoer te brengen. Dat het ook handig is als het geld er ook echt is, voor wanneer de rekening binnen komt. Laat staan dat politici weet hebben van zoiets als 'geld reserveren'.

Het hoeft ook niet, want er is uiteindelijk altijd iemand die de rekening gaat betalen. Was dat Nederland in het verleden, nu is het het volk van Curaçao zelf. Kijk maar naar de maatregelen van Gerrit Schotte waar hij in Den Haag zo prat op wilde gaan (en waar hij nu met droge ogen tegen in beroep gaat). Die maatregelen gaan allemaal uit van de filosofie dat ú de rekening gaat betalen voor zijn tekort.

Als u al niet een kluns was, dan voelt u zich er nu één. Geloof me.

Anousha Nzume in gesprek met Dick Drayer (4'29")

donderdag 12 juli 2012

Wiels wordt vrijdag opnieuw bij de neus genomen

Curacao staat op het punt om een aanwijzing te krijgen van Nederland om haar begroting op orde te krijgen. Daar gaapt nu een gat van 75 miljoen euro. een gat dat onacceptabel is voor Nederland. Nog geen twee jaar geleden heeft het moederland voor twee miljard aan schulden gesaneerd in het staatkundig proces. Daarbij verkreeg Curacao autonomie. 

Het gat in de begroting is ontstaan omdat de regering van Gerrit Schotte een groot aantal inkomsten ziet, daar waar het College financieel toezicht (Cft) die inkomsten niet ziet. En het CFT heeft er geen vertrouwen in dat die inkomsten er ooit komen. Zo ook met de bezuinigingen: er is geen vertrouwen dat de geplande bezuinigingen in het onderwijs en de gezondheidszorg goed worden uitgevoerd.

Ook vindt het CFT dat het creatieve boekhouden van Curacao niet door de beugel kan. Zo heeft Schotte overheidsbedrijf UTS (de KPN van Curacao) opgedragen geld te gaan lenen, waarmee hij zijn begrotingsgaten kan dichten.

Net woord
Een aanwijzing is een net woord voor ‘ingrijpen’. Voor Nederlanders is er waarschiijnlijk geen verschil in de betekenis van deze twee woorden, maar op Curaçao zijn het synoniemen. Daar snappen ze heel goed dat er geen verschil is.

‘Ingrijpen’ ligt gevoelig als je net autonoom bent geworden. Het vloekt ook met elkaar. Maar net als met de manier waarop mensen zich kunnen kleden, kunnen deze twee woorden ook prima naast elkaar bestaan. De oppositie spreekt er schande van, maar is zelf verantwoordelijk voor deze 'onmogelijke' combinatie.

Ze wijst de huidige regering aan als schuldige; zij is verantwoordelijk voor slecht financieel beleid en beheer en dus is ingrijpen ‘eigen schuld dikke bult’.

Verstandshuwelijk
Het verstandshuwelijk van premier Gerrit Schotte, met de onafhankelijkheidspartij Pueblo Soberano als partner, accepteert onder geen beding een 'ingrijpen' van Nederland. PS-leider Helmin Wiels heeft zelfs een revolutie aangekondigd, mocht de Rijksministerraad vrijdag daadwerkelijk besluiten om met een aanwijzing te komen.

Wordt de soep zo heet gegeten? Gaat Nederland ingrijpen aanstaande vrijdag?

Bilateraal
De drie premiers uit het Caribische deel van het Koninkrijk (ze komen allemaal) zijn niet alleen uitgenodigd voor de zeer beladen Rijksministerraad op vrijdag, maar ook voor een diner met collega Mark Rutte (VVD), donderdagavond op het Catshuis.

Schotte meldde gisteravond ook een ‘bilateraal van een uur’ te hebben met Rutte. Daarnaast heeft het Sint Maartenhuis voor na de Rijksministerraad, vrijdagmiddag, de delegaties uitgenodigd voor een gezellig samenzijn.

Mooie tekst
Er zullen dus waarschijnlijk harde woorden vallen in deze voorbereidende gesprekjes en borreltjes. Woorden die er voor moeten zorgen dat er een mooie tekst rolt uit de Rijksministerraad. Woorden die acceptabel zijn voor alle stakeholders.

Schotte heeft ervaring met dit spelletje. Dat heeft hij geleerd, omdat hij in een verstandshuwelijk met Helmin Wiels is gestapt. De vraag is of Helmin Wiels - na vrijdag - begrijpt dat hij door Schotte opnieuw bij de neus is genomen.

Antillencorrespondent Dick Drayer in gesprek met Radio 5 presentator Funda Müjde (4'27")

donderdag 21 juni 2012

Aruba: zon,zee, strand en groen....

http://arubaconnections.blogspot.com
Aruba moet overgaan op groene stroom. In 2020 moet het land volledig klimaatneutraal zijn en al zijn energie uit de zon en de wind halen. De plannen ademen Emansiaanse ambitie uit. Maar goed beschouwd liggen er nog wel wat beren op de weg.

De belangrijkste is geld. Uiteraard. Want wie gaat de overgang van fossiel naar groen betalen? De huidige energiebedrijven op Aruba zijn overheidsbedrijven die stelselmatig worden leeggeplukt om de Arubaanse overheidsbegroting te dichten. Zij zullen het geld dus moeten lenen of een stap opzij moeten doen voor nieuwe innovatieve energieleveranciers.

De tweede beer op de weg is de opslag van energie. Aruba is een eiland en is aan geen enkel energienetwerk buiten Aruba gekoppeld. Als de wind wegvalt, is er geen stroom en moet je dus overschakelen op een ander grid, dat er niet is. Bovendien is opslag duur.

Toch is duurzaamheid voor Aruba een must. Niet alleen omdat het product 'duurzaamheid' toeristisch goed verkoopt, maar bovenal uit pure noodzaak: tien procent van het Bruto Nationaal Produkt van Aruba gaat op aan de aankoop van fossiele brandstoffen ten behoeve van de energievoorziening. Geld dat nu gewoon het land uit geëxporteerd wordt. Geld dat hard nodig is om in de zwakke economie van Aruba te investeren. Aruba heeft een enorme staatsschuld, die zwaar drukt op het eiland en de begroting van premier Eman.

Hij is op dit moment op de VN top in Rio, Brazilië, waar gesproken wordt over duurzaamheid.
Volgens de premier is de ambitie van zijn regering geen loze belofte. Het gaat volgens hem om een 'heldere doelstelling waar het eiland over acht jaar op kan worden afgerekend.'

Vermoedelijk zit hij zelf dan niet meer in het pluche. De plannen die Aruba nu heeft ontvouwd zijn namelijk nog niet onderbouwd. Geen plan van aanpak of bewijs dat het hier gaat om meer dan een wens tot innovatie. Wat nu duidelijk is, is de richting die Aruba op wil met zijn energieagenda, en die is groen.

Op diezelfde top heeft Aruba aangekondigd met Carbon War Room in zee te gaan. Deze club is van sir Richard Branson. Bekend van de Virgin Group (vliegmaatschappij, platenlabel, enz.) Een club die bekend is om zijn kennis op het gebied van groene en duurzame energie en het terugdringen van CO2 uitstoot.

Carbon War Room staat bekend om zijn grondige analyses om problemen in kaart te brengen bij de overstap van fossiele brandstof naar alternatieve bronnen en het out-of-the-box denken bij oplossingen. Ook heeft de club een uitgebreid netwerk van innovatieve bedrijven om oplossingen te realiseren.


Leuk voorbeeld van de analyse van Branson is dat helft van de energieconsumptie op Aruba gedaan wordt door op een een strook van 5 km: daar waar de 5-sterren hotels staan! Carbon War Room stelt dat het mogelijk is om met deepzee koelingstechnieken deze hotels al hun airco’s kunnen laten draaien. En die techniek is voorhanden op Aruba - en ook op Curaçao!


Of Branson Aruba in 2020 al klimaatneutraal heeft, valt te bezien. De raffinaderij in Sant Nicolas moet ook mee willen doen en die reduceert tot nog toe - net als zijn broer op Curaçao - alleen maar als-ie stil ligt.

De toon is echter gezet, verkiezingstijd of niet, nu de beren nog van de weg............

Fouad Sidali van Dichtbij Nederland in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'50")



dinsdag 19 juni 2012

TEDxYouth@Curaçao insprireert

De 'next generation' komt er aan. En ze hebben nog iets te zeggen ook! Afgelopen zaterdag deelden dertien jongeren uit Curaçao en Sint Maarten hun dromen met een enthousiast publiek in de Tulazaal van Kura Hulanda in Willemstad.

De eerste TEDxYouth@Curaçao, een initiatief van zakenman en filantroop Jacob Gelt Dekker, geeft moed voor de toekomst. Jonge mensen op weg naar een andere toekomst. Gelt Dekker is bereid om een stap terug te doen ten faveure van de nieuwe generatie. Gemeten naar het enthousiasme van het publiek wordt zijn plek moeiteloos ingenomen door de jongeren van vandaag.

Een goede boodschap komt tot zijn recht als het jasje waarin het gegoten is, goed zit. Maar Yasmine Jonis beet de spits af door met haar performance 'plankenkoorts' het publiek te laten zien, dat het jasje niet bepalend is. Haar oprechte vertolking maakte de weg vrij voor andere sprekers om hun dromen te delen en te inspireren en het publiek te laten focussen op de inhoud.


En die inhoud varieerde van energieproductie uit afval, prachtig uitgelegd door de Haïtiaanse Rholdyne Lake uit Sint Maarten via het creëren van je eigen wereld door middel van film (Kevin Osepa)  tot een warm pleidooi van Seward Sambo voor de acceptatie van homo's door de kracht van diversiteit te benadrukken.

De 17-jarige Terrence Jansen wist het publiek stil te krijgen door 'effectief protesteren' te analyseren en Curaçao naast de meetlat van de Arabische Lente te leggen. Als de jeugd wil protesteren om verandering te bereiken, dan zal ze zich de lessen uit het Midden-Oosten eigen moeten maken, aldus Terrence. Het gemeenschappelijk doel moet duidelijk zijn, geduld een deugd en gebruik van technologie om de  boodschap te verspreiden een must.

Een van de meest inspirerende boodschappen van TEDxYouth@Curaçao kwam van de 11-jarige Gheliz Remilia. Zij hield het publiek een overlevingsmodel voor waarin CPR een hoofdrol vertolkt. Niet de medische CPR, maar de menselijke CPR: Courage, Perseverance and Respect. Moed, doorzettingvermogen en respect. Met deze woorden ligt de wereld binnen handbereik. Tijdens haar presentatie veranderde zij van advocaat - in toga - tot rockstar in outfit. Een wellicht onlogische combinatie, maar door CPR een realistische en na te jagen droom.

Dick Drayer, antillencorrespondent van Dichtbij Nederland was bij de eerste TEDxYouth@Curaçao en maakte de volgende reportage (4'55")

maandag 11 juni 2012

Curaçao heeft zon en zorgen, net als Griekenland

Op een totale begroting van 770 miljoen euro moet Curacao zeker 35 miljoen euro gaan snijden in haar begroting. Hoewel Curaçao altijd heeft geloofd dat de economische crisis aan haar voorbij zou gaan, wordt de rekening dus nu gewoon gepresenteerd. Het tekort is ontstaan, omdat bij het maken van de eerste begroting, de regering iets te optimistisch was met de te verwachten inkomsten.

En nu blijkt dat die inkomsten gebaseerd zijn op beleid dat de regering helemaal niet heeft doorgezet of althans: te weinig heeft doorgezet. Om je een voorbeeld te geven: het mes zou worden gezet in het ambtenarenapparaat. Maar er komen vooralsnog alleen maar ambtenaren bij. En dat kost geld, in plaats van dat het geld oplevert.

Na die omvangrijke schuldsanering in 2010 is Curaçao onder financieel toezicht komen te staan. Om te voorkomen dat er nieuwe schulden gemaakt zouden worden. Curaçao heeft nieuwe schulden gemaakt of dreigt die te maken als de begroting niet in evenwicht wordt gebracht.

Feitelijk zitten Curaçao en Nederland in het zelfde schuitje. Alleen heeft Nederland met politieke wilskracht een Kunduz-akkoord weten te sluiten en heeft het land een betere traditie op het gebied van begrotingsdiscipline. De schulden van de Nederlandse Antillen zijn ooit ontstaan omdat Curaçao te weinig discipline toonde in de beheersing van haar eigen financiën.

Dit gedrag is na de schuldsanering blijkbaar niet veranderd.....

Het CFT constateert dat de overheid geen zicht heeft op haar eigen financiën en dat bijsturing daardoor niet mogelijk is. Je zou kunnen stellen dat het dus nog maar de vraag is of de regering het parlement bewust op het verkeerde been heeft gezet met een te rooskleurig uitzicht op haar geldstromen. Welbeschouwd gaat dat smoesje echter niet op, want als je geen zicht hebt, kun je zelfs - met gladgestreken gezicht - geen rooskleurig beeld geven.

Curaçao heeft twee weken de tijd gekregen om een plan van aanpak te maken, waarin geloofwaardig het mes wordt gezet in de begroting.  Mocht dat niet lukken, dan zal minister Spies van Koninkrijksrelaties een zogenaamde aanwijzing geven. Een dwingende maatregel die moet worden uitgevoerd.

Zover zal het niet komen. Nederland weigert ook maar een seconde onderdeel te worden van het probleem van Curaçao. En dat wordt het op die manier want het financieel toezicht ligt hier gevoelig. Veel Curaçaoënaars vinden dit instrument een inmenging in de autonomie van het eiland.

En daar valt wel wat voor te zeggen. Maar blijkbaar is het nodig, want voor het derde jaar op rij heeft Curaçao een tekort, dat nu daadwerkelijk uit de hand dreigt te lopen. Zonder CFT en schuldsanering was het land waarschijnlijk al failliet. Net als Griekenland. Trouwens ook zo’n mooie tropische vakantiebestemming!

Anousha Nzume in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (3'31")


dinsdag 5 juni 2012

Scholen Curaçao staken

Op Curaçao waren veel scholieren vandaag een dagje vrij. Vooral in het funderend onderwijs, maar ook op sommige scholen van het voortgezet onderwijs werd namelijk gestaakt. Aanleiding is het afranselen van een lerares op school door ouders, die verhaal kwamen halen, omdat deze docente haar kind zou hebben geslagen met een lineaal. Deze afranseling was de bekende druppel die de emmer deed overlopen. 

Docenten zijn de vele geweldsincidenten zat en eisen van schoolbesturen en de overheid dat hun veiligheid gewaarborgd wordt. Ruim 250 docenten gaven vandaag daarom geen les.

Onderwijsvakbond Sitek, die deze staking steunt, heeft een tijdpad opgezet. Vandaag is het eerste signaal gegeven en is er een manifest overhandigd, waarin de eisen van de docenten zijn neergelegd. Over twee weken volgt een nieuwe staking, als er niets is gebeurd om de veiligheid te vergroten. Omdat de vakanties voor de deur staan, is de bond bereid om de staking over de vakantie heen te tillen.

De stakende docenten zijn bang. En eisen een veilige school. Het opmerkelijke is dat zij het geweld van ouders als grootste gevaar zien. Dat zegt wat over de relatie tussen thuis en school. De vakbond stelt vandaag een manifest op met een lijst van te nemen maatregelen en één daarvan is dat scholen niet meer toegankelijk worden voor ouders.

Door te focussen op de ouders, 'vergeten' de docenten dat de aanleiding voor het hierboven genoemde geweldsincident juist lag in het feit dat de in elkaar geslagen docente haar handjes zelf niet had thuisgehouden. Het bewijs dat de corrigerende tik, zo dit er één was, snel moet worden uitgebannen. Slaan mag niet, nooit niet.

Fouad Sidali in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (2'00")

  


Protest Bonaire wordt steeds luider

De onrust groeit op Bonaire. Volgens de actiegroep Bezorgde Bonairianen is de onvrede over de relatie met Nederland zo groot dat  het weleens zou kunnen leiden tot gewelddadige protesten.
Dat is in ieder geval wat deze actiegroep zaterdag heeft meegedeeld, toen zij een protestbrief overhandigde aan de gezaghebber van Bonaire en aan de Nederlandse regering.


De ontevredenheid onder Bonairianen is groot, dat is wel duidelijk, maar of dat leidt tot opstanden vergelijkbaar met 30 mei 1969, toen Willemstad in Curaçao in brand stond, is nog maar de vraag.
Bonairianen zijn niet gauw de straat op te krijgen om te protesteren, laat staan dat ze Kralendijk daarvoor gaan platbranden. Maar het typeert wel de frustratie en boosheid die er momenteel heerst op het eiland.

Kern van die boosheid is dat veel Bonairianen vinden dat ze als tweederangsburger worden behandeld. Nadat Bonaire op 10 october 2010 een bijzondere gemeente werd binnen het Nederlands staatsbestel, heeft Nederland wel de sociale lasten (bijvoorbeeld door het invoeren van het Nederlandse belastingstelsel), maar niet de sociale lusten, de uitkeringen en ouderdomspensioenen aangepast.

Het contrast wordt erg zichtbaar doordat steeds meer Nederlanders op het eiland wonen, die profiteren van hun Nederlandse verworvenheden. Dat leidt tot veel irritaties. En wat veel Bonairianen in het verkeerde keelgat is geschoten, is dat Nederland deze ongelijke status van Bonaire binnen het Koninkrijk nu wil verankeren in de grondwet. Terwijl is afgesproken om eerst 5 jaar proef te draaien met Bonaire als gemeente om daarna een besluit te nemen over de toekomst.

De actiegroep wil een nieuwe volksraadpleging houden, waarin de bevolking zich opnieuw uitspreekt over de staatkundige band van Bonaire met Nederland. Zij maakt er geen geheim van dat ze vinden dat Bonaire onafhankelijk moet worden, maar stelt wel dat de  bevolking daar over gaat. Niet zij.

De belangrijkste reden waarom Nederland Bonaire niet volledig wil gelijkstellen met een Nederlandse gemeente is, omdat een eventuele gelijkschakeling de Nederlandse schatkist miljoenen gaat kosten. Bovendien is Nederland bang dat het optrekken van de uitkeringen een zuigende werking zal hebben op immigratie naar het eiland en dus naar Nederland zelf.

Anousha Nzume in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'55")

dinsdag 29 mei 2012

Curaçao haalt zijn neus op voor schone lucht

De grootste vervuiler op het eiland - al bijna 100 jaar lang - mag sinds gisteren ongestoord doorgaan met vervuilen. De Isla raffinaderij op Curaçao heeft met een legertje - soms ingevlogen - advocaten de overheid (met medeweten) en de milieubeweging (verrassend) na zeven jaar eindelijk op de knie.

Het vonnis is een ingewikkeld juridisch stuk, dat teruggrijpt naar alle eerdere uitspraken in de diverse rechtszaken tussen de drie partijen.

Slapen
Bestuursrechter J. Th. Drop oordeelde maandag 28 mei dat iedereen in de procesgang heeft zitten slapen. Een beroep op de overheid om de Isla te dwingen te stoppen met het overtreden van de milieunormen is niet aan de rechter, maar aan de Eilandsraad. De rechter kan de overheid wettelijk gezien dus niet opdragen om een overtreding te stoppen.

De tweede lijn in de verdediging van overheid en Isla is dat een groot aantal vermeende overtredingen in eerdere rechtszaken al aan de orde zijn geweest en afgetikt. Zo zou alleen de opslag van attapulgus klei en oilspills nog onderwerp van geschil zijn en alle andere overtredingen niet. Het gaat dan om de belangrijkste norm-overschrijdingen, waar mensenlevens mee zijn gemoeid: de hoeveelheid zwaveldioxide in de lucht, de jaargemiddelde uitstoot van (kankerverwekkende) fijnstof en de  catcracker problematiek.

De Isla betoogt met succes dat ten aanzien van deze overtredingen de rechter al eerder heeft geoordeeld en dat daartegen geen beroep is ingesteld door de milieubeweging. De uitspraak ligt daarmee vast en kan niet opnieuw door de rechter in behandeling worden genomen.

Deskundigenbericht
Hier doet zich een merkwaardig en tricky feit voor, dat nadere beschouwing verdient. Gedurende de rechtzaken is er veel gesteggel geweest over hoe groot de bijdrage van de Isla aan de totale vervuiling in de wijken onder de rook van de raffinaderij nu eigenlijk is. Dat heeft alles te maken met het feit dat de hindervergunning waaronder de Isla mag vervuilen uitgaat van zogenaamde immissienormen - dat wat er op straat gemeten wordt -  en niet emissienormen - dat wat aan de schoorsteen van de Isla gemeten wordt..


De rechter heeft toen de Stichting Advisering Bestuursrechtspraak voor Milieu en Ruimtelijke Ordening (StAB) gevraagd om een deskundigenbericht op te stellen waarin het voor iedereen duidelijk is wat de schadelijke bijdrage van onder andere de raffinaderij is in het plaatje van de totale vervuiling op straat.

De StAB betoogde toen dat die bijdrage van de Isla weliswaar niet te meten, maar wel degelijk te berekenen is en dat daardoor vast is komen te staan dat in 2007 de gestelde immissienorm voor zwaveldioxide werd overschreden. Het rekenmodel dat toen gebruikt werd, is nooit betwist door SMOC.

Niet in beroep
In 2009 oordeelt StAB - na berekening - echter dat er van een overtreding van de zwaveldioxide-norm en de jaargemiddelden voor fijnstof geen sprake is - in dat jaar. SMOC gaat weliswaar in beroep, maar dat beroep wordt op andere gronden toegewezen. En dus oordeelt de rechter nu dat daarover niet meer verder geprocedeerd kan worden.


SMOC eist een nieuwe beschikking en rechter Boerlage kent die in het vonnis van 1 september 2011 ruimhartig toe. Het bestuursrecht moet voorkomen dat de burger slachtoffer wordt van de grillen van een overheid en daarom kent zij een ruime schadevergoeding toe indien de overheid weer in gebreke blijft. De hele vergunning is in geding.

Tevergeefs, zoals nu blijkt: rechter Drop - in hoger beroep - is het daarmee niet eens. Alle eerdere uitspraken op ieder afzonderlijk deel van de hindervergunning moet bij elke rechtsgang aangevochten worden, want wij zwijgt stemt toe.


En dus staan SMOC en de bewoners die zij vertegenwoordigt, na zeven jaar procederen met lege handen....Curaçao haalt de neus op voor zijn eigen bevolking....


Fouad Sidali in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (5'46")

zaterdag 12 mei 2012

Het wordt stil aan tafel

Mijn vrouw is wiskundige. Tot voor kort vond ik dat reuze handig: ik (ex-alfa/gamma student) heb een bèta in huis die mij in een half uur uit kan leggen én bewijzen dat een cirkel rond is. En ze vindt dat nog leuk ook, dat uitleggen. Niet dat ik het ooit gesnapt heb, maar wij hebben na 17 jaar huwelijk nog steeds gesprekstof aan tafel. Doet u mij dat maar eens na. 

Maar sinds de brief van Justitie minister Wilsoe aan Hillary Clinton is dit alles voorbij. Geen ontlede wiskundeformules meer op het boodschappenbordje in de keuken. Geen discussies meer aan tafel over taal versus exact, gevoel versus verstand, zacht versus hard. Waarom niet? 

Ik leg het u uit.

Advocaat Peppie Sulvaran verdedigt Robertico 'Robbie' Dos Santos, de grootste loterijbaas op Sint Maarten en Curaçao en grootste partijfinancierder van de grootste regeringspartij MFK. Met succes wist hij het conservatoir beslag in de Verenigde Staten op naam van zijn cliënt op te heffen.

Peppie Sulvaran is ook één van de belangrijkste adviseurs van Justitieminister Wilsoe.
Dat maakt de brief die deze minister in april stuurde naar Hillary - om ook het tweede deel van het conservatoir beslag opgeheven te krijgen - alleen al dubieus. Dubieus verandert, om de woorden van ex-premier Römer te gebruiken, in schokkend als blijkt dat Wilsoe zich tijdens zijn persconferentie bediend van een brief waarin allerlei details inzake de beslagleggingen van Dos Santos in de Verenigde Staten staan.
Die informatie kan alleen afkomstig zijn uit het strafdossier. De vraag rijst dan ook hoe de minister aan die informatie komt?

De inmenging van de minister in een lopende rechtszaak komt onherroepelijk als een boemerang op deze minister terug. De juridische discussie die daags na de onthulling van de brief door het AD is ontstaan tussen Peppie Sulvaran, het OM en de minister hoort thuis in de rechtszaal. Maar de minister heeft de discussie door zijn inmenging nu uit de rechtszaal getrokken en op straat gelegd. Dat maakt zijn positie onhoudbaar. De afstraffing in de Rijksministerraad is dan ook ongekend hard. Dit keer geen woorden als zou de affaire 'des Curaçaos' zijn.

Wilsoe ‘s positie komt ook nog is in het gedrang - oud-premier Suzy Römer zei het al - doordat hij zich schuldig heeft gemaakt aan een ambtsmisdrijf.

Voor een groot aantal juristen is het verdedigbaar dat minister Wilsoe strafrechtelijk is aan te spreken op het feit dat hij de PG belet uitvoering te geven aan wettelijke bepalingen inzake het internationale rechtshulpverkeer. Een minister die dat doet om daarmee die bevoegdheden ZELF uit te oefenen, pleegt machtsmisbruik.

Als rechtshulpverzoeken letterlijk via de minister moeten lopen zullen deze dus steeds ook op hun politieke merites worden bekeken. Is dat erg? Mocht het Openbaar Ministerie Robbie Dos Santos volgende maand op willen laten pakken in Miami, dan zal het OM dat verzoek via Wilsoe moeten doen. En die zal juridisch advies inwinnen bij zijn adviseur.

De cirkel is nog nooit zo rond geweest op Curaçao. Geen wiskundige die mij dat nog hoeft uit te leggen, laat staan bewijzen. Sorry schat, wat zal het stil worden aan tafel.


---------------------------
De relatie tussen Sulvaran en de interventie van Wilsoe, uitgelegd door Wilsoe zelf (1'01")

woensdag 9 mei 2012

Terroristische cel op Curaçao

De buitenboordmotor van de regering Schotte, Helmin Wiels, wil de op Curaçao geboren en getogen makamba, en hoofdredacteur van het Antilliaans Dagblad, Mike Willemse oppakken, in de boeien slaan en zijn krant sluiten. Naar verluidt leidt Willemse een terroristische organisatie. 

In de Dos Santos affaire, waar Wiels in deze kwestie naar verwijst, heeft zijn partijgenoot, minister van Justitie Elmer 'Kadè' Wilsoe een precedent geschapen door zijn eigen procureur-generaal (PG) te overrulen, middels een brief naar de minister van Buitenlandse Zaken Clinton in Washington.

Zelf doen
Het zal - zo is mijn verwachting - niet lang duren voordat partijgenoot Wilsoe op aangeven van de PS-leider een aanwijzing zal geven aan de nieuwe of murwgeslagen procureur-generaal om Willemse op te pakken. En als de PG (weer) niet luistert kan Wilsoe de aanwijzing vanaf nu ook rechtreeks zelf doen aan politiecommissaris Ellis en Wernet.

En Willemse kan dan reportages gaan maken in Bon Futuro, het correctiecentrum in Koraal Specht. En omdat Wilsoe daar ook de baas is, zijn de lijntjes meteen makkelijk kort. Er schijnt nu naast de barakken voor illegalen ook een speciale sectie voor journalisten te worden opgezet.

De 80/20 regeling is hier niet van toepassing, want het 20 percentage mag meteen met het vliegtuig terug naar Nederland. Het is dus even de vraag waar Willemse bijhoort. Helmin Wiels heeft het onderscheid tussen Yu di Kòrsou en vreemdeling nu weer aardig vertroebeld door de hoofdredacteur 'makamba' te noemen.

Handelswijze
Tot hier kan ik het allemaal nog volgen. Maar ik blijf hangen op de aantijging van Wiels als zou Willemse een terrorist en het Antilliaans Dagblad een terroristiche organisatie zijn. Had Al-Qaeda een ochtendkrant uitgegeven, dan had ik het nog gesnapt. Nu ben ik het spoor bijster. ook al omdat de handelswijze van het AD - het publiceren van 'geheime' brieven - niet veel afwijkt van de handelswijze van Helmin Wiels, wanneer hij zijn punt over de gele corruptie wil maken.

Deze week nog wist hij te melden dat hij uit de school zal klappen na het overleg van de commissie 'stiekum' om het publiek te vertellen wie van de PAR geïnfiltreerd heeft om de vermeende bagger over deze regering naar buiten te brengen. Met andere woorden: de politieke carriere van Wiels is geplaveid met onthullingen en geheime documenten. Dat Willemse hem in zijn spoor volgt, kan Wiels toch onmogelijk uit balans hebben gebracht?

Hoe het ook zij, het is voor ons allemaal en zeker voor Helmin Wiels te hopen dat het Antilliaans Dagblad zijn ontboezemingen nu en in de toekomst ook gaat publiceren. Maar na Wiels' woorden is de pers op Curaçao wellicht wat voorzichtiger geworden......

Je ziet het aan deze column, morgen te lezen in de Ultimo Noticia.....;-)))

vrijdag 4 mei 2012

Curaçao herdenkt zijn doden selectief

WILLEMSTAD - Vanochtend om 9 uur was er een officiële plechtigheid bij het oorlogsmonument aan het Waaigat, dat is in het hartje van Willemstad. Daar werd een krans gelegd en een minuut stilte betracht, terwijl de rest van Curaçao doorpraatte, alsof er niets aan de hand was. Hier geen nationale herdenking op televisie. 

En dat terwijl Curaçao het verleden graag omhelst. Onlangs nog bij de herdenking van vijftien door Nederland gefusilleerde Chinezen. Terecht dat hier aandacht voor is, terecht dat Curaçao dit wil herdenken. De Chinezen zijn met recht oorlogsslachtoffer, ook al werden ze niet gedood door vijandelijk vuur.

Toch kan ik het niet laten om op te merken dat die herdenking in schril contrast staat met de beledigingen die Chinezen in 2012 moeten ondergaan op Curaçao. Beledigingen die niet onderdoen voor wat de Joden in Europa voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog naar hun hoofd geslingerd kregen. Misschien dat de herdenking van deze slachtoffers ons ooit leert om ook levende Chinezen te respecteren.

De slavernij. Ook zo'n stuk geschiedenis die met recht 'levend' wordt gehouden. Het heeft ons hier en nu bepaald en bepaald voor een deel ook de relaties van ons volk. Het heeft Curaçao gebracht waar het nu staat. Er zijn dan ook verschillende dagen in het jaar dat Curaçao op grootse wijze aandacht schenkt aan het leed dat mensenhandel heeft gebracht over de hele wereld en zeker hier op Curaçao.

Ik vind het daarom zo vreemd dat 4 mei vrijwel ongemerkt voorbij gaat op ons eiland. Honderden scheepvaartlieden uit Bonaire en Curaçao en vele Antilliaanse schutters zijn omgekomen door Duits militair geweld. Ook militairen van andere mogendheden, zoals Amerika hebben offers gebracht en zijn hier gestorven. Honderden onschuldige burgers werden vanwege hun nationaliteit op Bonaire geïnterneerd.

Waarom was er zo weinig belangstelling vanochtend aan het Waaigat? Waarom houden we geen minuut stilte voor onze slachtoffers uit die tijd? Waar hangt ergens op Curaçao de vlag halfstok? Zijn we zo selectief in het herdenken van onze slachtoffers? Vergeten we net als Suriname wel de slachtoffers van gisteren, maar niet die van de eeuwen daarvoor?

Ik weet het wel, maar mag het eigenlijk niet zeggen. U weet het ook, ik hoef het dus niet te zeggen.

Funda Müjde in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (3'54")

dinsdag 1 mei 2012

Het oranjegevoel van Bonaire

Dia di Rincon heeft Koninginnedag al een aantal jaar naar de achtergrond gedrongen. De 24e editie op Bonaire gaf dit jaar geen ander beeld. Toch leeft Koninginnedag stevig in de gedachten van de meeste mensen. Fransisco ‘Bubuchi’ Janga, voorzitter van het organiserend comité kondigt zelfs aan de verjaardag van de Koningin volgend jaar zichtbaarder te maken.

Dia di Rincon trekt jaarlijk vele tienduizenden bezoekers van heinde en ver. De ontevredenheid van veel Bonairianen heeft geen effect op de liefde voor het Koningshuis: het oranjegevoel leeft in Rincon.

Zichtbaar is het niet. Sommige Europese Nederlanders dragen een oranje T-shirt of een ander oranje ding; de meeste Bonairianen dragen kleren zonder een oranje kleur. Eén van hen merkt op dat de oranjewimpel ook ‘vergeten’ is bij het hijsen van de vlag, tijdens de officiële plechtigheid in de ochtend.

Hij is overigens wel helemaal in oranje gestoken, net als zijn hele familie. “Ik woon al 34 jaar in Nederland, ik ben opgegroeid met Koninginnedag”, verontschuldigt hij zich. “Maar het lijkt alsof het hier verdwijnt. Ze moeten niet vergeten dat onze koningin ook jarig is.”

Dat laatste is niemand vergeten. Volgens een zakenman in het hartje van Rincon is deze dag een dag van tradities, net als Koninginnedag. “Die gaan eigenlijk heel mooi hand in hand. Tradities die je trots maken, die je land trots maken.”

Die boodschap is opgepakt door de organisatie. Volgens ‘Bubuchi’ vragen steeds meer mensen naar een invulling van Dia di Rincon met het vieren van de verjaardag van de Koningin. De 25e editie, volgend jaar is wat hem betreft een mooi startpunt om Koninginnedag weer te introduceren.

Een reportage vanuit Rincon door Dick Drayer (6'19") 

dinsdag 24 april 2012

BES-eilanders vergeten niets

De meeste BES-eilanders - als ze de Nederlandse politiek al volgen - moeten opgelucht zijn met het feit dat de rol van Wilders lijkt uitgespeeld. De PVV is niet echt populair in Caribisch Nederland. Hero Brinkman en Geert Wilders hebben zich nogal laatdunkend uitgelaten over de Antillen en dat zijn we hier niet vergeten.

Qua aantallen stemmers zal de deelname van de Caribische gemeenten niet voor grote veranderingen gaan zorgen in het politieke landschap. 16.000 kiesgerechtigden op de drie eilanden zijn op 12 september aanstaande 18 jaar en ouder. Bij de laatste verkiezing in 2010 waren 62.000 stemmen nodig om één zetel te bemachtigen.

Saba, het kleinste eiland van Carbisch Nederland met ruim 400 kiezers zal een hoge opkomst kennen, maar op Bonaire zou het aantal weleens dramatisch laag kunnen zijn. Bonaire heeft het bijzonder moeilijk met het accepteren van gezag uit Den Haag en dus ligt stemmen voor dat gezag niet direct voor de hand.

Als er toch gestemd gaat worden, dan maken twee politici een goede kans: Alexander Pechtold van D’66 en Cynthia Ortega Martijn van de Christen Unie. Zij hebben hun betrokkenheid ruimschoots getoond in het verleden en ook dat zijn we hier niet vergeten.


Als partijen stellen dat stemmen belangrijk is en dat iedere stem telt, dan mag je van politici verwachten dat ze campagne gaan voeren op de eilanden. Dat vergt wel erg veel principe over een zekere pragmatiek. In gewoon Nederlands: de tijd tot september is kort, en op de Cariben valt weinig eer te behalen.

Maar iedereen op de eilanden stelt dat als je je gezicht laat zien, je zeker stemmen krijgt. Op Brinkman en Wilders na dan. Want stemmen op hen is voor menig Antilliaan echt een brug te ver.

Fouad Sidali in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (5'07")

Abortus nu mogelijk op de BES


Wat is er zo bijzonder aan een abortus in een ziekenhuis, vroeg de presentator van Dichtbij Nederland, Fouad Sidali aan mij. In elk Nederlands ziekenhuis worden toch abortussen uitgevoerd?

Ja, in de meeste klinieken met vergunning en waar een ziekenhuisbestuur geen religieuze bezwaren heeft wellicht wel, maar Saba, Bonaire en Sint-Eustatius, zijn geen gewone Nederlandse gemeenten, en hebben een andere geschiedenis dan het moederland voor wat betreft abortus.

Vorig jaar oktober heeft Nederland de mogelijkheid geschapen om abortus mogelijk te maken en minister Edith Schippers heeft zojuist bekend gemaakt dat het ziekenhuis op Bonaire een vergunning heeft aangevraagd en die gaat krijgen om abortussen uit te mogen voeren.

Er is één huisarts die abortussen uitvoert met behulp van medicijnen. Of er meer artsen zijn is niet duidelijk. Het ziekenhuis zelf heeft geen artsen die de ingreep kunnen of willen doen. Waarom is niet duidelijk, maar heeft ongetwijfeld te maken met het taboe dat er heerst op het overwegend rooms-katholieke eiland. Voorlopig zullen artsen vanuit Nederland worden ingevlogen om de ingreep uit te voeren.

Abortus is stevig geïnstitutionaliseerd, ondanks het taboe er op. Er is een illegaal circuit en dat is ook de reden dat minister Schippers en de Tweede Kamer haast hebben gemaakt met de wettelijke mogelijkheid om ingrepen op Bonaire voor de hele BES mogelijk te maken.

Preciese cijfers ontbreken, omdat het om illegale abortussen gaat, maar er is wel onderzoek naar gedaan. Men weet dat er ongeveer 75 abortussen per jaar ‘semi-legaal’ worden uitgevoerd en dat is 25% van alle zwangerschappen. Maar zo stelt het onderzoek dit is een absoluut minimum. Op Sint Eustatius is het aantal iets lager, maar op Saba eindigt de helft van het aantal zwangerschappen met een abortus

Of vrouwen slachtoffer worden van illegale praktijken weet men niet. Een aantal vrouwen komt met complicaties binnen op de Eerste Hulp van het ziekenhuis of de poli, waarvan het vermoeden bestaat dat dit gaat om een illegale abortus, maar meestal worden bloedingen of incomplete abortussen vaak als spontane miskraam geïndiceerd.

Fouad Sidali in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'07")

zaterdag 21 april 2012

De perceptie van Don 'Kadè' Quichotte

Vechten tegen perceptie is als een gevecht tegen de bierkaai. Het heeft weinig zin, want perceptie bestaat niet, ook al bepaalt het voor velen hun denken, doen en handelen. Curaçao denkt dat het in een geweldspiraal terecht is gekomen, maar de minister van Justitie, Elmer 'Kadè' Wilsoe, weet dat dit spookbeelden zijn, perceptie. Er is namelijk helemaal geen geweldspiraal. De bevolking van Curaçao houdt zich zelf voor de gek.

Met een mooie grafiek weet de minister alle aanwezige pers te overtuigen dat er niets nieuws onder de zon is. Het aantal gewelddadige atrako's op Curaçao ligt al jarenlang op eenzelfde niveau. 2012 is niet anders. Toch weet hij zijn eigen aanwezigheid en die van de voltallige politietop op de speciaal belegde persconferentie te rechtvaardigen, door een pakket van maatregelen aan te kondigen om de niet bestaande, want in perceptie levende, geweldspiraal te bestrijden. Don 'Kadè' Quichotte.

Toverwoord in de bestrijding van de windmolens is 'preventief fouilleren'. Wilsoe schuift officier van Justitie Heiko de Jong naar voren om het in het Nederlands uit te leggen. De burgers hoeven niet bevreesd te zijn om preventief gefouilleerd te worden, want alleen als er hele sterke aanwijzingen zijn dat er in een gebied vuurwapens zijn, loop je die kans en zeg nou zelf: in zo'n wijk woon je toch niet?

Wat er preventief is aan deze maatregel ontgaat bijna iedereen. Als er sterke aanwijzingen nodig zijn, voordat dit zware middel wordt ingezet, wat is dan preventief? Dat lijkt toch meer op curatief fouilleren....

Bovendien: moet je wel zo'n zwaar middel (woorden van de minister zelf) eigenlijk wel inzetten, als je weet dat je tegen windmolens vecht. Op de vraag wanneer het doel bereikt is en deze maatregel wordt ingetrokken, weet de minister dan ook geen antwoord te geven.

Het is te hopen voor Wilsoe dat zijn pakket aan repressieve maatregelen iets doet aan waar hij echt voor is aangenomen: het bestrijden van de criminaliteit. De constatering dat het aantal gewelddadige atrako's op Curaçao al jarenlang op eenzelfde niveau ligt, moet de minister zich toch aantrekken. Laat die perceptie voor wat-ie is en doe eens iets aan de echte cijfers. Die zijn ondanks zijn beleid namelijk nog steeds schrikbarend hoog. 2012 is niet anders.

Funda Müjde in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (5'26")

donderdag 29 maart 2012

Onderwijs Sint Eustatius in de problemen


De Nederlandse Inspectie van Onderwijs heeft alle scholen op Sint Eustatius bezocht en uiteraard ook onderzocht en is daarna tot de conclusie gekomen dat de kwaliteit van het onderwijs ver onder de maat is. Het gaat niet goed op die scholen. En om die problemen aan te pakken zijn alle basisscholen en de enige middelbare school op het eiland nu onder Nederlands toezicht gesteld.

De rapporten beschrijven een dramatisch situatie. De Gwendoline van Putten school bijvoorbeeld, de enige middelbare school op het eiland, had in 2011 op het Vmbo eindexamen een slagingspercentage van 41 procent en de Havo slechts 64 procent.

Zowel het lesaanbod is beneden de maat. Maar ook de hoeveelheid lessen is een probleem. De school haalt de norm niet. Op  één van de lagere scholen wordt zo weinig getoetst dat de Inspectie niet eens kan achterhalen hoe hoog het nivo van de kinderen is. 

Verklaring
Eén van de verklaringen voor deze situatie - en dat staat niet in het rapport - is dat de scholen uit een Antilliaanse situatie komen en nu worden beoordeeld binnen een Nederlands kader. Sinds 10 oktober 2010 is Sint Eustatius onderdeel van het Nederlandse staatsbestel en verantwoordelijk voor onderwijs op de drie BES-eilanden.

Op Sint Eustatius geldt dan ook nog dat men is overgestapt op het Nederlands als intructietaal in het Voortgezet Onderwijs. Terwijl de lagere scholen juist Engels aanhouden. De leerstof die er is, sluit aan op de Nederlandse contekst, en dat is niet de belevingswereld van de kinderen aldaar.

Tot overmaat van ramp is er ook nog veel lesuitval. Het gevolg van onvoldoende leerkrachten op school. En ook onvoldoende invallers bij afwezigheid. Veel scholen anticiperen hier niet op, zodat het 'normaal' lijkt.

Extra geld
Het Nederlandse kabinet trekt nu extra geld uit om leraren te stimuleren in Caribisch Nederland aan de slag te gaan. Leraren uit Nederland zijn nu vaak nog huiverig voor een overstap vanwege de lagere salarissen op de eilanden en de verhuiskosten. Daar moet de 4,5 miljoen euro tot 2015 verandering in aanbrengen.

De scholen hebben nu afspraken gemaakt met de Onderwijsinspectie, die zijn vastgelegd in een toezichtplan. Daarin staat vermeldt wanneer de kwaliteit weer op orde moet zijn en hoe dit wordt vastgesteld. De inspectie beoordeelt over een periode van vijf jaar (2011-2016) jaarlijks alle scholen. Uiterlijk in 2016 moeten de scholen aan alle aspecten van de basiskwaliteit voldoen


Fouad Sidali in gesprek met Dick Drayer (4'19")

woensdag 28 maart 2012

Olympische sporters rekenen niet op Curaçaose overheid

De Curaçaose sportwereld is in rep en roer door de belabberde geste die minister Monk deed naar de tien sporters die bezig zijn om zich te kwalificeren voor de Olympische Spelen in London.

Deze week werd duidelijk dat zijn subsidie om je te kunnen kwalificeren 4.000 gulden bedraagt. “Een lachertje”, volgens kenners. Junior Millerson, de president van het voormalig Nederlands Antilliaans Olympisch Comité (NAOC) zegt dat er zeker 250.000 gulden nodig is om alle atleten een eerlijke kans te geven. Dat geld is bedoeld voor reiskosten, verblijf, deelname aan trainingskampen en materiaal. Om je te kwalificeren.

Om maar te zwijgen van de Olympische Spelen zelf. Sprinter Churandy Martina de bekendste Curaçaose atleet had voor zijn die deelname destijds in Peking 350.000 gulden nodig. Hij koos - en dat lijkt nu een profetische keuze - eerder al om uit te komen voor Nederland. Simpelweg omdat de Curaçaose omstandigheden zich niet lenen voor topprestaties.

Funda Müjde in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (3'34")

Curaçao houdt niet van slangen

Curaçao lijkt in rep en roer te zijn door boa slangen. Na de vondst van twee boa’s op het eiland – van 2,40 meter lang - vreest men hier Arubaanse toestanden. Op Aruba werden vorig jaar ruim 800 boa’s gevangen. Men spreekt daar zelfs – al is dat cynisch - van een endemisch soort.

De meeste mensen hier moeten niets hebben van die grote slangen. De slangen die namelijk wel op Curaçao thuishoren, de zilverslang en de zweepslang - ook boa's trouwens - zijn een stukje kleiner: zo'n 20 tot 50 centimeter.

De lange broeders zijn hoogstwaarschijnlijk door Venezolanen aan wal gebracht. Bewust voor de  verkoop of onbewust tussen de groente. Veel hobbyisten blijken een slang wel leuk te vinden tot ze ontdekken hoeveel werk het is om een slang echt in huis te hebben. En dan wordt-ie maar gedumpt in de natuur.

De angst voor de grote boa's is niet terecht. Uiteraard is een populatie zoals in Aruba niet echt prettig, maar of Curaçao zo'n populatie heeft, is nog maar de vraag. Er zijn tenslotte maar twee gevonden tot nu toe. Daartegenover staat dat op Aruba zwangere boa’s zijn aangetroffen, die 50 tot 60 eieren in hun lichaam hadden. De hoeveelheid eieren wordt gelinkt aan de afmeting van de slang. En de gedode exemplaren op Curaçao waren 2,40 meter lang”.

De angst van mensen is ook ongegrond, omdat de slang zelf ongevaarlijk is voor mensen. Hij is niet giftig en valt geen mensen aan. Tenzij je zelf aanvalt, dan kan hij lelijk bijten.

Funda Müjde in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (3'13")

dinsdag 20 maart 2012

Wichi/Marchena is een teken aan de wand

De wijk Wichi/Marchena is onderdeel van een nationaal plan voor wijkverbetering, dat na het laatste bezoek van voormalig minister Vogelaar een prachtwijk op Curacao zou moeten worden. Maar dat geld van Nederland is nooit gekomen. Vogelaar moest een dag nadat ze hier was, zelfs haar ministerspost inleveren. De regering Schotte zag echter wel wat in zo’n prachtwijk, heeft er ook veel woorden aan besteedt, maar de wijk ligt er nog net zo bij als voor het bezoek van Ella Vogelaar. De demonstratie vandaag kan dan ook gezien worden als een teken aan de wand voor de teloorgang van de wijkontwikkeling van de regering Schotte. De wijk pikt het niet meer.

Achterstandswijk
Wichi/Marchena is een achterstandswijk onder de ‘letterlijke rook’ van de Isla raffinaderij. De wijk is vergrauwt en vergrijst als gevolg van de luchtvervuiling. Het ruikt hier vrijwel permanent naar zwavel en rotte eieren. Het zwerfvuil ligt overal verspreid, de huizen vallen uit elkaar en de wegen zijn niet geasfalteerd of hebben grote gaten in het wegdek. Die bovendien 's avonds onverlicht blijven, want verlichting in de wijk, dat is wel erg lang geleden.
Met andere woorden, een wijk waar je zo snel mogelijk doorheen wilt rijden.  

De burgers is van alles beloofd, maar niets is gegeven. Deze wijk is één van de vele wijken die morren, steunen en zuchten en zich afvragen of de overheid er ook voor hun is.  

Geld
De regering heeft een wijkontwikkelingsplan ontworpen zonder daar een budget bij te maken. Het projectburo dat zich inzet voor de wijkverbetering heeft weliswaar - voor elk ministerie dat betrokken is bij de wijken - een apart plan gemaakt en een budget ontworpen, maar de ministers hebben daar niet naar gekeken. Want wijkaanpak moet gezamenlijk gebeuren, en daar kan een minister individueel niet mee scoren. En dat is het probleem op Curaçao. Ieder voor zich en God voor ons allen.  

En als dan ook zo'n grote reus als de Isla meedoet, lijkt elk wijkbeleid om schone lucht te krijgen, te stranden. Ondanks het feit dat de milieubeweging op Curaçao alle rechtzaken tot nu toe heeft gewonnen, blijft de raffinaderij zijn vuil maar uispuwen over de wijken, waaronder Wichi/Marchena. De overheid is de aangewezen partij om hier op te treden, maar die kiest vooralsnog voor de werkgelegenheid op het eiland, en niet voor de bewoners van Wichi/Marchena.  

vrijdag 9 maart 2012

Curaçao en Sint Maarten wassen witter dan wit

Jaarlijks publiceert het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken een lijst van landen waar witwassen van criminele gelden relatief makkelijk gaat. Dat heten dan ‘aandachtsgebieden’. In 2011 ging dat op Sint Maarten en Curacao nog makkelijker dan voorheen en gisteren werd bekend dat de eilanden in de Cariben nu in de categorie "Primair aandachtsgebied" zitten, dat is de hoogste categorie. Nederland stond al in die categorie, net als Amerika zelf overigens. 


Curaçao kan op die lijst staan omdat Caribische eilanden ingekapseld liggen tussen de producerende drugslanden, zoals Colombia en Venezuela en de consumerende drugslanden in Noord-Amerika en Europa. Een opvallende oorzaak die de Amerikanen noemen is dat men constateert dat de politie van Curaçao niet goed functioneert. ‘Lack of leadership’, gebrek aan leiding wordt dat genoemd. Maar ook corruptie binnen het politieapparaat wordt als probleem ervaren.

Dat Sint Maarten op de lijst van de Amerikanen voorkomt, kan onmogelijk een verrassing zijn. Afgelopen januari publiceerde de KLPD (de Koninklijke Landelijke Politiedienst in Nederland) al dat het land een schreeuwend tekort heeft aan opsporingsambtenaren en goed gekwalificeerd personeel. Achter de feiten aanlopen, werd er door de KLPD gezegd. En ook de Amerikanen concluderen dat het eiland overspoeld wordt door criminaliteit en ontbeert het de politie aan training en personeel om zware misdaden te onderzoeken".

Sint Maarten is sinds kort autonoom. En dat is een belangrijke factor in dit verhaal. Toen Sint Maarten autonoom werd, trokken alle overheidsdiensten van de Antillen namelijk de stekker uit Sint Maarten en moesten de overheidsdiensten het land van scratch opgebouwd worden.

Zo bestond de doaune uit achttien mensen, waarvan vijf Curaçaoenaars en vier Nederlanders. Die vertrokken allemaal na de autonomie. Negen douaniers bleven over op een eiland dat soms 30,000 cruistoeristen per dag verwerkt en waar gemiddeld per jaar 30,000 containers door de haven gaan.

De hoofdofficier van justitie op Sint Maarten, Hans Mos kon gister nog niet reageren, omdat hij het Amerikaanse rapport nog niet kende. Maar het probleem met sint maarten is niet nieuw. Er zijn verbeterplannen ingezet om meer personeel te trekken, maar of dat voldoende is om van de zwarte lijst af te komen, is twijfelachtig.

Voor Curaçao is dat nog onduidelijker, want het rapport noemt expliciet het onderzoek van Rosenmöller om aan te geven dat integriteit van bestuur als een onzekere factor op Curacao wordt opgevat.

Presentator Fouad Sidali in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (3'38")

woensdag 7 maart 2012

Verzet tegen Schotte groeit


foto: rnw
Op Curacao komt steeds meer verzet tegen de regering van premier Schotte. Nadat er belastende informatie uitlekte over mogelijk gesjoemel van de premier en zijn ministers heeft de verdeelde oppositie de handen inéén geslagen. Tot woede van de tegenstanders blokkeert de regering ieder onderzoek naar eigen integriteit.

Het verzet is niet nieuw, maar nu wel verenigd. Ze noemen zich Frente Sivil, burgerfront. Afgelopen maandag protesteerden zo’n 2000 mensen tegen het kabinet Schotte. En dat toont aan dat het verzet groter wordt.


De afgelopen periode zijn vermeende belastinggegevens van verschillende ministers op straat komen te liggen. Geen kleine bedragen. De minister van Financien zou een schuld hebben van 800.000 euro. En de betalingsregeling die hij had getroffen, zou niet worden nagekomen.


Over premier Schotte blijken 43 keer MOT-melding uit 2009 te bestaan. MOT staat voor Melding Ongebruikelijke Transactie. Het OM heeft gekeken naar deze meldingen, maar besloot Gerrit Schotte niet te vervolgen. Afgelopen maandag werd echter duidelijk om wat voor bedragen het zou gaan en nu eist het Burgerfront uitleg: de bedragen staan in geen verhouding tot zijn salaris destijds.


Een echte vuist kunnen de demonstranten niet maken, de coalitie van de premier heeft een meerderheid in het parlement. Mensen van zijn eigen partij hebben hun zetel direct aan Schotte te danken en houden hem tot dusver de hand boven het hoofd. Het parlement weigert de ministers ter verantwoording te roepen en praat liever over ‘wie er informatie lekt’ dan over ’wat voor informatie er gelekt wordt….’

Curacao is een zelfstandig land, binnen het koninkrijk; ze moet haar eigen boontjes doppen. Alleen als de 'integriteit van het bestuur' in gevaar komt, kan Nederlad optreden. De kans dat dat gebeurt, is echter niet groot. Want met eventueeel ingrijpen, wordt Nederland onderdeel van het probleem.


En daar zit niemand op te wachten.


Fouad Sidali van Dichtbij Nederland in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (5'09")

maandag 27 februari 2012

De Bobo's van Brievengat

Sinds kort hebben we een echte Soccer Academy op Curaçao. Een opleidingsschool die zich richt op de ontwikkeling van Curaçaose voetbalspelertjes met talent. Het gaat hier om een naschools project, waarbij talentjes-in-notendop van school en hun club worden gehaald om op het kunstgrasveld van voetbalbond FFK klaargestoomd te worden voor het echte voetbal.

Initiator is de Curaçaose zakenman en filantroop Gregory Elias, die met zijn stichting ‘Bon Intenshon' nu eindelijk serieus werk gaat maken van wat de voetbalbond al jaren laat liggen: een visie ontwikkelen op het voetbal in Curaçao en die ook meteen uitvoeren.

Gregory kennende zal hij het contact met de FFK beperken tot het hoogst noodzakelijke, want de kracht van deze man is om de juiste mensen het juiste werk te laten doen. En dan heb je aan de Bobo's van Brievengat een moeilijke klant, weet heel Curaçao.

Sommige clubs op het eiland zien de 'kaping' van hun talent met lede ogen aan, maar hebben het geheel en al aan zichzelf te danken. De clubs vormen gezamelijk de FFK en als die al sinds jaar en dag het jeugdvoetbal niet van de grond krijgt, bijvoorbeeld door een fatsoenlijke jeugdcompetitie te organiseren, dan dien je die club incompetente mensen naar huis te sturen. Doe je dat niet, dan ben je medeplichtig en zijn de gevolgen voor jezelf en je club.

En die gevolgen tekenen zich nu af aan de voetbalhorizon van Curaçao. De Curaçaose Soccer Academy gaat 'de top' van de jeugd zelf opleiden en de nationale selecties vanuit die top selecteren. De strategische alliantie met de FFK is nodig om onder FIFA-vaandel verder te mogen spelen. Hoewel, die alliantie is nog allerminst duidelijk op dit moment.

De clubs worden geen leverancier meer van de nationale selecties, maar mogen de Academy gaan voeden. Speel je de sterren van de hemel bij je club? Dan wordt je eerst naar de Academy gestuurd. Of dit allemaal van de FIFA mag? Wie zal het zeggen....

Het Curaçaose voetbal lijkt gered te worden met een parallelle structuur van Gregory Elias die vakkundig om de FFK heen laveert. Zodanig dat de Bobo's van Brievengat het idee hebben dat zij het allemaal zelf bedacht hebben.

Ik weet niet welke prijs daarvoor wordt betaald, maar het is het nu al meer dan waard.

Anousha Nzume in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (5'11")