donderdag 31 mei 2007

RCTV: Chavez sluit een kritisch TV kanaal...

Bij ons thuis hebben we TDS, een soort Digitenne op Curaçao. Op het dak een antenne en zo ontvangen wij digitale televisie en radio.
Het aanbod is in kwantiteit geweldig, in kwaliteit houdt het niet over. We kunnen naast lokale zenders (Aruba, Bonaire en Curaçao) vooral kijken naar veel Amerikaanse zenders: ABC, NBC, TBS, A&E, FOX, CNN, enzovoorts.

Tot afgelopen zondag konden we ook kijken naar RCTV op kanaal 10, het kritische geluid uit Venezuela. Radio Caracas Televisión is een Venezolaanse private omroep die uitzendt via de staatszender en is opgericht op 15 november 1953. Hugo Chavez, president van dit land, heeft de zendmachtiging die zondag afliep niet verlengd en via de rechter afgedwongen dat alle apparatuur in bezit komt van de nieuwe staatsomroep TVES. TVES is bij ons niet op 10 gekomen, maar daar zullen commerciële motieven een belangrijkere rol hebben gespeeld dan politieke...

Vanochtend las ik de column van Elma, ook over Chavez. Of eigenlijk over de leider van de SP, de man uit Oss (ze noemt zijn naam niet). Chavez is iets bekender in dit deel van het Koninkrijk dan Jan. Hier speelt zijn retoriek (die van Chavez dus) een rol in de politiek. Vooral op emotioneel vlak. Onlangs nog wist Jacob Geltdekker (feitelijk Persona non Grata op Curaçao) zich de woede van Curaçaose politici op de hals te halen door Chavez een drugsbaron te noemen. Curaçao houdt Chavez liever te vriend. Je weet maar nooit waar deze man toe in staat is.

Overigens zijn er vele complottheorieën die Curaçao een rol toedichten in de slechte verhouding tussen Chavez en Bush. Zo hoorde ik laatst dat de CIA achter de vele branden in onze Freezone zit, met als doel alle Venezuelaanse zaken weg te jagen om zo Curacao als springplank te kunnen gebruiken voor een Amerikaanse invasie in Venezuela...

Vooralsnog zijn er geen feiten of aanwijzingen die dit verhaal onderbouwen.

Maar wie is Chavez nou eigenlijk en wat wil hij?

Daarover volgende keer meer....

Weer ingebroken...

Bij de vorige inbraak in ons huis (22 januari jl.) hebben de dieven een oude antiek houten koloniale zitbank laten staan. Reden: er lag een koe-bel op de bank en deze maakte geluid, waardoor ik wakker werd en de dieven weg kon jagen.

Gisternacht zijn de dieven teruggekomen en hebben ditmaal uiterst voorzichtig onze laatste porchmeubilair (en die mooie bank) weggenomen. Het alarm dat op onze porch is geïnstalleerd na de vorige inbraak is niet afgegaan...

Je begrijpt dat wij ongelovelijk balen. Na amper één jaar Curaçao zijn we nu 4 keer het slachtoffer geworden van mensen die hun tengels niet van onze spullen af kunnen houden. Daardoor zijn we een auto, een fiets, geld, telefoons en meubilair kwijt geraakt.

Ik heb op de CBS site van de Nederlandse Antillen proberen te achterhalen wat de statistieken vertellen over inbraak en overvallen. Helaas stopt het CBS in 2004. En als je de cijfers van dat jaar leest, schiet je in de lach: slechts 127 inbraken werden gerapporteerd aan de politie!

Ik zou bijna willen voorstellen om criminele Antillianen terug te sturen naar Nederland.
Zo los je immers problemen op.

dinsdag 22 mei 2007

"Habemos Gobiernum!"

"Habemos Gobiernum!" Zo luidden de woorden van formateur Pedro Atacho tijdens de ondertekeningsceremonie voor het nieuwe bestuursakkoord van de nieuwe PAR-PNP-FOL coalitie. De strijdbijl lijkt begraven en de leiders Anthony Godett (FOL), Emily de Jongh-Elhage (PAR) en Ersilia de Lannooy (PNP) kunnen het nu erg goed met elkaar vinden.

In een eerder bericht heb ik al even geschetst hoe de verkiezingsuitslag vermoedelijk zou uitpakken met een nieuw bestuurscollege (BC) van PAR, PNP en FOL. Breekpunt of liever gezegd, hot issue, zou de Slotverklaring worden. FOL is altijd fel tegenstander geweest en heeft dus moeten slikken om te kunnen regeren. Dat slikken wordt semantisch opgelost door het woord "Slotverklaring" niet op te nemen in het nieuwe akkoord. De nieuwe term is: "Het resultaat van het Bestuurlijk Overleg over de toekomstige staatkundige positie van Curaçao en St. Maarten van 2 november 2006". Ligt iets moeilijker in de mond, maar makkelijker in de wandelgangen.

Het is dit ‘resultaat’, dat volgens de PAR, FOL en PNP door de Eilandsraad (soort 2e kamer) geaccordeerd moet worden, tezamen met een serie instructies aan het BC om onderhandelingen met de verschillende koninkrijkspartners te beginnen, rekeninghoudend met de aandachtspunten van de formerende partijen. Uiteindelijk zal het resultaat van een eind-Ronde Tafel Conferentie (RTC) aan het volk middels een referendum worden voorgelegd.

Autonoom binnen het Koninkrijk, dat is de weg van Curaçao via de Slotverklaring. Leg dat maar eens uit aan Joost Eerdmans. Hij verdedigt de stelling dat alle banden met Curaçao moeten worden doorgesneden. Niet verwonderlijk, want het past in het politieke straatje van rechts Nederland, waar problemen worden opgelost door deuren dicht te doen, mensen terug te sturen, je rug te laten zien en de dialoog te stoppen.

Ook op Curaçao is deze tendens voel- en zichtbaar. Daarover meer in volgende berichten....

maandag 21 mei 2007

Familie van de paling: de Murene

En daar was-ie dan. Vanuit het niets, 4 meter onder ons: de Murene!

Daniel en ik waren aan het snorkelen bij Baya Beach, op open zee. Daniel is een echte water-rat die het zwemmen ook in zee heeft geleerd. Hij is niet bang uitgevallen en zal waarschijnlijk gaan duiken zodra hij mag. Jonathan is iets voorzichtiger en heeft teveel Discovery Channel gekeken. Die ziet in elke vis een reuze en mensverslindende witte haai. Durft voorlopig dus nog niet te duiken.

In onze baai zie je geregeld de Murene. Meestal zo'n 20 cm groot. Groen of geel of wit gespikkeld. Maar deze jongen, die onder ons zwom, was geen 20 cm. Deze was ruim twee meter en had een doornede van 60 cm. Trek hier 25% vanaf, want ik overdrijf wellicht en onder water is alles 25% groter vanwege de lenswerking van het water.

Desalniettemin, was hij errruuug groot en toen Daniel spontaan besloot zijn adem in te houden en er achter aan te duiken, heb ik toch wat vaderlijk gezag getoond. Daniel is namelijk een stukje kleiner........

Over murenen doen veel verhalen de ronde die niet erg waarheidsgetrouw zijn. Het zouden levensgevaarlijke bloeddorstige monsters zijn. Erg vriendelijk zien ze er inderdaad niet uit. Maar om nu te zeggen 'levensgevaarlijk'? Hij kan bijten, maar dat heb je dan meestal aan jezelf te danken. Een beet van een murene is niet giftig, maar de wond zal waarschijnlijk wel gaan ontsteken vanwege de vele bacteriën die in de bek van de murene aanwezig zijn.

Murenen zijn er in allerlei soorten en maten. Dunne, dikke, lange, kleine noem maar op. Ze hebben een voorkeur voor warm tropisch water. Er zijn een paar soorten die voorkomen, in de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan (tot Bretagne), maar kouder water laten ze over aan hun familieleden 'de palingen'.

Overdag verblijven ze in hun hol, op hun karakteristieke manier, met hun kop naar buiten stekend. Het lijkt alsof ze naar alles en iedereen agressieve happende bewegingen maken, Maar dat is maar schijn. Ze maken die bewegingen om ervoor te zorgen dat ze zuurstofrijk water naar binnen krijgen. Als de avond is gevallen verlaten zij hun schuilplaats om te gaan jagen. Hun prooi is erg afhankelijk van de soort. Er zijn murenen die jagen op vissen en inktvissen zoals de octopus, maar er zijn ook soorten die zich hebben gespecialiseerd in schelpdieren.

Begrafenis en dood

Heerlijk om 4 dagen vrij te zijn! Voorlopig de laatste vrije dagen van dit jaar, want pas op 25 december is het weer zover! Aysheline merkte terloops op dat dat niet voor haar geldt: zij zit immers in het onderwijs. Je begrijpt dat ik meteen heb aangegeven dat die werkdruk dus wel meevalt, maar die discussie was een verloren strijd. We hadden namelijk onze vrienden uit Bonaire over, Alyn en Gilbert, en die zitten allebei in het onderwijs. Ik daarentegen ben lid van de werkende klasse, dus pas met Kerst heb ik weer rust!

Alyn en Gilbert waren deze hemelvaartsvakantie dus bij ons op bezoek. Samen met hun zoon Dylan. Hij is erg goede maatjes met Jonathan en Daniel, dus de kinderen heb ik nauwelijks gezien dit weekend.

Zaterdag hebben we de geboortedag van Nilo herdacht. Nilo is de oudste zoon van Alyn en Gilbert, die twee jaar geleden bij een verkeersongeluk op Bonaire is omgekomen. Nilo is net als Jonathan in 1995 geboren. Naast het herdenken zijn we op verzoek van Dylan naar Spiderman 3 geweest. Leuk voor de kinderen, voor volwassenen een draak van een film. Voor de allerkleinsten (Daniel) behoorlijk eng: hij heeft de "hele film" achter Aysheline haar rug gezeten....

Vanmiddag is de begrafenis van Jurgen (zie vorig bericht). Ik heb een paar mooie reacties gekregen op dit bericht. De aanloop naar deze begrafenis en andere die we hebben meegemaakt is heel anders dan in Nederland. Als goede vrienden of bekenden wordt min of meer verwacht dat je elke avond even langs gaat en je deelneming betuigd. Omdat het op Curaçao altijd lekker weer is, zit bijna iedereen buiten en heeft het veel weg van een feestje, maar dan zonder muziek.

Het wordt daardoor wel heel intensief. Pas na de begrafenis kun je weer verder met je leven. Dat is morgen dus....

woensdag 16 mei 2007

Tragisch ongeval

Gistermiddag om 5 uur werden wij opgebeld door onze lieve vriendin Marla, met het tragische nieuws dat Jurgen Max Wezer, een goede vriend van hun en inmiddels ook van ons door een noodlottig ongeval is omgekomen. Jurgen is slechts 23 jaar geworden.

Jurgen was bezig met het repareren van de auto van zijn moeder, Lucia, toen de auto van de krik viel en bovenop hem terecht kwam. Hij was op slag dood.

Wij leerden Jurgen kennen bij Marla en Dennis in huis. Vaak kwam hij samen met zijn moeder Lucia. Hij was enig kind. Een rustige jongen met gouden monteurshanden. Op Koninginnedag hebben we hem voor het laatst gezien. op Punda.

De avond ervoor hebben Aysheline en ik bezoek gehad van een vuistgrote zwarte vlinder. Op Curaçao een (hardnekkig) bijgeloof voor een aanstaand doodsbericht.
De vlinder heeft overigens meerdere symbolische betekenissen, zowel algemene als Christelijke. Als algemeen symbool symboliseert de vlinder de kortstondigheid van het leven vanwege zijn teerheid en korte levensduur. In de christelijke traditie symboliseert de vlinder de overgang naar het hemelse leven: bij het sterven van de mens ontstijgt de ziel haar stoffelijk omhulsel, zoals een vlinder haar pop.

Ik moest denken aan Dennis die Jurgen als zoon behandelde. In oktober vorig jaar maakten we de dramatische dood van de broer van Marla, Heinrich mee en nu opnieuw groot verdriet, of zoals Dennis zei: "dit valt niet te begrijpen...."

De Extrá van vandaag meldde het ongeval.

maandag 14 mei 2007

Moederdag

Jaarlijks terugkerende kwelling, moederdag, wat mij betreft. Waarom?
Omdat ik het sterke gevoel heb dat deze dag mij niet vanuit nobele overwegingen 'opgedrongen' wordt.

Begrijp me niet verkeerd. Ik vind het leuk om mama, mijn moeder te bellen. Ook op moederdag. Ik vind het fantastisch om de zelfgemaakte moederdagkadootjes van school 'stiekum' te bewaren en op zondagochtend - in het geheim - naar de kamer van Daniel en Jonathan te brengen, die op hun beurt even geheimzinnig richting het bed waar ik net uitkwam terugsluipen om mama wakker te schreeuwen...heel leuk!

Hier op Curaçao wordt moederdag gevierd als ware het een nationale feestdag. De televisie heeft het over niets anders de hele dag. 's Avonds is er zelfs een avondvullend - en door mijn werkgever georganiseerd televisie-gala-show op de beeldbuis. De kranten hebben aparte bijlagen om de bijgaande advertenties van bedrijven die ons een gelukkige moederdag wensen te kunnen opnemen.....en ga zo maar door....

Wat staat me dan zo tegen? De verplichting? De commercie?

Nee, op Curaçao is in tegenstelling tot Nederland niet echt een opdringerige commercie. In tegendeel: de dag staat in het teken van het goede doel en de liefdadigheid. Overigens is dat dan wel weer meer in lijn met de oorsprong van moederdag. De geschiedenis leert ons immers dat wij die dag te danken hebben aan Anna Jarvis (1864-1948) uit Grafton, West Virginia die de eerste Moederdag organiseerde om haar moeder te herdenken die in de Amerikaanse Burgeroorlog zogenaamde Mother's Day Work Clubs had georganiseerd om voor voedsel en medicijnen voor hulpbehoevende moeders te zorgen. Het idee werd vervolgens opgepikt door president Woodrow Wilson in 1914, die elke tweede zondag in mei voortaan als een nationale feestdag uitriep!

Nee, wat mij tegenstaat, zeker op Curaçao, is het neerzetten van moeder als de zorgzame, aan huis gebonden verzorger van het gezin. En die moeten wij, mannen, dus 1x per jaar in het zonnetje zetten.
De dag lijkt daardoor bovendien geheel en al gekaapt door de man...die zijn lof op deze heugelijke dag niet onder stoelen of banken schuift.

Dat was me ook al opgevallen op 8 maart, internationale dag van de vrouw. Een dag, waarop de Directeur van mijn werk alle vrouwelijke werknemers afliep om hen een bloemtje en attentie te bezorgen (de doos met bloemen werd getild door zijn - vrouwelijke - secretaresse....)

Nee, wat ik mis is de kritische houding ten opzichte van deze blijkbare vanzelfsprekendheid. Een kritisch betoog over de positie van de vrouw en tegen de houding van de man.
Ik mis een discussie rondom de rol van vrouw (niet alleen als moeder) én man hier op Curaçao; in alle geledingen is de vrouw op Curaçao de spil, de motor die de samenleving draaiend houdt! Overal waar iets gedaan, gezegd, besloten wordt zijn er vrouwen aanwezig, vaak ook aan het roer.
En ik vraag me dus altijd af: waar zijn toch die mannen? Welnu, ik heb ze gevonden: tweemaal per jaar, op 8 maart en op de 2e zondag van mei zijn ze er en benadrukken ze de traditionele rol van de vrouw, en hebben het - en passant - nooit over hun eigen rol...

Maar misschien moet ik iets positiever blijven. Zelfs onze Premier is vrouw!

WOUW!

donderdag 10 mei 2007

Het Volkslied op Curaçao

Vandaag is het Wilhelmus precies 75 jaar oud! Op 10 mei 1932 werd door de toenmalige ministerraad het Wilhelmus gekozen als nationaal Volkslied. Het lied zelf is ietwat ouder: rond 1570 en vermoedelijk geschreven door Marnix van St Aldegonde. Daarmee is het Wilhelmus waarschijnlijk het oudst bekekende volkslied ter wereld!

De Nederlandse Antillen hebben als onderdeel van het Koninkrijk der Nederlanden uiteraard hetzelfde volkslied. Maar zowel de Antillen als ieder afzonderlijk eiland hebben ook hun eigen hymne.

Het Antilliaanse volkslied bestaat in zijn huidige vorm sinds 2000. Daarvoor (1964-2000) gold het Bonairiaanse volkslied (zonder de woorden) als nationaal hymne. Met de ophanden zijnde statuaire verandering van de Antillen binnen het Koninkrijk zal het Antilliaanse volkslied vrijwel zeker ophouden te bestaan.

Het volkslied van Curaçao werd tot 1964 gebruikt als volkslied voor de hele Nederlandse Antillen. Wie de 8 coupletten geschreven en/of gecomponeerd heeft is niet bekend noch wanneer het geschreven is.

De titel luidt: Himno di Kòrsou en de woorden van de eerste twee coupletten zijn als volgt:

Lanta nos bos ban kanta
Laten wij onze stem verheffen om te zingen
Grandesa di Korsou
Over de grootheid van Curaçao
Korsou isla chikitu
Curaçao klein eilandje
Baranka den laman
Rots in de zee
Korsou nos ta stimabo
Curaçao wij houden van jou
Ariba tur nashon
Boven alle landen
Bo gloria nos ta kanta
Jouw eer bezingen wij
Di henter nos kurason.
Uit heel ons hart.

I ora nos ta leu foi kas
En als wij ver van huis zijn
Nos tur ta rekorda
Denken wij allemaal
Korsou su solo i playanan
Aan de zon en de stranden van Curaçao
Orguyo di nos tur
Ons aller trots
Laga nos gloria kreador
Laten wij onze schepper eren
Tur tempu i sin fin
Altijd en zonder eind
K'e la hasi nos digno
Dat hij ons waardig heeft gemaakt
Di ta yu di Korsou.
Om een kind van Curaçao te zijn.

Deze twee en de woorden van couplet 7 en 8 worden gezongen bij officiële gelegenheden.

Mocht je de muziek willen horen, klik dan hier.

Jonathan en Daniel zingen dit volkslied elke eerste maandag van de maand, op het schoolplein, bij het hijsen van de vlag.....(!)

dinsdag 8 mei 2007

Softbal op Curaçao


Weet jij wie de best verdienende Nederlandse sporter is? Dat is een Antilliaan die in de VS honkbalt: Andruw Jones!

In de Major League geldt Jones al jaren als een superster, volgens velen is hij zelfs de beste honkballer ter wereld. Op de lijst van grootverdieners in de MLB staat de 29-jarige op plaats 23 met een jaarsalaris van 13.500.000,00 miljoen dollar, exclusief bonussen en sponsorinkomsten.

Andruw is geboren en getogen op Curaçao en omdat hij het sportief zo goed doet, wordt hij opgenomen in de grootverdienerslijsten der Nederlandse sportlieden. Zelf praat hij alleen maar Papiamento en Engels.

Honkbal en softbal zijn uitermate populaire sporten op Curaçao. Jonathan en Daniel spelen elke middag op het pleintje voor ons huis met andere vriendjes een partijtje mee. Geregeld hoor ik Jonathan schreeuwen: "OUT OF THE PARK"! vrije loop dus naar het thuishonk!

Aysheline heeft de smaak ook te pakken. Zij speelt mee met haar schoolteam "Ban Bria" en is verrassend geëindigd bij de laatste vier. Verrassend omdat de eerste wedstrijd dramatisch verliep.

Het leuke is dat het publiek in grote getale naar dit soort 'amateur' wedstrijden gaat. De ambiance is dan ook fantastisch. Vraag maar aan Elma en Emilia, want die moesten met ons mee afgelopen week.

hoewel minstens zo goed, verdient Aysheline er jammer genoeg geen Andruw Jones salaris mee............

donderdag 3 mei 2007

Elma en Emilia op bezoek

Afgelopen zondag zijn Elma en Emilia aangekomen op Curaçao. Ze zijn een week op ons eiland en verblijven in ons huis. Met de neus in de boter, want na een korte jetlag-slaap was het Koninginnedag (zie ook vorig bericht).

Dinsdag: Dag van de Arbeid. Ook deze dag is een vrije dag op Curaçao. Omdat Aysheline moest softballen met 'Ban Bria' (haar school) zijn Elma & Emilia, Jonathan, Daniel en ik met de auto vertrokken naar Band'abou, de westkant van het eiland. Om twee uur kwamen we aan op ons privé strand: San Juan. Dit strand bereik je via een zandweggetje en dus wordt deze baai gemeden door de gemiddelde autobezitter.

Intussen was Aysheline met Dennis en Marla (vrienden van ons) aangekomen met BBQ en witte wijn en hebben we naast eten en drinken ook nog heerlijk gezwommen en gesnorkeld in de blauwe zee.....

Gister was het volle maan! Door het gebrek aan omgevingslicht (waar je in Nederland altijd last van hebt) is een volle maan een geweldige opportunity om in de zoutpannen achter ons huis te gaan wandelen. Zowel Elma als ik hebben daarmee een prachtprestatie afgeleverd, want normaal gesproken zijn we alleen te porren voor een loopje als je van A naar B moet (en er echt niets anders opzit!)

Vandaag moeten Aysheline en ik gewoon weer aan het werk. Dus zijn Elma en Emilia aangewezen op het Openbaar Vervoer.

Morgen is het Seaquarium aan de beurt. Ik denk dat ik maar een dagje vrij neem en privé taxichauffeur zal spelen. Kan ook nu, want de komende twee maanden rij ik in een geleende Mercedes 260E.

Ondertussen proberen we Elma & Emilia over te halen om hun terugreis te annuleren. Een week is namelijk echt te kort....

Koninginnedag op Curaçao

Wellicht nooit gedacht in Nederland, maar ook op Curaçao vieren we 'Dia di Reina', Koninginnedag!

'Oranje' kleren dragen is op Curaçao normaal gesproken een teken dat je de partij van clown Anthony Godett, de FOL (Frente Obrero Liberashon) steunt. Op 30 april is dat anders, dan vier je de verjaardag van Beatrix.

Punda, het centrum van Willemstad, is oranje gekleurd en net als in Nederland gevuld met feestvierende mensen en vrijmarkt. Op het water kayak wedstrijden en uiteraard veel zon en terras...

Ik heb me laten vertellen dat de Koninginnedagviering op Curaçao iets is van de laatste tien jaar. Ook Aysheline kan zich niet herinneren dat ze ooit iets vierden vroeger. Een aantal Nederlanders is begonnen met roeiwedstrijden in de Annabaai en zo is het uitgegroeid tot oranjedag in Punda.

In ieder geval voelden wij ons op 30 april bijzonder thuis.

(foto: courtesy of Emilia Menkveld - zie volgend bericht)