zaterdag 26 november 2011

Niet het vlees, maar de klant moet gekeurd worden

De Curaçaose slager blijft zijn eigen vlees keuren. Dat doet hij al jaren en dat zal hij nog jaren blijven doen. Zijn klanten vinden het wel goed zo. Die letten over het algemeen alleen maar op de kleur van de gevel en niet op wat voor vlees er in de kuip zit. 

Nu de winkel in een mengvorm van blauw en gebroken wit is geschilderd, lijkt daar een kentering in te komen. Heel veel klanten vinden die kleur maar niets en zijn bang dat het vlees wordt aangetast met die kleurcombinatie. Daar waren dan ook wel redenen voor, want onder de ruitenwisser van de auto werden tijdens het winkelen geel gekleurde folders en flyers verspreid, waarop stond te lezen dat verschillende soorten vlees en vleeswaren hun houdbaarheidsdatum niet hadden gehaald.

Een verscheidenheid aan keurmeesters is inmiddels langs geweest om die houdbaarheid te controleren. Uit binnen- en buitenland. Niet dat de slager daarom stond te springen, verre van dat. Het vlees mag er dan niet uitzien, onsmakelijk is het allerminst. Althans, dat vindt de slager, dus waarom keuren? De meeste keurmeesters zijn door de slager daarom nog tijdens het werk de winkel uitgejaagd. Zelfs de huiskeurmeester! Anderen mochten de winkelstraat niet eens in. Toen deze anderen toch een keuringsrapport publiceerden, voelde de slager zich gedwongen om met behulp van zijn eigen personeel een eigen keuring uit te voeren. Helemaal niet ongewoon, moet de slager hebben gedacht, dat doen slagers immers al jaren.

Maar de tijden zijn veranderd. De klant is veel kieskeuriger geworden. Het vlees moet roder zijn dan rood, verser dan vers en draadlozer zijn dan draadloos. Kon de slager vroeger de klant nog in de maling nemen en hem maar iets op de mouw spelden, tegenwoordig weet de klant hoe het vlees er uit moet zien en hoe die moet smaken. Welke keurmeester er ook maar keurde, de klant bleef zeuren over het vlees. "Kan dat nou eindelijk eens stoppen", vroeg de slager zich openlijk af?

De slager heeft nachten liggen woelen in bed, hoe hij het tij kon keren. Hoe dat eeuwige gezeur, om zijn vlees te screenen, voor altijd op kon houden. Welnu, hij heeft het antwoord gevonden! Er mankeert namelijk niets met het vlees; het is de klant die een probleem heeft. De klant moet op de snijtafel. De klant moet nagekeken worden! Niet het Curaçaose vlees, maar de Curaçaose klant is niet langer houdbaar.

Vind je het raar dat zo'n onderzoek minimaal een jaar gaat duren?

Funda Mühjde in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'40")

dinsdag 22 november 2011

Vlieg airberlin, boek Arkefly

Vanaf vandaag is het mogelijk om super goedkoop naar Curacao te vliegen. Je moet dan wel bereid zijn om vanaf Düsseldorf te vertrekken. Eelke week op dinsdag vertrekt daar een vliegtuig van airberlin met 303 stoelen naar ons eiland en weer terug voor de prijs van 379 euro. Wees snel, OP=OP.

De enige concurent op dit traject is KLM. Die rekent minimaal 600 euro en in de maand december zelfs bijna 1000 euro om je heen en weer te vliegen.

Wat kan airberlin wat de KLM niet kan? De Duitsers zijn goeie vriendjes met de regering Schotte, dat kan niet anders. En de KLM blijkbaar niet. En dat die vriendschap loont, wordt snel duidelijk: Curacao subsidieert elke stoel die leeg blijft. Met zo'n subsidie kan ook de individuele ticketprijs omlaag. Want voor airberlin betekent deze subsidie altijd 'een vol verkocht' toestel!!

Al bij de eerste vlucht dreigde het mis te gaan voor Curaçao. De maiden-vlucht vanaf Düsseldorf was voldoende gepromoot, die zat nagenoeg vol. De terugvlucht was iets problematischer. Want op Curaçao is helemaal geen marketing gedaan voor deze goedkope verbinding. En dus dreigde de eerste terugvlucht al met het Curaçaose garantiegeld te moeten vertrekken.

God-zij-dank, deed ArkeFly die dag waar het al jaren bekend om staat: niet of niet op tijd vertrekken. Alle 220 Arke-passagiers werden vervolgens op de lege airberlin geplaatst en Curaçao haalde opgelucht adem. Nu maar hopen dat Arkefly consistent blijft met haar pechbeleid. Anders is het snel gedaan met de financiële steun van Hakim en zijn kornuiten.

Diezelfde Hakim hoopt, samen met het Curaçaose Toeristen Buro (CTB) dat een nieuwe markt in Duitsland aangeboord gaat worden. Met 65 miljoen Duitse inwoners, exclusief oer-duitsers, die wonen in Oostenrijk, wacht een gouden toekomst voor Curaçao! Dat je met zulke tarieven - tot 13 december zelfs maar 290 euro! - alleen maar pichiri Nederlanders uit de omgeving van Arnhem en Nijmegen trekt en dus de oude markt verzwakt, was een idee die alleen ten burele van de KLM openlijk was uitgesproken.

De toekomst van de Duitse airliner is al-met-al hoogst onzeker. Nu al, één dag na de eerste vlucht. Een woordvoeder stelt dat tot april alles financieel gedekt is, daarna wacht onzekerheid. Een apart ingelaste persconferentie, twee dagen na de maiden-vlucht, toonde al de nodige paniekreacties van de Duitse carrier. Verwoord in een klemmende oproep van de airliner aan de lokale media: "Kunnen jullie alsjeblieft positief over ons schrijven?"

Bij deze!

Vlieg airberlin! En mocht die volgeboekt zijn, boek met ArkeFly....

 Fouad Sidali in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (3'31")

maandag 14 november 2011

Wie is de zwarte piet?

De jaarlijks terugkerende discussie over de racistische origine van zwarte piet in het sinterklaasfeest heeft afgelopen zaterdag in Nederland een nieuwe dimensie gekregen. Voor het eerst in de geschiedenis van de goedheiligman zijn tegenstanders van zijn zwarte hulpmaatje hardhandig het zwijgen opgelegd door de witte autoriteiten.

Quincy Gario, een Antilliaanse woordkunstenaar stond zaterdag bij de intocht van Sinterklaas met spandoek en t-shirt klaar om zijn laatste woordkunstwerkje met sinterklaas (en zwarte piet) te delen: zwarte piet is racisme.

Toegegeven: hij heeft sterkere woordkunstjes gemaakt. Maar de boodschap was niet aan dovemansoren gericht. Als door een wesp gestoken, stortten de witte beeldenbestormers zich op de kunst en zijn kornuiten. Met blauw vereende kracht, vier keer twee knietjes en wat pepperspray werd de oude kastijding van roe en zak, voorzien van een 21e-eeuws sausje.

Deze nieuwe variant biedt de huidige schobbejak in ieder geval iets meer zekerheid dan in het koloniale verleden. Overtredingen in het grote rode boek leverden destijds - zonder Wet op het Personenverkeer - een enkeltje naar Spanje op. Overtredingen van de APV, zoals zaterdag in Dordrecht,  leveren vandaag de dag maximaal 24 uur ongemak op voor een gemiddelde doerak. Uitzetting, zoals 200 jaar terug, dat kan niet meer.

Is Nederland daarmee een beter land geworden? Dacht het niet. Was deze actie van de politie een ongelukkige dus? Dacht het ook niet. Met deze doelbewuste actie om een andere mening de kop in te drukken, bewijzen de autoriteiten in Dordrecht de discussie over de rol van zwarte piet immers een goede dienst.

De bagatalisering van het koloniale verleden is in deze discussie nog nooit zo duidelijk aangetoond. Dat dit verleden een open zenuw raakt in Nederland is ondubbelzinnig vastgelegd door deze arrestatie. Want dat onze Piet zwart is door de schoorsteen, is natuurlijk onzin: niemand komt zwart de schoorsteen uit met kleren zo schoon als Spic en Span. Bovendien: geen enkele agent kwam zaterdag met zwarte vlekken op pak en pet uit het strijdgewoel.  

Zenuwen worden alleen maar geraakt als ze blootliggen. Tijd dus voor bezinning. Wellicht dat Dordrecht het omslagpunt is van een definitieve aanpassing van onze aloude Sint-traditie. En net zoals met alle tradities, zal de tijd - met Quincy als katalysator - voor deze aanpassingen zorgen. De schoorsteen is er tenslotte niet voor niets later bijgekomen.

Of ga ik iets te snel en draaf ik nu een beetje door?

De enige echte zwarte piet van afgelopen weekend was uiteindelijk immers toch de politie. En díe traditie wordt al eeuwenlang hoog in ere gehouden. Misschien moeten ze daar eerst eens iets aan doen......

Anousha Nzume in gesprek met Dick Drayer (8'11")

vrijdag 11 november 2011

Ban papia kla!

Ha, 'palabra kla'. Anto t’esaki ta loke mi gusta! Último Notisia ta un korant asina di palabra kla. Diariamente nan ta yena dos página ku e lema akí. Ta duele ku no ta mas ku dos página, sobrá di e korant ta bon pa winshil di outo òf pa BBQ. Na Hulanda nan lo a bisa: “pa lora piská aden, hasta riba e mesun dia ku e korant sali.

E siman akí ya pa dos dia mi no a kome piská ni tampoko mi tabatin lomitu riba grill. E outor anónimo di e rúbrika di igual nòmber aparentemente a haña ku ta bal la pena te hasta dos bes di yena dos kolumna tokante mi persona poniendo mi potrèt aserka. Komo periodista ta mas ku klaro ku diariamente bo ta den korant, pero nunka ta trata di bo mes. Pues si esei ta asina, anto e ora ei mi ta laga e piská òf e BBQ pa nan para warda un ratu asina.

Kiko ta e kaso?

Último Notisia ta hasi uzo di balornan periodístiko dje haltu ei, ku e ta kere ku regularmente e mester atvertí otro periodista. Den e edishon di djaluna e korant a sa di kontami ku Dios di ta basta, ku pais Kòrsou ta yama Hulandes Europeo – ku ke bin traha aki – bonbiní i ta brasa nan. E ‘brasamentu’ ei den práktika por tabata mihó, pero ta un hende fèrfelu so ta nota un kos asina.

Ku e hendenan akí ta hasi mal uzo di e hospitalidat ei hibando un oposishon bárbaro kontra di gobièrnu ta un sinbèrgwenseria. Un periodista kurasoleño lo no mester ni tribi esei na Hulanda, asina e korant ta kontinuá. Pa menshoná den un rosea ku un bes tabatin un – un periodista Hulandes Europeo na Kòrsou – ku na 1975 mester a bandoná e isla debí na su krítika kontinuo riba gobièrnu.

E korant ta konkluí bisando ku nan ta dirigí palabra na mi, pa nan hasimi konsiente ku tin hende ku ta sigui mi i ku e hendenan ei sa di mi intenshonnan. Esei ta kuadra: riba Facebook ya un tempu tabatin skirbí ku mi mester wak mi kaya i ku mi mester paga tinu.

Pasobra semper mi ta ataká tur gobièrnu, i por lo demas tambe oposishon, mi tabata kibra mi kabes, ta kiko e outor anónimo tabata ke men. Mi tin Gerrit Schotte na mes altura poné ku e mes ta poniendo su mes, pues ta imposibel ku ta esei por tabata e kaso!

No tin piská atrobe
E kontesta a bini pronto den e edishon di djamars di Último. Ta duele, atrobe no tabatin piská riba menú. Pero loke sí tabatin tabata ‘palabra kla’ kon lo mi mester indiká e manera di duna notisia di Último.

Último ke dunami un ‘wake-up call’! E korant komo, kachá di vigilansia i wes di periodismo di Kòrsou tin lo mihó pa mi i ta atvertí mi pa mi no koba den e historia di tarheta di krédito di nos promé minister. Espesialmente tokante e uzo di tarheta di krédito ku no ta na su nòmber.

Awèl esei sí ta remarkabel! Nunka mi no a publiká algu di e supuesto uzo di tarheta di krédito di minister presidente. Tampoko riba su kondukta di deklarashon remarkabel pa haña kompensashon serka un kompania di seguro relashoná ku un kiebro den kas.

Tampoko riba un aksidente di tráfiko kaminda un persona a pèrdè su bida, ku ta tuma lugá na van Engelenweg, kaminda nos promé minister ku un velosidat di 120 km pa ora a kita bida di un señora di 65 aña, tokante tur eseinan mi no a skirbi.

Fail
Pues kon korant ta yega na e sorto di informashon akí? Kon por ta ku e korant akí sa ta kua ta e failnan ku mi tin den mi kashi, ku te ainda no ta kla pa publikashon?

E kontesta ta simpel i sorprendente. Último Notisia diariamente ta keda informá dor di Gerrit i su kompinchinan. Pasobra ta Gerrit so sa, ku un VDC kompletamente reorganisá- sin presensia di mi amigu Gumbs ku nan a hala pone un banda – loke mi ta hasi den mi tempu liber.

Makamba
Un yamada di telefòn na Humphrey Zimmerman, redaktor en hefe di e kachó periodístiko di mas grandi di pais pa verifiká e konklushon akí – den e kuadro di skucha i skucha tambe kontrapartido – no a brinda alivio: “ Bai akifó Makamba”, tabata su kontesta desididu.

Mira esei pues ta loke mi ke men ku palabra kla! “Ban papia kla’!

----------------------------

donderdag 10 november 2011

Ban papia kla!

Ha, 'klare taal'. Kijk daar hou ik van! Ultimo Notisia is zo'n krant met klare taal. Dagelijks worden er twee pagina's gevuld onder dit motto. Niet meer pagina's helaas, de rest van de krant is goed voor de autoruit of de BBQ. In Nederland zouden ze zeggen: voor de vis, zelfs op de dag dat-ie uitkomt.

Deze week al twee dagen geen vis gegeten en geen lomito op het spit gelegd. De anonieme schrijver van de gelijknamige rubriek vond het namelijk de moeite waard om tot tweemaal toe twee kolommen plus foto te vullen over mij. Als journalist sta je natuurlijk dagelijks in de krant, maar het gaat nooit over jezelf. Dus als dat wel zo is, dan laat ik daar de vis of de barbecue wel even voor staan.

Wat wil het geval?
De Ultimo Notisia hanteert zulke hoge journalistieke waarden, dat zij geregeld meent andere journalisten te moeten vermanen. In de maandag-editie wist de krant mij te vertellen dat het toch godgeklaagd is dat het land Curaçao Europese Nederlanders - die hier willen werken - welkom heet en omarmt. Dat 'omarmen' valt in de praktijk wel mee, maar een kniesoor die daarop let.

Dat deze mensen die gastvrijheid misbruiken door barbaarse oppositie te voeren tegen de regering is echter een gotspe. Dat zou een Curaçaose journalist in Nederland niet moeten wagen, vervolgt de krant. Om in één adem te vermelden dat er ooit eentje was - een Europees Nederlandse journalist op Curaçao - die het land in 1957 moest verlaten vanwege zijn aanhoudende kritiek op de regering.

De krant besluit met te melden dat zij mij aanspreken, omdat ze me bewust willen maken dat er mensen zijn die mij volgen en dat die mensen mij door hebben. Dat klopt: op Facebook stond al eens dat ik mijn straatje schoon moest houden en dat ik op mijn tellen moest passen....

Omdat ik altijd alle regeringen aanval, en trouwens ook de oppositie, brak ik mijn hoofd over waar de anonieme schrijver van de rubriek nou op doelde. Ik heb Gerrit Schotte immers net zo hoog zitten als hij zichzelf heeft zitten, dus daar kan het onmogelijk aan liggen!

Weer geen vis
Het antwoord kwam al spoedig in de dinsdag-editie van de Ultimo. Jammer, weer geen vis op het menu. Maar wel 'klare taal' over hoe ik de berichtgeving van de Ultimo moet duiden.

Ultimo wil mij een wake-up call geven! De krant, als waakhond en scherprechter over het Curaçaose journaille heeft het beste met mij voor en waarschuwt mij dat ik niet zo moet wroeten in de creditcardgeschiedenis van onze premier. Vooral het gebruik van creditcards die niet op zijn naam staan.

Nou dat is merkwaardig! Ik heb nog nooit iets gepubliceerd over het vermeende creditcard gebruik van de minister-president. Noch over zijn merkwaardige deklaratiegedrag om een inbraakje vergoed te krijgen bij de verzekering. Ook over het dodelijk verkeersongeluk op de van Engelenweg, waar onze premier met 120 km/uur een vrouw van 65 het leven ontnam, heb ik niet geschreven.

Dossiers
Dus hoe komt de krant aan dit soort informatie? Hoe kan het dat deze krant blijkbaar weet welke dossiers ik in de kast heb liggen, die nog niet publicabel zijn?

Het antwoord is simpel en verrassend. Ultimo Notisia wordt dagelijks ingelicht door Gerrit en zijn kornuiten. Want alleen Gerrit Schotte weet, met een geheel gereorganiseerde VDC - zonder mijn op een zijspoor gezette vriend Gumbs - wat ik uitspook in mijn vrije tijd.

Makamba
Een telefoontje naar Humfrey Zimmerman, de hoofdredacteur van 's lands grootste journalistieke waakhond om deze conclusie - in het kader van hoor en wederhoor - te verifiëren bood helaas geen soelaas: "Donderop Makamba", was zijn kordate antwoord.

Kijk dat is nou nog eens klare taal! 'Ban papia kla'!

----------------------------
Voor wie de Ultimo Notisia al met de vis heeft meegegeven, download de pagina's hier:

Prestige P.A.S.A.D.O?

De Nederlandse band met volledig Antilliaanse roots, 'Prestige' lijkt haar hit P.A.S.A.D.O zelf achterna te lopen. Want hoe ga je verder wanneer vier van de tien bandleden drugs in hun muziekinstrumenten verstoppen en op hun lichaam dragen bij terugkomst uit Curaçao en 'vergeten' dat de 100% controles op vluchten vanuit Suriname en de Antillen nog lang niet zijn afgeschaft?

In eerste instantie werden alle 14 bandleden en hun familie aangehouden, want de groep had zich gezamenlijk ingecheckt op Hato in Curaçao. Zelfs een vier maanden oude baby moest 'zitten'.

Volle zalen
Het liep al niet zo lekker op Curaçao, hoewel de zalen redelijk gevuld waren in Saliña. De straat waar de band haar concerten gaf, was al bekend vanwege de makkelijke verkrijgbaarheid van verdovende middelen.

De zalen waren in ieder geval voller dan in Nederland, want daar hebben Antilliaanse bands het so-wie-so moeilijk. Veel zaaleigenaren zien Antillianen liever gaan dan komen: altijd 'bruá' wordt.

Gevolgen
Saillant detail is dat één van de bandleden een zoon is van MFK-parlementariër Amerigo Thodé. Trouwe gezant van premier Gerrit Schotte. De beste man is zich wild geschrokken, want de keuze die zijn zoon nu maakte in zijn leven, was niet de zijne en zo had hij zijn zoon ook niet opgevoed. Thodé heeft zich inmiddels verontschuldigd met de woorden dat zijn zoon verantwoordelijk is voor zijn eigen keuzes, en de gevolgen daarvan zelf zal moeten dragen.

Kijk, en dat is een mooie en terechte conclusie van een vader. Van de politicus Thodé verwacht ik echter actie in het parlement. Zijn eerste vraag aan verantwoordelijk minister Charles Cooper zeg ik vast voor: "Waarom is mijn zoon niet op vliegveld Hato opgepakt?

Anousha Nzume in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (8'31")
(inclusief de hit P.A.S.A.D.O)

dinsdag 1 november 2011

Asjes heeft de sleutel

Het rascisitische Nederland is helemaal de weg kwijt! Mauro Manuel is het jongste slachtoffer van de uitvinders van het woord Apartheid en de Wet op het Personenverkeer: de Nederlanders!

De arme jongen uit Angola koos voor dat kouwe kikkerlandje, terwijl in de andere uithoek van het koninkrijk de poorten wagenwijd openstaan. Geen parlement die haar oude en nieuwe burgers, net als haar eigen bewindslieden ooit een strobreed in de weg zullen staan.

Sleutel
De sleutel van de poort wordt bewaakt door Ivar Asjes. De voorzitter van het parlement belichaamt het o zo lankmoedige en tolerante Curaçao en bood de jonge Mauro meteen asiel, toen bekend werd dat de rascisten in de Tweede Kamer het negers is nege, eh regels is regels mantra weer tevoorschijn toverden.

Er valt alleen niet veel te bewaken. Zeker niet na de oproep van Asjes. Curaçao hanteert namelijk geen enkel visumbeleid en dus kan iedereen hier als toerist binnenkomen en als illegaal weer weggaan.

Wil je legaal binnenkomen, dan is de enige voorwaarde volgens de partij van Asjes, Pueblo Soberano, dat je geen Jamaicaans of Haïtiaans paspoort hebt. Want dan ben je crimineel en profiteer je van onze inkrimpende economie. En dat mag niet.

Alle anderen zijn echter welkom.

Regelen
Asjes doet daarom een oproep aan alle Mauro's van Nederland: zoek een geschikt bedrijf, dat garant voor je wil staan, vraag een verblijfs- en tewerkstellingsvergunning aan en wacht de toekenning af in het buitenland.

Daarna is het een kwestie van uitzitten om je welverdiende Nederlandse paspoort te bemachtigen. En wil je deze weg verkort bewandelen, schrijf dan een persoonlijk briefje aan Asjes. Hier op Curaçao is namelijk alles te regelen. Als je maar de juiste mensen kent. En wie kent Asjes nu niet?

Eigen volk eerst
O ja, de oproep van de Statenvoorzitter geldt voor elke 5e werknemer in rij. Eigen volk gaat - gelukkig in dit tolerante land - gewoon voor.

Ook daar zorgde deze sleutelbewaarder voor!

Fouad Sidali in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (5'53")