donderdag 30 december 2010

Ambulancedienst de nek omgedraaid

De regering Schotte heeft zojuist het genadeschot gegeven aan CEMS, de ambulancevervoerder op Curacao. Deze dienst is voor een zeer groot deel afhankelijk van diezelfde overheid doordat ze subsidie krijgt en doordat de overheid ook de rittarieven bepaalt. De ambulancevervoerder is indirect ook nog op een andere manier afhankelijk van de overheid, doordat de Raad van Toezicht van de dienst benoemd wordt door de overheid.

De overheid heeft nu allereerst twee van de drie leden van de Raad vervangen en deze Raad heeft daarop de voltallige directie op non-actief gezet. Door deze 'coup' heeft de regering Schotte volledige grip op deze 'onafhankelijke ambulancedienst'.

Maar nu komt het: de overheid heeft deze Raad van Toezicht opdracht gegeven haar eigen bedrijf te liquideren of in ieder geval niet in de weg te liggen bij de uitvoering van de plannen voor liquidatie, zo staat te lezen in de notulen van de Ministerraad.

Het personeel van de ambulancevervoerder ziet het allemaal gelaten aan. Zij moeten al anderhalfjaar lang elke maand afwachten of hun salaris wel wordt betaald en onder die omstandigheden zie je een 'coup' als een opportunity.

Omdat de overheid de ambulancezorg moet garanderen, heeft de regering een stappenplan ontwikkeld dat voorziet in de oprichting van een nieuwe 'CEMS'. Omdat dit door het parlement moet worden goedgekeurd en van advies moet worden voorzien door de Raad van Advies, zal er eerst een tijdelijke stichting in het leven worden geroepen, die de komende zes maanden de honeurs zal waarnemen.

Deze nieuwe dienst krijgt alle boedel van de oude CEMS voor het symbolische bedrag van een gulden (de overheid kan dus blijkbaar niet zonder de oude CEMS) en wordt voorlopig ondersteund door een projectorganisatie geleid door een nog niet bestaand advieskantoor met de naam FCW-legal.

De nieuwe dienst krijgt een begroting mee van 3,4 miljoen gulden en de toezegging dat de rittarieven worden herzien. Had CEMS deze toezegging gehad, dan had zij waarschijnlijk zelf door kunnen starten, want juist de niet-toereikende financien hebben de oude ambulance dienst de das omgedaan. CEMS kreeg jaarlijks slechts een subsidie van 1,6 miljoen en rittarieven mochten niet omhoog.

Deze constructie doet vermoeden dat hier een bedrijf willens en wetens de nek is omgedraaid en dat een nog niet bestaand adviesburo heel makkelijk centjes gaat verdienen, zonder dat er een aanbesteding heeft plaatsgevonden.

Patricia Cronie in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'58")

zaterdag 25 december 2010

'Ieder kind een kerstcadeau!'

Curaçao kent 26000 gezinnen die onder de armoedegrens leven. Gezinnen die van minder dan 600 euro per maand moeten leven. een schokkend gegeven als je bedenkt dat Curaçao gewoon onderdeel is van het Koninkrijk der Nederlanden. En voor veel kinderen uit deze gezinnen is een cadeatje met kerst geen vanzelfsprekendheid.

Het radiostation Dolfijn FM is – nu voor het 5e opvolgende jaar een actie begonnen met de titel: 'Ieder kind een kerstcadeau'.

Massaal
Het bedrijfsleven en particulieren zijn massaal op de actie gedoken en in de studio’s van Dolfijn liggen nu bijna 9000 presentjes, een absoluut record. Vorig jaren waren iets meer dan 3000, dit jaar dus een verdrievoudiging!

Het radioastation heeft contact met buurt- en wijkverenigingen, maatschappelijk werkers, kerken en andere organisaties, die zorgen voor de verspreiding van de cadeaux.

Het gaat hier niet om tweedehands spullen, maar om echte nieuw speelgoed, gekocht in de winkel met het bonnetje erbij.

Single
Dit jaar werd speciaal voor de actie een single geproduceerd. De zangeressen Josje & Angela werkten belangeloos mee aan het lied ‘Ieder Kind een Kerstcadeau’. Volgens station
manager Egon Sybrandy van Dolfijn FM mede debet aan het succes van de actie.

Inmiddels is de single ook in Nederland uitgebracht onder de naam ‘Geef Haïti Hoop Cadeau’. Het lied wordt gezongen door Charlotte ten Brink, ex-deelneemster aan tv-programma 'The Voice of Holland'. Vorige week stond 'Geef Haiti Hoop Cadeau' al in de download top 50 van iTunes.


Sulay Reval in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (9'12")

(inclusief de singel 'Ieder kind een kerstcadeau')

donderdag 23 december 2010

Arubaanse journalist Poentje Castro doodgeschoten

Aruba is in shock. Journalist en TV-presentator John Anthony Castro, in de volksmond beter bekend als Poentje Castro is woensdagavond voor zijn woning doodgeschoten. Zijn lichaam werd vanochtendvroeg om kwart voor acht lokale tijd gevonden door één van zijn kinderen.

De politie heeft de zaak nu in onderzoek. High profile, zoals ze dat zeggen, want Poentje Castro was één van de bekendste tv-persoonlijkheden op Aruba.

Rond het middaguur heeft de politie een persconferentie gegeven, die exact 90 seconden duurde, want men tast nog volledig in het duister naar de omstandigheden en de motieven die geleid hebben tot deze gruwelijke moord.

Bronnen dichtbij de politie bevestigen dat Poentje Castro in zijn tuin achter zijn auto in het gezicht is geschoten en vermoedelijk op slag dood was. Buren hebben gisteravond rond tien uur twee schoten gehoord en daarna een motorfiets, die met grote snelheid de straat uitreed. Maar omdat het bijna oudjaar is, dacht men dat het om vuurwerk ging.

Poentje Castro (47) was een flamboyant journalist en TV-persoonlijkheid. Ruim negen jaar al, maakt hij op woensdag, wekelijks dus een TV programma met de naam Un Dia den Bida (een dag uit het leven). Een zeer populair programma, waarin Castro de meest uiteenlopende gasten, van priesters tot serie verkrachters, van politici tot zwervers uitnodigde.

In Nederland werd Castro vooral bekend vanwege zijn bemoeienis met Patrick van der Eem. De man die met een verborgen camera Joran van der Sloot er in luisde.

Van der Eems heeft Poetnje Castro in 2008 na een tv-uitzending met de dood bedreigd. Vrienden en collega’s speculeren volop over een eventuele betrokkenheid van Patrick van der Eem.

Ook maakt men melding van een aantal geruchtmakende uitzendingen over drugshandel op Aruba. Maar vrienden beweren dat hij geen echte vijanden had.

Anouska Nzume in gesprek met Antillen-correspondent Dick Drayer (6'09")

dinsdag 21 december 2010

Politie houdt kinderen vast om moeder te lokken...

“De politie is je beste vriend”, maar niet als ze je moeder zoeken. Twee minderjarige kinderen van 11 en 14 jaar kregen de schrik van hun leven toen de politie om halfzes in de morgen hun huis binnenvielen om hun moeder aan te houden vanwege illegaal verblijf.

De moeder in kwestie had asiel aangevraagd, maar wettelijk is zij verplicht de beschikking daarover in het buitenland af te wachten. Dat deed ze niet en dus viel de vreemdelingendienst haar huis binnen.

Jammer voor de sterke arm, maar moeders was niet thuis. “Geen probleem,” moeten de slimme dienders hebben gedacht, “dan nemen we toch gewoon de kinderen mee en als we ze maar lang genoeg vastzetten op het bureau, dan komt mama zich vanzelf wel melden.....”

Toen dit bericht via de Orde van Advocaten uitlekte naar de media, haastte de politie zich om te melden dat de kinderen waren meegenomen, omdat er zichtbaar sprake was van verwaarlozing: “de kinderen van 11 en 14 waren alleen thuis zonder ouderlijk gezag!”

Die vlieger ging natuurlijk niet op, want als je in het belang van een kind zou werken had je ze bij binnenkomst op het politiebureau natuurlijk aangekleed, gewassen, ontbijt gegeven en de school ingelicht. Niets van dit alles: de kinderen werden bevolen op een houten bank te gaan zitten, waar ze tien uur later werden ‘bevrijd’ na interventie van de Orde.

En omdat de politie niet wil toegeven dat ze fout zat, is de minister van Justitie gevraagd om een diepgaand onderzoek te doen. De minister wil nog niet reageren.

Patricia Cronie in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (5'31")

vrijdag 17 december 2010

Gaten in de wegen

De toestand van de wegen op Curaçao mag dramatisch worden genoemd. De afgelopen maanden werd ons eiland geteisterd door hevige regenval – waarover ik al eerder berichtte – en dat heeft de toch al niet in goede staat verkerende wegen de nekslag toegebracht.

Automobilisten met ski- of zeilervaring doen er hun voordeel mee, want laveren rondom de duizenden gaten is een ware sport geworden.

Zolang de regen voorduurd heeft repareren niet veel zin, dus kuieren vier asfaltauto’s met emmer en schep dagelijks over onze kapotte wegen om de gaten te vullen. Niet dat dat veel helpt, want vullen op een natte ondergrond is water naar de zee dragen.

De bewoners van Julianadorp zijn het nu echt zat. Deze voormalige Shell-wijk, die nog steeds gezien wordt als wit/nederlands bastion wordt al jaren door de politiek links gelaten. De wijk is allang niet meer wit, ’s avonds zelfs pikzwart: geen enkele lantaarnpaal doet het meer.

Op de hoofdweg rijdt men niet meer om de gaten, maar om het asfalt. Afgelopen week is een auto over de kop geslagen toen het door een gat (aangezien als een plas water) reed. De buurtvereniging is het nu echt beu. De ontbrekende verlichting zorgde eerst voor een diefstal en inbraakgolf, nu voor slecht zicht – en in combinatie met de gaten voor levensgevaarlijke situaties.

Ondanks de vele verzoeken tot overleg lukt het de buurtvereniging Fundashon Julianadorp niet om een concrete afspraak te maken met de Minister of met zijn vertegenwoordiger. De club heeft nu een klacht hierover ingediend bij de Ombudsman mevr. Alba Martijn.

De wijk Julianadorp telt 400 woningen. Hiervan zijn ruim 290 bewoners aangesloten op het e-mailsysteem van de Fundashon. “Via de mailings is er afgelopen jaar veel contact tussen bewoners ontstaan. Het regent veel op ons eiland, maar het regent ook dagelijks klachten over de zeer gevaarlijke toestand in onze straten”, zo stelt de buurtvereniging

Sulay Reval in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (5'27")

donderdag 16 december 2010

Bonaire houdt referendum

Op Bonaire kunnen de bewoners op 17 december naar de stembus voor een referendum. Ruim twee maanden nadat de Antillen zijn opgeheven en Bonaire een bijzondere gemeente van Nederland is geworden, mag de bevolking zich uitspreken over dit resultaat.

De stelling van het referendum luidt: ,,Ik ben het er mee eens, dat Bonaire een openbaar lichaam is geworden in de zin van artikel 134 van de Nederlandse grondwet.'' Hierop is een ja of nee mogelijk.

Eigenlijk is het een beetje mosterd na de maaltijd. Het referendum was al veel eerder aangekondigd, maar is meerdere keren uitgesteld vanwege regeringswisselingen. De huidige regeringspartij UPB vindt dat het referendum nu geen nut heeft en roept de bevolking op om niet te gaan stemmen. Lid van de coalitie, gedeputeerde Anthony Nicolaas en oppositiepartij PDB adviseren om 'nee' te stemmen.

De coalitie op Bonaire gaat vermoedelijk vallen na het referendum. De volksraadpleging van vrijdag was voor gedeputeerde Anthony Nicolaas de grote voorwaarde voor een coalitie met de partij van Ramonsito Booi. En deze roept nu op om NIET te stemmen. Dat klinkt als verraad..., volgens Nicolaas.

Dionne Pool in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (5'01")

woensdag 8 december 2010

The case of Natalee Holloway: veel vragen onbeantwoord

Nieuw licht op de zaak Natalee Holloway? In deze langdurige zaak is niet altijd duidelijk wanneer iets nieuw is. Bovendien is oud nieuws dat nooit de krant heeft gehaald, weer nieuws als het de krant vandaag wel haalt.

Renee Gielen, journalist en documentairemaakster heeft vandaag haar oude theorie over de verdwijning van Natalee Holloway weer opgepoetst en daardoor lijkt hij nieuw.

Wat wil het geval? Het kaakbeen dat onlangs werd gevonden op Aruba kán nooit van Natalee Holloway zijn geweest. Want het verdwenen meisje heeft het eiland destijds levend verlaten. Renee heeft deze theorie twee jaar geleden verfilmd in een documentaire, maar deze film heeft het zowel in Amerika als in Nederland nooit gehaald op de nationale TV-zenders.

Gielen stelt dat Natalee een wild leven leidde, in ieder geval op Aruba. Een leven dat omschreven kan worden als sex-drank-drugs en rock and roll. Haar ouders zijn invloedrijke Amerikanen, tot aan het Witte Huis en hebben haar gedwongen teruggehaald naar Amerika.

Om deze theorie te onderbouwen heeft Renée een overvloed aan aanwijzingen en getuigen, waaruit valt op te maken dat er meer aan de hand zou zijn, dan we in eerste instantie vermoeden.

Zo zouden er getuigen zijn op de luchthaven die Nathalees naam hebben gezien op een passagierslijst. Deze lijst is nu verdwenen. Zo zou de moeder al op Aruba zijn geland, nog voordat Natalee als vermist werd opgegeven. Enzovoorts.

Gielen stelt dat de mainstream media zich volledig hebben gefocussed op Joran van der Sloot en geen totaalonderzoek hebben gedaan naar Natalee en haar familie. En het moet gezegd: pers en publiek vallen massaal over Joran, maar wie was Natalee eigenlijk?

Peter R. De Vries is één van de velen die het verhaal van Rene niet kopen. Merkwaardig is de ongemene felheid waarmee de misdaadverslaggever Gielen aanvalt, zonder ook maar één keer haar betoog onderuit te halen.

Het moet wel gezegd: het bewijs van Gielen is flinterdun, hetgeen de documantairemaakster zelf beaamt. Omgekeerd, Peter R. De Vries heeft herhaadelijke malen commercieel aantrekkelijk beweerd dat hij de zaak van de verdwijning van Natalee opgelost heeft. En ja, dat weten we nu ondertussen wel: dat is niet het geval.

Conclusie: de media loopt achter Joran aan, Rene Gielen achter de moeder en familie van Natalee en geen van allen kunnen hun verhaal rond krijgen.

Wat Gielen vooral wil benadrukken is dat er zoveel facetten aan deze zaak zitten die echt onderzoek vereisen en dat de lead naar Joran daar één van is. Maar dat er eigenlijk van meet af aan alleen aandacht aan Joran is gegeven. Terwijl er zoveel vragen onbeantwoord blijven.

Antillencorrespondent Dick Drayer (6'22")

maandag 6 december 2010

Stranden worden slechts tijdelijk hersteld

Curaçao heeft veel meer dan zon zee en strand, maar als deze drie elementen hoofdmoot zijn voor je vakantie, dan zou ik me nog even bedenken. Ruim een maand geleden werd Curacao geteistert door de tropische orkaan Tomás, en sindsdien is het eigenlijk niet opgehouden met regenen. Het weerstation op onze luchthaven mat 20 dagen regenval in November en hoewel het nu officeel regentijd is, mag zo’n aantal uitzonderlijk worden genoemd.

De meteodienst heeft zojuist haar maandrapport gepubliceert en dat meldt een totale regenval – op sommige plaatsen van meer dan 500 mm. Dat is driekwart van wat er in Nederland jaarlijks valt!

De laatste keer dat Curaçao zoveel regen ontving was toen ik op de lagere school november 1970. Voor veel Curacaoenaars moet deze hoeveelheid dus wel als een record worden gezien. Daar kwam afgelopen weekend nog bij dat veel dammen overliepen en een modderige lawine van zand, water en rotzooi de stranden overspoelde.

Het CTB, onze toeristenorganisatie maakt zich nu echt zorgen, want een dagje strand is niet meer vanzelfsprekend. Zo zegt althans Dino Daal, woordvoerder van de toeristenbond op Curacao.

Het gekke is dat het niet kouder is op dit moment. De temperatuur schommelt nog steeds zo rond de 24 tot 29 graden. De regen brengt op dit moment zoveel overlast met zich mee, dat ik nu toch geluiden begin op te vangen, dat het maar eens afgelopen moet zijn met die regen.

Meteorologen zijn het er overeens de oorzaak van deze natte periode de aanwezigheid is van La Niña in de tropische Pacific, waardoor er een lage druk ontstaat in de Caribbean. Samen met frontale systemen op de Atlantische oceaan, die veel water bevatten, lijkt Curacao hiervan het slachtoffer te worden. Vergeet niet dat dit jaar het derde warmste zeewatertemperatuurjaar is sinds 1850. Hoe warmer de zee, hoe meer orkanen en regen.

De heer Daal heeft gezegd dat het herstel van stranden 'water naar de zee dragen is', als de stranden nu opgeruimd zouden worden. Hij doelt hiermee op een bericht van de meteo, die dit weekend heeft gezegd dat de regen nog tot februari aan kan houden.

De vraag is of Curaçao dat wel overleefd!

Sulay Reval in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'33")

donderdag 2 december 2010

What's in a name?

Het Peter Stuyvesant College (hier ook wel PSC genoemd) hoeft niet per se zijn naam te veranderen. Dat werd gisteren tijdens de Dia di Enseñansa (Dag van het Onderwijs) gezegd door minister René Rosalia van onderwijs, cultuur en sport. Eerder had de beste man namelijk besloten dat het Peter Stuyvesant College, de Ban Bria School en het Scholengemeenschap Parera, drie scholen dus, hun naam wel moesten wijzigen.

De naamswijziging van het Peter Stuyvesant College is volgens Rosalia nodig omdat hij de koloniale bestuurder Peter Stuyvesant niet beschouwt als “een voor de jeugd inspirerende figuur.” Een aantal weken geleden verzocht hij het de school om haar naam te veranderen en kondigde hij aan een commissie in te stellen die zich zou gaan buigen over een nieuwe naam voor de school. Dat is althans het verhaal van de regering. Docenten op de Ban Bria school zeggen in het geheel niet op de hoogte te zijn van het besluit door het ministerie.

Gisteren bij zijn bezoek aan het PSC – de grootste middelbare school van Curaçao – werd Rosalia opgewacht door een groep van 250 tot 300 scholieren die de koloniale naam van de school scandeerden en spandoeken droegen, waarop duidelijk werd gemaakt dat hij met zijn handen af moet blijven van de naam.

Het protest was zo luid, dat een aangekondigd debat met de minister geen doorgang kon vinden. Volgens de rector heeft de school heel andere priotriteiten dan een naamswijziging door te moeten voeren.

Het onderwijs heeft geen likje verf nodig, maar een grondige restauratie. Dat is wel algemeen de gedachte hier op Curaçao. Om maar iets te noemen:

  1. Alarmerende cijfers van drop-outs, schoolverlaters zonder diploma. Vooral jongens.
  2. Groot tekort aan goed opgeleide docenten
  3. Kinderen die niet naar school kunnen omdat er geen vervoer is
  4. En erger: kinderen die met een lege maag naar school moeten
  5. Geen lesmateriaal, ook niet in eigen taal
  6. Zwaarverwaarloosde schoolgebouwen, kapotte computers. Geen stoelen om te zitten.
Enzovoorts.

Deze regering kiest er bewust voor om vooral symboolpolitiek te voeren, zo is de gedachte. Voor deze regering staat het echter buiten kijf dat er iets zwaar mis is met de eigen identiteit van de Curaçaoenaar. En dan zijn deze naamswijzigingen zeer belangrijk.

De minister heeft nu de twee andere scholen, die geen openlijk protest hielden, gezegd hun naam per direct te wijzigen.

Briefhoofd, enveloppen, emailadressen enz. kunnen nog niet gewijzigd worden, want de minister heeft gisteren geen zak met geld meegenomen. En da’s logisch, want er is geen geld voor sit soort zaken...........

Dionne Pool in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (5'56")

maandag 29 november 2010

Heeft u een doggy-bag?

Patiënten van het het Sint Elisabeth Hospital (Sehos) moeten zelf zorg dragen voor het opruimen van hun geamputeerde ledematen. Deze nieuwe regeling is sinds september van kracht. De doorgaans hoge kosten van het begraven of cremeren worden niet meer door het ziekenhuis of door verzekeringsmaatschappijen gedekt.

Voorheen zorgde het Sehos wel voor het opruimen van 'ziekenhuisafval'. Het ziekenhuis beschikte toen nog over een mortuarium, Maar die is uit bezuinigingsoverwegingen twee jaar geleden al gesloten. Nu blijkt dat de kosten toch de pan uitrijzen en heeft men het probleem maar bij de patient gelegd.

Het Sehos, dat met financiële problemen kampt, moet "elk dubbeltje omdraaien, en dus keuzes maken", aldus medisch-directeur Pieter Van den Burg. Zijn ziekenhuis zit een beetje in zijn maag met de wet op de lijkbezorging, waardoor de huidige verwerking van ledematen te duur is.
Daar komt bij dat het ziekenhuis enorm veel kosten zegt te hebben doordat veel patienten niet verzekerd zijn en het ziekenhuis toch een zorgplicht heeft.

En wat moet er dan gebeuren met meegenomen ledematen? Er zijn religeuze tradities op het eiland die vereisen dat ledemaat en lichaam weer verenigd moeten worden op de sterfdag van de patient. Je hebt dan in ieder geval een uitvaartonderneming nodig.

Voor de minder bedeelden onder ons, en daarvan zijn er nogal wat op Curaçao, is begraven of cremeren geen optie. Dat kost tussen de 1200 en 3000 gulden en dat gaat moeilijk als je een uitkering van 450 gulden hebt.

Kijk dus niet vreemd op wanneer je straks afgezaagde handen en benen vindt op straat of in de mondi. Er wordt nu al veel wegegegooid wat eigenlijk bij Selikor thuishoort.

Het ziekenhuis is toch wel geschrokken en gaat nu kijken of er geen overeenkomst gesloten kan worden met deze vuilverbrander? Of dat de verontwaardiging weg zal halen is nog wel de vraag.

Anousha Nzume in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'54")

donderdag 25 november 2010

Schotte onder vuur....

De grootste fractie in het Curaçaose parlement eist het onmiddellijke vertrek van minister-president Gerrit Schotte. Nou is dat geen nieuws, want hier op ons eiland en wellicht ook elders ter wereld is het wegkrijgen van de regering een doelstelling in het primaire proces en dan helpt het dat je wilt dat-ie opstapt.

Maar waar rook is, is ook vuur. En de vlammen, dat moet gezegd, zijn dan ook bijna zichtbaar en de temperatuur duidelijk voelbaar: Schotte ligt onder vuur!

Schotte heeft als minister van Algemene Zaken het hoofd van de Veiligheidsdienst, meneer Edsel Gumbs op non-actief gezet. Juis op het moment dat die dienst Schotte en zijn ministersploeg onder de loep nam in een zogenaamde veiligheidsscreening. Standaard worden ministers gesceend om te zien of ze niet chantabel zijn, of ze geen schulden hebben en of andere belangen het functioneren van een ministers kunnen schaden.

Gumbs heeft de zaak voor de rechter gebracht en deze oordeelde gisteren dat de maatregelen tegen de veiligheidsdienst wettelijk niet door de beugel kunnen. In gewoon Nederlands: Gerrit Schotte heeft een behoorlijke tik op zijn vingers gekregen.

Saillant detail in deze zaak is dat het vonnis, dat openbaar is, ons een klein beetje in de keuken laat kijken van hoe de relaties liggen tussen de premier, die politiek verantwoordelijk voor de veiligheidsdienst en de gouverneur, die een ministersploeg, namens koningin Beatrix inzweert.

De hele zaak bracht namelijk aan het licht dat de rol van de veiligheidsdienst niet wettelijk is geregeld in het proces van screening en dat juridisch gezien Schotte niet valt te verwijten dat hij de dienst opzij zet. Of het politiek en moreel kan is iets anders, maar juridisch kan hij er mee weg komen, zo lijkt het.

Schotte kan het spel dus spelen zoals hij tot nu toe deed, maar dat zal zijn geloofwaardigheid onder druk zetten. Hij kan er ook voor kiezen om een aantal ministers, van wie algemeen verwacht wordt dat zij de screening niet zullen overleven, te laten vallen. Hij leidt dan ontegenzeggelijk gezichtsverlies, maar hij kan dan wel door.

En het electoraat zal in tijd deze deuk in zijn net nieuwe blazoen dan moeten afstraffen of belonen. Er is helaas geen opiniebureau die de acties van de coalitie vertaalt in zetelwinst of zetelverlies....

Dionne Pool in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (3'57")

dinsdag 23 november 2010

Nederland heeft er drie topatleten bij

Nederland mag God op zijn blote knietjes danken, want in één dag is nederland drie topatleten en wellicht nog meer, rijker. Ik heb het over atletiek en ik heb het over de antilliaanse sporters, Brian Mariano, Nederlands kampioen 60 meter indoor en Obed Martis, Nederlands kampioen op de 200 en 400 meter en natuurlijk de absolute topper op het koningsnummer, de 100 meter: Churandy Martina.

De IAAF (de internationale atletiek federatie) heeft besloten om alle atleten van de voormalige Antillen over te hevelen naar Nederland. Sinds 10 oktober bestaan de Antillen niet meer en vooruitlopend op beslissingen op hoog olympisch nivo, heeft deze atletiekfederatie maar vast een voorschot genomen en moeten de atleten nu onder vlag met een ander pak gaan lopen.

Een besluit dat iedereen heeft verrast, inclusief Churandy Martina zelf. Zes weken terug nog heeft het IOC haar leden laten weten dat tot 2012, met de Spelen in London, de sitiatie zou blijven zoals hij is. Met andere woorden, de Antilliaanse sporters komen gewoon uit voor de Nederlandse Antillen.

Voor Nederlandse hardlopers kan dit weleens het einde zijn van hun Olympische aspiraties, want een kijkje op de lijst van beste tijden, leert ons dat de eerste podiumplaatsen door voormalig Antillianen wordt ingenomen.

Maar voor de minder bedeelde Antilliaanse sporters is het ook een drama, want zij moeten nu concurreren met Europeaanse sporters. Bovendien moeten ze nu – om te kunnen spelen – heel ver reizen. En reizen kost geld. Wie gaat dat betalen?

Patricia Cronie in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'55")

vrijdag 19 november 2010

Pensioen met pensioen?

Het gaat slecht met de pensioenen op Curacao, net als elders ter wereld, en ook Curaçao ontkomt er niet aan. Er gaat bij de pensioenfondsen momenteel meer uit dan dat er binnen komt.

Deskundigen, zoals Laurens Keesen wijten dit aan de lage rente op Curaçao. Die is in tien jaar gedaald van 8 tot 9,5 procent in 1999 naar 2,5 tot 3 procent in 2010. Die lage rente heeft tot gevolg dat de opbrengsten van pensioenfondsen laag zijn, maar het heeft nog een ander effect, dat veel harder doorwerkt: pensioenfondsen moeten door die lage rendementsverwachtigen veel meer opzij zetten dan normaal. De daling van 9% naar 3% betekent dat er vijfmaal zoveel moet worden apart gezet. En daaraan kunnen niet alle pensioenfondsen voldoen.

De pensioenen komen ernstig onder druk te staan als er niets gedaan wordt. Er blijft wellicht geen of een erg laag pensioen over voor de werkende bevolking die nu pensioen opbouwt.

Op andere voormalig Antilliaanse eilanden wordt nu allerlei maatregelen getroffen, maar op het eiland met de oudste bevolking – Curaçao dus – is het akelig stil.
Voorgaande regeringen en de huidige wellicht ook, zijn altijd bang geweest voor de electorale consequenties van impopulaire maatregelen. Want of het over benzineprijzen, belastingtarieven of pensioenen gaat, impopulaire maatregelen worden altijd doorgegeven aan who's next.

Er zal langer langer doorgewerkt moeten worden en burgers zullen wellicht zelf moeten gaan sparen voor hun oudedagsvoorziening. Dat laatste is voor veel mensen een probleem, omdat de kosten van levensonderhoud al duur genoeg zijn. Langer doorwerken zal vermoedelijk een zelfde verzet opleveren als in Nederland of misschien wel Frankrijk!

Sulay Reval in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (5'39")

maandag 15 november 2010

Beroofd? Aangifteformulier klaar in het dashboardkastje...

Op Curaçao loop je niet alleen de kans om van je spullen beroofd te worden, zoals in elk vakantieland, maar ook nog eens van je tijd. Urenlang wachten voor je eindelijk aangifte kunt doen, is geen uitzondering. Ongeïnteresseerde politieagenten die voortdurend non-verbaal hun proces-verbaal uitstellen omdat ze wel wat beters te doen hebben, is vele slachtoffers op het bureau niet ontgaan.

Toeristenorganisatie CHATA, de belangenclub voor de toeristische sector, heeft gedacht: als Mozes niet naar de berg komt, dan komt de berg wel naar Mozes.

Wat wil het geval: toeristen hoeven voortaan niet meer naar het politiebureau om aangifte te doen. Nee, ze kunnen nu hun handschoenenvakje van hun huurauto openmaken en tussen de schademeldformulieren een berovingsformuliertje vinden om in te vullen. Handig voor als de hulpdiensten eindelijk arriveren.

Volgens Steven Damiana, marketingmanager bij Chata, moesten toeristen te lang wachten voordat er een patrouillewagen arriveert. En door de lange wachttijden zien veel toeristen af om aangifte te doen. Concrete cijfers over het aantal (roof)overvallen op toeristen ontbreken daardoor. En daar wil CHATA wel meer zicht op krijgen.

Er heerst hier op Curacao stellig de indruk dat de aangifte soms ook de enige aandacht is die gegeven wordt door de justitiële keten. Mijn eigen ervaring is dat er op de dag van delict wel politieactiviteit is, maar daarna is het gauw gedaan met de aandacht en sta je er helemaal alleen voor. En als dat klopt, kan dit formulier weleens het tegengestelde effect bereiken. Want met dezelfde capaciteit op het hoofdburo, moeten er nu nog meer zaken worden opgelost!

Je zou je af kunnen vragen of het verstrekken van aangifteformulieren vooraf, geen verkeerd signaal geeft aan de toerist. Straks verschijnt het formulier ook al voorbedrukt in de inflight-magazine van de diverse luchtvaartmaatschappijen....

Neemt niet weg dat de wens van CHATA om inzichtelijk te krijgen hoe groot het criminaliteitsprobleem onder toeristen is, natuurlijk hout snijdt. Met cijfers kan gericht beleid gemaakt en effectiviteit van beleid gemeten worden.

Want dat er wat meer oog moet komen voor ‘kleine criminaliteit’ is iedereen op Curaçao wel duidelijk.

Dionne Pool in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (5'13")

Download hier het aangifteformulier (54k, pdf)

vrijdag 12 november 2010

3e editie Regatta van start

Curacao maakt zich op voor de Regatta en dat is wat anders dan wat Alonso de Ojeda, een luitenant onder Columbus' gezag dacht, toen hij voet aan wal zette in de Annabaai in 1499. Hij was toen het enige zeilbootje dat daar rondtoerde. Nu 500 jaar later zeilen er nog steeds boten in Willemstad en is de regatta een jaarlijks terugkerend fenomeen, althans dat wil het graag zijn.

Drie dagen lang zullen de deelnemers op het water strijden voor de eer en een beetje geld, in een ambiance die je wel aan Curaçao over kunt laten. De Annabaai, die Willemstad in tweeën splijt is het decor van de race en uiteraard de open zee waar de baai in uitmondt.

De regatta op Curaçao is relatief jong. Drie jaar geleden is de Curacao Sailing Foundation (CSF) begonnen met een paar bootjes en veel enthousiaste vrijwilligers. De organisatie heeft een 10-jarig contract afgesloten met een bekend biermerk uit Amsterdam. En dat zie je dan ook meteen terug in de organisatie, het prijzengeld van 10,000 gulden en de mediaexposure.

Vorig jaar had de regatta driehionderd deelnemers, dit jaar mikt de organisatie op meer, tussen de vier- en vijfhonderd.

Het is hier bijzonder nat, maar zo nat als nu, is niet gebruikelijk. De orkaan Tomas zorgde twee weken terug voor bijzonder veel regen, zoals je wel weet. En ook dit weekend zal het bijzonder nat zijn.

De maand november is bewust gekozen, omdat dat het einde is van het orkaanseizoen. Veel schepen in de Cariben gebruiken Curaçao als veilige ligplaats, omdat het eiland onder de orkaanzone ligt.

De veranderende wind, na het passeren van Tomas heeft geleid tot het wegdrijven van zwerfolie in de haven. De vervuiling van de Isla ligt vanwege de Noordoost passaat redelijk onzichtbaar in een afgelegen hoek, maar ze is nu op drift geraakt. En dus moeten zeilers rekenign hoden met een vieze boot.

Naast het sportieve element zijn er ook optredens van topartiesten zoals, de Dominicaanse groep Los Illegales en de Jamaicaanse Shaggy. Vaak zie je aan de artiesten die komen optreden of het evenement serieus genomen wordt en volwassen is. Met deze twee namen, kun je zeggen dat de organisatie daarin geslaagd is.

Sulay Reval in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (5'38")

donderdag 11 november 2010

Chico Suriel belazerd?

Jahir ‘Chico’ Suriel, 23 jaar oud, is de beste danser van Curaçao en hij woont al sinds zijn vierde in Rotterdam. Voor de luisteraar zal hij wellicht bekend zijn door zijn wervelende optredens in het Belgisch–Nederlands dansprogramma ‘So You Think You Can Dance’ op RTL 5.

Het programma is bezig met zijn derde seizoen en heeft afgelopen zondag zijn vijfde ronde beleefd. En dat ging niet helemaal zoals het grote prubliek en ook Chico verwachtte.

Hij ligt er namelijk uit. De jury prees hem de hemel in en bombardeerde hem tot de beste danser van de So You Think You Can Dance-geschiedenis. Dus van alle drie de seizoenen! En toch ligt hij er uit. Hoe kan dat?

In de week voorafgaand aan de uitzending wordt er een planning gemaakt om thuis, bij de deelnemers die doorgaan filmpjes te maken. Laat nou toevallig de planner vergeten zijn om Chico en de andere kandidaat die er afgelopen zondag ook uitvloog in te roosteren voor deze week. Met andere woorden: is hier sprake van doorgestoken kaart?

Chico is het gesprek van de dag op twitter, facebook en hyves en ook op Curaçao wordt het nu opgepikt in de media. Maar Chico berust in zijn lot. Afhankelijk van het SYTYCD-programma was hij toch al niet. Daar heeft hij teveel talent voor.

Dionne Pool in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'54")

dinsdag 9 november 2010

De Nederlandse 'bubbel' in Curaçao

Luitenant-kolonel der mariniers Dick Bosch heeft zich in het oktobernummer van het marineblad uitgelaten over het marinepersoneel en hun positie in de Curaçaose en Arubaanse samenleving. Hij vindt dat de militairen te veel in hun Nederlandse 'bubbel' zitten: ze hebben hun eigen tandarts en hun eigen sportactiviteiten en weten te weinig van de lokale cultuur.

Tijd dus om in te burgeren en dat doe je door onder andere de taal te leren, het Papiaments. Beheersing van taal wordt toch in zijn algemeenheid, net als in Nederland, gezien als hét teken dat je geintegreerd bent. Dat je moeite hebt gedaan.
En dat is waarschijnlijk ook zo, alleen wordt het in de praktijk vaak omgedraaid, ook in Curaçao: als je geen Papiaments spreekt of verstaat, heb je geen interesse en wil je niet integreren. Ik denk dat dat wat kort door de bocht is.

Ik moet er wel bijzeggen dat het makamba’s niet makkelijk wordt gemaakt om de taal te leren. De meeste Curacaoënaars spreken redelijk tot goed Nederlands en prefereren dan ook om Nederlands met je te spreken.

Toen ik vanochtend de marinevoorlichtster op de basis belde en haar voorstelde om met een paar jongens over dit onderwerp te praten, werd de boot afgehouden. Ze voelen zich overvallen door de uitlatingen van hun collega. De marine probeert heel positief in beeld te komen op het eiland, door veel sociale projecten uit te voeren. Maar men weet natuurlijk ook wel dat het marinewereldje een eigen wereldje is. Ter verdediging kan echter worden aangevoerd dat de Marine zelfvoorzienend moet zijn om haar taken uit te kunnen voeren. En dat de keuze om te gaan sporten op de basis daarom een logische is.

Bovendien: hoe sterk integreren de jongens op de marinebasis in Den Helder eigenlijk in de Nederlandse samenleving?

Anousha Nzume in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (5'32")

maandag 8 november 2010

Homo's voormalig Antillen verenigd

Dit weekend hebben vertegenwoordigers van de LHBT-gemeenschap van de BES-eilanden, Aruba, Curaçao en St. Maarten, samen met COC Nederland, het zogenaamde Pink Orange-akkoord ondertekend.

Het akkoord moet de onderlinge verbondenheid en sociaal-politieke agenda van de Lesbo’s, Homoseksuelen, Biseksuelen en Transgenders-organisaties vorm geven binnen het koninkrijk de komende jaren.

De wens van de verschillende bewegingen om hun krachten te bundelen heeft te maken met het uiteenvallen van de Antillen en de versnippering van de verschillende overheden als gevolg daarvan. Bovendien ziet Mario Kleinmoedig, voorzitter van de homobeweging FOKO op Curaçao, met de komst van een nieuw politiek elan mogelijkheden om de dialoog aan te gaan.

Een dialoog die tot dusver nooit heeft plaatsgevonden omdat de voormalige Antilliaanse regering categorisch een gesprek uit de weg ging. “De regering Schotte op Curaçao heeft bij haar aantreden duidelijk gesteld dat geen enkele Curaçaoënaar zal worden uitgesloten, wij zullen deze regering daaraan houden”, aldus Kleinmoedig.

Sulay Reval in gesprek met Dick Drayer (6'09")