Moederdag

Jaarlijks terugkerende kwelling, moederdag, wat mij betreft. Waarom?
Omdat ik het sterke gevoel heb dat deze dag mij niet vanuit nobele overwegingen 'opgedrongen' wordt.

Begrijp me niet verkeerd. Ik vind het leuk om mama, mijn moeder te bellen. Ook op moederdag. Ik vind het fantastisch om de zelfgemaakte moederdagkadootjes van school 'stiekum' te bewaren en op zondagochtend - in het geheim - naar de kamer van Daniel en Jonathan te brengen, die op hun beurt even geheimzinnig richting het bed waar ik net uitkwam terugsluipen om mama wakker te schreeuwen...heel leuk!

Hier op Curaçao wordt moederdag gevierd als ware het een nationale feestdag. De televisie heeft het over niets anders de hele dag. 's Avonds is er zelfs een avondvullend - en door mijn werkgever georganiseerd televisie-gala-show op de beeldbuis. De kranten hebben aparte bijlagen om de bijgaande advertenties van bedrijven die ons een gelukkige moederdag wensen te kunnen opnemen.....en ga zo maar door....

Wat staat me dan zo tegen? De verplichting? De commercie?

Nee, op Curaçao is in tegenstelling tot Nederland niet echt een opdringerige commercie. In tegendeel: de dag staat in het teken van het goede doel en de liefdadigheid. Overigens is dat dan wel weer meer in lijn met de oorsprong van moederdag. De geschiedenis leert ons immers dat wij die dag te danken hebben aan Anna Jarvis (1864-1948) uit Grafton, West Virginia die de eerste Moederdag organiseerde om haar moeder te herdenken die in de Amerikaanse Burgeroorlog zogenaamde Mother's Day Work Clubs had georganiseerd om voor voedsel en medicijnen voor hulpbehoevende moeders te zorgen. Het idee werd vervolgens opgepikt door president Woodrow Wilson in 1914, die elke tweede zondag in mei voortaan als een nationale feestdag uitriep!

Nee, wat mij tegenstaat, zeker op Curaçao, is het neerzetten van moeder als de zorgzame, aan huis gebonden verzorger van het gezin. En die moeten wij, mannen, dus 1x per jaar in het zonnetje zetten.
De dag lijkt daardoor bovendien geheel en al gekaapt door de man...die zijn lof op deze heugelijke dag niet onder stoelen of banken schuift.

Dat was me ook al opgevallen op 8 maart, internationale dag van de vrouw. Een dag, waarop de Directeur van mijn werk alle vrouwelijke werknemers afliep om hen een bloemtje en attentie te bezorgen (de doos met bloemen werd getild door zijn - vrouwelijke - secretaresse....)

Nee, wat ik mis is de kritische houding ten opzichte van deze blijkbare vanzelfsprekendheid. Een kritisch betoog over de positie van de vrouw en tegen de houding van de man.
Ik mis een discussie rondom de rol van vrouw (niet alleen als moeder) én man hier op Curaçao; in alle geledingen is de vrouw op Curaçao de spil, de motor die de samenleving draaiend houdt! Overal waar iets gedaan, gezegd, besloten wordt zijn er vrouwen aanwezig, vaak ook aan het roer.
En ik vraag me dus altijd af: waar zijn toch die mannen? Welnu, ik heb ze gevonden: tweemaal per jaar, op 8 maart en op de 2e zondag van mei zijn ze er en benadrukken ze de traditionele rol van de vrouw, en hebben het - en passant - nooit over hun eigen rol...

Maar misschien moet ik iets positiever blijven. Zelfs onze Premier is vrouw!

WOUW!