Bij de staatkundige verandering is men ook nog eens overgestapt op de Amerikaanse dollar. Het bedrijfsleven heeft net als destijds met de Euro in Nederland volop geprofiteerd en de prijzen massaal verhoogd. Ook als gevolg van nieuwe in- en uitvoerregels. Al met al is het leven hier erg duur geworden en met de relatieve armoede die er al bestond op het eiland, vallen mensen nu tussen wal en schip.
Of de twee landen elkaar ooit zullen begrijpen is de vraag. Op Bonaire en hier in de Cariben zijn de zaken geregeld rondom relatie. Jij doet iets voor mij, dan doe ik iets voor jou. In het handhaven van regeltjes zit dus altijd een bepaalde rek of willekeur. Je begrijpt dat dat onder Nederlands bewind 180 graden gedraaid is. Regel is regel. Voor de Bonairiaan niet altijd te begrijpen.
Mooi voorbeeld is de invoering van de onroerendgoedbelasting. Alle niet-eigenaren van een huis, huurders dus in Nederlandse begrippen moeten gaan betalen. Maar in Bonaire woont niemand in zijn eigen huis en betaalt ook geen huur. Je huis staat vaak op naam van een van de grootouders, al dan niet in leven. Door deze maatregel dreigen duizenden Bonairianen de dupe te worden en Nederland heeft niet altijd het inlevingsvermogen om 9000 km verderop flexibel om te gaan met de regels.
Bonaire is niet echt een eiland van demonstraties. Vandaag was er dan wel een van boze burgers die de Nederlandse regelzucht zat zijn. Zij liepen door de straten van Tera Kora en wilden een petitie aanbieden aan de gezaghebber. Dat lukte niet, want de gezaghebber stond een onderbreking van de 'Dag van Bonaire' niet toe.
En zo ’n boze groep wordt daardoor niet eens bozer. De meeste Bonairianen protesteren door te klagen, tegen iedereeen. En ook dat zijn de mensen trouwens zat aan het worden.
De leider van de manifestatie, Cedric Soleana, heeft een ludieke manier van actievoeren gevonden. Hij heeft iedereen opgeroepen om zijn oproepkaart in zijn stembus te doen. Om zo te laten zien dat je niet meewerkt aan een soort democratische medeplichtigheid. Leuk detail is dat Soleano op de dag van de verkiezingen zelf op een echt stemburo zit. Hij is namelijk al jaren lid van stemburo 5 en moet onder werktijd stemmers naar de stembus leiden, terwijl hij in z'n vrije tijd iedereen weg jaagt van het stemburo.
een mooiere paradox is er niet. Wordt hij daarom boos? Nee hoor. Vorig jaar demonstreerde hij, dit jaar deed hij dat en volgend jaar staat hij er ongetwijfeld weer.....
Fouad Sidali, in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'54")
(Foto: Stephan Kogelman)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten