Met je benen in een cactus!

Deze dagen zijn zeer enerverend. Voor de kinderen is het fantastisch om met Raoul en Isabel te spelen (zie eerder bericht). John is druk bezig zijn PADI (duikbrevet) te halen en Jonathan en Daniel vermaken zich met Mill en kids op het strand. Om 5 uur schuiven Aysheline en ik dan aan op het strand en niet zelden eindigt dit soort sessies in een koude fles rosé en een lekkere maaltijd bij in hun Papagayo-huisje of bij ons op Seru Mansinga (voor zolang die er nog staat;-).

Eregisteren aten we bij hen en de kinderen speelden om het huis tussen de Curaçaose Flora en Fauna. Midden in de tuin van John en Mill staat een 40 cm hoge cactus. Niet te missen als je recht vooruit kijkt, snel over het hoofd te zien als je achteruitloopt!

En ja: Jonathan liep achteruit...

Zelden heb ik zo'n geschreeuw gehoord als op het moment dat beiden elkaar tegenkwamen. Nog harder was het geschreeuw een 5-tal minuten later, toen ik met naald en pincette de stekels van het onding uit Jonathan's been moest verwijderen.
Dankzij Aysheline's wiskundig inzicht kwam de grootste naald uiteindelijk vrij door middel van haar drukpunten techniek (moet ze ook eens bij mij doen).

Gister voor de zekerheid even langs bij de Robert Meyer, onze huisdokter. Hij heeft de resterende stekels verwijderd (waarbij Jonathan geen krimp gaf) en ons richting Boticá (apotheek) gestuurd voor antibioticum.

Ik had alleen mijn telefoon maar bij me - en geen echt fototoestel, maar Daniel wist dit mooie plaatje er toch mee te maken. Het gaat nu weer goed met Jonathan. Aandacht is immers ook een goed medicijn.
(een duidelijk Velema trekje, als je het mij vraagt)!

In ieder geval is hij op tijd ter been om morgen een nieuw schooljaar te beginnen. daarover dus morgen meer...