De nuchterheid van Nieuwjaarsdag

Tussen Kerst en Oudejaarsavond hangt er altijd zo'n spannende gelatenheid in de lucht. Althans, zo ervaar ik dat elk jaar. Op Curaçao wordt die gelatenheid opgevuld door kilometerslange pagara's (zie foto). In Nederland heb je die uitbundigheid niet, maar voel ik de spanning altijd door de bezigheid van mensen die hun laatste inkopen van het jaar doen.

Op 1 januari, vroeg in de ochtend, is de nuchterheid weer terug en van de spanning niets meer te merken. Er hangt een wezenloze stilte in de straat, eindeloos afval van afgestoken vuurwerk en het gevoel van: het is weer voorbij; we moeten weer aan de slag.

Daar komt bij dat mijn moeder op 1 januari jarig is en er van je verwacht wordt dat je met open ogen en evenzovele vrolijkheid je kater probeert te verbergen. Ik overdrijf enigszins en refereer meer naar het verleden.
Mijn moeder is namelijk niet alleen ouder (82!), maar ook wijzer geworden en ze viert haar verjaardag nu diep in de achternamiddag, zodat eventuele gevolgen van de avond ervoor met gemak en met een glimlach verborgen kunnen worden gehouden.

Haar verjaardag van gisteren was meteen een weerzien met broers, zussen, hun kinderen en hun kinderen. Gaat heen en vermenigvuldig u is altijd zeer zichtbaar op dit soort dagen. Voor de niet-kenners: ik heb 3 broers en 3 zussen, die in totaal 20 kinderen hebben verwekt of verkregen (inclusief onze 2 jongens), die op hun beurt de daad bij het woord hebben gevoegd en in rap tempo aan het uitbreiden (vermenigvuldigen) zijn. Als ik goed kan tellen is mijn moeder nu 8 of 9 keer overgroot oma!!

Al met al een gezellige bedoening.

Oudejaarsavond hebben we bij John en Mill in Amersfoort doorgebracht. Twee jaar geleden sneeuwde het daar, nu hing er een dikke dikke mist over deze stad en omstreken. Onze terugtocht naar Amsterdam - in het holst van de nacht - ging met een snelheid van 30 kilometer per uur over de A1. Zo gek heb ik het zelden meegemaakt. Van mijn broer in Apeldoorn hoorde ik dat het zicht daar nog minder was: krap één meter (!) en dat een moedige burger (v) met geel hesje en zaklantaarn op de provinciale weg vooruit liep om een stoet met auto's stapvoets te begeleiden. De dappere burger had haar man in één van de auto's zitten en is hem halverwege kwijtgeraakt. Die (de man dus) zag zijn kans blijkbaar schoon en heeft zijn goede voornemens in de vroege uren van Nieuwjaarsdag meteen ten uitvoer gelegd.....;)

Mijn voornemens zijn gelukkig iets minder daadkrachtig en ingrijpend: zaterdagochtend met Aysheline, Jonathan en Daniel weer lekker terug naar huis.

De beste wensen voor iedereen!