Deze week doet Jonathan zijn gecoördineerd proefwerk, het Antilliaanse equivalent van de Nederlandse CITO-toets. Al maanden is hij in voorbereiding en wordt er in de klas stevig geoefend. Vooraf aan de toets geeft de leerkracht al een schooladvies. Het hoogste advies wat je kunt krijgen is HAVO (Jonathan). In de brugjaren die volgen, kun je dan doorgaan met de HAVO of je kunt VWO kiezen.
Jonathan is een erg leergierig jongetje (typisch en genetisch overgedragen van moeder op zoon) en rust dan ook niet totdat hij zeker weet dat hij een tien kan scoren...
De start van deze week begon echter niet goed.
Afgelopen zondag waren we met Matthijs (en Dennis & Marla c.s.) naar San Juan gegaan om in ieder geval één keer met hem een baai 'te hebben gedaan'. Dat was er namelijk nog niet van gekomen...
San Juan is een erg rustig strand, omdat het alleen maar te bereiken is via onverharde en slechte weg. Daarnaast zijn er veel spelonken en rotsen op en achter het strand, zodat kinderen zich er geen moment vervelen.
Maar juist die rotsen gooiden roet in de rustige voorbereiding van Jonathan's cito-week.
Bij een onvoorzichtige stap gleed Jonathan uit en viel pardoes enkele meters van de rots naar beneden. Gevolg: zijn hele lichaam onder schrammen en sneeën. Het leek dramatischer dan het was, maar geschrokken was iedereen en Jonathan had veel pijn.
Bij terugkomst op Band'ariba (thuis) toch maar even naar dokter Meyer gegaan, die hechtpleisters heeft gezet om met name de snee in zijn rug wat op orde te maken.
Daarna 1000mg Paracetamol om de pijn en de verstijving tegen te gaan en dan maar hopen dat de cito medelijden heeft.
Dat was niet het geval, maar Jonathan heeft zich kranig geweerd en heeft naar eigen zeggen zijn eerste tests goed gemaakt.
Gisteravond hebben we Matthijs weer op het vliegveld afgezet. Het was erg gezellig en hij heeft z'n duikbrevet tussendoor nog even gehaald. Ook heeft hij zijn zuidafrikaanse kinderjaren goed gebruikt om ons 2x voortreffelijk van een braai te voorzien! En we eindigden zijn culinaire verblijf door op Boathouse - met zijn prachtig panorama - uit te gaan eten:
Jonathan is een erg leergierig jongetje (typisch en genetisch overgedragen van moeder op zoon) en rust dan ook niet totdat hij zeker weet dat hij een tien kan scoren...
De start van deze week begon echter niet goed.
Afgelopen zondag waren we met Matthijs (en Dennis & Marla c.s.) naar San Juan gegaan om in ieder geval één keer met hem een baai 'te hebben gedaan'. Dat was er namelijk nog niet van gekomen...
San Juan is een erg rustig strand, omdat het alleen maar te bereiken is via onverharde en slechte weg. Daarnaast zijn er veel spelonken en rotsen op en achter het strand, zodat kinderen zich er geen moment vervelen.
Maar juist die rotsen gooiden roet in de rustige voorbereiding van Jonathan's cito-week.
Bij een onvoorzichtige stap gleed Jonathan uit en viel pardoes enkele meters van de rots naar beneden. Gevolg: zijn hele lichaam onder schrammen en sneeën. Het leek dramatischer dan het was, maar geschrokken was iedereen en Jonathan had veel pijn.
Bij terugkomst op Band'ariba (thuis) toch maar even naar dokter Meyer gegaan, die hechtpleisters heeft gezet om met name de snee in zijn rug wat op orde te maken.
Daarna 1000mg Paracetamol om de pijn en de verstijving tegen te gaan en dan maar hopen dat de cito medelijden heeft.
Dat was niet het geval, maar Jonathan heeft zich kranig geweerd en heeft naar eigen zeggen zijn eerste tests goed gemaakt.
Gisteravond hebben we Matthijs weer op het vliegveld afgezet. Het was erg gezellig en hij heeft z'n duikbrevet tussendoor nog even gehaald. Ook heeft hij zijn zuidafrikaanse kinderjaren goed gebruikt om ons 2x voortreffelijk van een braai te voorzien! En we eindigden zijn culinaire verblijf door op Boathouse - met zijn prachtig panorama - uit te gaan eten:
1 opmerking:
Whaaaa, Jonathan! Au au au au au, die sneee :| Omg, ik hoop in ieder geval dat je de cito goed gemaakt hebt, maar dat zal vast wel zo zijn. en kijk in het vervolg maar goed uit bij rotsen he!
Groetjes uit Hollandiaaa, xx Whitney
Een reactie posten