Casaspider.....is gone

Een weblog heeft iets voyeuristisch, wellicht pornografisch. Je kijkt via een venster naar de wereld van een ander. soms ken je die ander, maar vaak ook niet. Ken je de schrijver, dan blijf je vanuit een persoonlijke binding meelezen/kijken en ken je de ander niet, dan vergeet je de weblog wellicht snel. Er is immers geen persoonlijk raakvlak.

Er bestaat één weblog van een onbekende (uit Curaçao), die ik hier apart wil benoemen: de weblog van Casaspider, "El Hombre de tu vida"!

Toen wij net aankwamen op Curaçao stuitte ik op deze weblog. Casaspider schreef (o.a) over Jacob Gelt Dekker, de Antilliaanse politiek en zijn gezinsleven. Dat laatste boeide me in eerste instantie niet zo, maar zijn politieke analyses en studies waren - zeker voor een nieuwkomer als ik - bereïnteressant....
En dat niet alleen: Peter (want zo heet Casaspider) kan ook nog zeer onderhoudend schrijven, met een goed gevoel voor humor en altijd, elke dag. En ik ben niet de enige die dat kan waarderen, getuige de vele hits en reacties die hij elke dag op zijn weblog vergaart!

Naarmate de tijd vorderde las ik ook zijn familiebeslommeringen en meer persoonlijke verhalen. Ik vroeg mij af hoelang het zou duren, op een klein eiland als Curaçao, om een wildvreemde te ontmoeten. Een persoon en zijn familie, die je alleen maar kent van foto's op zijn weblog. Ik schatte in, dat dat niet zo lang moest gaan duren, want zelfs op de top van de Christoffelberg kwam ik onlangs bekenden tegen!

Maar dat viel tegen.

Geen spoor van deze mysterieuze BA-er (Bekende Antilliaan). Gek, want als ik de foto's bij zijn artikelen zag, besefte ik dat we elkaar soms op een haar na hadden gemist.

In juni van dit jaar gebeurde er echter iets, waardoor ik mijn kansen op een ontmoeting zag stijgen: Peter brak zijn pols en moest een aantal weken in het gips. Een 40-er, makamba, grijs haar, groot en met gips om zijn linkerarm. Dit moet lukken! Groot was echter mijn teleurstelling. Hoe ik ook rondkeek, geen gipsenarm en dus ook geen Casaspider.
Ik had natuurlijk beter kunnen weten, want ook mijn gestolen auto is op dit eiland nooit teruggevonden en die was net zo oud als Casaspider ;-)

Mijn hoop op een toevallige ontmoeting met deze "El Hombre de tu vida" vervloog helemaal toen hij op 5 augustus jl. bijna achteloos op zijn weblog meldde dat hij - na 12 jaar!- stopt op Curaçao en teruggaat naar Nederland.

Langzamerhand probeerde ik te accepteren dat een ontmoeting er niet in zou zitten. Ik legde mij neer bij dit feit en hoopte dat hij - eenmaal in Nederland aangekomen - door zou gaan met schrijven. Want daar was het me eigenlijk om te doen!

Vanmiddag bracht ik Simon en zijn vrouw en zoon naar de airport. Hun twee weken durende verblijf liep ten einde en vanwege de (altijd weer optredende) vertraging van Arkefly hadden we nog wat extra tijd om een pilsje op Hato te drinken. En wie zie ik daar - ook aan een pilsje - met vrouw en kinderen zitten: Casaspider!

Blijkt hij juist vandaag terug te gaan naar Nederland! En heb ik de laatste mogelijkheid om hem te ontmoeten verzilverd!

Moraal van dit verhaal: geef niet op en geloof in toeval...

Casaspider, als je dit mocht lezen: heel veel success in Nederland en blijf schrijven! Ik heb vaak dankbaar gebruik gemaakt van je politieke kennis en analyses. Ik zal ze missen (althans voor wat betreft de Antilliaanse politiek). Wellicht dat ik, zoals je zelf suggereerde, het 'stokje' over kan nemen. Ik zal mijn best doen.