Perceptie

Hieronder vind je de tekst van mijn wekelijkse column op Radio Hoyer 2 (zaterdag 23.15 - NL tijd).

Mijn oude vader wist mij altijd te vertellen dat er drie kanten zitten aan elk verhaal: jouw kant, mijn kant en vervolgens pakte hij deze twee entiteiten denkbeeldig vast in zijn hand, kneedde het samen tot een balletje en zei: "dit, jongen, dit denkbeeldig balletje noem je nou de derde kant: de waarheid". "Maar, "zo doceerde hij mij: "als mensen het hebben over de waarheid, hebben ze het altijd over hun eigen kant. En dat, jongen, noemen we nou perceptie".

In de jaren die volgden, onthield ik deze wijze les en leerde, dat wij mensen weliswaar streven naar waarheid, maar dat we leven naar perceptie.

Jouw perceptie, mijn perceptie en de waarheid. Drie kanten aan één verhaal.

Elk verhaal op straat bestaat uit deze drie entiteiten. Zoveel werd ook weer duidelijk deze week: de Vakbonden, de Oppositie en de Consumentenbond vinden dat de supermarkten speculeren met hun prijzen: dezelfde worst met dezelfde uiterste verkoopdatum wordt moeiteloos overnieuw geprijsd. Aan de andere kant, de Supermarkthouders, die van mening zijn, dat zij hun gestegen kosten moeten doorberekenen aan de klant, beargumenteren dat de prijs van een worst niet alleen bepaald wordt door de inkoopprijs. Allebei hebben ze gelijk, en de perceptie bepaalt de waarheid, zoals mijn oude vader al zei.

Curaçao was deze week in de ban van het balletje van mijn vader: de perceptie. Meest in het oog springende gebeurtenis van de week waren de acties en reacties op de recente prijsstijgingen van brandstof en de afgeleiden daarvan: water en electriciteit. Het Bestuurscollege toonde vorige week eindelijk durf door te doen wat vele Colleges daarvoor hadden verzaakt, namelijk: Curaçao weer onderdeel te laten worden van de echte wereld, door de prijzen - weliswaar in stappen - aan te passen aan de realiteit. Een nobel streven als je de ambitie hebt om autonoom Land te worden. Noodzakelijk ook omdat de andere perceptie: “de overheid vult wel weer aan”, als een zeepbel uiteenspatte. Het geld is op en Nederland zal na de Schuldsanering niet snel meer met extraatjes aankomen. "Er moet nu een fundament gelegd worden, zodat we het ook zelf kunnen", is de redenering.

Maar de perceptie van anderen is, dat je de hoge prijzen niet mag afwentelen op de burger. Waar de chauffeurs van de minibusjes vrij recent nog spraken over doorberekenen van de gestegen kosten, ging men nu de straat op om te protesteren tegen een opgelegde prijsverhoging. Kruispunten van belangrijke verkeersaders werden geblokkeerd, de spanning in de stad was te snijden en Helmin Wiels, altijd vooraan te vinden als het om acties gaat, zag zijn voorspelling langzaam uitkomen.

Hoe perceptie een mens op het verkeerde been kan zetten, werd duidelijk toen de Ouderenbond zijn onvoorwaardelijke steun gaf aan de stakende minibuschauffeurs.
In mijn perceptie was deze nobele daad van solidariteit in eerste instantie onbegrijpelijk, want juist ouderen zijn afhankelijk van deze vorm van transport. Een oproep om wellicht een andere actievorm te kiezen was in mijn ogen logischer geweest. Tot mijn verbazing bleek de solidariteitsdaad van de ouderen echter verankerd te liggen in een diepe vriendschapsband tussen een grote klantengroep en haar belangrijkste leverancier.

Dat percepties aan weerzijden van de oceaan nog weleens uiteenlopen werd pijnlijk duidelijk toen de heer Brinkman dacht dat minimumloonaanpassingen op Curaçao betaald worden uit de begroting van Den Haag. Dat bleek uiteraard niet het geval en ter plekke werd er dan ook een corrigerende tik door staatsecretaris Ank Bijleveld en parlementslid Ineke van Gent (Groen Links) uitgedeeld. Het zal Brinkman uiteraard niet deren, want hij weet - als geen ander - hoe percepties werken en doet daarom elke dag zijn electoraal plasje in het pluche van de Tweede Kamer.

Een andere hardnekkige perceptie, waar Brinkman mee speculeert, is dat het POK overleg in juni, volgende maand, door zal gaan. Pedro Attacho, voorzitter van de Staten, is ervan overtuigd dat met het Reglement van Orde van de Tweede Kamer in de hand, beledigingen afgehamerd zullen worden door voorzitter van Beek; Hero Brinkman vertrouwt op het liberale hart van diezelfde voorzitter van Beek en zal dat ook meteen gaan testen.
Een zware verantwoordelijkheid voor de Willibrord van Beek, die dan ook niet vooruit wil lopen op de zaken.

Een conflict van vergelijkbare aard speelt zich af tussen de Vissers en de Koninklijke Marine. Al maanden zijn partijen aan het ruzieën met elkaar, worden er afspraken gemaakt en 'lijkt' de rust af en toe weergekeerd, omdat beide partijen in hetzelfde water vissen. De eerste partij - de Vissers - letterlijk; de tweede partij - de Marine - figuurlijk. Beide partijen doen hun uiterste best om aan te geven dat ze elkaar begrijpen.
Deze perceptie, we begrijpen elkaar, was voor enkele media aanleiding om te berichten dat beide partijen eruit zijn met een akkoord. Niets is echter minder waar.

Het nederlandstalig publiek, u dus, was deze week getuige van het plotselinge vertrek van de hoofdredacteur van de Amigoe: Michael Willemse. Gevolgd door een persbericht – een uur later – waarin hij mededeelde eigenaar te zijn geworden van het Antilliaans Dagblad. Deze onverwachte carrierewisseling leidde ertoe dat zowel de Amigoe als het Antilliaans Dagblad niet voor de microfoon wensten te verschijnen: is de media éindelijk zelf onderwerp van gesprek, houden ze de gelederen gesloten en laten u in de kou staan. De enige die wel wilde praten, was de veroorzaker van dit alles. Mijn perceptie dat de vertrekkende hoofdredacteur bot had gevangen met zijn ambities bij de Amigoe werd wel bevestigd, maar was geen onderwerp van gesprek geweest.

En zo eindigen we een roerige week, waarin iedereen zijn eigen waarheid achternaliep en de overheid daarom de vakcentrale SSK, de curacaose variant van de nederlandse FNV, vroeg om wijze raad. Het advies dat Alcides Cova, voorzitter van de SSK, aan de gezaghebber gaf, was even simpel als logisch wanneer twee percepties elkaar bijten: ga met elkaar praten.

En dat is nu precies wat je moet doen met percepties: breng ze bij elkaar, kneed ze en creëer een nieuwe waarheid. Mijn vader had ze deze boodschap kunnen vertellen: Bon Siman!