Politiek en Hondenhokken, de eerste werkweek

Het was een enerverende week, die begon met alle heibel rondom de oppositie op Curaçao. Ik schreef er al over in het vorige bericht. Het is nu even windstil, want de Alliansa Patriótiko, zoals de verzamelnaam van de oppositie luidt, is nu druk in de weer om een aktieplan samen te stellen, dat woensdag aanstaande rond middernacht (nederlandse tijd) zal worden aangeboden aan 'het volk'. Ik cursiefeer deze betiteling, want de oppositie claimt het volk te vertegenwoordigen. Dat was tijdens de laatste verkiezing wel anders - maar dit terzijde.
Het moet overigens wel gezegd, dat ze afgelopen weekend 2000 mensen op de been wisten te brengen. Daar konden de regeringspartijen maar 300 mensen tegenoverstellen met hun gehouden Nationale Dialoog. Eén en ander maakt zo langzamerhand wel duidelijk dat de regering van Emily De Jongh-Elhage een informatie strategie moet gaan ontwikkelen. Of zoals Fran Martinus Arion, de bekendste schrijver van Curaçao, in mijn uitzending zei: "er moet een brede maatschappelijke discussie komen over de invulling van onze autonomie ten opzicht van Nederland".

Ik heb Nelson Navarro van de Forca Korsou, één van de oppositiepartijen, gevraagd hoeveel mensen en problemen hij woensdag verwacht. De Alliansa rekent op een gelijk aantal of meer en problemen gaan er zeker niet komen. Dat eerste gaat wel, het tweede wellicht niet lukken.

Dan was ik deze week op de Dienstkeuring. Curaçao kent nog de opkomstplicht, in tegenstlling tot Nederland. Daar is weliswaar nog wel de dienstplicht, maar de opkomstplicht is sinds 1997 opgeschort. Dit vanwege de afwezigheid van dreiging, zoals dat zo mooi heet.
Wordt Curaçao dan wél bedreigd?
Nee, maar de dienstplicht heeft hier dan ook een andere functie. De luitenant en coördinator van de keuring Hamiel Pastoor, die ik sprak, vertelde me dat "we op deze manier toch weer 150 jongeren uit Bon Futuro houden". Bon Futuro betekent Goede Toekomst en is de naam van de gevangenis van de Nederlandse Antillen.


Donderdag was ik bij de Kamer van Koophandel, waar de school van Aysheline - Ban Bria - in het kader van de Detailhandelopleiding bedrijfspresentaties - door leerlingen - liet uitvoeren. De studenten moeten tijdens hun 4e jaar een mini-bedrijf oprichten en deze volgens de opleidingseisen levensvatbaar maken. Op de presentatieavond presenteren de bedrijven hun jaarverslag en heffen zij zich zelf daarna op.

Soms zijn de ideeën zo goed uitgewerkt, dat ze echt levensvatbaar zijn. Zo had ik in mijn radiouitzending een bedrijfje dat een kookboek ontwikkelde met lokale Curaçaose recepten. De studenten hebben 175 boeken gedrukt én verkocht. Een herdruk staat nu op het programma! Als je dit bericht leest voor zaterdag 17:15, dan kun je het verslag horen op onze livestream.


Gisteren sprak ik met 3 Curaçaoënaars die maandag a.s. vertrekken naar Antartica. De bedoeling is dat zij tijdens de expeditie kennis op doen over dit gebied en de politieke context. In 2041 eindigt het Internationale Verdrag voor Antartica, waarin geregeld is dat geen enkel land de Zuidpool mag claimen. Niet onbelangrijk, omdat bij een eventuele claim, de weg vrij staat om de oliereserves onder de ijskap te exploiteren. Milieubewegingen, ook op Curaçao, vrezen onherstelbare schade aan het milieu. De drie Curacaoënaars blijven drie weken weg en zullen daarna hun lobby beginnen.


Dan is ook de Heineken Regatta op Sint Maarten deze week begonnen. Deze zeilrace duurt tot en met zondag en er doen 5 boten uit Curaçao mee. Een collega van mij is ter plaatse en ik heb haar elke dag in de uitzending. Een goede vriend van mij uit Nederland, Sammy Sheombarsingh, doet ook mee.

Thuis zijn we deze week met een BBQ op de porch begonnen. Dit op verzoek van de moeder van Aysheline, die binnenkort weer teruggaat naar Nederland. Ze was hier drie maanden. Jaap en Dennis (allebei 55) namen het braaiwerk uit handen (zie foto). Howel het feestje voor Mamai was en op haar verzoek niet bij haar thuis, maar bij ons werd gehouden, voelde het na afloop toch wel degelijk ons feestje: nadat alle gasten weg waren, bleven wij met de rommel achter....

Ondertussen zijn Jaap (55), Maarten, zijn zoontje (12) en de jongens deze week een heus hondenhok aan het bouwen in de achtertuin. We hadden Jonathan (12) & Daniel (7) een hond beloofd, zodra ik een vaste baan zou hebben. Vandaag gaan we naar het asiel. De hond hebben we vorige week al gespot, maar toen hadden we nog geen hok. Niet dat onze dappere viervoeter zijn dagen moet slijten in dat hok, maar je wilt je visite toch ontvangen zonder aanspraak te hoeven maken op de WA-verzekering.


Morgen vertrekken Jaap en Maarten weer. Gisteren op Mambo Beach wilden we zijn vertrek uitluiden met happy hour en lekker vis in het restaurant. Het eerste lukte aardig, maar het idee van vis was door meer mensen bedacht, zodat er geen plek meer was in de herberg. Geen nood: de patatzaak ernaast was open en de daar aangeschafte frieten en frikandellen moeten Jaap en Maarten het ultieme thuisgevoel hebben gegeven. Ze zijn helemaal klaar voor hun terugkomst naar Nederland!