Hippies en Actievoerders

Toen ik nog een kind was en onder de vleugels van mijn ouders leefde, kon ik mythische fantasieën ontwikkelen over de jaren 20 en 30 (van de vorige eeuw). Zeg maar: de jeugdtijd van mijn ouders. Een tijd waarin de Charleston ontstond, de auto langzaam maar zeker ook voor anderen dan de dominee, dokter en notaris bestemd was. Maar bovenal werd de mythe ingegeven, doordat dit alles voor mij onbereikbaar lang geleden was.

Ik kon een deel van die fantasie later manifest maken toen mijn middelbare school (het Comenius College in Hilversum) in 1980 haar 60-jarig bestaan vierde. Op een groots opgezette cabaret-avond beeldden wij, leerlingen, de 6 decennia uit sinds de oprichting van de school. Ik deed onder andere de jaren 20 en moest samen met Mark van der Laan (nu verdienstelijk acteur in Nederland), Chineke van Til en mijn grote vriendin Lilian van der Meij de Charleston dansen. Iedereen die mij kent en weet hoe ik dans, weet welk een waanzinnig prestatie ik daar moet hebben geleverd...

De afstand in tijd, waar ik zoëven over memoreerde, is bedriegelijk kort naarmate je ouder wordt. Althans zo is mijn ervaring. De jaren zestig en zeventig zijn immers net voorbij. Jimi Hendrickx, Woodstock, het Simplistich Verbond, van Agt & Wiegel, de Kernwapens & het IKV: moeiteloos schud ik herinneringen aan deze tijd uit mijn mouw. Alsof het gisteren gebeurde.

Voor Jonathan (12) en Daniel (7) moeten de jaren 60 en 70 haast net zo mythisch klinken als mijn jaren 20 en 30. Jonathan vraagt wel eens naar de Beatles en begint hard te lachen als hij de muziek hoort, leert van Vietnam (referentie: Forrest Gump) en is mateloos geïnteresseerd in Hippies. Vooral als ik Neil, mijn meest geliefde voorbije-glorie Hippie uit de Britse comedy The Young Ones met mijn stem nadoe: groovy!

Jonathan's belangstelling, zo vermoed ik, bestaat niet uit bewondering voor alle Neils en Jimmies, alswel vanwege verbijstering: hoe zijn deze mensen mogelijk?

Vanochtend resulteerde al deze adoratie in een voorlopig hoogtepunt, toen Daniel zijn Carnaval's kleren aan mocht doen om naar school te gaan. Thema: de Hippie!

Jonathan kwam niet meer bij. Daniel daarentegen, zoon van zijn vader, voelde zich prima in zijn vel en zijn mooie carnaval's pak!

En ikzelf? Ach, ook voor mij was de hippietijd een herinnering. Mijn jeugd begon pas na de oliecrisis en de autoloze zondag. En dat was pas midden jaren 70, toen Vietnam plaats had gemaakt voor Woensdrecht (in het kader van de globalisering;-) en de Hippie plaats had gemaakt voor de Actievoerder.

Beiden deelden overigens hun sticky....