Dag van de Moedertaal

Het is al een tijdje stil rondom de vele 'dag van....' dagen op Curaçao. De laatste keer dat ik er gewag van maakte op deze weblog, was 8 november jl. met de Week van de Veiligheid. Niet dat er geen dagen meer waren nadien, maar ik vond ze niet speicaal genoeg om er melding van te maken. Valentijnsdag is immers alleen spciaal als je een geheim-kaartje of SMS-je krijgt. En daar ben ik blijkbaar te oud voor :(geworden).

Morgen is er echter een speciale, zelfs wereldwijde dag van de Moedertaal. Daar mag je mij voor wakker maken of de krant mee plat adverteren. Normaal gesproken is elke viering van een 'dag' op Curaçao reden voor het bedrijfsleven om twee of meer volle pagina's advertenties in de lokale kranten te plaatsen. De eigen taal, belangrijkste hulpmiddel bij het opstellen van advertentietekst, zou dan toch een extra dikke krant moeten opleveren.....

Niets van dit alles. Hij pastte vandaag gewoon in de brievenbus en de bezorger liep met rechte rug.

Taal is een gevoelig onderwerp in een kleine gemeenschap als de onze. Het Papiamentu is voor de meerderheid van de Curaçaoënaars de moedertaal en wordt actief gepromoot, soms op het fanatische af. Zo is er een speciale stichting, de Fundashon pa Planifikashon di Idioma (FPI), door de eilandsoverheid zwaar gesubsidieerd, om te zorgen dat het Papiamentu een grotere prominente rol speelt of gaat spelen in de samenleving. Daar is op zich niemand op tegen. Maar velen beargumenteren dat dit niet ten koste mag gaan van het Nederlands, dat naast het Engels en het Papiamentu ook een officiële taal is op de Nederlandse Antillen.

Gevolg van deze gevoelige discussie is dat het Papiamentu een verplichte instructietaal is op school, maar dat een aantal scholen daarvan is vrijgesteld (zoals bij voorbeeld de Römerschool, waar Jonathan en Daniel opzitten). Dit jaar is deze verplichting overigens komen te vervallen, als gevolg van het tekort aan nederlandstalige basisschoolplaatsen (de vraag is groter dan het aanbod). Geen enkele papiamentstalige school is daarop echter ingesprongen door ook Nederlands aan te bieden!

Groot nadeel van het gevoerde beleid van de afgelopen jaren is, dat veel jongeren het Nederlands helemaal niet meer machtig zijn en dat vervolgonderwijs (HBO, Universiteit) voor deze groep onbereikbaar dreigt te worden: er wordt nu eenmaal geen les- of wetenschappelijk boek uitgegeven in het Papiamentu...

In ieder geval kunnen deze jongeren morgen wel allemaal meedoen aan het Groot Dictee der Papiamentse Taal, gepresenteerd door onze eigen 'Philip Freriks', nieuwslezer Solange Sillé. Eén ding moet wel gezegd: het Papiamentu moet het doen met de officiële spelling van 1983 (!).

Kijk: van deze consistentie kunnen de Nederlandse linguïsten nog iets leren!