Mijn column wordt elke week op vrijdag en zaterdag uitgezonden op Radio Hoyer 2 om 17.15 (23.15 nederlandse tijd). 105.1 FM en audiostream. U kunt de column ook hier beluisteren.
=========================================================
Klinkt het u als muziek in de oren? Bekend verhaal? Voor mij wel: ik heb namelijk een zoontje op de basisschool, die net heeft geleerd dat één van de kerntaken van de overheid is om toe te zien op handhaving van de door haar zelf in het leven geroepen verordeningen, vergunningen, wetten en regels.
Zoals het woordje vakantie onlosmakelijk verbonden is met het woordje werk: het eerste heeft geen waarde zonder het tweede, zo wordt handhaving in één adem genoemd met gedogen: de roep tot handhaving onstaat na gedogen. Twee kernwoorden die al enige tijd het gezicht van het nieuws bepaalden, staatsecretaris Ank Bijleveld begon ermee en zij ziet handhaving als pure winst.
Winst. Het klonk aan het eind van vorige maand bijna te mooi om waar te zijn: we gaan handhaven, dit is winst! De wetten en regels die door de overheid gemaakt worden en moeten dienen om het tijdelijke samenzijn van ons mensen op dit kleine stukje aarde te accomoderen en te faciliteren krijgen een stevige verankering in het bestuur op weg naar een nieuw Curaçao!
Deze gouden belofte heet in politieke taal het Sociaal Economisch Initiatief, het SEI. In dit SEI is een ruime paragraaf ingeruimd om een visie te ontwikkelen op Curaçao met, of Curacao zonder raffinaderij.
En: we gaan handhaven. Het is te mooi om waar te zijn: de belastingbetalers in de wijken Wichi, Marchena en Noord-Roosendaal en al die andere belastingbetalers die je pas hoort als de wind een keer niet uit het noordoosten komt, kunnen hun zegeningen tellen. Hun overheid, ja, u hoort het goed: hun overheid gaat zich eindelijk serieus bezighouden met het gif en de zware metalen die als diarree dagelijks over de wijken uitgebraakt wordt.
Winst. Ik telde mijn zegeningen. Todat vorige week ineens het bericht kwam dat een delegatie van het Bestuurscollege met het privévliegtuig van de PdVSA naar Venezuela vertrokken was. Onze overheid? Met een privévliegtuig? Wat zijn ze daar gaan doen?
Het bleek al snel dat het ging om een MOU, een Memorandom of Understanding tussen overheid (u dus) en de exploitant van de raffinaderij, PDVSA. Eén van de delegatieleden in dat privé vliegtuig en dus kenner van de inhoud van dat MoU, was gedeputeerde Mike Willem. Hij wilde wel vertellen wat er in dit MoU stond, maar ik mocht het niet inzien...
Raar toch eigenlijk? Uw overheid ontwikkelt een MoU tussen haarzelf en de raffinaderij, die de pers niet mag inkijken, terwijl er net afspraken gemaakt zijn met Nederland - in het SEI - om een visie op de toekomst te ontwikkelen, waarbij alle partijen betrokken worden. Dit 'riekt' naar goed bestuur.....
Raar....? Het wordt nog gekker!
Deze week was er dan eindelijk het vervolg op de rechtzaak van Stichting Schoon Milieu Curaçao (SMOC) en de stichting Humanitaire Zorg tegen de overheid. De rechtzaak is feitelijk heel simpel: er is een hinderwetvergunning afgegeven door de overheid, waaronder de ISLA giftige stoffen mag uitstoten. Deze uitstoot wordt stelselmatig overschreden, maar de overheid treedt niet op. En dus hebben beide stichtingen de rechter ingeschakeld om de overheid te dwingen te handhaven. En zoals aan het begin van deze column duidelijk werd: de overheid gaat binnen het SEI ook handhaven!
De oplettende lezer en toehoorder, maar ook de rechter was dit significant detail opgevallen en daarom kwam het even simpele als redelijke verzoek aan de gedaagde (de overheid): als jullie gaan handhaven, heeft de rechtzaak dan nog wel zin?
En daarop kwam het even verrassende antwoord: Ja, procedeer door, want wij gaan helemaal niet handhaven! Merkwaardig, concludeerde Sandra in 't Veld, advocaat van SMOC.
Zou Hero dan toch gelijk hebben? Zou dit eiland dan toch ten onder gaan aan corruptie, vriendjespolitiek en nepotisme?
Ik hoop het niet. Niet voor Hero, maar vooral niet voor die duizenden mensen die wonen onder de rook van de ISLA, die hun hoop zouden moeten kunnen vestigen op de overheid. En die in de dagelijkse realiteit alleen staan en slechts een strohalm hebben aan een vasthoudend aantal vrijwilligers die zich sterk maken voor een beter milieu en een menswaardig bestaan.
Begrippen die horen bij de kerntaken van de overheid.
De overheid geeft helaas geen inzage in haar visie ten aanzien van de raffinaderij. De raffinaderij zelf weigert commentaar te geven op zaken die met het milieu te maken hebben. De milieudienst mag niet praten met de pers: aan de vooravond naar een autonoom Curaçao, wens ik u desondanks een goede week. De aanhouder wint. Dat kan de ISLA zijn, maar ook de Milieubeweging.
De mensen in Wichi, Marchena en Noord-Rozendaal mogen kiezen.
Bon Siman!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten