Afscheid nemen is voor Jonathan geen gemakkelijke opgave. Deze week was zijn laatste op de Römerschool. Volgend schooljaar zal hij naar de middelbare school gaan en begint een nieuwe fase in zijn leven. Het ritueel om deze overgang te markeren, bestond uit het overhandigen van een heus certificaat en een avondbijeenkomst, waar de leerlingen van klas 6 ouders en onderwijzers vermaakten met dans, rap en muziek.In twee jaar tijd heeft Jonathan de taal geleerd en vrienden gemaakt. En dan valt afscheid nemen zwaar. Jonathan vraagt mij bij voortduring hoe ik deze overgang heb beleefd. En ja, dan moet ik toch de hulp van mijn zusje Corien inschakelen: ik weet het namelijk niet meer!
Als ik dat tegen Jonathan zeg, verklaart hij mij totaal voor gek! "Hoe kun je deze geweldige tijd vergeten zijn?" Mijn vader zei me altijd: onderzoekt alles en behoudt het goede. Ik vertaal dat vaak als: denk aan alles uit het verleden, maar koester de goede herinneringen.
Wat ik mij van de lagere school kan herinneren is ons voetbalelftal, dat alle bekers won en juffrouw Schotanus. Dat kreng dat mij altijd, elke dag straf gaf. Ik heb die tijd, mijn vader indachtig, dus doelbewust uit het hoofd gezet...
Op de Römerschool hebben ze ook een aantal juffies Schotanus lopen. Ik moet verre van deze onderwijzers blijven, want ik ben na 40 jaar nog steeds alergisch.....Van de week had ik een aanvaring met één van hen en onwillekeurig moest ik aan mijn lieve moeder denken, die soms voor me in de bres sprong om me te redden uit de klauwen van dat monster Schotanus.
Maar genoeg over vroeger. Jonathan gaat naar de middelbare school, het Peter Stuyvessant College. Niet toevallig de oude school van Aysheline...
Hij heeft er veel zin in en is 1000 keer leergieriger dan ik, dus hij zal er geen 8 jaar over doen. Zijn voorliefde voor 4-4-3 blijft gelukkig beperkt tot het Nederlands Elftal!
De traantjes van het afscheid zijn inmiddels gedroogd. De vakantie kan beginnen en volgende week komt zijn mattie Ties, uit Zaandam op bezoek. Herinneringen, die je koestert, moet je gewoon importeren uit Nederland.
1 opmerking:
Hoi Jonathan, Een reactie van mij dit keer. Een jaar of twintig ouder dan je vader, en dan de vraag hoe ging dat bij jou toen je de primary school verliet? Nou bepaald niet zo leuk als bij jou in deze tijd. Het was het schooljaar 1953/1954. Eind april 1953 kwamen mijn ouders, mijn 6 jaar jongere zusje en ik uit Indonesie. Ik zat daar in de 6e klas, maar aangekomen in Nederland vonden de schoolautoriteiten dat ik de zesde klas over moest doen. Zij vonden het onderwijs in Indonesie niet op hetzelfde nivo als in Nederland. En dat terwijl ik op "de CAS" zat. Een zeer gerenommeerde school in Jakarta, waar toen de rijke Indonesische kinderen op school zaten en een paar Blanda's (makamba's) zoals ik. Vanwege mijn "bijzondere Indisch/Indonesische school status" mocht naar de "zevende klas", een speciale klas waar de kinderen klaar gestoomd werden, die naar de middelbare school zouden gaan. Toen waren er geen CITO toetsen, wel een toelatingsexamen voor de toelating tot de middelbare school van je keuze, meestal de keuze die je ouders voor jou als kind maakten. Op de dag van de uitslag van het examen werden alle kandidaten uitgenodigd om naar jouw middelbare school te gaan. In mijn geval was dat het Thorbecke Lyceum, en die lag in Arnhem. Ik ging erheen samen met mijn vader. Heel spannend en plechtig allemaal. Namen van kinderen die niet opgelezen werden, hadden hun examen niet gehaald. Die mochten het een volgend jaar nog een keer proberen. Eerst plechtige toespraken van de Rector, de voorzitter van de schoolvereniging,en nog een belangrijk schooliemand. En toen....het oplezen van de geslaagden. Zowaar ik was er bij. Iedereen hopi blij en ik ook hopi trots dat ook ik een van de gelukkigen was. In 1954 begon ik in de brugklas, daarna klas 2 gymnasium, in die klas blijven zitten, na een jaar over naar gymnasium 3, en toen in februari 1958 naar Suriname, en kwam ik op "de AMS" terecht. Net zo beroemd als het Stuyvesant college op Curacao, jouw school straks. Dit is weer een ander soort verhaal als dat van je vader en je moeder. Je hebt nu de eerste belangrijke fase van je leven afgesloten, en breekt de tweede belangrijke fase aan, de transitie fase naar de volwassenheid, via de middelbare school. Een geweldige tijd, hard werken, nieuwe dingen ontdekken, en soms balen van de saaie zaken, die je ook moet leren verwerken. Het ga je goed! Geniet van dit nieuwe tijdperk in je leven!Ik ben trots op je! En als ik je ergens mee kan helpen (behalve met wiskunde) vergeet niet dat ik er voor je kan zijn! Brassa, Reinoud van den Berkhof.
Een reactie posten