Deze column weerspiegelt een selectie van het nieuws op Curaçao de afgelopen week en wordt uitgezonden op vrijdag en zaterdag om 17.15 op Radio Hoyer 2 (105.1 FM - Curacao-tijd) en deze stream. daarna is deze column te beluisteren via deze link.
=============================================
In het zicht van de opening van het Europees Kampioenschap voetbal, morgenmiddag in Oostenrijk en Zwitserland, komt bij veel Nederlanders weer het rotsvaste vertrouwen in de eindoverwinning. Waar dit rotsvaste vertouwen opgestoeld is, is mij een volslagen raadsel: immers, alleen in 1988 mocht Oranje het 'zoet der overwinning' smaken, alle andere participaties aan voetbaltoernooien liepen steevast uit op een deceptie. Nederlanders denken dat ze winnen, maar vergeten dat ze eigenlijk altijd verliezen.
Wat dat betreft onderscheiden zij zich volgens mij niet van bijvoorbeeld de gemiddelde Antilliaan of Curaçaoënaar. Na een gewonnen oefenpotje van ons representatief elftal onder leiding van Leen Looyen, tegen een club, waar zelf een Nederlander nog nooit van gehoord heeft (FC Wijchen), blikt ook de Antilliaan met vertrouwen in de toekomst: tegen Haiti gaan we knallen!
De kans dat de Antillen gaan knallen is natuurlijk niet zo gek groot, maar het geloof er in ontegenzeggelijk wel.
Dit optimisme in eigen kunnen, vaak tegen beter weten in, maakt van winnaars winnaars, en, dat is het leuke, het maakt van verliezers ook winnaars. Het geloof in de overwinning en de intentie om er iets van te maken zet een volk bij aanvang van de wedstrijd al op voorsprong!
En zo is het bruggetje naar de politiek gauw gemaakt: een schier onoverwinnelijk Bestuurscollege boekt de ene zege na de andere, en regeert ogenschijnlijk moeiteloos. De overtuiging van het eigen gelijk is genoeg voor de eindzege.
De minibuschauffeurs, die het nieuws al twee weken gijzelen door van de overheid het onmogelijke te vragen, gingen deze week ineens overstag door in te stemmen met een commissie die gaat onderzoeken of de ritprijsverhoging op één of andere manier verzacht kan worden. Een dag voor het bereikte akkoord, was dit commissievoorstel nog onbespreekbaar, aldus de gezaghebber Lisa Dindial, maar de laatste eis, compensatie voor benzine, verdween - na één nacht bedenktijd - als sneeuw voor de zon: Overheid BC -Vakbond STU: 1-0! De enige die het spelletje echt doorhad was Helmin Wiels van Pueblo Soberano, die als geen ander weet dat alleen harde actie indruk maakt op dit BC.
Nog zo’n vakbond die denkt gewonnen te hebben is de PWFC, de vakbond voor Petroleum Werkers. In een onbegrijpelijke oprisping sloot de bond zich afgelopen dinsdag aan bij de minibuschauffeurs vanuit een even simpele als onnozele reden: de overheid behandelt vakbonden slecht, dus ben je solidair met elke stakende bond!
Twee maanden na het verschijnen van het Sociaal Economisch Perspectief, het projectplan dat een fundament moet bouwen voor het nieuwe Curaçao, waren de ISLA arbeiders aangekomen bij pagina 33, waarin het Bestuurscollege zichzelf opgelegd om een visie te ontwikkelen over de toekomst van de economie met en een toekomst zonder raffinaderij.
Dat laatste schoot Elvis de Andrade in het verkeerde keelgat. Want hoewel er niet gesproken wordt over daadwerkelijke sluiting van de ISLA, weet hij als geen ander, dat zijn werkgever zich eenvoudig niet aan de normen kan houden, en dat bij handhaving dus reële sluiting dreigt.
Een goede verstaander, zoals Andrade heeft dus genoeg aan één woord. Dat ene woord werd na een langdurig gesprek vertaald door gezaghebber Lisa Dindial: de overheid heeft niet de intentie om de ISLA te sluiten.
Kern van de zoveelste overwinning van het Bestuurscollege is dus het woord intentie. En dat is nogal naïef. Van mijn goede oude vader leerde ik altijd dat de intentie een goed begin is, maar dat je er de oorlog nooit mee wint. De enige die dit - wederom - doorhad was Helmin Wiels van Pueblo Soberano.
Voorlopig is de grote verliezer nog steeds het milieu en de mensen onder de rook van de ISLA. De wedstrijd zit in de verlenging en zal hoe dan ook – eventueel na strafschoppen – een winnaar opleveren, en een verliezer die in de nabeschouwing zal praten over de slechte condities waarin gespeeld moest worden. Condities die - nota bene - door één van de partijen zelf gecreëerd zijn.
Een mooi creatie van de overheid is het instituut Ombudsman. Het fenomeen is nog nieuw en beiden zijn aan het verkennen hoe ze met elkaar door één spelerstunnel de pauze in kunnen gaan. Het vertoonde spel is na 45 minuten namelijk allerbelabberdst.
En zo blijft de lokale competitie spannend. Het Bestuurscollege gaat soeverein aan kop, want de chauffeurs zijn weer terug op de bus, de ISLA-werkers onder hun eigen rook en de Ombudsman heeft misschien wel gelijk, maar geen geluk: en dat is net één lettertje verschil. Of dat ene lettertje een winnaar oplevert, staat nog maar te bezien.
Gelukkig speelt Curacao niet alleen op lokaal niveau, maar ook, via het vertegwoordigend elftal der Antillen op Koninkrijksnivo: daar heeft de regering met reservespeler Paul Comencia alle zeilen moeten hijsen om de aanval op haar belastinginning te kunnen pareren, zonder resultaat overigens, niemand geloofd hem.
Deze wedstrijd is nog niet voorbij en zal ongetwijfeld een stevig staartje krijgen wanneer de corruptienota van Hero Brinkman volgende week uitkomt. Zoveel aandacht van Nederland: dat belooft spannend te worden. Of zoals Wencho Farell, de keeper van de Antillen het zo mooi weet te zeggen: we gaan knallen!
En dat is zowel voor winnaars als voor verliezers een mooie opdracht voor volgende week: Bon siman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten