Afgelopen zaterdag zijn Jonathan, Michiel en ik de Christoffelberg opgeklommen. Jonathan en ik zijn er al eens geweest, dus dat deden we wel even opnieuw. We zouden Michiel met verve vooruit lopen. Jonathan hield zich aan dit scenario en was boven in 45 minuten. Michiel volgde knap op 1 minuut (hij moet een kortere weg hebben genomen!) en ik werd na 60 minuten opgehaald door Jonathan, die zich aan de top verveelde. Ik zei hem nog: it's lonely up there...... De foto samen vergoedde echter veel!De spierpijn die mij nu teistert is niet noemenswaardig, maar weerhoudt mij ervan om naar de computer boven te lopen. Au. Mijn bovenbenen willen niet meer meewerken aan welke verhoging dan ook. Ook afdalingen vallen niet meer in de smaak bij mijn knikkende knieën (ze knikken ook voortdurend NEE)...
Vandaag hebben we Karin & Michiel naar Hato gebracht. Zij logeerden een 12-tal dagen bij ons in huis en naast vakantie vieren hebben ze ook een aantal klusjes opgeknapt die nog steeds wachtten op vlijt en ijver. Zo had ik nog steeds de afzuiginstallatie in de badkamer niet aangesloten, liep de deur wat aan en kon de lucht niet circuleren. Dat die deur aanliep (en niet sloot) was zo gek dus nog niet. Ook de gordijnen in de logeerkamer waren nog niet ingekort en zo kan ik nog wel even doorgaan. Alles is gefixed: bedankt!Een aantal klussen bij mijn opdrachtgevers wacht op voltooiing voordat we in Nederland zijn en we moeten ons huis natuurlijk ook winterklaar maken voor Wouter en Edith, die tijdens ons verblijf in Nederland op het huis passen (en wij op de hunne in Amsterdam).
Of het zwembad afkomt voor vertrek staat nog te bezien. De bouwers zijn nu met de houten flonders bezig, maar Juan, de hoofdbouwer was ziek vandaag, en dan gebeurt er niet zoveel hebben we gemerkt.Gisteren was de grote dag voor Jonathan. Hij werd 12 jaar! We hebben een leuk feestje voor hem georganiseerd in de middag en 's avonds hebben de kinderen gezamenlijk naar de film 'Scary Movie 4' gekeken. Niet mijn film, hoor. Zeker met de beamer en groot projectie op de muur, was-ie dubbel eng...
In Nederland gaan we nog een feestje vieren met zijn vriendjes van zijn oude school. Ties stelt zijn huis op de Botemakerstraat ter beschikking op 28 december. Alleen voor genodigden, sorry.
We gaan met gemengde gevoelens naar Nederland. De kou trekt ons helemaal niet, maar we willen wel graag familie en vrienden zien. Daarnaast is de euro voor ons op dit moment ook niet echt een fijne munt om te kopen. Toen wij op Curaçao aankwamen kochten we een Euro voor 2,20 gulden. Nu moeten we voor diezelfde euro 2,70 neerleggen!!!! Ons salaris (in guldens) is helaas niet meegegroeid....
Het mag de pret niet drukken. Tot straks!
O ja, ik moet Jonathan nog bedanken voor de felicitaties. Hij heeft veel e-mail & cadeautjes gekregen.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten