CITO uitslag deel 1

Vandaag kregen de kinderen van de Römerschool (waar leren een plezier is ;-)) de uitslag van de eerste CITO ronde, hetgeen hier overigens Gecoordineerd Proefwerk heet. In mei volgt deel twee en weten we wat school en kind na de basisschool als doel kunnen stellen.

Dit eerste deel omvatte Nederlands en Rekenen. Ik heb helaas geen inzage in het materiaal, dus daarover kan ik nu niets zeggen. Wel kan ik melden dat Jonathan een zeer goede score had:

Nederlands: 190 (van de 200)

Rekenen: 63 (van de 75)

Volgens schooljuf Aysheline is dat een 9.5 en een 8.4 respectievelijk. Kijk, dat zijn cijfers die ik tenminste snap en waar je eigen kind mee thuis mag komen.

Met minder ook hoor.....maar een goede start is wel mooi meegenomen!

Ikzelf deed het destijds een stuk minder. Dus het verschil tussen mij en Jonathan moet door Aysheline zijn opgevuld. Samen staan we sterk zullen we maar zeggen.....

Kindercarnaval 2008

Gisteren werd de carnaval's parade-aftrap 2008 gegeven door de kinderen van Curaçao, die over de grote mensen route mogen paraderen in hun zelf gemaakte en vaak hele mooie kostuums. 20 groepen namen het heft in handen! Over een week worden zij gevolgd door de grote mensen, die dan dus weer even kind mogen zijn.

Wekenlang zijn de mensen al bezig 'stands' langs de route op te bouwen, om maar niet te praten van de voorbereidingen van de meelopers! Carnaval is alive op Curaçao!

Wij waren met vrienden al vroeg ter plaatse, op de Roodeweg in Otrobanda, om niets te hoeven missen van dit spektakel. Dennis (je weet wel, van Marla) heeft nog een bedrijventerrein aan de Roodeweg en deze heeft een prachtige tuin + inrit naar de Roodeweg. We zitten dus altijd op de eerste rang!

Tijdens de parade verwisselde een enkeling kinderthema's met die van de grote mensen, zoals hieronder op de foto mooi te zien is: op een kar werd de 'ronde tafel conferentie' nagebootst en waren alle politici als kind vertegenwoordigd. Een verwijzing naar het proces van de nieuwe staatkundige structuur. Brinkman zat er ook bij, onder de naam BrengMan, hetgeen natuurlijk niet klopt, want deze man heeft nergens verstand van en zeker niet van staatskunde, getuige zijn oproep op Marktplaats.

Kijk, dat is lol.

Gelukkig zijn de scholen vandaag dicht, zodat de kinderen geen slaaptekort krijgen. Overigens houdt de parade het redelijk op tijd. We waren om 8 uur thuis.

Vrijdag aanstaande is de Tienerparade. Naar verluidt, gaat Aysheline ook meedoen. Dat krijg je als je je jong voelt. Ik zal haar van harte aanmoedigen langs de route en ben natuurlijk stiekum trots op een als tiener uitziende vrouw.....

Ik sluit af met een korte impressie gemaakt met mijn digitale fotocamera. Ik had een biertje op...

Je allereerste auto...

Herinner jij je nog je allereerste auto? Ik wel: een mooie NSU 1200, rood en roest. Gekocht van een kennis voor 100 NLG. 6 maanden meegereden en toen wilde de verzekering hem niet meer opnemen in de polis en heb ik hem voor 250 NLG verkocht. Nooit premie of wegenbelasting voor betaald....

De eerste auto van mijn ouders, zo midden jaren 60 aangeschaft, was een Opel Kadett, ook rood met kenteken FZ 43-54 (bijna 100 bij elkaar):

Die mooie 'pinup' ernaast is mijn moeder (nu 82!). Ik vind ze allebei mooi...

Het is mij opgevallen dat veel mensen nostalgisch aankijken tegen hun eerste aanschaf. Dat kan zelden liggen aan de auto zelf, want bij de eerste auto is geld toch vaak een probleem en de keuze dus beperkt. Het moet, vermoed ik, liggen aan de vrijheid die je koopt en de mobiliteit die je krijgt. Het gevoel van: wie doet mij wat, ik kom overal.

De allereerste auto van onze gasten Paul en Lieke was een afgrijzelijk lelijke witte Subaru. Ik lachtte me dood, toen ze er voor het eerst mee de straat inreden. Buren spraken er weken later nog over. Maar zoals gezegd: de nostalgie gaat diep. Vanmiddag stond er precies zo'n witte Subaru voor de deur. Lieke werd helemaal opgewonden en zocht haar schoenen om het ding van dichtbij te gaan bewonderen. Paul volgde haar snel en schreeuwde het vervolgens uit: "hij is ons achterna gekomen...."

En wat wil het toeval? Het nummerbord is 0,35€ waard! (Lees mijn vorige post)

By the way: heb je een mooie foto van jou eerste auto? Stuur hem op, met verhaal, dan ga ik daar t.z.t en bij voldoende aanmeldingen een mooie post aan wijden.....

Het verblijf van Paul, Lieke en Douwe zit er overigens bijna weer op. Ze nemen afscheid in stijl: het regent namelijk waanzinnig op Curaçao! De overgang naar Nederland moet dan ook geen probleem vormen, is mijn inschatting.....

We hebben het geweldig naar ons zin gehad en veel plezier beleefd aan Douwe. Hij had Diederik Samson - bij de IQ-test -van de kaart geveegd afgelopen week! En dat gaan we vanavond vieren in Zanzibar op het strand. Om alvast in de stemming te komen, nemen we alvast een glas op ons terras:

Nummerborden

Er is al het één en ander gezegd over nummerborden de laatste tijd. Ik heb daar voorlopig niets meer aan toe tevoegen, ware het niet dat de onleesbaarheid van de nummerborden op Curaçao een dikke streep dreigde te trekken door een zeer geliefd spelletje dat al generaties lang in mijn familie wordt gespeeld: het nummerborden wiskunde-, estethiek- of woordenspel.

Niet veel mensen durven er voor uit te komen, ik doe het vandaag dan toch: wij spelen al generaties lang dit Spel der Verveling, dat in andere varianten ook wel het Spel der Kinderen Onderweg Stil Krijgen heet.

Dat gaat zo:

Je bent onderweg. De route is bekend. De kinderen zitten te jennen achterin; maken elkaar voor van alles en nog wat uit. Er wordt zelfs geslagen. Jij hebt al 1000 keer tot stilte gemaand, maar er is geen Playstation voorhanden, dus alle pedagogische pogingen zijn tot mislukken gedoemd.

Dan kom je op het lumineuze idee om van nummerborden woorden te maken. Onze auto in Nederland had nummerbord 82 - PN - ZT. Dat wordt dus PoeN ZaT (de combinatie hoeft niet persé op waarheid te berusten)! Een andere variant op dit spel, en erg succesvol om kinderen stil te krijgen, is om een Euro te beloven voor elk nummerbord met dubbele letters, bv.: LL-11-LL (deze laatste is overigens wel 250 euro waard, vanwege de klank!)

Op Curaçao moesten we iets anders verzinnen, want het nummerbord hier bestaat uit 1 letter en vier cijfers, bv. H 30-69 (dat is die van mij). Dus verzonnen wij het 100-spel: je krijgt een gulden (0.35€) voor een nummerbord dat opgeteld 100 geeft. Zoals je ziet, komt het kenteken van mijn auto er net niet aan (99).

Het enthousiasme over dit spel of wellicht de verveeldheid van onze gasten, zorgt ervoor dat ook zij nu driftig meedoen. Afgelopen week kwamen Paul en Lieke terug van een uitstapje naar Band'abou met een foto, waarvoor ik diep in de buidel heb moeten tasten:


Dit valt, denk ik, niet meer te evenaren! Maar gelukkige lezers van deze weblog mogen hun bewijs naar me opsturen.....

Mocht je na het lezen van deze post denken dat ik ze niet allemaal meer op een rijtje heb, bedenk dan dat de grote gangmaker en uitvinder van al deze spellen mijn geliefde vader was. Hij leeft helaas niet meer, maar was op Curaçao ongetwijfeld erg rijk geworden....

Akkoord bereikt....

Bovenstaand bericht had ik gister al geplakt in deze post, maar ik had nog geen tijd gehad er iets meer over te schrijven. De avond is echter gedaald over Curaçao, Ajax heeft weer eens gewonnen (2:0, Utrecht) en de kinderen liggen op bed. Ik probeer het nog een keer:

Eén van de hete hangijzers in het politieke debat tussen voor- en tegenstanders van de roadmap naar 15 december 2008 (in het kader van een nieuw Koninkrijkstatuut) is de schuldsanering en het toezicht op zowel Financiën als Justitie door Nederland, wat daaraan gekoppeld is.

Voorstanders zijn blij met de schuldsanering die een nieuwe stap kan betekenen in de bestuurbaarheid van de afzonderlijke eilanden, Tegenstanders zien het toezicht dat daaraan gekoppeld is als 'kolonialistisch', betuttelend en wat al dies meer zei....
De discussie zal nog wel even doorgaan, de stap die gister gezet is, is wel erg belangrijk op weg naar de nieuwe onderlinge staatkundige verhoudingen.

De streefdatum van 15 december zou gister ook nog gevalideerd worden, maar dat is niet gelukt. Beide partijen zullen de komende weken opnieuw bekijken hoe realistisch de planning is.

wordt vervolgt...

Een oude bekende...

Bon siman. Afgelopen weekend hebben we weer eens gedoken. Althans ik (15*), samen met bezoeker Paul (57) en Reinoud (113) Tineke (880). Aysheline (15) was ziek, had de hele nacht lopen dolen en overgeven door huis en zag een verblijf onder water niet echt zitten. Lieke (15), de vrouw van Paul bleef aan de kant om Douwe (0), de aardigste jongen van Curaçao bij te staan in zijn ontwikkeltocht op Blauwbaai. Douwe is namelijk erg ondernemend en praat je de oren van het lijf. Hij is het eerste kleinkind van mijn oudste zus en zwager, Agaath (0) & Tjark (0), die hier al eerder waren.

Ik was nog nooit op Blauwbaai geweest, dat wil zeggen: onder water. En ik was onder de indruk van de enorme muur die zich daar stijl naar beneden stort onder water. Je hebt op een gegeven moment niet meer in de gaten of je stijgt of daalt. Bij 30 meter vonden we het welletjes en zijn we weer teruggegaan. Daar waren zieke Aysheline en Jonathan (2) aangekomen om op het strand verder uit te zieken. Ik kan me rottiger plekken bedenken.

Aan het eind van de middag zijn we naar Patricia en Willem op Jan Sofat gereden om hun BBQ te testen en Daniel (1) op te halen die een dagje had gelogeerd bij zijn vriendje Milo (0). Zij wonen erg mooi, aan het water en met uitzicht op de Tafelberg. Mooie bijkomstigheid was de volle maan en de vele sterren aan de heldere hemel: Op het strand van Mambo, afgelopen week, kwam ik Laurens Keessen tegen. Ik had hem 23 jaar geleden voor het laatst gezien, in Utrecht. Wij woonden 2 straten van elkaar vandaan en ik heb destijds zijn beige 2CV voor 500 Nlg overgenomen. Dat schept een band.

Ik wist wel dat hij op Curaçao zat en gokte er op hem ooit tegen te komen. Curaçao is niet zo groot, maar nog altijd groter dan je denkt: na anderhalf is het dan gelukt. In de krant van maandag kwam ik hem prompt weer tegen, met naam en toenaam in het kader van de versoepeling van beleggingsrestricties door de Centrale Bank. Lourens is namelijk actuaris van beroep en geeft advies en bespiegelingen over - onder andere - financiële kwesties op het eiland. Misschien dat ik later nog een keer een onderwerp hier aan ga wijden. Als ik hem wat langer heb gesproken....

-----------------------------------

* tussen haakjes staan niet onze leeftijden, maar onze duiken!

Jonathan's week

Deze week doet Jonathan zijn gecoördineerd proefwerk, het Antilliaanse equivalent van de Nederlandse CITO-toets. Al maanden is hij in voorbereiding en wordt er in de klas stevig geoefend. Vooraf aan de toets geeft de leerkracht al een schooladvies. Het hoogste advies wat je kunt krijgen is HAVO (Jonathan). In de brugjaren die volgen, kun je dan doorgaan met de HAVO of je kunt VWO kiezen.

Jonathan is een erg leergierig jongetje (typisch en genetisch overgedragen van moeder op zoon) en rust dan ook niet totdat hij zeker weet dat hij een tien kan scoren...

De start van deze week begon echter niet goed.

Afgelopen zondag waren we met Matthijs (en Dennis & Marla c.s.) naar San Juan gegaan om in ieder geval één keer met hem een baai 'te hebben gedaan'. Dat was er namelijk nog niet van gekomen...

San Juan is een erg rustig strand, omdat het alleen maar te bereiken is via onverharde en slechte weg. Daarnaast zijn er veel spelonken en rotsen op en achter het strand, zodat kinderen zich er geen moment vervelen.
Maar juist die rotsen gooiden roet in de rustige voorbereiding van Jonathan's cito-week.
Bij een onvoorzichtige stap gleed Jonathan uit en viel pardoes enkele meters van de rots naar beneden. Gevolg: zijn hele lichaam onder schrammen en sneeën. Het leek dramatischer dan het was, maar geschrokken was iedereen en Jonathan had veel pijn.

Bij terugkomst op Band'ariba (thuis) toch maar even naar dokter Meyer gegaan, die hechtpleisters heeft gezet om met name de snee in zijn rug wat op orde te maken.

Daarna 1000mg Paracetamol om de pijn en de verstijving tegen te gaan en dan maar hopen dat de cito medelijden heeft.

Dat was niet het geval, maar Jonathan heeft zich kranig geweerd en heeft naar eigen zeggen zijn eerste tests goed gemaakt.

Gisteravond hebben we Matthijs weer op het vliegveld afgezet. Het was erg gezellig en hij heeft z'n duikbrevet tussendoor nog even gehaald. Ook heeft hij zijn zuidafrikaanse kinderjaren goed gebruikt om ons 2x voortreffelijk van een braai te voorzien! En we eindigden zijn culinaire verblijf door op Boathouse - met zijn prachtig panorama - uit te gaan eten:

Tussen gelijk en geluk...

Eigenlijk wil ik het helemaal niet meer over Brinkman hebben. Ik heb niet veel op met mensen die a) geen verstand van zaken hebben, b) uit electorale overwegingen onzin uit lopen kramen en c) niet met oplossingen komen, terwijl ze daar wel voor gekozen zijn. En ik heb het al helemaal niet begrepen op mensen (en dus ook politici ;-) die denken dat de straat schoner wordt als je het vuil op de stoep van de buurman veegt (methode Verdonck).

Maar ik kan het toch niet laten.

In de discussies over Jacob Gelt Dekker heb ik al wel eens aangehaald, dat je in je contact met anderen rekenschap moet geven van elkaar. Dat geldt in de kleine mensen, zowel als in de grote mensen wereld. Als ik op mijn werk loop te schreeuwen dat niemand deugt (en er zijn er die niet deugen) dan zal het uiteindelijke effect van mijn interventie erg gering blijken.

Nu heb ik inmiddels ook begrepen dat rekenschap geven van elkaar - in deze tijdspanne - in Nederland not done is. Of althans: Nederlanders vinden dat ze zoveel rekenschap hebben gegeven de laatste decennia, dat het nu tijd wordt voor de ander om dat te doen. En - uiteraard - om het zelf even níet te doen, .....rekenschap geven.

Ik vermoed dat uit een soort minderwaardigheid ten opzichte van de ander, de Nederlander het nu zat is om te polderen en dus gaat voor zijn eigen gelijk, sorry geluk. Het verschil tussen die twee is echt maar één letter.

Hier op Curaçao weten we wat schelden is. Zo is er vandaag in de krant te lezen dat gedeputeerde van Financiën Mike Willem, verantwoordelijk voor het Nummerplaat gebeuren, door de leider van de Democraten (DP), Norbert George voor 'misleidende leugenaar' wordt gehouden. En dit is een willekeurige statement op een willekeurige dag. Elkaar voor rotte vis uitmaken is op Curaçao geen enkel probleem.

Heel anders wordt het als een Nederlander de rotte vis ter hand neemt. Bolkenstein en Gelt Dekker gingen Brinkman al voor en zijn op dezelfde wijze op Curaçao onthaald. Onze gezamenlijke geschiedenis zou ons enige bescheidenheid moeten leren. Niet alleen de minderwaardigheid zit soms diep, ook de niet altijd zo florissante gezamenlijke geschiedenis, door Balkenende zo 'voortreffelijk' de VOC mentaliteit genoemd, speelt een grotere en diepere rol van betekenis dan wij in onze schoolboekjes hebben geleerd.

Brinkman's opmerkingen verwijzen naar een fenomeen dat wij ook in Nederland kennen: corruptie. Zo herinner ik mij de Lockeed-affaire en vrij recent nog de bouwfraude. Als ik die willekeurige krant van zoëven weer open sla (Amigoe), kan ik Brinkman meteen minutie geven:

1) Dolfijn Tela slaat man met staart
Opnieuw een incident met een dolfijn (zie eerder bericht) en opnieuw wenst het management geen verantwoording (naar buiten) af te leggen - voorpagina, kolom 1;

2) MilieuDienst laat rapport 5 maanden liggen

Een TNO rapport met zeer enstige conclusies ten aanzien van de kwaliteit van lucht, oppervlakte en grondwater rondom het Schottegat is al 5 maanden kwijt (!) - voorpagina 2e kolom;

3) Soab onderzoekt nummerplaatkwestie

Hierboven al genoemd - voorpagina kolom 6;

Ik heb er geen moeite mee dat Brinkman - eventueel aan de hand van bovenstaande en andere voorbeelden - concludeert dat er het één en ander mis is met de verhouding overheid-burger, maar ik denk dat als je woorden als altijd, nooit, iedereen in de mond neemt dan ook meteen moet doorstoten naar de kern van de zaak. Met andere woorden: echt de koe bij de horens vatten en met naam en toenaam alle boeven benoemen (mag ook met initialen), inclusief de aanklacht. Vreemd dat geen enkele journalist dáárnaar vraagt! En als je dat niet kan, hou dan je mond. Niemand is gebaat bij losse flodders en stemmingmakerij, behalve Brinkman zelf waarschijnlijk.

Wat mij betreft maken we dan ook meteen een foto van Brinkman die de boeven aanhoudt en plaatsen die in de Extra, Vigilante, Gooi en Eemlander en andere lokale kranten. Maar dan wel op z'n Curaçaos: de boeven herkenbaar, de overheid met een zwarte balk voor het gelaat!

The Revenge of the Tuimelaar

Veel van onze gasten kunnen het navertellen: we hebben gezwommen met dolfijnen! Je komt ze in de Caraibische zee niet altijd tegen, dus is er de mogelijkheid om bij het Seaquarium een zwembeleving of snorkelervaring met dolfijnen te arrangeren. Je moet er diep voor in de buidel tasten, maar dan krijg je ook wat!

Zeker de drie nederlandse toeristen die afgelopen week hun kansje waagden. Bij het hoogspringen, waarbij zij het stokje vast mochten houden, nam een 300 kg wegende tuimelaar wraak voor alle jaren van verplicht 'mensje' kussen. De tuimelaar is nu een duikelaar.

Vanwege de Kerstvakantie draaien de dolfijnen overuren in de basins bij Mambo. Concentratiegebrek schijnt het gevolg daarvan te zijn, met dramatische gevolgen voor tenminste één toerist, die met verlammingsverschijnselen in het ziekenhuis belandde.

Nu zou dit alles de achterpagina van de Amigoe waarschijnlijk nog niet halen, ware het niet dat het gehele incident vermoedelijk gefilmd was door honderden amateur filmers, maar dat er geen enkel beeld van beschikbaar kwam. Hoogst opmerkelijk in deze YouTube-tijd!

Navraag leerde dat al het beeldmateriaal in beslag is genomen door het management van Seaquarium. Volgens sommige berichten zelfs onder bedreiging en intimidatie..

Het Nederlandse management van Seaquarium heeft in ieder geval geleerd van de Curaçaose politiek, als we die andere tuimelaar, Brinkman mogen geloven. Ik stel daarom voor dat deze brokkenmaker zijn pijlen nu gaat richten op de 4,500 makamba's van dit eiland. Ik zal hem de toegang in ieder geval niet weigeren: ik hou van tuimelaars en ik kan er sinds kort ook mee zwemmen in mijn eigen zwembad!

En, o ja: gelukkig kwam er deze week wel beeldmateriaal beschikbaar van het ongeluk bij Seaquarium. Dat kon niet uitblijven natuurlijk (klik op het plaatje voor de hele film):

Een mooi jaar, 2008!

Gisteren heeft het BC (Bestuurscollege) vergadert over de nationale kwestie, die ons nu al een week in zijn greep houdt: de nieuwe kentekenplaten (zie vorige post en post van medewebloggers uit Curacao: ReichgeltLive en Casaspider).

De uitkomst mag niet verrassend heten: de nieuwe platen worden uit de roulatie genomen en de oude (uitstekend) functionerende witte platen met zwarte letters wordt een voorlopig gereincarneerd leven toebedeeld. Autobezitters worden gecompenseerd voor de kosten en nieuwe wetgeving is in de maak om er in ieder geval voor te zorgen dat belasting betaald blijft. Die Brinkman had het dus toch bij het verkeerde eind, toen hij stelde dat er maar eens behoorlijk belasting moest worden geheven op de Antillen. Overigens ook een statement van Mark Rutte (VVD).

Vooralsnog is het niet duidelijk wie verantwoordelijk is voor deze blamage (want dat is het). En ook de pers op Curacao heeft daar nog geen zere vinger opgelegd. Nu is het wellicht niet zo interessant wie er schuld heeft, maar voor ons eiland is het wel spannend om te zien of de democratie en de controle daarop gaat functioneren: worden zaken naar openheid neergelegd?

De kwestie Brinkman scoort uiteraard ook hoog op de agenda van de waan van de dag. Ik was vanmiddag getuige bij de persconferentie van Willibrord van Beek, delegatieleider van de POK (Politiek Overleg Koninkrijksrelaties), als productie assistent en cameraman voor MTNL. Deze zender maakt in de aanloop naar 15 december a.s. - wanneer de Antillen ontmanteld worden - een aantal programma's die de ' timeline' in beeld moeten brengen.

Mijn verjaardagsfeestje, er is weer een jaartje bij, was deze week erg geslaagd (zie ook Tineke's blog). Het weer was als vanouds, net als de BBQ en de Polar. Ik heb een ongelovelijke hoeveelheid whiskey, wijn en wodka gekregen, naast een mooie Weber BBQ en een Frituurpan (ongeveer dezelfde size als de Weber). Het kan niet anders dan dat mijn vriendenkring ontevreden is over mijn taille en vetgehalte en door middel van deze mooie kado's een sterk (en gewaardeerd) signaal probeert af te geven....

2008 wordt een mooi jaar!!!

Nieuwe Nummerplaten

Het zou je bijna ontgaan tussen al het vocale PVV geweld van de heer Brinkman en de reacties daarop van onze politieke elite (waarover in een volgende post meer), maar er is een rel onstaan over de nieuwe nummerplaten op Curaçao. Ik schreef in een eerdere post al eens hoe 'handig' wij hier elk half jaar een plaatje moeten kopen om de politie te kunnen laten zien dat de autobelasting is afgedragen.

Het is nog even onduidelijk wie opdracht heeft gegeven tot een gehele nieuwe nummerplaat (ipv een opzetplaatje), maar vast staat wel dat deze nieuwe platen onleesbaar zijn. De slimme bedenkers hebben de blauw/gele vlag van Curaçao als achtergrond gebruikt en de kleur oranje (!) voor cijfers en letters bedacht. Probber maar eens oranje tekst te lezen op een blauwe achtergrond.....

De nationale discussie die nu plaats vindt (en luider klinkt dan alle ophef over die clown uit Nederland) kent geen grenzen. Schuldigen worden nog niet aangewezen, maar het Bestuurscollege adviseert mensen hun oude plaat nog niet weg te gooien....

Boze tongen beweren dat de oranje kleur van de cijfers en letters met opzet zijn gekozen door de gedeputeerde van Infrastructuur, Antony Godett van de FOL. Oranje is immers de kleur van zijn partij.

De ruim 74.000 nieuwe nummerplaten (zoveel auto's rijden er hier rond) liggen nu te wachten op distributie (of vernietiging). In het eerste geval kunnen criminelen met behulp van deze nummerborden dan ongestoord hun gang gaan, in het laatste geval gooien we een boel geld weg (400.000 Euro).

Zou Brinkman op de nummerplaten hebben gedoeld, toen hij corruptie ontwaardde en ons daar allen deelgenoot van wilde maken?

Behouden thuiskomst...

Afgelopen zaterdagmiddag zijn we weer aangekomen op Hato. Wat had ik een zin om weer naar huis te komen. Nederland is leuk vanwege de mensen, maar ik was die grijze lucht en koude temperatuur aardig zat aan het worden. En als dan ook Ajax nog speelt op het niveau van onze zuiderburen, dan blijven er niet echt veel redenen over om te blijven... Belangrijkste reden om naar Nederland te komen was de verjaardag van mijn moeder. Zij is 82 (!) geworden. Ik dacht altijd dat oma's zo oud werden, maar moeders dus blijkbaar ook....

Zoals gezegd, we verbleven in het huis van Wouter en Edith in de Rivierenbuurt van Amsterdam. Ze hebben een fantastisch knus huis en zijn heel goed bereikbaar met tram en auto. De gekraakte playstation werd zoveel mogelijk gebruikt, maar we waren uiteraard niet zo vaak thuis: we hebben geen één keer gekookt tijdens ons verblijf in Nederland.

De €uro is behoorlijk duur, maar het viel ons op hoe goedkoop, met name huishoudelijke spullen zijn. De IKEA werd daarom druk bezocht en de 100 kilo die we van de KLM mee mochten nemen, werden dan ook hoofdzakelijk gevuld met dingetjes voor het huis. Even waren we bang voor de douane op Hato, maar die is het controleren gelukkig zat na 30 passagiers: de rest van het vliegtuig kan gewoon doorlopen. In alle drukte lieten we helaas één koffer op de parkeerplaats voor Hato staan, maar Curaçao is in 2008 (blijkbaar) veranderd in een no-crime area, dus kregen we de valis de volgende dag keurig weer in handen (!)

Gelukkig is niet alles in 2008 veranderd: UTS Internet deed het alweer 3 dagen niet, dus was mijn eerste tocht op maandagmorgen richting Brievengat. Ik ken de weg en klaag niet meer (zie een vorige post). En de performance van UTS is dan ook de reden dat deze post nu pas uitkomt.

Ons huis heeft tijdens ons verblijf in Nederland zijn finishing touch gekregen: het zwembad is zo goed als af en daarmee onze eerste duik in eigen tuin een feit:

De oplettende luisteraar van bovenstaand filmpje hoorde verschillende malen bekende hollandse vocubalaire: koud, koud. Een pas - en in december - aangelegd zwembad is ook op Curaçao ij-ijs-s-s-koud....

De mooiste verrassing voor 2008 is wel de ontkieming van mijn bananenboom!! Ik had al gezien dat er een ander soort blad aangroeide, maar kenners verzekerde mij dat een bananenboom niet zo snel vrucht geeft (4 maanden na inplant). Alle kenners kunnen terug naar hun schoolbanken, want onze bananenboom loochenstraft alles. Ben ik trots of ben ik trots?
Het (Afrikaanse) geheim: plant hem net naast je beerput en recycle je eigen poep!

In het filmpje hierboven heb je ook een glimp op kunnen vangen van Matthijs. Mijn neef(je) is bij ons te gast voor 10 dagen en verkent de logeerkamer voordat zijn ouders (mijn broer en schoonzus) in februari langskomen. Die houden ook niet van grijs, grauw en koude. Geef ze eens ongelijk.

De nuchterheid van Nieuwjaarsdag

Tussen Kerst en Oudejaarsavond hangt er altijd zo'n spannende gelatenheid in de lucht. Althans, zo ervaar ik dat elk jaar. Op Curaçao wordt die gelatenheid opgevuld door kilometerslange pagara's (zie foto). In Nederland heb je die uitbundigheid niet, maar voel ik de spanning altijd door de bezigheid van mensen die hun laatste inkopen van het jaar doen.

Op 1 januari, vroeg in de ochtend, is de nuchterheid weer terug en van de spanning niets meer te merken. Er hangt een wezenloze stilte in de straat, eindeloos afval van afgestoken vuurwerk en het gevoel van: het is weer voorbij; we moeten weer aan de slag.

Daar komt bij dat mijn moeder op 1 januari jarig is en er van je verwacht wordt dat je met open ogen en evenzovele vrolijkheid je kater probeert te verbergen. Ik overdrijf enigszins en refereer meer naar het verleden.
Mijn moeder is namelijk niet alleen ouder (82!), maar ook wijzer geworden en ze viert haar verjaardag nu diep in de achternamiddag, zodat eventuele gevolgen van de avond ervoor met gemak en met een glimlach verborgen kunnen worden gehouden.

Haar verjaardag van gisteren was meteen een weerzien met broers, zussen, hun kinderen en hun kinderen. Gaat heen en vermenigvuldig u is altijd zeer zichtbaar op dit soort dagen. Voor de niet-kenners: ik heb 3 broers en 3 zussen, die in totaal 20 kinderen hebben verwekt of verkregen (inclusief onze 2 jongens), die op hun beurt de daad bij het woord hebben gevoegd en in rap tempo aan het uitbreiden (vermenigvuldigen) zijn. Als ik goed kan tellen is mijn moeder nu 8 of 9 keer overgroot oma!!

Al met al een gezellige bedoening.

Oudejaarsavond hebben we bij John en Mill in Amersfoort doorgebracht. Twee jaar geleden sneeuwde het daar, nu hing er een dikke dikke mist over deze stad en omstreken. Onze terugtocht naar Amsterdam - in het holst van de nacht - ging met een snelheid van 30 kilometer per uur over de A1. Zo gek heb ik het zelden meegemaakt. Van mijn broer in Apeldoorn hoorde ik dat het zicht daar nog minder was: krap één meter (!) en dat een moedige burger (v) met geel hesje en zaklantaarn op de provinciale weg vooruit liep om een stoet met auto's stapvoets te begeleiden. De dappere burger had haar man in één van de auto's zitten en is hem halverwege kwijtgeraakt. Die (de man dus) zag zijn kans blijkbaar schoon en heeft zijn goede voornemens in de vroege uren van Nieuwjaarsdag meteen ten uitvoer gelegd.....;)

Mijn voornemens zijn gelukkig iets minder daadkrachtig en ingrijpend: zaterdagochtend met Aysheline, Jonathan en Daniel weer lekker terug naar huis.

De beste wensen voor iedereen!

Jaaroverzicht 2007

Het jaar 2007 was ons eerste complete jaar op Curaçao. Uiteraard kende Aysheline eerdere complete jaren - ze woonde immers vanaf haar geboorte (1963) tot 1984 op dit eiland.

Hoewel ik op dit moment niet bij mijn fotoarchief kan (ik zit in Groningen), zal ik toch proberen het afgelopen jaar te memoreren. Het was een turbulent jaar en daarmee verschilt 2007 niet van die van 2006 (en 2005 en 2004 en 200...)

Mijn jaaroverzicht begint in maart, bij de start van mijn weblog.

Maart
Op 12 maart, 1 dag voor de verjaardag van - wijlen - mijn vader, begin ik op aanwijzing van Jan-Kees mijn eigen weblog. Jan-Kees is een vriend van ons uit Zaandam, die voor zijn werkgever gestationeerd is in New York en vanaf dag 1 een eigen weblog bijhoudt: klik hier. Hoewel we al het één en ander aan bezoek hebben ontvangen, komt deze maand Agaath, mijn eerste - en oudste - zus (met Tjark) langs.

April
De opkomst van Nederlandse winkels op Curaçao krijgt een aansprekend vervolg, als Albert Heijn zijn eerste vestiging opent op Zeelandia. Binnen waan je je in Nederland, bij de uitgang besef je dat je weer op Curaçao bent.
De Nederlandse Loesje krijgt een Curaçaose equivalente in de aanloop naar de Eilandsraad verkiezingen: Mama Kupa. De verkiezingen zelf staan in het teken van de slotverklaring en worden 'gewonnen' door de PAR (pro-slotverklaring). Het is de eerste keer dat ik mag stemmen op Curaçao!

Mei
Elma, mijn tweede zusje - en haar dochter - komen op bezoek en worden trouw supporter van Aysheline's softbal carriere. Op 15 mei overlijdt een goede - en jonge! - vriend van ons tijdens het repareren van zijn moeders auto: de krik valt om terwijl hij onder de auto ligt. Aan het eind van de maand hebben we een nieuwe Eilandsraad en worden we voor de zoveelste keer getrakteerd op bezoek van het dievengilde. Geen (direkt) verband overigens tussen deze laatste twee gebeurtenissen.

Juni
Juni is een rustige maand, waarin behalve onze trouwdag en een zondagse aflevering van ter land, ter zee en in de lucht niet veel gebeurt. Op 27 juni schrijft Daniel geschiedenis door zijn B-diploma te halen!

Juli
Ons eerste jaar op Curaçao is een feit. Een jaar waarin Aysheline voor het eerst juf is en de jongens met vlag en wimpel geïntegreerd zijn. Ze praten behalve Papiamento nu ook Nederlands op z'n antilliaans.....

Augustus
Is een drukke maand met veel bezoek. Ook Chavez doet deze maand van zich spreken door de grens van de internationale wateren 200 km noordelijk te verplaatsen (in woord en gebaar). Curaçao ligt 90 km ten noorden van Venezuela. Het is maar dat je het weet.
Ook wordt deze maand bekend, wat al in 1976 is gepubliceerd: de heuvel waarop wij wonen kan zomaar in zee storten. Tenminste als je de krantenkoppen en het Algemeen Pensioenfonds (APNA) mag geloven.

September
De heuvel waarop wij wonen staat er gelukkig nog. Maar een nieuwe dreiging is op handen: de orkaan Felix komt eraan. De spanning in de aanloop naar deze gebeurtenis vergoedt veel van het zuchtje wind en de centimeters regen die Felix ons zal geven: een nederlandse noordwester maakt over het algemeen meer indruk!
Daniel wordt deze maand zeven en ik behoed het eiland voor een grote neerwaardse criminele spiraal door 4 witte rijkeluis jongetjes aan de politie uit te leveren.

October
De wijnmaand start goed met een monumententoer door Punda. Curaçao is rijk aan architectonische rijkdom en deze dag wordt door ons dan ook liefdevol omarmd. Voor het eerst sinds onze komst naar Curaçao kunnen wij Venezuela zien liggen en duiken Jonathan & Daniel onder begeleiding van Eric Wedervoort naar de bodem van de zee: een lang gekoesterde wens van hun vader is daarmee vervuld!
Doktor Gomez zou deze maand 100 geworden zijn en dat feit gaat niet onopgemerkt voorbij: mijn lerares Papaimento (Gerda Dunk) is een volle nicht en bewonderaar van hem en haar lessen worden dan ook voor 90 procent gevuld met verhalen over de beste man. Mocht je je ooit afvragen waarom mijn Papiamento niet opschiet, dan weet je nu waarom.

November
Veertig jaar geleden stortte de Julianabrug in en deze maand gedenken wij de Week van de Veiligheid. De koers naar autonomie voor Curaçao is in volle gang en de oppositie doet voor het eerst - rumoerig - van zich spreken bij het Marriot hotel.
Aan het eind van de maand beginnen wij met de bouw van ons zwembadje.

December
De tweede van de maand vieren we ons 12-en-een-half jarig huwelijk. Mijn ietwat verscholen bericht daarover wordt door bijna niemand opgepikt, maar het zei een ieder vergeven ;-).
Sinterklaas is dit jaar fantastisch wit geschminkt en ondermijnt daarmee het rotsvaste geloof van Jonathan & Daniel.
December is met de seculiere en niet-seculiere feestdagen altijd dubbelpret, want Jonathan is deze maand 12 jaar oud en Aysheline 44 jaar jong geworden.

We sluiten het jaar af in Nederland, maar blijven volgend jaar toch gewoon op Curaçao.....De zomer ligt ons, denk ik, beter dan de grauwe dagen van december. Iedereen veel geluk in 2008. De staatsloterij bracht mij precies de helft van mijn inleg terug (13,50€). De andere helft ga ik dit jaar bijverdienen....