Izaline Calister

Er zijn van die momenten in je leven, dat je hart sneller gaat kloppen, dat je buik een raar oncontroleerbaar gevoel geeft en dat je moeilijk uit je woorden komt; momenten waarop je niet aan nu, maar aan straks denkt....

Een willekeurige verstaander zal wellicht denken dat het hierom een banale verliefdheid handelt, een goede verstaander weet echter dat als Izaline Calister op Hato aankomt, haar charisma en uitstraling debet is aan het gevoel dat ik hierboven heb geprobeerd te beschrijven.

Izaline is het beste wat Curaçao ooit heeft voortgebracht op het gebied van Jazz. Niet voor niets wordt zij "de Koningin van de Antilliaanse Jazz" genoemd:

Ze zingt in het Papiamentu en haar muziek combineert traditionele Curaçaouse muziek en Jazz met Afro-Caribische invloeden. Maar woorden kunnen niet beschrijven hoe het klinkt, dus speel het filmpje hierboven maar af.

Gistermiddag kwam ze aan op Hato voor een 5-daagse tournee op Curaçao met het Ricciotti ensemble. Dit straatsymfonieorkest, dat bestaat uit 41 jonge, vaak pas afgestudeerde, conservatorium-muzikanten heeft de gewoonte om op de meest onverwachte en ongebruikelijke plekjes neer te strijken en symfonie muziek ten gehore te brengen. Symfoniemuziek aangepast aan de plek waar ze spelen.

Deze week zijn ze dus op Curaçao en zullen ze inderdaad op rare plekjes optreden. Wat dacht je van de Bon Futuro gevangenis, het plein op Boca Sami, Landhuis Ascension, de grotten van Hato, enzovoorts!

Ik mocht gisteren een reportage voor Hoyer maken over de Curaçaose kick-off van deze tournee. Het orkest speelde direct na aankomst op het plein voor de luchthaven haar eerste optreden. De orkestleden zagen er niet uit: haren in de war, geen schoenen aan, vermoeid van 9 uur vliegen en een dirigent (Gijs Kramers), die vele malen langer is dan zijn baton...

Maar dat mocht de pret niet drukken. Wel jammer dat Izaline niet zong, want er was geen versterking aanwezig op deze ongebruikelijke plek. Maar dat geeft niet: er zijn nog 5 dagen te gaan!