He Dushi!

Deze week viel niet mee. Zoals gemeld lag ik de vorige week in de lappenmand en daar kwam deze week een forse verkoudheid overheen. Komt waarschijnlijk van de regen. Er gaat op dit moment een tropische depressie ten noorden van ons eiland langs, die zich zou kunnen ontwikkelen tot een orkaan. Hij is dan wel al voorbij hoor. Maar dit soort depressies brengt een ongelovelijke hoeveelheid regen mee en blijkbaar ben ik al zo geïntegreerd dat ik er ziek van wordt.

Ik had alleen zo'n zin aan werken (!) dat ik desondanks maandag begonnen ben. Een turbulente week, waarin veel gebeurd is.
Ik kan nog steeds met verwondering kijken naar alle overheidsbemoeienis in de economie van Curaçao. Deze week hakte de Staten (parlement an de Antillen) de knopen door met betrekking tot een 18 maanden oud voorstel om de minimumlonen te verhogen met 15% (!). Ze kwamen er zelfs voor terug van reces!

Nu discussieert niemand op Curaçao over de verhoging 'as such'. Het huidige minimumloon van 1099,82 (383,21€) is bijzonder laag en ligt onder he bestaansminimum. Maar algemeen is de verwachting dat een verhoging van 15% ineens, toch banen gaat kosten en de inflatie zal aanwakkeren.
Pikant detail is dat de Centrale Bank van de Nederlandse Antillen vrijwel tegelijkertijd met het besluit van de Staten het inflatiecijfer over 2007 bekend maakte (2,8%) en dat precies een dag later het cijfer over de eerste maanden van 2008 bekend werd: 7%. De criticasters van de verhoging lijken daarmee hun gelijk te gaan halen....

Achter deze cijfers - en dat moeten we niet vergeten - ligt het leed van een grote groep van onze samenleving, die de eindjes niet aan elkaar kan knopen. Meest schrijnend, vond ikzelf, was het bericht dat de Voogdijraad niet meer bemiddelt in vrijwillige pogingen van alleenstaande moeders om hun alimentatie te krijgen. De motivatie van de Raad lijkt legitiem: "met een bschikking van de rechter in de hand kun je alimentatiebetalingen afdwingen, onze vrijwillige bemiddeling kan dat niet". De waarheid achter deze waarheid is, dat door de verminderde koopkracht van de minima, de Voogdijraad het aantal 'zaken', waarin papa niet meer betaalt na een bemiddeling, niet meer aan kan...

Deze week werden we in de supermarkt verrast met lege schappen op de plek waar normaal eieren liggen. Wat wil het geval: de Dienst Economische Zaken heeft besloten dat de marge van 11% die gemaakt mag worden op eieren verlaagd wordt naar 5%, waarbij de producenten van eieren de overgebleven 6% in hun eigen zak mogen steken. Voor de consument blijft de prijs dan uiteraard gelijk.
De verenigde supermarkten (Suveco) pikken dit soort onverwachtspikgedrag van de overheid niet meer en weigeren nog eieren in te kopen. Eieren zijn een beschermd product op de markt van Curaçao, dat wil zeggen: ze mogen niet worden geïmporteerd. Alleen lokale productie is te koop.

Morgen is het zondag. Dan eten wij altijd een eitje bij het ontbijt.

Morgen is ook de laatste dag voor Ties. Hij is drie weken bij ons op vakantie geweest. Iedereen zal hem missen, want het was beregezellig. Gisteren hebben we zijn vakantieweken afgesloten met happy hour op Mambo en een 'etentje' in de PizzaHut.

Laat ik deze week zelf afsluiten met een aardig grapje, dat ik van de week meemaakte op straat. Wat wil het geval:
Aan het begin van de week sprak ik Ed Gumbs, een PvdA-politicus uit Flevoland, die in de pers had gemeld dat het straatbeeld op Curaçao te wit is. Tegelijkertijd had de Wereldomroep een onderzoek gepubliceerd waarin bekend werd dat de Nederlander te boek staat als onbeleefd. Met deze twee gegevens ging ik de straat op om passanten te vragen of zij zich konden vinden in beide 'feiten'. Eén van de uitkomsten uit mijn reportage was dat veel Curaçaoënaars het onbeleefd vinden dat de Nederlander niet groet. Toen ik twee 18-jarige Nederlandse blondines vroeg naar dit onbeleefde groetgedrag, beet één van hen mij toe: "niet groeten...? Die mannen hier die groeten je de hele dag met: hé, dushi, schatje, pssst. Daar ben ik niet van gediend, dus groet ik niet!

Ik groet overigens wel, maar dat is niet onlogisch: niemand roept immers hé psst, schatje naar me....en mocht iemand dat wel gaan doen, dan groet ik zeker terug! Bon Siman!