zaterdag 26 april 2008

Laat de soep even afkoelen...

--Deze column is te beluisteren op Radio Hoyer op zaterdagmiddag om 17.15 (23.15 NL-tijd) of daarna via deze link--


Mijn stelling van deze week is dat mensen een apart soort op deze wereldbol zijn, die functionele en emotionele relaties met elkaar aangaan en deze voortdurend met elkaar verwisselen. Het scheiden van deze twee is voor het gros van ons soort verdomd moeilijk, vaak onmogelijk.
We gaan relaties met elkaar aan, en als we boos worden, verbreken we die weer. Soms slaan we er op, bij andere gelegenheid delen we keurig mee dat het niet meer gaat.

In de politiek en het zakenleven is de veelgehoorde opmerking dat ‘we’ alleen maar een zakelijke relatie met elkaar aangaan, wat mij betreft dan ook een onnozele. Elke relatie heeft een emotionele component, die we weliswaar goed kunnen maskeren, maar die toch vaak, zo niet altijd volledige controle uitoefent op ons handelen.

De afgelopen week hebben de heren en dames politici, maar ook het bedrijfsleven en andere samenwerkingsveranden hun uiterste best om mijn stelling van deze week te onderbouwen.
Hoogtepunt was wel de scheiding tussen de Alliansa Pattriotiko en de Democratische Partij in de persoon van Norbert George. De Alliansa is een gelegenheidshuwelijk van alle oppositiepartijen, die in het kader van de staatkundige vernieuwing de krachten hebben gebundeld om het hoofd te kunnen bieden in de driehoeksverhouding met de coalitie van Emily De Jongh-Elhage. Op haar beurt heeft de regering van Emily weer een intense verhouding met Nederland, al was het maar vanwege de dikke portomonaie, die in Nederland op dit moment links van het midden wordt gedragen. We moeten er dan ook niet vreemd van opkijken, dat deze polygame constructie een emotionele boventoon voert in het nieuws van alle dag.

Afgelopen week liep de relatie tussen de Alliansa en Norbert George op de klippen. Dit vanzichzelf al polygaam opgezette huwelijk liep stevige averij op omdat één van de partners, Nelson Pierre van de NPA, losse handjes heeft en ook verbaal niet bepaald verzoenende taal uitspreekt. En dat werkt niet, als je samen het bed wil delen. Zoals wel vaker met scheidingen, zagen buitenstaanders het al eerder aankomen.

Mijn stelling dat alles emotie is, werd na afloop van de aankondiging tot scheiding, meteen , zei het enigszins ongeloofwaardig - ontkrachtigd door Norbert George. Hij zag geen opluchting of teleurstelling: de DP had gewoon een zakelijke beslissing genomen. In hetzelfde gesprek bevestigde de leider van de Democraten overigens wel weer, dat emotie alles bepaald, want slaan en verbaal/aggresief optreden is emotie en dat was dan ook de reden om uit de Alliansa te stappen. Stanley Heereveen, de secretaris van de partij heeft het wel door en vertrouwd op de leeftijd van de partij om pragmatisch de breuk met de Alliansa te overleven. In huiselijk termen, kun je zijn keuze scharen onder te term: scheiding van tafel en bed. Niet meer samen, maar toch een beetje en eten van twee walletjes. De relatie blijft immers polygaam.

Welke relatie wij ook aangaan of ontbinden, één ding is wel duidelijk: de relatie aller relaties, die tussen Nederland en Curaçao, staat onder grote druk. De boedelscheiding mag dan wel duidelijk zijn, aan beide zijden van de Atlantische Oceaan struikelen extreme partijen over elkaar die vinden dat de tafel-bed constructie van coalitie en Balkenende van tafel moet. Een groter bewijs van emotionele betrokkenheid is er niet. Het is net een echte scheiding.

De verharding in de Nederlandse politiek ten aanzien van Curaçao kan niet beter verwoord worden dan door Hero Brinkman. Ank Bijleveld, staatsecretaris van Koninkrijkszaken verwoordde de gevolgen van deze verharding op de Wereldomroep. En Brinkman bevestigde haar lezing direct voor onze microfoon.

Dat relaties ook bijgestuurd kunnen worden, werd deze week bewezen door de Onderwijswereld. Haar relatie met het funderend onderwijs heeft 6 jaar geduurd en deze relatie is toe aan nieuwe inzichten en stimuli. De taal binnen het funderend huwelijk, het Papiaments voldoet niet langer en wordt – tot opluchting van velen ingewisseld voor het Nederlands. De kinderen uit dit huwelijk bleken namelijk nogal een achterstand te hebben opgelopen. De onderwijs directeur van het Rooms Katholieke Centrale Schoolbestuur zou het als relatiebemiddelaar niet slecht doen. Zij bepleit om niet te kijken naar wat er niet goed is gegaan, maar om te concentreren op wat er wel goed is: is het glas in de relatie half vol of half leeg? Een klassiek dilemma.

Vroegtijdige beëindiging van verhoudingen en relaties begint dus al op school. Eén van de grootste problemen van onze samenleving is het fenomeen van drop-out. Nog voor het behalen van het diploma nemen veel leerlingen afscheid van hun relatie. Met name jongens hebben dus moeite met commitment. Eén telefoontje naar een willekeurige school op Curaçao was voldoende om een spiegel voor onze gemeenschap te houden. Jongens doen niet veel.

Het lijkt de grote mensen wereld wel, daar op school. Die grote mensenwereld is duidelijk waarneembaar in een andere driehoeksverhouding die deze week spannende tijden doormaakte, namelijk, die van de Overheid en het St Elisabeth Ziekenhuis met een toekomstige geldschieter. De ene partner, het SEHOS, weet nog niet met wie er getrouwd moet worden, de andere partner wil alvast een huwelijksdatum prikken.

De Verening Bedrijfsleven Curaçao is een betrouwbare partner, waar het gaat om aanklachten tegen de overheid. Wekelijk wordt de pers belaagd met persberichten die de overheid manen rekening te houden met de belangen van het bedrijfsleven. Zo heeft de minister van Economische Zaken per decreet bevolgen dat aanstaande vrijdag 2 mei een vrije dag moet zijn, zonder het bedrijfsleven daarover te consulteren. De VBC vindt het handelen van haar partner zelfs illegaal, maar ziet een gang naar de rechter niet nodig. De soep wordt blijkbaar minder heet gegeten dan opgediend.En dat is binnen elke relatie natuurlijk wel vaker het geval. De soep worden zelden zo heet gegeten als dat hij opgediend wordt. Een beter bewijs voor de correlatie tussen, en uitwisselbaarheid van zakelijk/functionele aspecten en emotie in de relaties die wij met ons allen aangaan is er mijns inziens niet.

En dat is wederom een mooie boodschap voor de volgende week: laat de soep eventjes afkoelen, dan smaakt hij veel beter: Bon Siman!

zaterdag 19 april 2008

De Soaps van Curaçao

De tekst hieronder komt van mijn wekelijkse column op Radio Hoyer 2:

Maakte ik de vorige week gewag van het feit dat de overheid en de sociale partners vinden dat u, de consument, teveel consumeert en daarom teveel last heeft van de prijsstijgingen, deze week was het bedrijfsleven aan zet. Een bedrijfsleven dat duidelijk maakt dat overal aan gesjord kan worden, maar niet aan de eigen winst. Nergens in de discussie wordt er gesproken over het efficienter inzetten van arbeid en kapitaal om op die manier te zorgen voor een kostenverlaging. Nee, u als consument zult moeten consuminderen of (en UTS stal daarmee de show de afgelopen week), of u krijgt een flinke korting op een niet noodzakelijk product (internet), maar dan wordt de prijs van een wel noodzakelijk product (telefonie) fors verhoogd.

De spelletjes die gespeeld worden hebben alles weg van een middelgrote soap op televisie. Een soap waarin de overheid en het bedrijfsleven een intrigerende, vaak niet te volgen verhaallijn neerzetten, die pas duidelijk wordt naarmate het verhaal vordert, maar die altijd weer losse eindjes bevat, zodat je blijft kijken.

We schrijven 4 april, de dag dat minister Maurice Adriaens terugkomt uit Miami, waar hij zojuist een internationale telecom conferentie heeft bijgewoond en waar hij ook gesproken heeft. De minister is overtuigd van de pioniersrol van Curaçao op het gebied van internet en zal UTS wel even vertellen dat in ieder geval de prijs van toegang tot internet omlaag moet. De soap is begonnen. In de tweede aflevering eist minister Adriaens dat het tarief voor Internet naar beneden moet van 125 gulden (zoals u nu betaald) naar 60 gulden. En die één of andere manier die UTS moet vinden om een tariefsverlaging te kunnen verhalen is niet een efficientere bedrijfsvoering, een betere inzet van arbeid en kapitaal of het accepteren van een lagere winstmarge, nee....het verhalen van deze verlaging gaat – zoals verwacht – over de rug van u, de consument en dat is tenminste duidelijke taal. UTS wil best wel prijzen en tarieven verlagen, maar dan wel via het vestzak/broekzak principe, waarbij het interressant wordt om te zien welke van deze twee zakjes nu eigenlijk het grootst is. Met andere woorden, verdient UTS nu juist aan deze deal, en verliest u, de consument? De minister, die eerst nog vond dat de tarieven voor internet te hoog waren – als je internationaal kijkt –en dat dát de reden was om voor het 60 gulden tarief te pleiten, is dat inzicht inmiddels geheel uit het oog verloren.

De enige die begrijpt waar het over gaat in deze soap is Emilio Brunken van de vakbond van UTS-personeel, Sitcom. Zij zijn de eerste partij die minister Adriaens aan willen zetten om de tariefsverlaging voor internet niet alleen door UTS, maar ook door Adriaens zelf te laten betalen. En langzaamaan zien we het plot van deze soap ontrafeld worden: UTS wil de concessiebetalingen verlagen om op die manier zijn netwerk winstggevender te kunnen maken, nu andere telecombedrijven waarschijnlijk – ook met behulp van minister Adriaens – toegang moeten krijgen op dit netwerk. Met een mooi woord, wordt dit liberalisering genoemd.

Een soap van geheel andere aard is die met de ISLA, BOO en overheid in de hoofdrollen. Deze week ging de nog niet volledige opgestartte raffinaderij, ons pareltje van schottegat, opnieuw plat, omdat de BOO-energiecentrale, die de ISLA van stoom en stroom voorziet, opnieuw uitviel. Voor de tweede keer in amper 10 dagen was het publiek en dan met name de kinderen en volwassen van de wijken Wichi, Marchena en Noord Roosendaal getuige van deze letterlijke black-out. Vergeef me dit anglicisme, maar de engelse term beschrijft de rook uit de schoorstenen van de raffinaderij beter dan zijn nederlandse equivalent totale stroom uitval. Ook de ISLA maakt gebruik van engelse termen, maar nu om de betekenis wat af te zwakken. Particles klinkt toch heel wat vriendelijker dan zijn nederlandse equivalent: kankerverwekkende benzeen en tolueen. Om het soappubliek bij de les te houden werd er daarom door de mileubeweging een making of variant van deze soap geproduceerd in het wijkgebouw onder de rook van de ISLA, zodat nu eens duidelijk wordt wat er in die rook zit.

De derde soap die al een tijdje duurt en waarvan het einde, net als bij UTS en de ISLA, voorlopig niet in zicht is, gaat over het gebruik van de wateren rondom Curaçao. Als zwemmer in de blauwe zee zult u er geen last van hebben, maar de vissers van Westpunt des temeer. Zij vissen namelijk in de wateren waar de marine, kustwacht en Koninklijke Marechaussee graag een kogeltje schieten en dat laat zich moeilijk combineren met de broodwinning van de vissers: Het publiek bij deze soap wordt ongeraden niet al te dichtbij te komen, want iedereen schiet met scherp.

Wie ook met scherp schiet is de oppositie verenigs in de Alliansa Patriotiko. Deze week werd bekend dat de staatkunidge hervorming voor een aantal 2e kamer politici veel te langzaam gaat, nadat ank bijleveld vorige week de autonomie streefdatum van 15 december onderuithaalde. Oud-minister Remkes, toch al niet zo’n liefhebber van de Antillen, voelt wel wat voor een gemenebest. Een situatie die zich beter laat omschrijven als onafhankelijkheid. De soap-toeschouwer weet dat deze constructie van de VVD-er Remkes als muziek in de oren zal klinken van Helmin Wiels van de Pueblo Soberano. Deze partij wil – als enige – een onafhankelijk van de kolonisator afgescheiden landsconstructie opzetten. Vervelend is wel dat het gemene best voorstel juist uit de koker van die kolonisator komt, en dan ben je allereerst tegen. Gaandeweg het gesprek wordt duidelijk, dat de heer Wiels het idee uit de koker van de kolonisator nooit goed kan vinden en dus concludeert de interviewer dat de Gemene Best dus toch geen alternatief kan zijn. Dan neemt de soap een aardige wending. (audio nog niet beschikbaar).

En daarmee kan de soap weer een aantal afleveringen opgerekt worden, als de acteurs maar bij de les blijven. Maar niet alleen de acteurs, ook u als publiek en wij van de radio.

En dat is een mooie opdracht voor de volgende week: Bon Siman.

donderdag 17 april 2008

UTS en de Internet Soap, deel 1

Er voltrekt zich een merkwaardig toneelstuk op Curaçao, dat alle aspecten heeft van een echte soap.

Wat is het geval?


Minister Adriaens (FOL, Verkeer, Vervoer en Telecommunicatie) vindt dat de internettarieven op Curaçao te hoog zijn. Daar zit wat in, want je betaalt hier voor een 1Mb (!) ADSL-verbinding 125 gulden (45 euro) per maand. Adriaens wil dat dit bedrag verlaagd wordt naar 60 gulden. Dat mag wat hem betreft in stappen, als het maar omlaag gaat.

Niet duidelijk is waarom hij de prijsstelling te hoog vindt, behalve dan dat hij een warme voorstander is van de gedachte dat Curaçao voorop moet lopen als het om internettechnologie gaat en een lagere prijs het gebruik ervan wellicht stimuleert. Die wens is legitiem, maar nogal naïef: in mijn ogen ontbreekt daarvoor zowel de technische (telecom) infrastructuur op het eiland als een zekere mate van liberalisering, die nodig is om innoverende telecombedrijven te doen investeren in die infrastructuur en dat dienstenaanbod.

UTS heeft nu het lumineuze voorstel gedaan om de tariefsverlaging voor internet in stappen door te voeren (eerst van 125 naar 99 gulden), maar dan moeten de vastrechttarieven voor vaste telefonie wel omhoog (van 18 naar 38 gulden). Snap je het? Unilever verlaagt haar prijzen voor Magnum-ijsjes, maar verhoogt haar tarieven voor margarine om dat te kunnen betalen?

Om inzicht te krijgen in de gevolgen van dit waanzinnige voorstel, even wat rekenwerk:

Curaçao kent twee soorten vaste telefonie: 1. abonnementsvorm (net als in Nederland) en 2. prepaid, ook wel Telefasil genoemd. De laatste vorm is duur als je belt, want de vastrechttarieven zijn verwerkt in de gesprekskosten.

Abonnement Vorm 1
huidige situatie:
vastrecht = 18 gulden,
adsl = 125 gulden.
Totaal = 143 gulden.
Toekomstige situatie:
vastrecht = 38 gulden,
adsl = 99 gulden.
Totaal = 137 gulden.

Elke abonnee gaat dus 6 gulden per maand verdienen op dit voorstel van UTS. Behalve de mensen die geen ADSL hebben (de meesten), die gaan per maand 20 gulden meer betalen!

Prepaid Vorm 2
huidige situatie:
vastrecht = 0 gulden,
adsl = 125 gulden.
Totaal = 125 gulden.
Toekomstige situatie:
vastrecht = 38 gulden,
adsl = 99 gulden.
Totaal = 137 gulden.

Elke prepaid abonnee gaat per maand 12 gulden meer betalen! Behalve de abonnees die geen internet hebben, die gaan 38 gulden per maand meer betalen!

Interessant om te zien welk impact dit voorstel heeft op de totale omzet van UTS op de twee telecomproducten, is om te weten om hoeveel vaste abonnees en prepaid-abonnees het hier eigenlijk gaat en over hoeveel ADSL-aansluitingen we eigenlijk praten.

Ik heb de minister hierover vragen gesteld (zie deze link), maar deze laat zich vooralsnog zand in de ogen strooien. Hij ziet alleen de eerste verlaging naar 99 gulden en rekent verder niet.

Ik heb uiteraard de directeur van UTS, Paul de Geus gebeld om commentaar te geven op mijn analyse, maar ik kan hem mobiel niet bereiken (o ironie) om hem met de gevolgen van zijn slimme plannetje te confronteren.....

Hoewel ik nog geen aanwijzingen heb, vermoed ik dat UTS een en ander heeft neergezet om uiteindelijk als wisselgeld de prijs voor haar concessierecht naar beneden te krijgen. Daarmee zou haar winstgevendheid namelijk een betere verankering hebben, mochten er toch partijen moeten worden toegelaten op het netwerk van UTS. Dat is overigens voorlopig nog toekomstmuziek:

UTS, de telecom-monopolist op Curaçao exploiteert hier haar eigen netwerk en verdient dus zowel op de verkoop van tikken, als op de distributie van die tikken. Ze betaalt hiervoor een concessie aan de overheid. Nu ook andere bedrijven vaste telefonie willen aanbieden, weigert UTS alle medewerking op haar netwerk en is de tweede aanbieder gedwongen om zijn eigen netwerk in de grond aan te leggen. Niemand is daarbij gebaat, zeker de consument niet, die uiteindelijk moet gaan betalen voor dit tweede netwerk. Minister Adriaens vindt dit uiteraard geen goede zaak (zie deze link), maar stelt dat er binnen de regering geen draagvlak is om in te grijpen (lees: er moeten vriendjes van UTS in de coalitie zitten - ik kan geen andere reden bedenken).

Minister Adriaens heeft het voorstel van UTS nu doorgestuurd naar het Bureau Post en Telecommunicatie, dat de minister van advies moet voorzien. Adriaens heeft mij verzekerd dat de dienst de hierboven genoemde gegevens (over aantal en verdeling van abonnementen) opgevraagd zijn bij UTS. Ik hou mijn hart vast en vraag mij af of de minister niet blind is in al zijn ijver om in ieder geval de prijzen van internet naar beneden te brengen.....

We zullen het weldra zien.

zaterdag 12 april 2008

Weekoverzicht - week 15

Mijn wekelijkse column op Radio Hoyer 2.


Met spanning werd deze week gewacht op het verslag van de tripartite commissie die zich heeft gebogen over het mondiale probleem van prijsstijgingen op de lokale gemeenschap van Curaçao. Het toverwoord uit de hoge hoed van de sociale partners werd vrijdag uitgesproken door de gedeputeerde van Economische Zaken, Eugene Ruggenaath: hij vindt dat Curaçao minder moet consumeren en meer moet consuminderen.

De gedachte achter deze campagne is even simpel als doeltreffend, maar de vraag is of een land in ontwikkeling zich wel kan permitteren om te consuminderen. De bevolking, ....ja. Met het huidige loonpeil en de lage minimumlonen is men wel gewend om minder te consumeren. Er is niet zoveel keuze met een smalle beurs. De private sector en de overheid, echter, zullen zich moeten realiseren dat een daling van consumptie in een krachtveld van prijsstijgingen averechts werkt voor at betreft de overheidsinkomsten. Opbrengsten uit belastingen zijn toch weer nodig om het primaire boodschappenmandje van de consument te subsidieren, nota bene ook één van de speerpunten van de commissie.

Een campagne is echter helemaal niet nodig, als we het nieuws van afgelopen week doornemen. We zien dat ook zonder een campagne iedereen verplicht aan het consuminderen is geslagen.

Als eerste werden de bursalen aangepakt. Het geld van de Stichting Studiefinanciering Curaçao (SSC) is op en de politiek, plotseling geconfronteerd met deze tegenvaller wil het probleem wel oplossen, maar de gedeputeerde van Onderwijs, Marilyn Alcallá Wallé is er nog niet gerust op.

De studenten kunnen toch rustig gaan slapen, de overheidscampagne voor consuminderen zal hen niet meer lastig vallen. Minister Adriaens van Verkeer en Vervoer heeft een ieder verzekerd dat het tarief voor Internet spoedig verlaagd zal worden. 60 gulden leek hem wel redelijk.

Dé plaats in deze wereld waar consuminderen gemeengoed is, ligt vlakbij Den Haag: de miniatuurstad Madurodam, wiens stichter roots heeft op dit mooie eiland. Deze week werd daar de nieuwe burgemeester geïnstalleerd en laat zij nou ook roots hebben op Curaçao.... Wellicht dat zij de consumindercampagne van wat goede ideeën kan voorzien.

De grootste consuminder partij van deze week was echter ons Pareltje op Schottegat: de Raffinaderij. Woensdag viel de electriciteitcentrale BOO uit en had de ISLA, zoals dat zo treffend heet: een black-out. De bewoners en kinderen van de onder de rook liggende scholen hebben elke dag last van een black-out, maar dat valt volgens de woordvoerder van de raffinaderij allemaal wel mee.

Evacueren van kinderen helpt. De huizen van dit kroost liggen gewoon naast de school en dus ook onder dezelfde rook. Peter van Leeuwen van de stichting Schoon Milieu Curaçao, kan het allemaal niet zo waarderen.

De ISLA kwam de volgende dag met een bosje verwelkte bloemen de ontruimde school bezoeken, maar durfde niet te vertellen welke giftige stoffen er neer waren gekomen op de school.

Midden afgelopen week, blijkt dan ook dat de Bank der Nederlandse Antillen haar steentje bij wil dragen aan de consumindercamagne van de overheid. Er is momenteel een wereldwijde schaarste aan grondstoffen voor muntgeld en er is dan ook een tekort aan muntgeld op de Nederlandse Antillen. Nelson Navarro, leider van Forsa Korsou is op zoek naar muntgeld op de Bovenwinden en werd deze week plotsklaps geconfronteerd met het hardnekkige gerucht als zou hij aftreden en zijn oude baan als advokaat weer op gaat pakken. Zelfs dat hij met pensioen zou gaan. Dat wordt pas echt consuminderen.

De militaire begraafplaats in Otrobanda was deze week ook weer in het nieuws. Een ijverige marinier met een historisch hart, Jos Rozenburg heeft zijn consuminderzakcentjes namelijk gebruikt om de militaire begraafplaats op te knappen en de onbekende graven weer van namen te voorzien. En daarmee werd een stukje geschiedenis van Curaçao ook weer zichtbaar.

Wie zich deze week ook rotschrok was Ed Gumps, voorzitter van het platform van Antilliaanse en Arubaanse politici in Nederland. Het geval wil namelijk dat de PvdA met Jeroen Dysselbloem voorop Antillianen wil terugsturen, net zoals de hele rechtvleugel van de 2e kamer.

Jandino, nieuw Curaçaos cabaret talent, maakte deze week TV opnamen in een uitverkocht Luxor Theater in Rotterdam en wist Ed Gumps en de hele Antilliaanse achterban van de PvdA gerust te stellen. Niemand hoeft terug (geluidsfragment niet beschikbaar op Internet, vanwege copright rechten).

Deze week was dus het startschot van een onnodige campagne om de consument te bewegen minder te consumeren of meer te consuminderen. Maar Jandino leert ons dat we de week gewoon moeten beginnen met humor en een brede grijns: dat is namelijk helemaal gratis!

Bon siman!

zondag 6 april 2008

De week van 1 april

Week veertien van dit jaar, de afgelopen week dus, stond voor de liefhebber in het teken van 1 april, voor de serieuze journalist in het teken van check en dubbelcheck: De één na de andere 1 april grap werd de media ingeslingerd. Sommige erg flauw, andere geniaal bedacht.

TeleCuracao spande de kroon door met tv-beelden aan te geven dat de Julianabrug een open- en afsluitbaar gedeelte in het midden krijgt, zodat er nog grotere tankers (!) door de Annabaai kunnen varen. De start van deze verbouw, met bijkomende omleidingen, zou beginnen op dinsdag en het ludieke gevolg was, dat de ochtendspits de morgen van 1 april zichzelf geheel en al verplaatste naar de noordelijke kant van de ring.....;)

Voor journalisten was het, zoals gezegd een week van check en nog eens check. Zo werd op maandag gemeld dat Romario op Curaçao zou zijn en 3 spelers van onze bodem zou selecteren voor een stage-plaats in Brazilie. Voel je hem hangen, zo net voor 1 april?

Ruud Koopman, ex-politieman en groot voorvechter om het voetbal op Curaçao op een hoger plan te tillen, had alle moeite om de 1 april grap te ontzenuwen, maar zag er ook het positieve van in. Romario was immers primair op vakantie en wilde dat – behoudens zijn activiteiten op SDK, ook zo houden....

Wie Romario kent, weet dat we weliswaar met een uitzonderlijk voetballer te maken hebben, maar dat hij toch vooral bekend staat om zijn luiheid op het veld. “Ik ben een beetje moe” (thanks casaspider) is zijn belangrijkste uitspraak op het veld en langs de lijn. Zijn Nederlands is hij nog niet verleerd, al word zelfs ik “een beetje moe” van zijn spraaktempo.

Het mocht de pret niet drukken. Het publiek kwam donderdag in grote getale naar het SDK stadio om de meester nog één keer aan het werk te zien: 9-7 en 6 goals van Romario.

Deze week stond dus voornamelijk in het teken van wedstrijdjes, sommige zeer serieus, andere potjes waren vooral vriendschappelijk van aard. Een spannende wedstrijd die deze week werd gehouden was tussen de Vissers van Westpunt en de Marine uit Nederland. Beide maken gebruik van dezelfde wateren rondom Curaçao en dat 'veld' is iets te klein voor beide kemphanen. Een echte wedstrijd, met alle kenmerken van een heuse interland. De coach van de vissers, Erwin Koense spreekt tactisch van een vergadering, maar hij bedoeld natuurlijk een wedstrijd. En zoals je weet, schieten Mariniers, net als profvoetballers met scherp.

Bij de politieke oppositie kunnen ze van zoveel wijsheid bij de vissers nog wel wat leren. Over het algemeen ontwijken de spelers van de Alliansa Patriotiko de onderlinge wedstrijdjes tussen de Coalitie, Nederland en henzelf. En ook deze week was het weer raak, of liever gezegd: mis! Het Nederlandse team, met aanvoerder Ank Bijleveld, kwam speciaal overgevlogen voor deze interland, maar moest teleurgesteld constateren dat de tegenstander toch vooral buiten het stadion voetbalt. Het siert haar dat ze als een echte aanvoerder, toch wil blijven voetballen. Vervelend voor Ank Bijleveld is dat Alliansa team, een heel ander kwalificatietoernooi speelt dan zij en de coalitie. En dat is lastig voetballen.

De echte wedstrijd, die van de staatkundige hervorming, werd door Ank Bijleveld zelf uitgesteld. De wedstrijd die zij speelt kan nog wel wat blessuretijd gebruiken en dus meldde zij geheel eenzijdig, dat het eindsignaal niet na 90 minuten is, maar ver na 15 december.

Een wedstrijd van geheel andere orde deze week was die tussen passagiers en luchtvaartmaatschappij Martin Air. Martin Air heeft net als Arkefly een aardige reputatie opgebouwd als het gaat om vertragingen en passagiers worden zelden gecompenseerd. Of hier een sprake zal zijn van een winnaar, staat nog maar te bezien. Juridisch gezien lijken de luchtvaartmaatschappijen de zaakjes wel voor elkaar te hebben, al beweert tegenstander EUClaim anders. Of het publiek daarna nog wel naar 'het stadion' komt, is nog maar zeer de vraag: vertragingen, of dat nu overmacht is of niet, staan toch gelijk aan een soort anti-voetbal.

De tweede serieuze wedstrijd deze week was die tussen Milieubeweging en Raffinaderij. David tegen Goliath. Langs de kant staat Nederland, dat nog niet heeft besloten of het invalt of niet. Dit tot grote ergernis van SMOC, stichting Schoon Milieu Curaçao, die zich afvraagt hoelang de wedstrijd nog gaat duren. Het is duidelijk dat deze wedstrijd een goede scheidsrechter ontbeerd. Iemand die nu eens wel een gele of rode kaart gaat trekken voor de partij die consequent de regels overtreedt en het publiek de stadions uit rookt.

Een bekende arbiter, die ons helaas ontvallen is, is Dr Da Gosta Gomez. Deze staatsman was onderwerp van debat afgelopen week, vanwege het 70-jarig bestaan van de Staten waarin hij een prominente rol heeft gespeeld (zie ook een vorig bericht).

Een staatsvrouw van geheel andere orde is de 17-jarige Tahita Ringers. zij heeft roots op Curaçao en is deze week gekozen tot burgemeester van Madurodam en wil na enig aandringen Curaçao ook nog wel als beleidspunt neerzetten tijdens haar ambtsperiode.

Resumerend: de week van 1 april, was een week met heel veel wedstrijden. Om het echie en vriendschappelijk. Het publiek was in het SDK met Romario de duidelijke winnaar, in al die andere oefenpotjes moet het publiek echter geduld hebben. ISLA vs SMOC en ALLIANSA vs COALITIE: tot ver na 15 december worden deze wedstrijden verlengd...en dat is geen 1 april grap!

Bon Siman

-----------------------------------------------
Deze column is ook te beluisteren via deze link.

woensdag 2 april 2008

Ank Bijleveld en Romario, revisited

Het was een drukke dag vandaag. In de ochtend werd duidelijk dat de oppositie het opnieuw niet aandurft om met Ank Bijleveld, staatsecretaris van Koninkrijkszaken, te praten. Ze hebben weer een reden in de kast gevonden om het overleg te boycotten. Dit keer was het de korte spreektijd, waardoor men het niet zinnig achtte om überhaubt te spreken. Op de achtergrond speelde ook nog mee dat Ank Bijleveld in haar voortgangsreportage naar de Kamer de conclusie trok dat 15 december, de datum dat Curaçao autonoom wordt, niet meer haalbaar is. Ze had deze conclusie niet gecommuniceerd met de mensen die aan de politieke tafel zitten en dus sprak ze - volgens Pedro Attacho, voorzitter van de Staten (de '2e Kamer' van de Antillen) - voor haar beurt en was haar conclusie voorbarig. De oppositie kon dit zetje wel gebruiken om Nederland opnieuw van arrogantie te betichten....en inderdaad, erg handig is het allemaal niet.

Na Ank Bijleveld ben ik doorgereden naar het SDK stadion, waar Romario 3 voetballertjes selecteert voor een stageplaats bij Fluminense in Brazilie. De voormalige PSV-spits is hier op vakantie en hij schijnt al zijn vakanties tenminste 1 dag te vullen met een actie voor het goede doel. Morgen zal hij een benefiet wedstrijd spelen voor een school met moeilijk lerende kinderen.

Romario is grijs aan het worden. Hij heeft nog wel een redelijk lijf, dat niet zoals Maradona aangetast is door drank en drugs. Romario wil echter nog steeds geen interviews geven en daarom mocht ik blij zijn met de 3 zinnen die hij in het Nederlands terugbrabbelde. Je kunt het horen op mijn nieuwslog.

dinsdag 1 april 2008

Romario!!

Het gebeurt niet vaak, dat ik de handen op elkaar krijg voor een PSV-er. Onder Amsterdamse voetbalfans is Feyenoord veruit te preferen boven die Boeren uit Brabant.
Voor ééntje maak ik echter een uitzondering: Romario de Souza Faria.
Hij was irritant, OK, toen hij op aangeven van Bebeto op 9 juli 1994 meedeed met het Babygebaar. Dat is waar. Maar toch: Romario was een uitzonderlijke speler.

Woensdagmiddag om vier uur heb ik een ontmoeting met hem in het SDK stadion. Romario komt in het kader van een jeugdproject 3 jongetjes uit Curaçao selecteren, die een maand op stage mogen bij Fluminense in Rio de Janeiro. Als het meezit, zal hij ook participeren in een speciale 'voetbalclinic', dus kan ook ik nog wat bijleren. Romario en ik schelen drie jaar en 40 kilo, dus dat moet te doen zijn...

Donderdagavond speelt Romario een benefiet wedstrijd ten behoeve van een school voor moeilijk lerende kinderen (o.a. met het syndrome van Down) tegen een vertegenwoordigend elftal van Curaçao. Dat zijn dan andere jongens van afgelopen week tegen Nicaragua, want die spelen allemaal in Nederland.

Ben benieuwd hoe zijn Nederlands na al die jaren is....

--------------------

Op mijn nieuwssite tref je een nieuwsbericht over dit onderwerp.