De Soaps van Curaçao

De tekst hieronder komt van mijn wekelijkse column op Radio Hoyer 2:

Maakte ik de vorige week gewag van het feit dat de overheid en de sociale partners vinden dat u, de consument, teveel consumeert en daarom teveel last heeft van de prijsstijgingen, deze week was het bedrijfsleven aan zet. Een bedrijfsleven dat duidelijk maakt dat overal aan gesjord kan worden, maar niet aan de eigen winst. Nergens in de discussie wordt er gesproken over het efficienter inzetten van arbeid en kapitaal om op die manier te zorgen voor een kostenverlaging. Nee, u als consument zult moeten consuminderen of (en UTS stal daarmee de show de afgelopen week), of u krijgt een flinke korting op een niet noodzakelijk product (internet), maar dan wordt de prijs van een wel noodzakelijk product (telefonie) fors verhoogd.

De spelletjes die gespeeld worden hebben alles weg van een middelgrote soap op televisie. Een soap waarin de overheid en het bedrijfsleven een intrigerende, vaak niet te volgen verhaallijn neerzetten, die pas duidelijk wordt naarmate het verhaal vordert, maar die altijd weer losse eindjes bevat, zodat je blijft kijken.

We schrijven 4 april, de dag dat minister Maurice Adriaens terugkomt uit Miami, waar hij zojuist een internationale telecom conferentie heeft bijgewoond en waar hij ook gesproken heeft. De minister is overtuigd van de pioniersrol van Curaçao op het gebied van internet en zal UTS wel even vertellen dat in ieder geval de prijs van toegang tot internet omlaag moet. De soap is begonnen. In de tweede aflevering eist minister Adriaens dat het tarief voor Internet naar beneden moet van 125 gulden (zoals u nu betaald) naar 60 gulden. En die één of andere manier die UTS moet vinden om een tariefsverlaging te kunnen verhalen is niet een efficientere bedrijfsvoering, een betere inzet van arbeid en kapitaal of het accepteren van een lagere winstmarge, nee....het verhalen van deze verlaging gaat – zoals verwacht – over de rug van u, de consument en dat is tenminste duidelijke taal. UTS wil best wel prijzen en tarieven verlagen, maar dan wel via het vestzak/broekzak principe, waarbij het interressant wordt om te zien welke van deze twee zakjes nu eigenlijk het grootst is. Met andere woorden, verdient UTS nu juist aan deze deal, en verliest u, de consument? De minister, die eerst nog vond dat de tarieven voor internet te hoog waren – als je internationaal kijkt –en dat dát de reden was om voor het 60 gulden tarief te pleiten, is dat inzicht inmiddels geheel uit het oog verloren.

De enige die begrijpt waar het over gaat in deze soap is Emilio Brunken van de vakbond van UTS-personeel, Sitcom. Zij zijn de eerste partij die minister Adriaens aan willen zetten om de tariefsverlaging voor internet niet alleen door UTS, maar ook door Adriaens zelf te laten betalen. En langzaamaan zien we het plot van deze soap ontrafeld worden: UTS wil de concessiebetalingen verlagen om op die manier zijn netwerk winstggevender te kunnen maken, nu andere telecombedrijven waarschijnlijk – ook met behulp van minister Adriaens – toegang moeten krijgen op dit netwerk. Met een mooi woord, wordt dit liberalisering genoemd.

Een soap van geheel andere aard is die met de ISLA, BOO en overheid in de hoofdrollen. Deze week ging de nog niet volledige opgestartte raffinaderij, ons pareltje van schottegat, opnieuw plat, omdat de BOO-energiecentrale, die de ISLA van stoom en stroom voorziet, opnieuw uitviel. Voor de tweede keer in amper 10 dagen was het publiek en dan met name de kinderen en volwassen van de wijken Wichi, Marchena en Noord Roosendaal getuige van deze letterlijke black-out. Vergeef me dit anglicisme, maar de engelse term beschrijft de rook uit de schoorstenen van de raffinaderij beter dan zijn nederlandse equivalent totale stroom uitval. Ook de ISLA maakt gebruik van engelse termen, maar nu om de betekenis wat af te zwakken. Particles klinkt toch heel wat vriendelijker dan zijn nederlandse equivalent: kankerverwekkende benzeen en tolueen. Om het soappubliek bij de les te houden werd er daarom door de mileubeweging een making of variant van deze soap geproduceerd in het wijkgebouw onder de rook van de ISLA, zodat nu eens duidelijk wordt wat er in die rook zit.

De derde soap die al een tijdje duurt en waarvan het einde, net als bij UTS en de ISLA, voorlopig niet in zicht is, gaat over het gebruik van de wateren rondom Curaçao. Als zwemmer in de blauwe zee zult u er geen last van hebben, maar de vissers van Westpunt des temeer. Zij vissen namelijk in de wateren waar de marine, kustwacht en Koninklijke Marechaussee graag een kogeltje schieten en dat laat zich moeilijk combineren met de broodwinning van de vissers: Het publiek bij deze soap wordt ongeraden niet al te dichtbij te komen, want iedereen schiet met scherp.

Wie ook met scherp schiet is de oppositie verenigs in de Alliansa Patriotiko. Deze week werd bekend dat de staatkunidge hervorming voor een aantal 2e kamer politici veel te langzaam gaat, nadat ank bijleveld vorige week de autonomie streefdatum van 15 december onderuithaalde. Oud-minister Remkes, toch al niet zo’n liefhebber van de Antillen, voelt wel wat voor een gemenebest. Een situatie die zich beter laat omschrijven als onafhankelijkheid. De soap-toeschouwer weet dat deze constructie van de VVD-er Remkes als muziek in de oren zal klinken van Helmin Wiels van de Pueblo Soberano. Deze partij wil – als enige – een onafhankelijk van de kolonisator afgescheiden landsconstructie opzetten. Vervelend is wel dat het gemene best voorstel juist uit de koker van die kolonisator komt, en dan ben je allereerst tegen. Gaandeweg het gesprek wordt duidelijk, dat de heer Wiels het idee uit de koker van de kolonisator nooit goed kan vinden en dus concludeert de interviewer dat de Gemene Best dus toch geen alternatief kan zijn. Dan neemt de soap een aardige wending. (audio nog niet beschikbaar).

En daarmee kan de soap weer een aantal afleveringen opgerekt worden, als de acteurs maar bij de les blijven. Maar niet alleen de acteurs, ook u als publiek en wij van de radio.

En dat is een mooie opdracht voor de volgende week: Bon Siman.