'Dat heb je me nooit verteld!'

Eén van de redenen om deze zomer naar Nederland te gaan, is het huwelijk van Elske en Robin. Voor hen die mijn familie niet zo goed kennen: Elske is de dochter van mijn broer Gé en schoonzus Rinske.

En met met nichtjes en neefjes van broer Gé heb ik toch wel een speciale band door mijn verblijf destijds in Venda (ZA) waar mijn broer en gezin destijds woonden. Ik was net van de middelbare school, de kinderen van mijn broer in de kleuterleeftijd en samen hebben we heel veel lol beleefd onder de zon. Favoriet spel van de kinderen van Gé en Rins was het verstoppen van mijn sigaretten in een tijd dat je gewoon rookte als je op bezoek kwam. Elske en haar broertjes waren hun tijd ver vooruit door mij het roken te beletten in een huis waar ook nog 'personeel' rondliep.

Twee van deze 'personeelsleden', vho-Rebecca en vho-Agnes waren speciaal overgevlogen vanuit Zuid-Afrika om Elske te verrassen op haar trouwen. Beiden speelden een grote rol in haar leven en het was fantastisch om hen weer te ontmoeten.vho-Agnes ('vho' is de aanspreektitel voor getrouwde mensen) woonde destijds op het erf van Gé en Rins en gaf mij altijd te eten als ik een bezoekje bracht. Zij heeft mij geleerd om thuis niet teveel te eten, want als je op bezoek gaat krijg je nog een maaltijd. Deze gewoonte is niet voorbehouden aan Venda en de rest van Afrika, ook in Suriname en op de Antillen is het normaal dat je je gasten eten geeft. Als ik er zo over denk, is Nederland waarschijnlijk het enige land ter wereld waar de mensen je weg sturen omdat het etenstijd is.........

Het huwelijk van Elske en Robin is waarschijnlijk het enige huwelijk in Nederland, waarbij koeien een rol speelden. Je moet namelijk weten dat in Venda de overgang van een bruid van haar familie naar de familie van haar man vergezeld moet worden door een bruidschat en dat die schat in veel tribale samenlevingen bestaat uit vee. Gé en Rinske zijn sinds afgelopen vrijdag dus de trotse eigenaar geworden van twee koeien (op de taart, gelukkig, dat wel)
Het huwelijk werd gesloten in het mooie vestingstadje Elburg, waar de geur van nostalgie en 'wat geweest is' je tegemoet komt. Aysheline en ik kwamen iets te laat aan, want we komen van de Antillen en waren getuige van een ambtenaar van de burgelijke stand, die de scheiding tussen Kerk en Staat even vergat en het bruidspaar toevertrouwde blij te zijn dat er ook nog in de kerk getrouwd ging worden.

De dominee in die kerk was een oude bekende uit Venda, ds. van Langevelde. Het moet 22 jaar geleden zijn, dat ik hem voor het laatst gezien had, en het was daarom des te opmerkelijk dat hij mij herkende met de woorden: "jij was toch die jongen die door de politie was gearresteerd en opgesloten"?

En inderdaad, ik heb in mijn jonge jaren vastgezeten in Zuid-Afrika op verdenking van 'terroristische' activiteiten (toen al!). Het was in de tijd van Klaas de Jonge, die gevlucht was naar de Nederlandse Ambassade in verband met activiteiten voor het ANC. En ik was net als Klaas ook antropoloog.....

Het grappige was dat ik dit nooit verteld heb aan mijn ouders en laat mijn moeder nu net naast ds. van Langevelde staan......

"Dick, jongen: .....wat verschrikkelijk....dat heb je me nooit verteld!!!!!"