zaterdag 7 februari 2009

Vuurwerk op Curaçao


Onderstaande - bijgewerkte - column is hier te beluisteren en werd vorige week uitgezonden door Paradise FM.

--------------------------------------------------------------------------------

Ik was niet de enige, die tussen Kerst en Oud en Nieuw de vele Pagara’s en vuurwerkshows afreed, samen met Aysheline en Jonathan en Daniel. De saamhorigheid en spanning – vooral op het gezicht van de jongens - vergoeden ruimschoots de kruitdampen en decibels; bovendien: het siervuurwerk is oogverblindender dan het knalvuurwerk oorverdovend is.

Maar wie dacht dat met Oudjaar het meeste en hardste vuurwerk wordt afgeschoten op Curaçao, kwam de eerste maand van dit jaar bedrogen uit. Op Curacao wordt het meeste vuurwerk afgeschoten vanaf 1 januari tot aan Kerst! En niet andersom.....

Grootste afsteker van al dat knalwerk is ongetwijfeld de Eilandsraad, zeg maar de gemeenteraad van Curaçao. Daar zitten nogal wat leden met een kort lontje en dat wil wel knallen. Zeker nu we in april een superbazooka gaan afsteken - het referendum - worden die lontjes steeds korter. Curaçao gaat door middel van een referendum besluiten de huidige koers van staatkundige hervorming voort te zetten. Een koers die moet leiden naar een autonoom Curaçao in 2010.
De benoeming van de voorzitter van de referendumcommissie was nog niet de deur uit of de gezamenlijke oppositie schreeuwde, als een gillende keukenmeid, dat deze man, Armin Konket bevoordoordeeld is: hij werkt voor de overheid en heeft gezegd dat een JA bij het referendum eigenlijk de enige optie is voor ons land Curaçao. Vreemd genoeg vond de oppositie Armin wel een zeer integer man! Snap je het nog?
Al snel bleek dat de oppositie daarin gelijk had, want Konket hield de eer aan zichzelf en stapte op als voorzitter. Het referendum – zo zal snel duidelijk worden, is geen superbazooka, maar een heuse zevenklapper. Armin Konket was de eerste, die ontplofte......

Een ander beproefd recept voor vuurwerk is het Parlementair Overleg Koninkrijkselaties. kortweg POK genoemd. In de eerste week van januari was Aruba gastheer voor dit halfjaarlijks politiek overleg tussen parlementen. De afkorting, POK, zegt meer over de aard van het beestje dan de volledige naam, zo bleek ook nu weer. En de langste Pagara was ook dit keer weer van Hero Brinkman, hij tierde dat het een lieve lust was, maar - het moet gezegd - ook zijn meegereisde collega’s van de Tweede Kamer hadden een kort lontje. Toen een deel van de ministeriële delegatie van Aruba niet verscheen, waren de Hollandse parlementsleden tamelijk geschoffeerd, Ineke van Gent van Groen Links voorop.

De Antilliaanse delegatie, de afgelopen 'Pokken' zelf het middelpunt van korte lontjes, stond erbij en keek ernaar. Voor het eerst hoefden zij nu eens niet te reageren, maar veel sympathie voor de Hollandse delegatie was er niet: in Nederland komen er toch ook geen ministers naar het POK?

Het venijn of de apotheose, zo u wilt, van de POK-vuurwerkshow zat hem echter aan het eind. Brinkman roerde zich op onorthodoxe, maar, o zo bekende wijze, en nu was het lontje van de anders zo gematigde liberaal Willibrord van Beek te kort: De Nederlandse delegatie eiste excuses voor het onfatsoen van de PVV-er en je kunt veel van Hero (of zijn partij) zeggen, maar 'excuses' staat niet in het vocabulair.....

Fatsoen is wellicht niet het goede woord als we het over de ISLA hebben. Toch belooft de raffinaderij ook dit jaar voor vuurwerk te zorgen. En als het niet knalt, dan houden we in ieder geval de rook van de PdVSA over. Voor het eerst in 25 jaar meldde de ISLA geheel uitzichzelf dat ze aan de milieunormen gaan voldoen die zijn vastgelegd in de hindervergunning.
Wat u als oplettende lezer wellicht niet weet, is dat de ISLA in de rechtzaal nog gezegd heeft de raffinaderij te moeten sluiten als ze aan die normen moeten voldoen. En ik geef het ze na: sluiting zal die belofte ruimschoots inlossen! De milieubeweging, door schade en schande wijs geworden is echter niet zo optimistisch: al vanaf 1994 belooft de raffinaderij oog voor het milieu te hebben en te investeren in een schonere uitstoot. In 2009 is daar nog helaas nog steeds niets van terecht gekomen.

Als u de zwarte rook van onze raffinaderij met de Noordoost passaat volgt, schampt u de Universiteit van de Nederlandse Antillen, de UNA. Vorig jaar nog bleek dit 'bastion van de wetenschap' op een ordinaire vuurwerkopslagplaats. Het toen gedoofde vuurtje, na de studentenopstand, smeult nog ernstig na en zonder de op tijd bestelde branspuitwagens is de kans groot dat de trots van de Antillen 'enschedese' vormen aan gaat nemen. De rector Jeanne de Bruijn begreep dat als geen ander en stelde haar functie ter beschikking, maar voor de politiek was dat niet genoeg. Herman Behr, voorzitter van de raad van toezicht van de UNA is die politici met aanstekers in de hand meer dan zat, en zegt nu op te stappen als de politiek zich daadwerkelijk met de interne zaken bezig gaat houden.
Nee, dan kun je politici beter zaken onderling uit laten vechten. Onder het mom: houdt vuurwerk op de grond, niet in de hand!
Onze minister president heeft de afgelopen maand het startsein daarvoor gegeven en een nieuwe arena gevonden om haar meningsverschillen uit te vechten: de rechtzaal. Voor het eerst in haar leven trok zij ten strijde met behulp van een advocaat om de grootste belhamel van de politiek, Helmin Wiels terecht te wijzen. De voorman van Pueblo Soberano (Soeverein Volk) heeft gezegd dat de premier heeft gezegd dat er desnoods doden mogen vallen, zolang als het traject naar autonomie van Curaçao maar door gaat. En dat schoot de minister-president van de Nederlandse Antillen in het verkeerde keelgat. Wiels bewees eens te meer de Brinkman van Curaçao te zijn en mag zich verheugen in een groep die hem adoreert en een groep die helemaal niets van hem moet hebben.
De tweedeling die zichtbaar wordt in het debat van staatkundige hervorming zet zich in de eerste maand van 2009 ook door op andere terreinen van de samenleving.

Zo zagen we in januari bijvoorbeeld de Europese Nederlander versus de Antilliaanse Nederlander. Beiden dragen hetzelfde paspoort, maar verschillen negen van de tien keer van kleur. Afgelopen maand bedacht de oppositie dat al die - voornamelijk witte - Nederlanders weleens JA zouden kunnen stemmen bij de vuurwerkshow in april en dus moest nu maar voor eens en altijd bepaald worden wie Curacaoënaar is en vooral: wie niet! En, haastten zij te melden: daarbij gaat het niet om zwart of wit. Niet iedereen was daarvan overtuigd......
In deze discussie ligt een merkwaardige paradox opgesloten. Er heerst bij één van de oppositieleden, Nelson Pierre van de NPA, de rotsvaste overtuiging dat Nederlander echt slecht denkt over Curacao en dat hij daarom JA gaat stemmen om..... al die Curacaoënaars bij het Koninkrijk te houden. Snapt u het nog?

Al met al gaf januari een aardig voorschot op het vuurwerk dat de komende maanden nog gaat komen tot aan het referendum van april (of mei, of juni, of....wie zal het zeggen?)

Maar, en ook dat is bekend: vuurwerk kan ook heel mooi zijn! Curd Everts, organisator van Ride for the Roses (de strijd tegen kanker) weet het al 5 jaar lang. Zijn evenement bracht afgelopen maand 250.000 gulden binnen, maar gaf bovenal een 'boost' in de bewustwording van kanker op ons eiland. De saamhorigheid, zichtbaar in dit evenement met zijn duizenden deelnemers staat in schril contrast tot de verdeeldheid in de politieke arena.

Een fantastisch resultaat, want voor 250.000 gulden kun je heel wat vuurwerk kopen. Siervuurwerk dan wel te verstaan!
Knalvuurwerk wordt alleen verkocht aan de Eilandsraad.

Geen opmerkingen: