We zijn weer thuis.....

Zo'n weekje Nederland is leuk, maar thuiskomen is zo mogelijk nog leuker. Ik vloog dit keer met Martinair en ik moet zeggen dat die Comfort-class mij wel bevalt. Geen echte 'business', maar wel veel ruimte. Op zowel de heen- als de terugvlucht had ik drie (!) stoelen tot mijn beschikking. En dat houdt in dat ik na beide vluchten verschoond bleef van een jet-lag. De meeste mensen krijgen er één als ze naar de zon toereizen, een enkeling heeft er last van met zon in de rug en ik krijg hem in alle richtingen.


De week in Nederland eindigde gelukkig met vrienden die bij elkaar zijn gebleven (zie vorige post). Zondag en ik naar mijn zus in Groningen gegaan en maandag had ik een shopping day voor Aysheline. Nee, geen parfum of iets in die richting: gewoon remschijven, remblokken, draagarmen voor de Renault. Deze mooie auto is totaal incourant op Curaçao, dus elke trip naar Nederland gaat vergezeld van een lege koffer waarin op de terugreis de halve 'NAPA' wordt meegenomen.


En auto-onderdelen in je koffer betekent open-die-koffer op Hato. Bijbetalen meneer. Heel Nederland klaagt over het belastingparadijs op de Antillen, maar ik kan jullie verzekeren dat ik me scheel betaal..................


Mijn moeder en reden om naar Nederland te gaan maakt het ondertussen goed. Ze kwwam uit het ziekenhuis toen ik aankwam en rolatorde weer stevig door haar flatje toen ik wegging.

Ze hebben bij controle afgelopen vrijdag wel een nog niet eerder opgemerkte vlek op haar nieren gevonden, die wellicht slecht nieuws betekent. Maar mijn moeder is er redelijk nuchter onder. Ze heeft zich er toch sterk doorheen geslagen tot nu toe en lijkt de moed weer enigszins hervonden te hebben.

De terugvlucht naar Curaçao voere over Aruba. Vlak naast mij zat een vreemde snuiter die een maandje indianen kijken ging goen in Peru. Hij was getrouwd en had een dochter van zeven, die beide achterbleven, omdat papa zijn 'ding' moest doen (zijn zijn woorden, hoor). Hij had niets voorbereid en was gewoon vertrokken. Dat moet wel misgaan, zou ik zeggen. En dat klopt, want zijn vlucht naar Miami was geannulleerd en nu probeerde hij via Aruba naar Miami te komen om dan al vliegend over Aruba naar Peru te gaan. Nee, die komt er wel.

Tegen de avondschemering, met prachtig vergezicht over Banda'bou landde ik op Hato en zag Aysheline en Jonathan en Daniel weer. De laatste twee voornamelijk geïnteresseerd in mijn koffer, wat me terugdeed denken aan al die reizen van mijn eigen vader. Hij nam namelijk altijd iets mee voor ons, al zat er geen stekker aan en kon je het niet in een player doen.

Curaçao is een week tijd gelukkig niets veranderd. De politici ruzieën nog steeds met elkaar, de regen valt 's nachts, de stranden zijn wit en happy hour op Mambo begint nog steeds om 5.30 uur. Als je klaar bent met werken. I love Curaçao.