Wie loopt er mee met Churandy?

Weet jij nog waar je was op woensdagochtend?

Ik wel en ik zal het nooit meer vergeten: we zaten met 15 collega’s in het redactielokaal van radio Hoyer. De TV stond ingeschakeld op kanaal 710 van de NOS, Nederland 1 - dat was nog even een gok - en in ons midden collega Armando Huerta die voor radio Hoyer 1 live verslag deed. Voor deze ene keer niet vanuit de studio, maar gewoon vanaf de redactie.

Ik was erbij - gelukkig - want ik vermoed dat de luisteraars van Hoyer 1 Armando niet meer hebben kunnen horen toen Churandy de finish naderde: ook journalisten kunnen zich niet altijd beheersen bij het zien van wereldnieuws (48sec).

De luisteraars van Hoyer hebben echter niets gemist. De echte uitslag, zo is nu wel algemeen bekend, kwam pas toen mijn collega’s uitgejoeld waren en de tranen van geluk, tranen van verdriet waren geworden. Het waren dezelfde druppels, maar andere tranen.

Het mooie van dit soort momenten is, of het nu om winst of om verlies gaat – en bij Churandy liggen die tegenpolen angstvallig dichtbij elkaar -, dat het Curaçao op een manier bindt en verbindt, die ik vooraf niet voor mogelijk had gehouden. Ook op de redactie zag ik zakelijke collega’s als vrienden in elkaars armen vallen!

Kort na de finish werd ik gebeld door NOS Studio Sport met de vraag of ik het telefoonnummer had van de ouders van Churandy. Op mijn antwoord dat "ik dat even moest zoeken", beet de beste man uit Hilversum mij toe: “of wij geen voorbereidend werk hadden gedaan om nu nog naar dat nummer te zoeken"? Ik kon het niet nalaten om hem een sneer terug te geven en zei: "voorbereiden, wat nou voorbereiden? Churandy heeft een Nederlands paspoort en jullie bellen nu pas"?

Omdat ik de verbroedering -zo zichtbaar op Curaçao - ook een beetje wilde laten gelden tussen ons Eiland en Nederland, heb ik Studio Sport niet alleen het telefoonnummer van zijn vader, maar ook dat van Churandy zelf gegeven. Mocht u hem die avond bij Mart Smeets aan tafel hebben gezien, ...u weet nu aan wie dat ligt!

Onze eigen sportminister, Omayra Leeflang vertoeft sinds vorige week in China en is een morele steun voor iedereen in goede en in slechte tijden. Denk ervan wat u wilt: zij troostte Churandy met een vastberaden greep waar menig Nederlandse judoër de finale mee had gehaald en voor goud had kunnen gaan. Haar woorden, zorgvuldig gekozen, verstevigden die greep (39sec).

De winst en de deceptie erna, zijn, zo bleek al snel twee entiteiten die eenzelfde intense emotie veroorzaken. De verbondenheid die deze enititeiten creërt tussen mensen, mag met recht exemplarisch worden genoemd. En bovendien een goede les - zo bleek deze week -voor de dames en heren in de politiek en ver daarbuiten (43sec).
Churandy maakt dus ongekende krachten los: 21 leden van de Eilandsraad slaan broederlijk de handen ineen. Wie, behalve Nelson Navaro van Forsa Korsou had dat voor mogelijk gehouden (24sec)?

Dit vertoon van verzoening en broederschap leek deze week aanvankelijk nog geen navolging te krijgen. In de discussie over de verhoging van het minimumloon vond de Kamer van Koophandel het namelijk gepast om nogmaals te hameren op verstandig beleid, met een beroep op het gezamenlijk belang (31sec).
Maar spittend door het KvK maatregelen-lijstje bleek al gauw dat er van gezamenlijkheid niet zoveel sprake was. De vraag volgens de Kamer is: "gaat de ondernemer zijn prijzen verhogen, met alle gevolgen van dien"(16sec)?
Of...., ik zal u de andere optie zelf geven: "gaat de ondernemer genoegen nemen met wat minder winst"(22sec)?

En met dat laatste, de concurrentie, slaat de Kamer van Koophandel de spijker natuurlijk op zijn kop: Churandy Martina loopt ook alleen maar zo hard, omdat de concurrentie zo groot is!

Voor de indiener van het voorstel ter verhoging van het minimumloon, Faroe Metrie van de PNP, kan het ondertussen niet snel genoeg (35sec).
De symmetrie tussen de harlopende Faroe Metrie en Churandy’s sprint op de 200 meter kon daags na de diskwalificatie door de columnist van het Antilliaans Dagblad - in zijn twee wekelijkse column (35sec) - niet beter worden weergegeven.

Maat dat zaken in de politiek ook langzaam kunnen - tegen diskwalificatie aan - weet directeur Anthon Casperson van Aqualectra maar al te goed. De baas van ons Water en Licht probeert al maanden geld als water te verdienen, maar ziet met lede ogen aan dat die snelheid van besluitvorming (41 sec) omgekeerd evenredig is aan de snelheid van Churandy’s 200 meter.

Wellicht is de suggestie van de columnist - richt je op de estafette - wel het antwoord op alle problemen van Curaçao. Een suggestie die nu het ijzer nog heet is en Churandy nog niet geland is op Curaçaose bodem, snel gesmeed zal moeten worden (22sec).

En dat - voorwaar - is een mooie doelstelling voor de komende week: wie loopt er met Churandy mee?

Bon siman!!!