zondag 1 januari 2012

Het grootste taboe van Curaçao

Veel mensen op Curaçao staan deze dagen  stil bij het trieste lot van Nihaila Girigorie. Zij werd dit jaar vermoord door haar ex-man, en is symbool geworden voor alle kwetsbare vrouwen op het eiland. 

Nihaila Girigorie was 28 jaar oud, toen ze in augustus van dit jaar door haar stalkende man achterna werd gezeten, belaagd, en in een huis waar zij haar toevlucht had gezocht, uiteindelijk werd afgeslacht. Haar ex-man had een straatverbod en mocht niet in een straal van twee kilometer bij haar in de buurt komen. Ze heeft verscheidene keren de politie om bescherming gevraagd, omdat haar ex het straatverbod niet respecteerde, maar die bescherming heeft ze nooit gekregen.

Exemplarisch
De reactie van de Curaçaose politie in deze zaak is exemplarisch. Ze deed niets met de tientallen aangiftes van Nihaila. Ook niet nadat de hulpverlening zich ermee bemoeide. Zo had de stalkende ex-man van Nihaila de week voor de moord alle kleren van haar en haar kind meegenomen en verbrand. Toen zij aangifte wilde doen, werd haar door de politie gezegd dat ze in gemeenschap van goederen was getrouwd, dus: het waren ook zijn kleren, en daar mag je mee doen wat je wilt.

Nihaila staat symbool voor het huiselijk geweld tegen vrouwen en kinderen op Curaçao. Wat wij horen en zien op ons eiland over incest, verkrachting en andere huiselijk geweld is schrijnend en vermoedelijk nog maar het topje van de ijsberg. Hulpverleners schatten dat het probleem op Curaçao epidemische vormen aanneemt. En de overheid is blind, kijkt de andere kant op. De overheid van Curacao heeft blijkbaar andere prioriteiten.

De moord leidde halverwege dit jaar tot grote protesten bij de hulpverleners zelf. Zij legden het werk neer en eisten dat politie en justitie de zaak serieus zouden nemen. Het protest heeft opnieuw aandacht voor dit grote probleem in de samenleving gegeven Maar nu, een half jaar later, lijkt Nihaila alweer vergeten.

Teveel daders
Het probleem zal in 2012 niet opgelost worden. Daarvoor is het te groot en zijn er teveel daders. Bovendien een verborgen probleem. Een taboe op dit Curaçao. Het doorbreken daarvan zal nog vele jaren kosten. Mits er een gerichte aanpak van de armoede komt op Curaçao. Ontwikkeling van het onderwijs op het platteland.

De regering maakt nog geen aanstalten om daar iets aan te doen. Veel hangt dus af van burgerinitiatieven om het probleem hoog op haar agenda te zetten.

Geen opmerkingen: