Moises Frumencio 'Dòktor' da Costa Gomez

In Nederland hebben we het Willy Dobbe-plantsoen, op Curaçao kennen we het Gomez-plein. In veler ogen houdt daar verder de vergelijking op, want Gomez was een belangrijke politicus die met zijn PNP* (Partido Nashonal di Pueblo) grondlegger was van het huidige Statuut van het Koninkrijk der Nederlanden uit 1954. Gomez zou zaterdag jl. 100 jaar geworden zijn en dus reden voor velen om deze dag te gedenken.

Mijn voormalig lerares Papiaments, Gerda Dunk, was lyrisch over deze man en kon heel erg boos worden als je - als Antilliaan - niet wist wat Gomez betekent heeft voor Curaçao. Ik behoorde, weliswaar als niet-Antilliaan, dus tot de laatste groep. Dit stukje op de weblog is dus een goedmakertje richting Gerda.

Wat Gomez interessant maakt voor de huidige politiek is zijn visie op de politieke status van een 'toekomstig' Curaçao. Eind jaren dertig pleit Gomez al voor autonomie van de eilanden. Zijn benoeming tot lid van de buitengewone Raad van Advies van het uitgeweken oorlogskabinet zou dan ook ten grondslag liggen aan passages in de toespraak van koningin Wilhelmina over zelfbeschikkingsrecht van overzeese gebiedsdelen.

In de jaren na de oorlog, richtte hij de PNP op en reisde meermalen naar Nederland om voor autonomie te pleiten. Vanwege de verkiezingsnederlaag in 1954 prijkt zijn handtekening echter niet op het huidige Koninkrijksstatuut. Hij is dan al wel twee keer premier van de Nederlandse Antillen geweest.

In juni 1966 wordt Gomez afgezet als voorzitter van de PNP. In november van dat jaar overlijdt hij aan de gevolgen van een longontsteking.

Dòktor, zoals hij in de volksmond wordt genoemd, had verschillende publicaties op zijn naam staan over staatkundige onderwerpen, waaronder 'Curaçao in het Koninkrijk' en 'Naar een nieuw Arbeidsrecht'. In de 'Toekomst van Curaçao' breekt Gomez een lans voor een terugkeer van Curaçao naar de eigen natuurlijke bronnen, in plaats van de olieverwerkende industrie.

Voor de Curaçaose lezers van mijn weblog: op landhuis Groot Sta Martha is een tentoonstelling ingericht over Gomez onder de titel Dòktor, un hòmber di su tempo, un hòmber pa tur tempo (Dòktor, een man van zijn tijd, een man van alle tijden). Artikelen en toespraken van Gomez zijn daar onder andere te bewonderen. En dat is mooi, want op Internet is er, op één artikel na, niets over te vinden.

En dan vind Gerda het gek, dat jonge Antillianen hem niet kennen..............

De tentoonstelling is nog te zien tot 25 november.


* Christen Democratische Partij, voortgekomen uit de Curaçaose Katholieke Volkspartij. Vanwege de sterke binding van deze laatste met de kerk, wordt door Gomez de PNP opgericht. De PNP zit momenteel in de regering om Curaçao te leiden naar een nieuw Statuut.

Voor de eerste keer ziek...

Het heeft meer dan een jaar geduurd: ik ben verhouden en heb de griep op Curaçao. Ongetwijfeld is één en ander het gevolg van de vele regen op het eiland. Niet al teveel koorts, maar wel volle sinussen, snotterigheid en ik lig dus al sinds vrijdagavond in bed.

Toen ik student was, deed ik niets liever; maar hier is elke dag in bed een verloren dag. De warmte is niet te houden, dus dan de airco maar aan. Maar een airco werkt nogal op mijn slijmvliezen. Dus moet dat ding maar weer uit. Dan maar de ramen tegen over elkaar open zetten. Maar: het is al vandaag vrijwel windstil, dus ook dat brengt geen verlichting. Als iemand een goede suggestie heeft, ik hou me aanbevolen....

Dat komt dan bovenop mijn middelvinger, die het moest ontgelden toen ik de vuilniszak van de week uit de pedaalemmer haalde. Behalve huisvuil, zat er ook een kapot glas in....
De dokter jaste er meteen een tetanus injectie in en verbond het met zorg. Maar helaas, de wond is nu gaan ontsteken en dus zit ik noodgedwongen aan de Amoxicillin. De vinger, en dan met name de positie van de vinger heeft tot nogal wat cliché opmerkingen geleid. De foto legt wel uit waarom...

Gelukkig heb ik een weekje geleden onze platte LCD televisie aan de muur tegenover ons bed gehangen. En met de pas gekochte DVD speler (incl. DivX!) hou ik het nog wel even uit.

Vandaag was Venezuela weer op bezoek. Deze foto hieronder is vanuit mijn ziekbed gemaakt! Als ik weer beter ben en dit gebeurt weer, dan maak ik een foto vanaf de Julianabrug. Venezuela ligt hier +/- 90 km vandaan!

En, o ja: het tijdsverschil met Nederland bedraagt vanaf vandaag weer 5 uur (i.p.v 6 uur). Het is hier dus 5 uur vroeger dan in Nederland. Hou er rekening mee als je skyped of SMS-ed.

Zodra ik beter ben, ga ik weer schrijven...

Curaçao: gay paradise! (2)

Aan het begin van deze maand plaatste ik een artikeltje over Curaçao: Gay Paradise! dit naar aanleiding van uitspraken van gedeputeerde Eugene Rhuggenaath van Economische Zaken en Toerisme, dat het Homotoerisme een belangrijke markt voor Curaçao is. De strekking van mijn artikel was dat de homo emancipatie nog niet zo ver is op onze eilanden dan wellicht nodig is om jezelf een Gay Paradise te noemen. Vandaag kreeg ik een aardige reactie op dit artikel, die ik jullie niet wil onthouden:

Ik ben het niet helemaal eens met de schrijver van dit stuk over Curacao als Gay paradise. Ik denk dat de schrijver niet genoeg weet over de gayscene in Curacao. In principe is Curacao misschien wel het meest tolerante eiland in het caribisch gebied als het gaat om gays. Wij moeten even naar het totaal kijken. In Jamaica worden homo's nog steeds verbannen en vermoord als ze uitkomen. Op St Maarten worden ze aangevallen door dronken bargangers. In Aruba weigert men nu nog na uitspraken van de rechters, om echtparen van hetzelfde geslacht te registreren. Op Curacao hoor je relatief weinig negatiefs over homo's. Als er geweld is tegen een homo, dan is dat meestal van een andere gay of iemand die dicht bij die persoon stond. Recente voorbeelden zijn de 'moorden' op een pastoor en een docent. In het dagelijks leven hebben wij gays het redelijk goed op Curacao. Niemand die je uitscheldt of iets achterna roept. Ook niet als je op zondag avond met een vriend op Mambo even innig danst. De enige gaybar van Curacao is midden in Punda en niet in een steegje achteraf, maar gewoon in de boogjes van het fort Amsterdam! Er is een feest gegeven voor de gasten van het schip waar de schrijver naar refereert, op een openbare plek (Riffort), in de middag. En er was niemand die iets verkeerds riep of aan het protesteren was. Het enige wat nog moet gebeuren, is dat wij gays gaan vechten om dezelfde rechten te hebben als hetero's. De achterhaalde wetgeving van de Antillen geeft daar nog niet de ruimte voor. Ik kan bevestigen dat Curacao een gay paradise kan zijn voor gays die zich hier willen vestigen en voor toeristen. En ik geloof stellig dat wij ons verder zullen ontwikkelen op dat vlak.

De schrijver van deze reactie heeft gelijk door te stellen dat ik niet voldoende weet van de Gay-scene op Curaçao. Ik gebruik dus een ander referentiekader, het juridische (dat ken ik) en niet het sociale kader (ken ik dus niet), waarnaar de schrijver refereert.

Zo bezien is Curaçao in ieder geval Nederland voorbij gestreeft in haar tolerantie ten opzichte van Homo's en Lesbienne's. Want juridisch mag Nederland nu wellicht trots zijn, sociaal gezien gaat het de laatste jaren bergafwaarts...

Het lijkt wel een persiflage op Verdonk ;-)

Overigens: de schrijver van bovenstaande reactie reageert anoniem. Zoveel tolerantie verwacht hij dus ook weer niet....

De 'methode Verdonk'

De clown van Nederland ontbreekt op het lijstje van fractievoorzitters die gistermiddag op Curaçao arriveerden voor een 10-daags bezoek aan de Nederlandse Antillen en Aruba. Wilders had natuurlijk ook 10 dagen op het strand van Avila Beach Hotel kunnen gaan liggen, maar blijkbaar is de voorman van de Puh-Vuh-Vuh (gister was het WereldStotterdag) niet zoals alle andere parlementariers....

Is de kous daarmee af?

Nee, natuurlijk niet. Wilders schaart zich ongetwijfeld in het reeds bestaande en door Gelt Dekker aangevoerde rijtje van Persona non Grata met zijn opmerking dat de Antillen op Marktplaats gezet moeten worden.

Met name het financiële (wan)beleid van de afgelopen decennia, waardoor hoge schulden zijn ontstaan, dient onmiddelijk afgestraft te worden met 'de methode Verdonk': als je een probleem niet op kunt lossen, dan moet je het probleem entlösen.
Wat zo jammer is aan dit soort boute taal - in navolging van o.a. Bolkenstein en dus Gelt Dekker, is dat het zo weining constructief is. Het probleem wordt er niet door opgelost, betrokkenen gaan de hakken in het zand zetten en raken nog verder verwijderd van elkaar.
Wellicht de bedoeling van Wilders, maar reuze jammer, want de boodschap bevat wel een kern van waarheid: hoe hebben beide landen het zover kunnen laten komen? De toevoeging beide is overigens van mij. Want die (wederzijdse) verantwoordelijkheid mis ik altijd in 'de methode Verdonck'. Als je zoals Wilders stelt, dat Nederland de Antillen jaren heeft gepamperd, mag je 'het vervelende kind' dan het huis uitzetten?

Vooralsnog lijkt dit soort stoere mannentaal nogal veel op ouders die niet weten hoe ze een kind moeten opvoeden, er in ieder geval niet in geinteresseerd zijn. En ja, dan zeg ik: had je maar geen kinderen moeten krijgen....!

Antillendag: alles blijft bij het oude...

Ik heb de laatste week twee keer de Antillendag aangekondigd, maar ben hem gister helemaal vergeten te vieren. Dat zal wel te maken hebben gehad met het feit dat deze dag dit jaar op zondag viel en dus geen vrije dag opleverde. Daarmee is dan ook meteen alles gezegd wat mij betreft, want in de kranten was de discussie over wel of niet een vrije dag op maandag - de dag er na - het enige dat ik op kon steken over deze dag.

Vroeger, en dan heb ik het over 1955 tot 1995, heette de Antillendag anders: de Statuutdag en werd gevierd op 15 december. Deze benaming verwees naar het Koninkrijkstatuut. Het Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden is een document met wetskracht dat de opmaak van het Koninkrijk der Nederlanden regelt, alsmede de verhoudingen tussen de landen binnen het Koninkrijk.

Na de uittreding van Aruba, middels de status aparte, werd in 1995 besloten om deze Statuutdag te hernoemen naar Antillendag en te verplaatsen naar 21 oktober. Het doel van de herdenking van Antillendag is de bewustmaking van het Antilliaanse volk van een aantal kenmerken van het parlementair-democratisch bestel.

Maar, zoals ik boven al opmerkte: daarvan zie je in de praktijk niets. Gewoon een lekker vrije dag. En als die op zondag valt: lekker boos worden en eisen dat de dag naar maandag wordt verschoven....

Momenteel worden de verhoudingen binnen het Koninkrijk, en daarmee ook de tekst van het Statuut, herzien. Ik heb daarover al eerder bericht. De Antillendag zal volgend jaar dan ook voor het laatst gevierd worden, want 15 december 2008 krijgen we dat nieuwe statuut. De vrije dag zal ongetwijfeld op creatieve wijze opnieuw worden gedefinieerd. Daarover maken we ons geen zorgen hier...

Geen dag is namelijk te gek voor de Antillen in het algemeen en Curaçao in het bijzonder of deze wordt gevierd. Bij mijn zoektocht op Internet kwam ik bij toeval een leuke site tegen, die poogt alle feest- en bijzondere dagen bij te houden: de Wereld Feesten Almanak.

Z-z-zo is-s het v-v-vandaag bijvoorbeeld: Wereldstot-stotterdag!

Wanneer Nederland en de Antillen (en dus ook Curaçao) er in de besprekingen over het nieuwe koninkrijkstatuut uiteindelijk uitkomen, dan kunnen we deze Wereldstotterdag wat mij betreft wel aanhouden als nieuwe Statuutdag. Dat geeft de weg er naar toe wel aardig weer. Bovendien blijft alles bijna bij het oude en vieren we na 2008 gewoon weer feest, maar dan één dag later: op 22 oktober!

Een traantje, voor één keer...

27 april 1995 toonde Aysheline mij een predictor staaf. De eerste aankondiging van Jonathan's leven, dat uiteindelijk begon op 16 december 1995, was een feit.

Dezelfde dag stierf Willem Fredrik Hermans, een omstreden maar boeiende schrijver van Neerlands bodem. Ik weet dat nog omdat ik allerlei krantenberichten uitknipte vanaf Jonathan's ''aankondiging" en ik dus ook het sterfbericht van W.F. Hermans uitknipte. Dus slaat op het feit dat mijn kennismaking met de Nederlandse Literatuur begon bij "de Donkere Kamer van Damocles". Het mooiste boek van W.F. Hermans, wat mij betreft.
Wat mij toen vooral raakte was het thema van het boek: is, dat wat je observeert wel wat je ziet en meemaakt...

Zijn dood liet mij overigens vrij onberoerd, ik vond de beste man verder onsympathiek en bovendien: iemand die ik niet persoonlijk ken, kan bij mij moeilijk een traantje ontlokken bij zijn of haar start van een nieuwe reis. De hysterie rond, pak hem beet Princes Diana of Pim Fortuyn is mij dan ook geheel vreemd.

Tot vandaag.

Op weg naar huis - ik haal de jongens net van school - hoorde ik over de radio dat Jan Wolkers vannacht is overleden. Door het geschreeuw van de jongens heen, betrapte ik mij op dat ene traantje. "Wie is Jan Wolkers?", hoor ik Jonathan nog zeggen...

Zowel Wolkers als Hermans werden mij destijds aangereikt door mijn lerares Nederlands, juf Dubbeldam. Hermans, omdat zij dat zo'n goede schrijver vond ("zet maar op je lijst, Dick!") en Wolkers, omdat zij hem zo walgelijk vond ("is dat wel literatuur, Dick?"). Juf Dubbeldam had haar roots in dezelfde stroming als Jan Wolkers, dat begrijp je wel. Ik ook trouwens, dus onze tegengestelde reactie is een mooi voorbeeld van de diversiteit van de Nederlandse Identiteit. Maxima heeft gewoon gelijk!

Jan Wolkers' dood laat mij niet onberoerd omdat ik hem buitengewoon fijnzinnig en symphatiek vond. Zijn Roos van Vlees was het begin van mijn bewondering voor Wolkers, de Profiel documantaire van Coen Verbraak - eregister nog op BVN, was het laatste dat ik van hem zag.

Gelukkig hebben we in Nederland ook nog Koefnoen. Hun persiflage van Wolkers is meesterlijk:

Vanmiddag op Happy Hour, wet & wild zullen Aysheline en ik er één op hem drinken...

Denk je alle Dagen gehad te hebben...

Meldde ik eregisteren nog het bestaan van de Dag van de Armoede, gistermiddag verraste Amigoe mij met 2 paginagrote advertenties in het kader van Dia Internashonal di Kooperativa di Spar i Kredito, Internationale Dag van de Spaar- en Kredietverenigingen. Of er verband bestaat tussen beide (internationale) dagen laat ik maar even in het midden, feit is dat Curaçao Curaçao niet zou zijn als deze dag niet met liefde omarmd is. Dit eiland heeft iets met willekeurig welke Dia di...

De dag, 18 Oktober bestaat al sinds 1948, op Curaçao wordt hij pas gevierd sinds 1993. In Nederland worden dagen over het algemeen niet gevierd, dus deze zeker niet...

De geschiedenis van de Spaar- en Kredietverenigingen, zo leert Amigoe ons, gaat terug tot 1852, toen een Duitser dit krediet systeem begon te ontwikkelen als tegenhanger van commerciële financiële instellingen. De wellicht bekendste meneer in dit verhaal is Friedrich Wilhelm Raiffeisen, die - ook in Duitsland - een Kredietvereniging startte. Vele landen volgden en in Oostenrijk is de Raiffeisenbank momenteel nog de grootste bankengroep. Ook de Nederlandse Rabobank is een overblijfsel uit deze tijd...

Op Curaçao zijn er deze week verschillende activiteiten georganiseerd door de Federashon di Kooperativanan di Spar i Kredito (Fekoskan) en zelfs de Universiteit (UNA) doet mee.

.

Wellicht dat er tussen nu en aanstaande zondag (Antillendag) nog een Dia di... ons komt overvallen. Deze weblog zal er ongetwijfeld melding van maken!

Dag van de Armoede

Deze keer geen Curaçaose uitvinding, maar een internationale: de Dag van de Armoede! En heel actueel voor Curaçao. Armoede is voor mij een moeilijk begrip. Tijdens mijn jaren in Afrika, waar ik werkte voor Artsen zonder Grenzen ben ik uiteraard veel zaken tegengekomen die je in verband brengt met armoede. Maar het begrip zelf laat zich moeilijk uitleggen. De buurman kijkt wellicht meewarig als ik hem vertel dat ik dit jaar niet naar Nederland ga - hij reist 1x per kwartaal - en denkt "wat een armoede"! Ik dacht hetzelfde van mijn Ethiopische buurman, die nog nooit Addis Ababa had verlaten...

Toch zijn we geen van beide arm.

Aan de andere kant gruwel ik van die toeristen die 9 dagen met Arkefly in het Livingstone Resort zitten en mij vertellen dat Curaçao geen armoede kent. "Ben je weleens op Seru Fortuna geweest? Of in die wijk onder de zwaveldampen van de Isla...?

Men schat dat er zo'n 25.000 mensen op Curaçao leven in armoede (bron: Centrum voor Latijns-Amerikaanse en Caribische studies van de Universiteit Utrecht). Dat lijkt niet veel, maar op een bevolking van ongeveer 150.000 is dat toch zo'n 17%. Armoede wordt hier gedefinieerd als een verzamelnaam waarbij kernbegrippen als drugs, werkloosheid, alleenstaande tienermoeders, dropouts al dan niet gecombineerd een rol spelen. Niemand komt om van de honger (dat was in Ethiopië en Angola, waar ik zat wel anders), maar de keuze van geld bijverdienen geeft toch aan dat het een keuze van armoede is: als 'mula' - letterlijk muildier (bijnaam voor drugskoeriers) -of met een snoepkarretje, of je neemt een extra vriendje, of een extra kindje, en als laatste mogelijkheid kun je naar Nederland (uitkering).

Sinds vorig jaar wordt er door Reda Sosial 18 miljoen NAfl (7,5 miljoen euro) in armoedebestrijding gestoken. Deze organisatie wordt gerund door de landsregering van de Nederlandse Antillen. Vandaag stond er een paginagrote advertentie van deze organisatie in de Amigoe. Met het miljoenenbedrag, zo stelt Reda Sosial, zijn 7.500 mensen bereikt. Dat is volgens mijn berekening 30%. Er is dus nog een lange weg te gaan...

En die lange weg is - naar mijn bescheiden mening - een schande voor het Konininkrijk der Nederlanden. Een schande die mijns inziens overigens niet alleen op het conto van Den Haag, maar ook op het conto van Willemstad kan worden geschreven. De politieke elite van dit eiland lijkt het armoedeprobleem nauwelijks serieus te nemen, getuige de klucht rondom de eigen pensioenen en salarissen... Zie een helder stuk van Casaspider hierover (en vergeet de namen van deze politici nooit!) en lees ook de site van Jacob Gelt Dekker).

En uiteraard zitten er in de armoede groep een aantal mensen dat niet wil aanpakken en de armoede over zichzelf afroept: de grote werkloosheid op Curaçao staat in schril contrast met de hoeveelheid geimporteerde arbeid (o.a. Haiti, Dominicaanse republiek, Colombia) en de hoge crime-rate zegt ook genoeg...

Misschien dat we één en ander op de aankomende Antillendag kunnen bepraten: 21 oktober! Dat lijkt mij zinniger dan de discussie die vandaag in de krant speelde: hebben we nu wel of niet vrij op maandag, nu de dag zelf op zondag valt?

Jonathan & Daniel onder water

Gisteren hebben Jonathan en Daniel hun eerste (introductie) duikles gehad bij en met Eric Wedervoort. Op Boca Sami. Na mijn laatste duik, was Jonathan determined om nu eindelijk ook het water in te kunnen.

Het heeft een jaar geduurd.., maar het was het wachten meer dan waard!

En dan gaat zijn kleine en onafscheidelijk broertje natuurlijk mee. Daniel is 7, dus een introductieduik is geen probleem. Voor zijn PADI (Brevet) moet hij nog 4 jaartjes wachten...

Gistermiddag was het al een spannende middag, want Maarten (de zoon van Jaap, die begin dit jaar samen op bezoek zijn geweest) had 2 Playstationspelletjes opgestuurd en na vele omzwervingen kwamen die 3 maanden te laat aan op Curaçao. 3 maanden wachten als je 7 bent (of 11) is een eeuwigheid - ik ben zelf ook jong geweest! Hebben ze hier dan geen Playstation? Ja, maar geen PAL systeem, het TV systeem uit Europa. Curaçao is Amerikaans georiënteerd, dus wij hebben hier NTSC. En dat werkt niet met de Europese Playstation...

Na ons ophaalbezoek op het postkantoor van Groot Kwartier reden we vervolgens via Juliandorp naar Boca. We waren ruimschoots op tijd, want Eric heeft geen horloge, dus de tijd.

De les werd gegeven door Eric en gesecondeerd door Robbert. Robbert is piloot op een B767 bij MartinAir en duikt als het even kan tussen twee vluchten door bij Wedervoort. Nu begrijp ik ook waarom MartinAir altijd te laat vertrekt: na het duiken heb je een verplichte wachttijd om alle stikstof uit je lijf te jagen ;).

Eric is wonderbaarlijk met kinderen. Talent! De Amerikaan die Jonathan afgelopen week een introduktie gaf in het zwembad van Sunset Waters probeerde alles uit te leggen. Eric legt weinig uit, maar spreekt gewoon regeltjes af: "veel duidelijker voor kinderen", zegt hij, "dat uitleggen doen we later wel...".

Ikzelf dook niet, maar trok mijn vliezen aan en mijn snorkel op. Ik wist dat ze maar 5 meter diep zouden gaan en dat is een mooie afstand om als snorkelaar van boven dit schouwspel te aanschouwen. Het was erg grappig om te zien hoe Daniel met een veel te groot vest en een veel te zware fles over de bodem rolde naar het diepste punt. Hij vond het geweldig. Jonathan was voornamelijk onder de indruk van de vissen die uit je hand komen eten. Dat had hij eerder nog niet meegemaakt.

Na drie kwartier kwamen ze uit het water en stond de Beachburger met friet te wachten op het terras. Daar heb ik uit solidariteit maar gewoon aan meegedaan.

Op de terugweg - het werd al bijna donker - zijn we met z'n drieën nog even bij Reinoud langsgeweest voor wat plantjes. Hij is druk bezig in zijn nieuwe tuin in Julianadorp en 'dumpt' zijn extra plantjes in mijn tuin. Dat kunnen we altijd gebruiken en dat weet hij.

De foto hieronder is gemaakt door de heer R.Verburg. Hij had een mooie digitale ondrwatercamera. En heeft als snorkelend Daniel gefotografeerd:

Elk nadeel heb zo z'n voordeel...

Dat Curaçao niet altijd zomerpret is, werd deze en afgelopen week wel duidelijk. Het weer is van slag: de zon laat zich nauwelijks zien en het regent de hele dag (!) door. Je zou er zowaar heimwee naar Nederland van krijgen. Afgelopen zaterdag hadden we een 'baaidag' gepland op Daaibooi, compleet met BBQ, maar daar is dus niets van terecht gekomen. Gek eigenlijk hoe snel je hier went om niet op het weer te letten en in de ochtend te denken dat het weer wel weer omslaat. Regenbuien duren hier nou eenmaal niet langer dan een kwartiertje...

Groot nadeel voor onze tuin, is de enorme hoeveelheid onkruid dat de kop opsteekt. En als grootgrondbezitter (bijna 900 m2) is dat een aardige klus om bij te houden met dit weer.

Keerzijde van de enorme hoeveelheid regen in de lucht, is dat de luchtvochtigheid een soort 'fata morgana's' creëren. In de ochtend aan de ontbijt tafel keken we recht Venezuela binnen!!!
"Elk nadeel", sprak de meester, "heb zo zijn voordeel".

Normaal gesproken is onze zuiderbuur onzichtbaar, alsof zij achter de horizon licht. Deze foto laat zien dat objecten in werkelijkheid dichter bij zijn dan dat zij lijken. En zo bezien valt Chavez' claim ook veel beter te begrijpen...

De dag hebben we overigens wel in antilliaanse stijl afgesloten. In plaats van op het strand van Daaibooi hebben we het vlees dichtgeschroeid op de porch van Tineke Knaap. Dat smaakte uitstekend en het uitzicht op Bottelier is werkelijk fantastisch. Net zo mooi als Fata Venezuela!

De Herfstvakantie (4): Sunset Waters, all-in

Het voorval met Aqualectra (zie vorig bericht) zette een aardige streep in de planning van de dag. Dennis & Marla waren namelijk naar Band'abou afgereisd om drie dagen te luieren op Sunset Waters en wij hadden gepland een middagje bij hun hetzelfde te gaan doen. Met een polar in de éne en een whisky in de andere hand..... Sunset Waters is een all-in vakantie-oord. Dit concept houdt in, dat je je portomonee thuis kan laten (want die is bij de boeking al geplunderd). Alles in het park is included, van eten en drinken tot kanoën en golfen toe!
Sunset Waters is eigendom van een groepje Amerikanen en richt zich dan ook helemaal op Amerika. Het is voor een groot deel gevuld door duikers, die op hun beurt allemaal in Iraq gezeten hebben. Zo zien ze er trouwens ook uit....
Doordat we met het gedoe van Aqualectra de hele middag verspeeld hadden, besloten we die nacht te blijven en boekten een mooie kamer, 1 meter van de zee vandaan. Prachtig uitzicht!

Dat gaf Jonathan de gelegenheid om een gratis duikles te volgen in het zwembad van Sunset Waters. Een ex-Iraqi-ganger, Dave (zie foto), was de instructeur. De beste man was een beetje doof, want teveel explosies, maar een erg leuke kerel. En een rustige instructeur.Na deze kinder-introductie is Jonathan helemaal voorbereid op zijn eerste les op Boca Sami!

Dennis en ik hebben de rest van de dag de tap* (!) onderzocht (en goed bevonden) en samen hebben we lekker gegeten in het restaurant met seaview:Wat ik wel aardig vind aan deze oorden, ver weg van de stad, is dat het opgezet is met vijf sterren in gedachten, maar dat door lokale omstandigheden (geld, infrastructuur) het net geen 5 sterren (of minder) zijn. Alles lijkt een beetje rommelig. Verf op de spiegel, kraan los, tuin niet onderhouden. Ik kwam dit soort oorden vaak in Afrika tegen. Ooit opgezet in een bloeitijd en nu langzaam aan het vervallen. Ik ben gek op dit soort plekjes!


* tap bier is niet gebruikelijk op Curaçao!

De Herfstvakantie (3): Aqualectra

Na onze duik en de plotselinge mededeling van Jonathan dat hij ook wilden gaan duiken (zie bericht gisteren) kwam er een minder mooi bericht binnen op de telefoon: Joan, onze schoonmaakster belde op om te zeggen dat Aqualectra de stroom zojuist had afgesloten!
Dit gebeurt meestal als je niet betaalt, maar Aysheline had op 1 oktober al betaald, dus hier klopte iets niet.
Wat was het geval (daar kom je dus later achter): Aysheline had voor het eerst via Internet betaald. Nu moet je weten dat dit soort diensten (Internet) hier allemaal nog niet zo ingeburgerd is als in Nederland. De MCB bank had dan weliswaar het geld van onze rekening gehaald, maar daarna wisten ze even niet wat ze er dan mee moesten doen...."Weet je wat...?" moesten ze toen gedacht hebben: "laten we het geld parkeren en die mensen niets zeggen..." En hier op Curaçao wordt je - bij niet-op-tijd betalen - direct van het net afgehaald, het elektriciteitsnet dan wel te verstaan. Het maakt niet uit hoe trouw je bent geweest in het verleden: prestaties uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst is het wederzijdse motto van klant en leverancier hier! Afijn, 4 uur en een hoop ergernis verder had Aysheline alles weer geregeld. De power zou diezelfde avond nog teruggezet worden.

(zie volgende bericht)

De Herfstvakantie (2): duiken op Boca Sami

Afgelopen dinsdag hadden we afgesproken om met een vriendin (Tineke, collega van Aysheline) en Reinoud (ik heb al eerder over hem geschreven) te gaan duiken op Boca St. Michiel, in de volksmond Boca Sami geheten. De kenner en duiker weet dat hier de duikschool van Erik Wedervoort staat...

Leuk idee, maar waar laat je in de vakantie de kinderen? Nu wil het zijn, dat er veel familie van Aysheline haar moeder in dit dorp (Baka Sami) woont, maar helaas, laten die nou net niet thuis zijn. Uit nood hebben we maar heel veel verantwoordelijkheid op Jonathan zijn schouders gelegd en gevraagd aan het personeel van Erik's duikshool om een oogje in het zeil te houden. Jonathan kan die verantwoordelijkheid wel aan hoor, daar niet van. Maar als ouder zijn dit wellicht herkenbare en even 'slikken' momenten: let go, let go....

De duik was ontspannen, niets bijzonders gezien. 18 meter diepte, in het blauwe water, rust en weg van de wereld: het kan - wat mij betreft - niet lang genoeg duren. Wat wel bijzonder was, was de terugkeer uit het water. Jonathan en Daniel doken namelijk pardoes de zee in toen ik bovenkwam en namen ieder een ademautomaat in de mond om zo met mij mee te dobberen naar de kant. Ze hadden er zoveel lol in, dat Jonathan spontaan vroeg of hij ook mocht duiken!

Iedereen die Jonathan kent, weet dat hij achter elke rots in het water een witte reuzenhaai of het portugeese oorlogschip waant. De zee is voor hem, daar diep onder water, een gevaarlijke, door Discovery Channel ingevulde werkelijkheid. Mijn tegenbetogen ten spijt: iedere duiker weet immers dat alles wat je onder water tegenkomt er bij toeval is. En hier in de wateren rondom Curaçao ga je geen enge haaien tegenkomen.

Zijn vraag had voor mij dus een extra dimensie! Een lang vervulde wens gaat in vervulling: samen met de jongens (Daniel volgt zijn broer uiteraard) duiken in zee: aanstaande maandag om 14:30 gaan zij beiden met Erik onder water...!!!

En toen ging de telefoon: zie volgende bericht.

De Herfstvakantie is begonnen (1)

De kinderen keken er al weken naar uit en de ouders tegenop: de herfstvakantie! Nu valt dat in ons geval wel mee. Aysheline zit zelf in het onderwijs, dus zij heeft ook vakantie. Maar voor mij is het toch anders. Ik heb sinds vorige week weer een klus bij de Belastingen, dus toen iedereen zei: "lekker, vakantie", deed ik niet mee.

Met Dennis en Marla (ook in het onderwijs) hadden we afgesproken om te gaan varen op Banda Abou. Voor de niet-Curaçaokenners: Banda'bou is de niet of nauwelijks bevolkte westkant van het eiland, waar de stranden het witst zijn en het water het blauwst is....... Voor mij toch wel een speciaal uitje, want ik was nog nooit met een boot op Banda'bou geweest. Normaal zie je daar in zee alleen maar waterscooters van jongeren die in de bolletjeslogistiek van het eiland werken, maar dit keer deden we zelf mee (met varen dan wel te verstaan...).

Onderweg vroegen wij ons af wat al die BBQ en Grills waren langs de kant van de weg. Elke 100 meter kon je je buik rond eten. Op de terugweg kwamen we er snel achter: laat het vandaag nou net Dia di Banda'bou zijn!!!!!

Curaçao heeft voor alles wat los en vast zit een Dia. Dus niet alleen Moederdag of Dierendag, maar ook Teachers dag (afgelopen vrijdag) Kultuurdag (was een hele week), Vlaggendag, Nummerplaatbelastingbetaaldag en tot onze verrassing nu ook Dag van de Benedenkant...

We hadden en hebben geen idee wat dat inhoudt, maar het resultaat was wel een file vanaf Westpunt tot aan Hato. Het kostte ons twee en een half uur om thuis te komen (normaal gesproken een ritje van 45 minuten)! Zo in de file kregen we zowaar heimwee naar Nederland...

Maar goed, het is vakantie (voor sommigen) dus wat geeft het. De mooie zonsondergang vandaag, op Santa Cruz was de file in ieder geval meer dan waard:

Curaçao: gay paradise!

Nog een opmerkelijk bericht: afgelopen week, tijdens het zoeken naar filmpjes op YouTube over Curaçao kwam ik ook dit filmpje tegen (Alle Leeftijden):

• Love & Sex Curaçao Amerikaans gay promo filmpje (4:01)

Het filmpje laat Curaçao zien als een paradijs voor the gay community. Ik fronste mijn wenkbrouwen even, want in mijn beleving valt het allemaal wel mee met de homovriendelijkheid hier op ons eiland of in de Antillen. Een aantal zeemijlen ten westen ligt bijvoorbeeld Aruba en probeer je daar maar eens te registreren als Homo-paar......

Maar ik heb me blijkbaar vergist.

Van de week, op de conferentie van de International Gay and Lesbian Travel Association (IGLTA) meldde de gedeputeerde Eugene Rhuggenaath van Economische Zaken en Toerisme, dat het Homotoerisme een belangrijke markt is en ook wordt gezien. Dit alles is ook neergelegd in een toerisme masterplan, waarin is opgenomen dat Curaçao zich sterk wil maken voor toeristen uit "het segment van alternatieve levenstijlen".

Nu zou je denken dat één en ander voortkomt uit het nobele en tolerante kakrakter van Curaçao, maar net als in Nederland zijn die deugden voornamelijk gekoppeld aan de portomonee. Enkele maanden geleden lag het RSVP homo cruiseschip aangemeerd in de haven van Curaçao en de aanvankelijke tegenstanders bonden al snel in, toen duidelijk werd met welk een kapitaalkrachtige 'alternatieve' levenstijl er zaken gedaan kon worden.

Eén en ander heeft er in ieder geval toegeleid dat de Gaykrant een positief stuk heeft gewijd aan Curaçao. Dat biedt perspectief en een aardig alternatief voor de Gayparade, nu Amsterdam niet meer zo in het vizier voor homo's ligt...

---------------------------------

In de Amigoe van 13/12 2007:
http://www.amigoe.com/artman/publish/artikel_37785.php

UTS Klantenservice....:-(

Ik moet wel wat geduld betrachten met UTS, de lokale KPN van Curaçao, op dit eiland. Sinds een aantal weken hebben we ADSL internet van Onenet, een dochter van UTS. We moesten meteen een twee-jarig contract afsluiten, waarin uitdrukkelijk vermeld stond dat er geen garanties voor de kwaliteit van de verbinding kan worden gegeven. Dit wordt in Nederland trouwens ook contractueel vastgelegd, maar de kwaliteit is daarna zodanig dat je niet meer aan deze bepaling denkt.

Zo niet bij UTS.

"brand het rode lichtje" is zo ongeveer de meest gebruikte zin in ons huis geworden, duidend op het "geen internet lichtje" op het ADSL modem. De oplossing is vaak om de stekker eruit te trekken en - ku dios ke -, hopen dat het lichtje weer groen wordt....

Maar het is niet daarom dat ik dit schrijf. Iedere inwoner van dit eiland weet dat het zo is en ook ik accepteer het als voldongen feit om te kunnen overleven op dit mooie eiland.

Wat mij echter tegen de borst stuit is de onmondigheid en domheid die mij in de schoot geworpen wordt wanneer ik de klantenservice bel. Deze dienst moet ik namelijk elke week inschakelen omdat het ADSL modem helemaal geen sjoege meer geeft. Stekker in/uit werkt dan niet meer, zal ik maar zeggen.

Gisteravond werd het lichtje rood en - net als de week ervoor - bleef het rood. De volgende morgen om 7:00 bel ik Klantenservice (Helpdesk: 9321 - optie 3, optie 4). Wat nu vlgt is een letterlijke transscriptie van het gesprek (niet iets voor die nieuwe zender in Nederland, helaas, want het duurde korter dan 7 minuten):

"Goeie morgen, klantenservice UTS" (voor het gemak zet ik dit in het Nederlands)

- Goeiemorgen, met DickdeDeur, sinds gister ligt jullie DNS eruit, kunnen jullie die server even herstarten?

"Wat zegt u"?

- Eh, ik heb geen Internet sinds gisteravond!

"Wat vervelend meneer, heeft u het modem aan staan"?

- Mevrouw, het modem staat aan, alle lichtjes branden (zelfs het rode lichtje is groen), er is zelfs een kabeltje tussen mijn pc en het modem (ik raak nu op dreef): alles is OK, maar als ik een test doe op jullie lijn reageert de DNS niet.....

"Wat bedoelt u meneer?"

- Eh, ik heb geen Internet sinds gisteravond!

"Wat vervelend meneer, hoeveel lampjes branden er op uw modem"?

- Mevrouw..., zucht..., mag ik u wat vragen?

"Ja, natuurlijk"

- Weet u wat een DNS is?

"Nee, meneer, maar u kunt het modem naar onze servicedesk in Brievengat brengen".

- Mevrouw, ik krijg de benzine niet vergoed en ik voel er weining voor om elke week bij jullie op bezoek te komen. Mijn moeder zou er jaloers op zijn, hoevaak ik bij jullie op de thee kom. Kunnen jullie mij geen toegang tot het modem geven?

"Nee meneer, dat mag ik van mijn baas niet geven"!

- Wie is uw baas?

"Nee, die is er niet"

- Dat vroeg ik niet, hoe heet uw baas?

"Meneer, ik zeg u dat hij er niet is".

- Laat maar. U bent volgens mij de enige provider in de wereld die zijn klanten niet toestaat om zijn modem te configureren...

"Nee, als we dat gaan doen...."

- Dat begrijp ik: stel je voor dat iedere automobilist zijn eigen motorkap mag openmaken. Er zou geen auto meer rondrijden, niet?

"Wat bedoelt u"?

- Laat maar, ik zie u straks. Passa bon dia!

Rustig blijven, Dick, rustig blijven, want hoever is Brievengat nou eigenlijk?

Dierendag

Deze weblog heeft al herhaaldelijk melding gemaakt van dieren op Curaçao. Zo ben ik ooit begonnen met een stukje over enge dieren (die zijn er helemaal niet) en over slangen op ons eiland. Ook het onderwaterleven mocht niet ontbreken. En recentelijk kon je nog iets lezen over de voedselketen met Japie en Henkie in de hoofdrollen.

Vandaag is het dierendag en leek het me wel leuk om een bezoekje van een aantal jaar terug aan het Seaquarium als filmpje te vertonen. De kwaliteit is iets minder, hij duurt 3:53:

Wellicht dan ook maar iets melden over het dierenleed op Curaçao. In alle landen waar (ook) armoede heerst, moeten dieren hard werken om te overleven. De ellende die ze door mensen wordt aangebracht is soms niet te overzien. De dierenbescherming op Curaçao draait dan ook overuren.
Speciaal voor deze dag komen ze op alle basisscholen langs om dierenvoer op te halen, las ik op hun website. Nu begrijp ik ook het blikje kattenvoer dat Jonathan in de winkelwagen smeet, onderwijl mompelend: ...voor school papa!

Nog meer YouTube....

Gisteren kon je een landing maken op Hato, zelf moest ik vorig jaar een aantal keer naar St Maarten voor mijn werk. De runway van dit eiland start feitelijk op het strand, Maho Bay Beach. Kijk deze foto maakte ik destijds:

Op YouTube staan een aantal spectaculaire filmpjes van landingen op dit strand, eh ...vliegveld:

• vanuit de cockpit van een KLM B747
  
  
  
• vanuit een badgast!!:
  (jij liever dan ik)
  
  
  
• vanaf de zijkant!
  
  

Landing op Hato...

Mocht je niet kunnen wachten om ons een bezoekje te brengen, dan kun je met één klik op deze link een virtuele landing op Hato Airport maken met een B747 (2:50 minuut)! Hoog Flightsimulator gehalte. En met dank aan Marnix, die mij hierop attendeerde:

Mocht je na de landing nog meer willen zien, klik dan op de volgende links:

• Carribbean Beaches (3:13)
  Beetje sloom, wel leuk
• Blik op Curaçao (4:49)
  Flitsend toeristisch kijkje op Curaçao!
• Touristisch Curaçao (9:50)
  Promo filmpje van TeleCuraçao

Monumento Habrí 2007

Gisteren was het Open Monumentendag op Curaçao. Van 10 uur in de ochtend tot 6 uur in de avond was een groot deel van de oude stad veranderd in één groot Openluchtmuseum. Reden: Willemstad staat alweer 10 jaar op de Werelderfgoedlijst van de Unesco.

De route langs de 22 opengestelde gebouwen hebben Aysheline, de jongens en ik persoonlijk afgelegd, voor jullie bestaat die mogelijkheid in de visuele virtuele wereld. Ben je ook in voor wat tekst en uitleg, klik dan hier.

Echt de moeite waard om hier doorheen te lopen!!!

De meeste panden staan aan de Pieter Maai weg in Punda. Veel moet hier nog opgeknapt worden, maar wat opgeknapt is, is oogstrelend mooi! Zo ondekten we een wijnhandel in één van de eerste huisjes op Pieter Maai. De zaak is er net gevestigd en de eigenaar importeert voornamelijk zelf uit Frankrijk. Hij kan ons wellicht advies geven over onze eigen wijnkelder. Die is namelijk wat aan de hete kant.

Achter dit knusse winkeltje is een evenzo knus hotelletje met zwembad gerenoveerd. Werkelijk oogstrelend. Zeker een leuk alteratief voor de toeristenparken naast ons eigen huis. En de prijs: 30 euro per nacht! Ik moet dat nog even navragen, want wellicht dat de aanvoer van de wijnhandel bij onze gesprekspartner wat te vlot verliep die middag.

Verderop in de straat een alleraardigst bruin café met prachtige schilderingen op de muur. Mooi in de schaduw, dus koel. Het was er alleen erg druk, dus de polar moest even wachten. Zoals je ziet was het publiek aardig wit. Blijkbaar is een trektocht langs de history van Punda voor de gemiddelde Antilliaan niet aantrekkelijk genoeg. Het kan ook van slimheid getuigen, want welke gek gaat er op het heetst van de dag op straat onder de zon lopen....(wij dus!)

Langs de route ook veel kunst. Yubi was uiteraard vertegenwoordigd. Zijn kunstwerken zijn op Curaçao erg bekend. Ik zal t.z.t een stukje over hem schrijven voor deze weblog. Jonathan & Daniel zijn in ieder geval wel gecharmeerd van zijn werk en lieten zich voor deze gelegenheid dan ook uitgebreid fotograveren:

Na zo'n tochtje onder de zon en het verwerken van wat vocht, moet de portemonnee natuurlijk ook weer gevuld worden, uit de nieuwe pinautomaten van Curaçao, net echt. Jonathan werd in ieder geval gefopt:

Onze tocht eindigde tenslotte bij de NAAM (National Archaeological Anthropological Museum), waar een fantastische jazz bigband (naam?) speelde. De batterij van mijn camera was bijna op, dus de film hieronder is slechts van korte duur: