Seru Mansinga, vervolg....

In een eerder artikel heb ik al eens geschreven over de prachtige heuvel waarop wij wonen: Seru Mansinga. Deze heuvel, in de wijk Jan Thiel, ligt vlak bij de Tafelberg in het zuidoosten van Curaçao, aan het einde van de Caracasbaaiweg (ons huis is de rode stip op de foto links).

Tussen onze voortuin, de straat en de Caribische Zee (op de foto rood gearcheerd) ligt fase 3B van het verkavelingsplan Royal Vista. Dit plan bedekt het grootste gedeelte van de aflopende heuvel, die in Augustus vorig jaar in het nieuws kwam door een in 1976 verschenen rapport over de instabiliteit van de grond. Om nieuwe bewoners gerust te stellen, mag je aannemen, schakelde de verkoper van de grond, het Pensioenfonds op de Antillen (APNA) de Universiteit van Texas in voor vervolgstudies, die aan zouden moeten tonen dat er geen direct gevaar is. Deze studie is gedaan en het rapport is openbaar gemaakt (voor geïnteresserden: klik hier).

De kans dat alles goed misgaat op Seru Mansinga, wordt geschat op eens per 6,000 tot 25,000 jaar. Misgaan, zo wordt gesteld, betekent: een aardbeving die een tsunami veroorzaakt met golven tussen de vier en de tien meter.

Hoelang is het geleden dat Curaçao te maken had met een aardbeving? Hopenlijk niet 6,000 jaar geleden.....

In ieder geval wordt er sterk afgeraden om aan de Caracasbaai kant tot 20 meter landinwaarts te bouwen. Voor het overige is alles OK. Dat komt APNA dan goed uit, want in deze strook (precies 20 meter) was al geen bebouwing gepland. Toevallig, hè?

Aan de zeekant van de heuvel (op de foto helemaal linksboven) is een projectontwikkelaar bezig met het bouwen van een time-sharing resort (http://www.bocagentil.com/). Dennis en ik lopen daar elke ochtend langs, of doorheen en zijn dan verbaasd over alle dril- en graafwerkzaamheden. Voor de goede orde: drillen en graven is, als gevolg van de geologische instabiliteit van deze heuvel, voor kavelbezitters niet toegestaan!

Op de website van deze projectontwikkelaar wordt netjes gemeld, dat het stukje heuvel waarop het resort gebouwd wordt niet valt onder de geologisch onstabiele grond van Seru Mansinga.

Alsof de geologie zich iets aantrekt van afstanden in de orde van grootte van 20 meter! Maar dat terzijde. Mocht er ooit een tsunami deze kant opkomen: Bocagentil is het eerst aan de beurt.

Daar helpen geen 20 meters aan.....

Jaap, Maarten & Mario

Afgelopen zaterdag is Jaap met Maarten aangekomen op Curaçao. Ze zijn recidivisten, want vorig jaar januari waren ze er ook al. Ik had toen nog geen weblog (wat is een leven zonder?) en blijkbaar is het beiden goed bevallen.

Jaap is een vriend en oud-collega van me en Maarten (12) is zijn zoon. Evenoud als Jonathan en dus genieten hij en Daniel (7) dubbel van hun speelmaatje. Helaas hebben zij geen vakantie, zoals Maarten, dus in de ochtenden is het stil in huis. Kwa geluid dan, want de hoeveelheid klusjes in huis vereist opperste inspanning. Vandaag zijn Jaap en Maarten bezig de Playstation van Jonathan om te bouwen. De eerste fase bestaat uit het identificeren van verschillende onderdelen en hoe ze uit elkaar kunnen:Vanmiddag gaan ze verder. Erg spannend, want printplaten solderen is meer dan chirurgenwerk!

Jaap kwam met nog een andere verrassing aanzetten: de Tristar Aircooler! Dit wonder der koeling ontrekt geen water uit de lucht, maar verdampt toegevoegd water vanuit het apparaat in de lucht. Eigenlijk is het ding een veredelde 'fan', die koude lucht de kamer inblaast. Bijkomend voordeel: hij is energiezuining in vergelijking met een airco. En met onze energierekening in het achterhoofd, is dat wel erg aantrekkelijk....

Het meest aantrekkelijke van afgelopen weekend was het feestje bij Sonia thuis ter gelegenheid van de verjaardag van Mario, haar partner. Hoogtepunt van de avond was de door Sonia geregiseerde jamsessie van bandleden met wie Mario 30 jaar geleden voor het laatst speelde. Ik heb het proberen te filmen met mijn kleine fotocamera, maar er was iets te weinig licht. De beste videoclip is het niet geworden, wel een mooi aandenken aan een memorabele avond:

Maansverduistering

In tegenstelling tot zonsverduisteringen zijn maansverduisteringen vanaf elke plek op aarde waar de maan zichtbaar is, te zien. Niet alleen in Nederland, maar dus ook op Curaçao. En op ons eilandje hadden we afgelopen nacht geen last van bewolking, dus togen Aysheline, Jonathan en ik goedgemutst naar de rand van onze tuin en stelden ons strategisch op.

De eclips duurde voor Aysheline slechts 15 minuten, want het ging haar allemaal veel te langzaam. Jonathan vond het allemaal prachtig, maar meer omdat hij nu op mocht blijven dan omdat hij het verschijnsel op waarde wist te schatten. Ikzelf mijmerde weg naar de laatste zonsverduistering - ik zat toen in Libanon - en viel bijna in slaap. Ondertussen probeerde ik het geheel op foto te zetten, maar dat bleek al gauw een nutteloze exercitie. Ik zal Aysheline op Vaderdag een nieuwe en vooral betere camera vragen.....

De volgende - gedeeltelijke - maansverduistering is in Nederland te zien op 16 augustus van dit jaar. Wij op Curaçao moeten wachten tot 6 augustus 2009! Een volledige eclips, zoals vanavond zien wij echter veel eerder: 21 december 2010. In Nederland is dat pas op 15 juni 2011.

Het is maar dat je het weet.

Dag van de Moedertaal

Het is al een tijdje stil rondom de vele 'dag van....' dagen op Curaçao. De laatste keer dat ik er gewag van maakte op deze weblog, was 8 november jl. met de Week van de Veiligheid. Niet dat er geen dagen meer waren nadien, maar ik vond ze niet speicaal genoeg om er melding van te maken. Valentijnsdag is immers alleen spciaal als je een geheim-kaartje of SMS-je krijgt. En daar ben ik blijkbaar te oud voor :(geworden).

Morgen is er echter een speciale, zelfs wereldwijde dag van de Moedertaal. Daar mag je mij voor wakker maken of de krant mee plat adverteren. Normaal gesproken is elke viering van een 'dag' op Curaçao reden voor het bedrijfsleven om twee of meer volle pagina's advertenties in de lokale kranten te plaatsen. De eigen taal, belangrijkste hulpmiddel bij het opstellen van advertentietekst, zou dan toch een extra dikke krant moeten opleveren.....

Niets van dit alles. Hij pastte vandaag gewoon in de brievenbus en de bezorger liep met rechte rug.

Taal is een gevoelig onderwerp in een kleine gemeenschap als de onze. Het Papiamentu is voor de meerderheid van de Curaçaoënaars de moedertaal en wordt actief gepromoot, soms op het fanatische af. Zo is er een speciale stichting, de Fundashon pa Planifikashon di Idioma (FPI), door de eilandsoverheid zwaar gesubsidieerd, om te zorgen dat het Papiamentu een grotere prominente rol speelt of gaat spelen in de samenleving. Daar is op zich niemand op tegen. Maar velen beargumenteren dat dit niet ten koste mag gaan van het Nederlands, dat naast het Engels en het Papiamentu ook een officiële taal is op de Nederlandse Antillen.

Gevolg van deze gevoelige discussie is dat het Papiamentu een verplichte instructietaal is op school, maar dat een aantal scholen daarvan is vrijgesteld (zoals bij voorbeeld de Römerschool, waar Jonathan en Daniel opzitten). Dit jaar is deze verplichting overigens komen te vervallen, als gevolg van het tekort aan nederlandstalige basisschoolplaatsen (de vraag is groter dan het aanbod). Geen enkele papiamentstalige school is daarop echter ingesprongen door ook Nederlands aan te bieden!

Groot nadeel van het gevoerde beleid van de afgelopen jaren is, dat veel jongeren het Nederlands helemaal niet meer machtig zijn en dat vervolgonderwijs (HBO, Universiteit) voor deze groep onbereikbaar dreigt te worden: er wordt nu eenmaal geen les- of wetenschappelijk boek uitgegeven in het Papiamentu...

In ieder geval kunnen deze jongeren morgen wel allemaal meedoen aan het Groot Dictee der Papiamentse Taal, gepresenteerd door onze eigen 'Philip Freriks', nieuwslezer Solange Sillé. Eén ding moet wel gezegd: het Papiamentu moet het doen met de officiële spelling van 1983 (!).

Kijk: van deze consistentie kunnen de Nederlandse linguïsten nog iets leren!

Oorlogschepen

In Nederland moet je er voor naar Den Helder, maar op Curaçao vind je ze in de Annabaai, oorlogschepen. De Koninklijke Nederlandse Marine is goed vertegenwoordigd op ons eiland. Je kerkent ze snel, want ze rijden in busjes met Nederlands kenteken (KM) en dragen spierwitte pakken, als je ze op straat tegekomt. De marine is hier gestationeerd om het Koninkrijk der Nederlanden te verdedigen tegen buitenlandse dreiging....

De dreiging voor Curaçao valt echter wel mee. Chavéz houdt zich immers rustig, zolang de Amerikanen dat willen. Als ik nederlandse opiniefora echter mag geloven, vindt de meerderheid van reagerende Nederlanders overigens dat Chavéz eens een keer moet gaan kijken op Markplaats.nl.

Als Nederlander, woonachtig op Curaçao vind ik het overigens verbijsterend hoe nonchalant dit publiek (reagerende lezers in nederlandse dagbladen) omgaat met haar historie! Ik hoop van harte dat er een zwijgende meerderheid in Nederland bestaat (en dan doel ik niet op de achterban van Rita Verdonck;-).

In dit licht bezien klinkt het ietwat kolderiek als de oppositie op Curaçao recent nog van de daken schreeuwt dat ons eiland opnieuw gekoloniseerd wordt door Nederland. Deze uitspraken moeten worden gezien in het licht van het proces naar autonomie, aan het eind van dit jaar. De toekomstige financiële teugels van het Moederland zitten sommige Curaçaose politici nogal strak. De scherpste uitspraak kwam van de week van oud-directeur Caprilles van de MCB bank, die opriep tot onafhankelijkheid. Uiteraard schoot een legertje van bekende Curacaoenaars hem ogenblikkelijk te hulp, waaronder: Herman Wiels van de Pueblo Soberano (PS) en Errol Cova van de Partido Laboral Krusada Popular (PLKP).

Beide heren staan bekend als schreeuwers, die graag de barricades op willen om het democratische proces naar staatkundige vernieuwing te verstoren en naar hun eigen hand te zetten. Daarmee totaal voorbijgaand aan de wens van het Curacaose volk, uitgesproken in het referendum van april 2005, om NIET onafhankelijk te worden van Nederland.

Beide heren vertegenwoordigen gelukkig maar een marginale groep op ons eiland. Maar samen met de anti-Antilliaanse stemmingmakerij van Wilders, Brinkman c.s. zou een surinaams scenario ineens tot de mogelijkheden kunnen behoren. Onder leiding van Joop den Uyl werd toen nog onder linkse vlag wel heel snel besloten tot onafhankelijkheid. De gevolgen: 150.000 Surinamers vluchtten naar Nederland: één derde van de bevolking! Ik neem aan dat de PVV daar niet op zit te wachten.....

En de inwoners van Curaçao al helemaal niet.

Zover is het gelukkig (nog) niet en dobberen de Nederlandse oorlogsschepen nog rustig in Caraïbische wateren.

Dat dreigingen in deze wateren van een hele andere orde kunnen zijn, blijkt uit een ervaring van Gé & Rinske afgelopen week: zij troffen aan de noordkust wel een heel bijzondere 'plastic fles' aan in het water:

Niets vermoedend, maar erg nieuwsgierig, bestudeerden zij het stukje afval, dat bij nadere beschouwing - met zijn mooie dreigende kleuren - toch een wonder der natuur mocht heten. Zij vermeldden het voorval - langs de neus weg - tijdens een onderonsje op de porch van ons huis.

Wat zij niet wisten, en oplettende lezers van deze weblog wel (zie eerder bericht), was dat zij een echt Portugees Oorlogsschip hadden gezien. Dit op een pasteitje lijkende poliep kan dodelijk zijn wanneer je in aanraking komt met zijn tentakels, die soms wel 50 meter lang kunnen worden!

Hoewel de Portugese variant fantastisch is om te zien, kom ik in het water toch liever zijn 50 meter tellende Nederlandse confrere tegen....

Jan Peter Balkenende

Mensen die mij al langer dan vandaag kennen, weten het: ik ben geen fan van Jan Peter Balkenende. En dan heb ik het niet over uiterlijkheden, want dat vind ik niet relevant. Tot aan gisteren vond ik JP een kleurloos figuur, die bovendien in al zijn kinderlijke onschuld ook nog eens verkeerde dingen zegt. Ik verwijs slechts naar de V.O.C. Hoe wit moet je zijn om zo'n foute opmerking te maken? Maar, zoals gezegd: tot aan gisteren.....

Onze minister-president was te gast op Curaçao om zich - samen met Ank Bijleveld - in te lichten over de voortgang van het nieuwe statuut. De nieuwe verhoudingen binnen het Koninkrijk der Nederlanden.

Op uitnodiging van de Universiteit van de Nederlandse Antillen (UNA) togen Rinske, Aysheline en ondergetekende gisteravond naar de aula van de Universiteit om aldaar een lezing en debat te volgen van en tussen JP en studenten van de UNA. Voor ons alledrie - nota bene - de eerste keer dat we deze markante persoon in levende lijve mochten aanschouwen....

En dat was alleszins de moeite waard.

De beste man heeft een goed gevoel voor humor, wat dan weliswaar ten koste gaat van mijn aandacht voor de inhoud, maar dat reken ik mezelf dan maar toe.

Ik heb me dus kostelijk vermaakt en vond JP een innemende persoonlijkheid. Zijn verhaal is enigszins 'flat' en algemeen, zijn humor is echter zeer mooi. Kijk, en dat vind ik minstens zo belangrijk. Zijn speech is integraal te lezen op de site van de UNA, maar daar ontbreekt de humor in. Dat verzint hij dus ter plekke. Ik heb getracht juist die stukjes eruit te halen en geprobeerd deze te vangen in de filmpjes hieronder:

1) JP en zijn mobiele telefoon
JP verdedigt de stelling dat het hebben van elkaars mobiele nummer (Emily en JP) een goed voorbeeld is van de goede betrekkingen tussen Nederland & Curaçao:

2) JP en de verzuiling
In het volgende fragment maakt JP een koppeling tussen de zuilenmaatschappij in Nederland en de spirit van het met elkaar delen:

Deze avond kon voor mij dus niet meer stuk.

--- meer over de inhoud van het bezoek van JP hier ---

En als apotheose kwam - uit Miami - mijn broer op Hato aan. Hij blijft een weekje en is nu dus weer verenigd met Rinske, die er alweer een week op heeft zitten....

Karnaval 2008, een terugblik...

Afgelopen karnaval kreeg ik een mooie Nikon camera in mijn handen gedrukt. Hij was van Willem en Patricia. Het ding was zo mooi, dat ik prompt vergeten ben mijn eigen camera te gebruiken. Geen probleem in dit digitale tijdperk. Gisteren kreeg ik van Patricia een gebrand CD-tje terug met 'mijn foto's'. Ik heb ze op Google Photolog gezet. Klik hier om ze te bekijken.

Hieronder alvast een voorproefje:

Playa Kanoa

Curaçao staat uiteraard bekend om haar mooie beaches en baaien. Jaarlijks trekt de zuidkust van Curaçao miljoenen toeristen. Ook ons huis staat aan de zuidkust, ten oosten van Willemstad, in de wijk Jan Thiel.

De noordkust van Curaçao trekt minder bezoekers. Reden: er zijn geen parelwitte stranden met turqoiseblauw water. Nee, de noordkust is ruw en rotsig en bestaat voornamelijk uit fossiel koraal.

Bijna vulkanisch.

Toch is het alleszins de moeite waard om daar een paar uurtjes rond te rijden/lopen. De zee beukt met stellig en overtuigende kracht op de rotsen en de hoge golven met donderende 'sprays' zijn fascinerend. Eén van die adembenenemende plekjes is Playa Kanoa:Wij nemen onze gasten graag mee naar dit ruige oord en gisteren, tegen het eind van de middag was het de beurt aan Rinske.
Al lopend ontwaardden we een zeer krachtige blowhole tussen de rotsen. In geologische termen duidt dit op een inlands gat aan het eind van een zeegrot, waardoorheen zeewater en lucht omhoog wordt gespuwd of omlaag wordt gezogen. Langs de noordkust van Curaçao zijn er verschillende, maar deze is bijzonder omdat er ogenschijnlijk geen zeegrot te zien is: al lopend over de rotsen word je ineens weggeblazen doordat lucht met grote kracht door het zeewater omhoog wordt geperst tussen de spleten en gaten van het dode koraal door! De zee bevindt zich dus letterlijk onder je voeten...

Fenomenaal beangstigend!

Jonathan kwam op het lumineuze idee om een stuk boomschors op één van die spleten te leggen om zo de luchtstroom zichtbaar te maken. Kijk maar eens op dit korte filmpje:

Queen Mary 2

Vanwege het bezoek van Rinske (zie vorige post) was het me helemaal ontgaan: vandaag lag de Queen Mary 2 in de haven. Gelukkig maakte Reinoud mij er op attent en stuurde zelfs een mooie foto. Dit statige passagierschip is gebouwd in 2003 en gold toen als grootste ooit in termen van lengte, wijdte, hoogte en waterverplaatsing. Nog steeds is zij de grootste in de categorie Ocean Liners en verplaatst zelfs meer water dan het grootste Cruiseschip ooit gebouwd: 75,000 ton water! In officiële termen is een Ocean Liner iets anders is dan een Cruise Ship. De eerste transporteert mensen van A naar B, de laatste dobbert rond en transporteert feitelijk niets.

't Is maar dat je het weet!

De Queen Mary heeft 15 (!) restaurants aan boord, 5 zwembaden, een casino, een theater en een planetarium! Altijd handig, voor als je met je bootje de weg kwijt bent in dit universum...

Het is overigens ongewoon druk op dit moment op Curaçao kijkend naar het aantal Cruise schepen, dat voorbij dobbert. Rinske merkte zelfs al op dat het uitzicht vanuit ons huis enigszins saai begint te worden;-)

Geeuw. Wat ben ik toch intens gelukkig met ons saaie leventje. Een leventje dat vooralsnog reikhalsend uitkijkt naar een vaartocht, morgen, met onze buurman Angelo op het Spaanse Water. Ik vermoed dat we het zonder een planetarium moeten stellen, maar de pret zal er niet minder om zijn...

Mocht je overigens meer willen weten over de Queen Mary 2, volg dan deze link. Dan beloof ik dat er morgen een diepte-reportage komt van Angelo's boot op het Spaanse Water.

De dag na de nacht ervoor...

Gisteravond was de afsluiting van het Karnaval 2008. Een hectische dag, die een bijzonder mooie afsluiting kreeg door de aankomst van Rinske, mijn schoonzus. Voor mij extra bijzonder, omdat ik vroeger, als 20-jarige, bij mijn broer en zijn vrouw in Afrika verbleef. En nu, na 25 jaar, draaien we de rollen eindelijk eens om. Ik had samen met Aysheline al zitten filosoferen over hoe we de afsluiting van Karnaval zouden gaan combineren met een gang naar Hato en met de bereidwilligheid van Rinske om - na 9 uur vliegen - nog zes uur aan de Roodeweg te hangen om een stel vrolijke malloten rond te zien paraderen....

Rinske is natuurlijk wel wat gewend en wilde na een koude douche en wat omkleden wel een duik in het feestgedruis nemen! Zo zie je ze tegenwoordig niet meer een KLM toestel uitkomen, hoor. Geloof me!

De optocht was eigenlijk een kopie van de Gran Marcha van afgelopen zondag. Alleen dan in de avond. Het was reuze gezellig op ons stekkie, op wat teveel drinkende mensen na, die, met woord en gebaar, nogal wat opzien probeerde te baren. De organisatie van het Karnaval had de teugels iets aangetrokken in verband met de veiligheid langs de route en daar was niet iedereen het blijkbaar mee eens...

Rinske had het om 1 uur 's nachts wel gezien, en ik ook. Dus zijn wij via Julianadorp en de Jan Noorduynweg teruggereden naar Jan Thiel. De weg terug over de grote Julianabrug was namelijk afgesloten. Nos ta tin hopi traffiko, want velen volgden ons voorbeeld, met een lange file als gevolg...

Vanochtend werd ik om 7:15 wakker. Mijn biologische klok liep daarmee twee uur achter, maar gelukkig waren mijn klanten ook naar het Karnaval geweest. Niemand die door had dat ik vanochtend ietwat te laat binnenkwam (terwijl Aysheline, Rinske en de jongens hun roes lagen uit te slapen).

Ik bouw graag leermomenten in na afloop van een gezellige tijd, dus wat hebben we van deze Karnaval opgestoken?

1. kom niet te laat, anders moet je ver lopen;

2. Hou een polar bij de hand, als afwisseling van al die rondingen die je op de weg ziet;

3. Neem een dekbed voor je kinderen mee;

4. Discussieer niet met de politie en zeker niet met de VKC (VrijwillegersKorps Curaçao);

5. Nodig familie uit die weten wat het is om 9 uur in een vliegtuig te zitten;

6. Vergelijk dit Karnaval niet met het nederlandse Carnaval: het verschil zit hem in het Curaçaouse ritme en het Nederlandse hossen) - of in de 'K' of de 'C';

7. Geniet, maar drink met je maten.

Voor wie het allemaal nog eens wil zien, kijk naar deze korte impressie met mooi afsluitend vuurwerk!

Gran Marcha!!

Zondagmiddag/avond was het Gran Marcha, de grote mars van het Carnaval. Deze mars komt na het Kindercarnaval, waarover ik afgelopen maandag schreef en de Tienerparade van vrijdag jongstleden.Deze volwassen parade laat traditiegetrouw hele mooie mensen zien, in al hun rondingen, zoals bovenstaande foto laat zien. Gelukkig had ik een kratje Polar bij de hand, zodat ik niet steeds hoefde te kijken...

Het was nog een heel gedoe om met auto en koelbox bij ons plekje op de Roodeweg te komen, want we waren iets te laat en de politie had de weg afgezet, iets te vroeg. Maar met wat sluipweggetjes en vriendelijk lachen kwamen uiteindelijk op onze bestemming aan. Reinoud was er ook, evenals Patricia & Willem, met kinderen, die dit jaar hun vuurdoop qua carnaval beleefden. Zij kregen aan het eind van de avond nog even de schrik van hun leven, toen Aysheline hun jongste dochter Milen (6) in een politieauto ontwaardde. Ze was verdwaald en door de buren - naar later bleek - aan de politie meegegeven omdat ze de weg naar ons stekkie niet terug had kunnen vinden. Aysheline haar oplettendheid - ze drinkt iets minder - behoedde Patricia & Willem voor de schrik van hun leven en een gang naar het politiebureau....

Het 'mooiste' van de avond was toen al voorbij: temidden van hun Curaçaose collegae paradeerde de nederlandse prins Carnaval met zijn Alaaf en 'paard in de gang muziek' over de straten van Otrobanda! Ja, laat dat integreren maar aan Nederlanders over!
Als er dan achter je geroepen wordt, dat je Paisnan (landgenoten) voorbij komen, begrijp je meteen waarom ik in Nederland nooit meedeed met deze holle lol en platte pret...

Op Curaçao hobbel ik lekker mee, hier staan immers andere dingen op de gang en is het met mooi weer en een biertje heerlijk genieten: Feliz Karnaval!

----------------------------------------
Meer foto's op de weblog van Tineke...

Hippies en Actievoerders

Toen ik nog een kind was en onder de vleugels van mijn ouders leefde, kon ik mythische fantasieën ontwikkelen over de jaren 20 en 30 (van de vorige eeuw). Zeg maar: de jeugdtijd van mijn ouders. Een tijd waarin de Charleston ontstond, de auto langzaam maar zeker ook voor anderen dan de dominee, dokter en notaris bestemd was. Maar bovenal werd de mythe ingegeven, doordat dit alles voor mij onbereikbaar lang geleden was.

Ik kon een deel van die fantasie later manifest maken toen mijn middelbare school (het Comenius College in Hilversum) in 1980 haar 60-jarig bestaan vierde. Op een groots opgezette cabaret-avond beeldden wij, leerlingen, de 6 decennia uit sinds de oprichting van de school. Ik deed onder andere de jaren 20 en moest samen met Mark van der Laan (nu verdienstelijk acteur in Nederland), Chineke van Til en mijn grote vriendin Lilian van der Meij de Charleston dansen. Iedereen die mij kent en weet hoe ik dans, weet welk een waanzinnig prestatie ik daar moet hebben geleverd...

De afstand in tijd, waar ik zoëven over memoreerde, is bedriegelijk kort naarmate je ouder wordt. Althans zo is mijn ervaring. De jaren zestig en zeventig zijn immers net voorbij. Jimi Hendrickx, Woodstock, het Simplistich Verbond, van Agt & Wiegel, de Kernwapens & het IKV: moeiteloos schud ik herinneringen aan deze tijd uit mijn mouw. Alsof het gisteren gebeurde.

Voor Jonathan (12) en Daniel (7) moeten de jaren 60 en 70 haast net zo mythisch klinken als mijn jaren 20 en 30. Jonathan vraagt wel eens naar de Beatles en begint hard te lachen als hij de muziek hoort, leert van Vietnam (referentie: Forrest Gump) en is mateloos geïnteresseerd in Hippies. Vooral als ik Neil, mijn meest geliefde voorbije-glorie Hippie uit de Britse comedy The Young Ones met mijn stem nadoe: groovy!

Jonathan's belangstelling, zo vermoed ik, bestaat niet uit bewondering voor alle Neils en Jimmies, alswel vanwege verbijstering: hoe zijn deze mensen mogelijk?

Vanochtend resulteerde al deze adoratie in een voorlopig hoogtepunt, toen Daniel zijn Carnaval's kleren aan mocht doen om naar school te gaan. Thema: de Hippie!

Jonathan kwam niet meer bij. Daniel daarentegen, zoon van zijn vader, voelde zich prima in zijn vel en zijn mooie carnaval's pak!

En ikzelf? Ach, ook voor mij was de hippietijd een herinnering. Mijn jeugd begon pas na de oliecrisis en de autoloze zondag. En dat was pas midden jaren 70, toen Vietnam plaats had gemaakt voor Woensdrecht (in het kader van de globalisering;-) en de Hippie plaats had gemaakt voor de Actievoerder.

Beiden deelden overigens hun sticky....