Curaçao verloor haar onschuld in 2013

WILLEMSTAD - 2013 gaat de boeken in als het jaar waarin Curaçao definitief haar onschuld verloor, door de moord op politicus Helmin Wiels. Deze markante man was leider van de Curaçaose onafhankelijkheidspartij Pueblo Soberano en had in 2012 de verkiezingen gewonnen.

Die dag in mei, de vijfde om precies te zijn, is het eiland – denk ik - voorgoed veranderd. De daders werden weliswaar vrij snel gevonden, maar even snel werd duidelijk dat die slechts uitvoerders waren van de moord. En dat betekent dat er een opdrachtgever is. De moord toont daarmee aan dat de onderwereld op het eiland in staat is gebleken om in het centrum van de macht zijn spierballen te kunnen laten zien. En dat is voor veel Curaçaoënaars een angstig gedachte.

Twee jaar regering Schotte, van 2010 tot 2012 opende voor velen hier op het eiland al de ogen. Een nieuwe vorm van geïnfiltreerde misdaad in hoge politiek kringen bleek dus mogelijk. En ik voorspel – en met mij velen - dat het einde daarvan nog niet in zicht is.

Zolang de intellectuele daders nog vrij rond lopen, zal hun greep op de politieke macht niet verslappen.

Teleurstellend voor velen is dat Nederland haar verantwoordelijkheid hierin niet neemt. Met de moord op Helmin Wiels en de kennelijke infiltratie van de georganiseerde misdaad op hoog nivo, zou Nederland op kunnen treden op grond van het Koninkrijksstatuut. En dat gebeurt niet, in ieder geval zie ik geen directe aanwijzing dat dat wel zou gebeuren.

De ontwikkelingen rondom de zaak Wiels stemt somber. Toch waren er ook lichtpuntjes in 2013. Eén daarvan was het koninklijk bezoek. Het koninkrijk heeft een nieuwe koning en dat moesten ook de Caribische eilanden weten. Nu ben ik niet een felle aanhanger van de Oranjes, maar tijdens het bezoek van koning Willem Alexander en koningin Maxima werd wel duidelijk dat zij een belangrijke schakel vormen tussen de eilanden in de Cariben en moederland Nederland. 

Een schakel in een relatie die hier warmer wordt ervaren dan in Nederland zelf. Beide bevolkingen zijn nog innig met elkaar verbonden, al was het maar omdat de helft van alle Antillianen op de wereld in Nederland woont. Die warmte zie je niet meer terug in de Tweede Kamer, waar in 2014 eenzijdig gedebatteerd gaat worden over vestigingseisen voor Caribische Nederlanders. 

Nederland, zo weet men hier, wil af van de Antillen. Het koningsbezoek gaf echter een hele andere boodschap. Nederland toonde twee gezichten. 2014 zal - naar ik verwacht - vooral een afwendend gezicht laten zien.

Fouad Sidali in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (3'35")

Awardgala 'Etnische Zakenvrouwen' afhankelijk van opgestuurde CV's

"Marvelyne Wiels in de tegenaanval.
Rechts ondersteunend premier, Ivar Asjes"

Komende zaterdag, 23 november, kiest de  Businessclub Etnische Zaken Vrouwen Nederland (EZVN) de Etnische Zakenvrouw Nederland 2013 uit. Een positief evenement op een positief platform voor vrouwelijk 'zwart' en ondernemend toptalent bij overheid en bedrijfsleven. Maar de negende editie van deze Awarduitreiking is wat mij betreft in dubieus vaarwater gekomen.

Eén van de genomineerden in 2008, Marvelyne Wiels, heeft een Curriculum Vitae en functieprofiel gebruikt, waar twijfels over zijn gerezen. Twijfels die destijds niet werden opgemerkt en die de vraag rechtvaardigen of ingezonden CV's bij EZVN sowieso wel gecontroleerd worden.

Curriculum Vitae
Marvelyne Wiels is de huidig gevolmachtigd minister voor Curaçao. Namens de premier van Curaçao is zij lid van de Rijksministerraad onder leiding van Mark Rutte. Marvelyne is de zus van de dit jaar op Curaçao doodgeschoten politicus Helmin Wiels. Zij kwam onlangs in opspraak nadat ik in een artikel schreef dat zij geen universitaire graad in haar bezit heeft, noch studeert om er één te halen. Daarnaast  claimde ze ook nog een topfunctie bij ABNAMRO te hebben gehad, terwijl ze in werkelijkheid een teammanager was op een laag niveau in een backoffice-functie van de Bank.

Eén van de clubs die gebruik maakte van haar CV, was deze EZVN. Die pakten destijds groot uit in de media ('Marvoulyse Marvelyne'). Tijdens de persconferentie die Marvelyne Wiels en premier Ivar Asjes gaven, na de publicatie van mijn artikel, hield Marvelyne lange tijd het 'bewijs' van haar onschuld in handen. Daarmee onderschreef ze - ongewild - op briljante wijze mijn verhaal, maar dat terzijde.

Behulpzaam
Maritza Russel, directeur van EZVN, was in eerste instantie bijzonder behulpzaam bij het onderzoek naar de CV-perikelen van Wiels. Op verzoek stuurde ze het functieprofiel van Wiels op en las ze tijdens het gesprek een deel van de aanbevelingsbrief van ABNAMRO op die bevestigde dat er iets niet in orde was. Omdat ik mevrouw Russel wilde aanhalen in de publicatie, stuurde ik haar in het kader van hoor en wederhoor een eerste draft op. Dit is wat ik schreef:

WILLEMSTAD - Gevolmachtigde minister, Marvelyne Wiels heeft voor haar nominatie van Zwarte Vrouwelijke Manager van 2008 en haar ambassadeurschap (2008-2010) voor de stichting Etnische Zakenvrouwen van Nederland (EZVN) het functieprofiel van haar leidinggevende bij de ABNAMRO gebruikt.

Zij kreeg de nominatie en de benoeming op basis van een aantal aanbevelingsbrieven en haar ABNAMRO functieprofiel ‘Head Trade & Guarantees Operational Solutions’. Dat bevestigt Florangel  Maritza Russel, directeur van de EZVN. 

Antwoord Maritsa Russel op wederhoor

En toen gebeurde er iets dat de aanleiding vormde om dit verhaal te schrijven: mevrouw Russel antwoordde mij prompt en cc'de (!) Marvelyne Wiels in haar antwoord. Inclusief de complete communicatie tussen haar en mij. Tamelijk ongebruikelijk naar mijn oordeel. Want waarom?

Antwoord
Veel opvallender was echter de inhoud van haar antwoord. Daar stond dat het onderzoek naar Marvelyne Wiels de EZVN schaadt en dat ze niet geciteerd wenste te worden. Wie de moeite neemt om deze e-mail goed te bekijken en mijn quote hierboven ziet staan, weet dat ik haar niet citeer; maar dat ik exact opschrijf wat ze in het gesprek meldde en toestuurde. In een poging om dat duidelijk te maken, kreeg ik een volgend en laatste e-mail met dezelfde strekking, aangevuld met een dreigement:

"Als u mij of de organisatie op enige wijze noemt dan wel citeert dan zal ik zeker juridische stappen ondernemen. Daarnaast stel ik verdere communicatie over mevrouw Wiels niet op prijs."

De EZVN vindt dat gesnuffel in de achtergrond van één van haar Ambassadeurs dus niet prettig. Stuurt vertrouwelijke informatie direct door naar de betrokkene en dreigt met juridische stappen....

Serieus
Mijn artikel over de CV-problemen van mevrouw Wiels toont aan dat er niet zoveel klopte van wat deze gevolmachtigde minister over haarzelf vertelt. De starre en afwerende reactie van EZVN roept bij mij de vraag op of deze club wel serieus werk maakt van haar screeningsproces. Als je daarover begint, sta je zo voor de rechter. Ben benieuwd wie zaterdag wint.

De kinderschoenen van Curaçao

Onderzoeksjournalistiek staat op Curaçao in de kinderschoenen. Vaak dacht ik dat dat een kwestie van geld was. Immers goed, degelijk en journalistiek verantwoord onderzoek kost tijd en wie betaalt de rekeningen in de tussentijd? Sinds vandaag weet ik de ware reden waarom onderzoeksjournalistiek nauwelijks van de grond komt op dit kleine eiland in de Caribische zee: de wereld is hier namelijk zo klein dat mensen die vrezen voor hun carrière alle registers opentrekken en via omwegen niet de boodschap, maar de boodschapper de nek om willen draaien. 

Vrijdag maakte ik via Caribisch Netwerk bekend dat mevrouw Marvelyne Wiels, gevolmachtigd minister voor Curaçao in Nederland een academische titel voert die ze niet heeft een een CV presenteert dat niet klopt. Het onderzoek naar deze 'discrepanties' heeft meer dan  een maand in beslag genomen. De laatste weken waren spannend, want politici en journalisten in Den Haag kregen lucht van een mogelijke CV-fraude, maar mijn onderzoek was op het punt van hoor en wederhoor nog niet rond. Ook heb je als individuele journalist rekening te houden met je eindredactie en in gevoelige kwesties zoals deze, ook een hoofdredactie.

Vriendjespolitiek
Op 30 oktober publiceerde ik - in de aanloop naar het artikel van vandaag - een verhaal over de vriendjes, vriendinnetjes, familie en partijgenoten die door minister Wiels het Curaçaohuis waren binnengeloodst om hen te behoeden voor een WW-uitkering. Niets mis mee, behalve dan dat je daarmee de schijn wekt dat je een voorkeursbehandeling geeft aan je dierbaren en niet aan ter zake kundigen, hoewel het één het ander absoluut niet hoeft uit te sluiten. Een week voor publicatie overlegde ik Wiels negentien vragen over haar dierbaren en kreeg de verzekering dat ik binnen drie werkdagen antwoord zou krijgen. En dat gebeurde ook. In een deftig voorbedrukt persbericht stelde Wiels dat ze niet in kon gaan op artikelen die haar goede naam bezoedelen. Net echt een sterke verdediging.

Nog erger
Het wordt echter veel erger. De publicatie van deze week heeft namelijk veel ernstiger gevolgen. En dat blijkt ook uit de paniek die er ontstaat in het Curaçaohuis in Den Haag. Ik heb de door mij geconstateerde feiten en omstandigheden gestuurd naar mevrouw Wiels, maar krijg te horen dat ik de minister niet rechtstreeks meer kan benaderen. Begrijpelijk, je maakt je niet geliefd met stukjes over vriendjespolitiek op Curaçaos grondgebied. Mijn artikel legt een aantal onduidelijkheden bloot over haar CV en laat zien (Ronald van Raak noemt het fraude) dat de waarheid en niet mevrouw Wiels wordt bezoedelt. De mail met mijn vragen is nauwelijks geland in Den Haag of mevrouw Wiels trekt de stoute kinderschoenen aan en neemt contact op met het hoofd Diversiteit van de NTR. Zeg maar de baas van mijn eindredacteur in Willemstad. Bij hem wordt duidelijk gemaakt dat alles wat ik schrijf bij elkaar is gelogen en dat de Haagse Hogeschool en de ABNAMRO zich distantiëren van mijn bevindingen. Publicatie aldus Wiels zal vooral mij en niet haar schaden en 'of meneer Diversiteit in Hilversum  dat maar in zijn oren wil knopen': "Vrijdag om 12 uur kom ik met de bewijzen van de Bank en de Haagse Hoogeschool die vervelende gevolgen zullen hebben voor meneer Drayer,"

Humor
Hoewel de humor er nogal bovenop ligt, betekent de zet van Wiels wel een kleine vertraging. Immers: ook Hilversum beseft dat het spel nu begonnen is en dat voorzichtigheid geboden is. Ik moet mijn feiten en omstandigheden nogmaals op tafel leggen, maar weet de heren toch vrij snel te overtuigen van de juistheid van mijn onderzoek. In een ultieme reactie reageert Wiels en verschuilt de gevolmachtigde minister zich achter de 'kamervragen' van Omayra Leeflang in het Curaçaose parlement. "De kwestie ligt in het parlement en ik kan er dus niet op reageren", zegt ze. Wederom een zwak repliek. Een gevolmachtigde minister is namelijk een gewone ambtenaar die vanwege het feit dat zij zitting neemt in de Rijksministerraad met alle bij een minister behorende egards wordt behandeld. Ze legt alleen geen verantwoording af aan het parlement, maar aan de premier en minister van Algemene Zaken, Ivar Asjes.

Kinderschoenen
Onderzoeksjournalistiek staat ook na mijn artikel nog steeds in de kinderschoenen. Grote vraag is hoe dat met de politiek van Curaçao zit. Volgende week zullen we het weten; mocht Asjes niets doen en zijn gevolmachtigde minister laten zitten, dan zal hij een kleinere schoenmaat moeten kopen.

Fouad Sidali van Radio Dichtbij Nederland in gesprek met Dick Drayer en Tweede Kamerlid Ronald van Raak 

...en natuurlijk (?) Zwarte Piet....

WILLEMSTAD – Het antwoord op het sinterklaas-en-zwarte-pieten probleem ligt negenduizend kilometer verderop. Op Curaçao, het eiland van Quincy Gario. Jammer dat hij dat niet doorheeft. Het zou de angel uit het debat over piet=racisme halen en de emotie weg bij een stukje cultuur en traditie dat beter verdient.

Quincy Gario jaagt het Nederlandse publiek in de gordijnen. De manier waarop hij dat doet is bijna on-Curaçaos. Wie Pauw en Witteman afgelopen maandag zag, ontwaarde een betweterig Curaçaose jongen, die boven de door hemzelf gecreëerde discussie stond. Nederlandser kon het niet.

Henk Westbroek ontstak in wild geraas en trapte in de open val. Als hij al een kansje had om burgemeester van Utrecht te worden, dan is die kans na Pauw en Witteman voorgoed verkeken. De glimlach die Gario gebruikte in zijn ‘strijd’ tegen Westbroek is onderdeel van een techniek die Nederlanders vaak op Curaçao gebruiken: jezelf boven de discussie plaatsen, door simpelweg de wijste te zijn; door niet mee te gaan in de emotie.

Gario won daarmee het debat en liet een gênante Westbroek afgaan door de zijdeur van de studio op het Westergasfabriek-terrein in Amsterdam. Maar of hij daarmee de discussie won, is nog maar zeer de vraag. De stelligheid van zijn punt (piet = racisme) liet weinig ruimte over voor andere meningen. Net als de stelligheid van zijn tegenstanders, die het allemaal maar gezeur vinden.

Maar de echte oplossing voor het sinterklaas-en-zwarte-pieten probleem ligt op Curaçao. De emoties rond het kleurrijke kinderfeest bestaan ook hier, maar spelen nauwelijks een rol. Onder aanvoering van Helmin Wiels leek in eerste instantie ook Zwarte Piet op Curaçao een kort leven beschoren. De sentimenten waren daarbij niet zozeer gericht tegen een mogelijk racistisch element, maar meer tegen het Nederlands karakter van het kinderfeest. Nu de bekende politicus niet meer leeft, lijkt die discussie te zijn verstomd.

Op het kleine eiland van de Benedenwinden worden de sinten wit en de pieten zwart geschminkt. De sinterklaascentrale in Willemstad ontvangt mensen van allerlei pluimage en poedert ze terug tot de twee basiskleuren van het feest: wit en zwart. Ongeacht hun huidskleur. Sint en Piet spelen hier vooral een rollenspel. Beiden praten met amateur-achtige toneelstemmetjes een nogal geforceerde rol. Kinderen zijn vooral bang voor die wit geschminkte sint. Ook de zwart geschminkte piet heeft een rare stem, maar is toch vooral een feestvierder die ingehuurd is om muziek te maken. Het kleurtje dat beiden krijgen opgesmeerd ziet er nogal clownesk uit. Maar ontdoet hen beiden daardoor wel van hun echte huidskleur. Die speelt geen rol meer.

En dat is wat we met z´n allen toch willen?

Troonrede als graadmeter voor Caribische liefde?

WILLEMSTAD - 28 seconden duurde de aandacht voor het Caribische deel van het koninkrijk in de Troonrede 2014. Dat is precies 20 seconden korter dan vorig jaar. Het zei de koning vergeven; hij moet nog op bezoek. Dat staat gepland in november, waarvan de koning in de 28 gegeven seconden zelfs nog akte gaf!

Moeder en zoon, tijdens hun bezoek op Curaçao in 2011 | Foto: Dick Drayer

Als de liefde voor de eilanden in de West af te meten is aan de tijd die het staatshoofd neemt om die te benoemen, dan is en blijft het al met al behelpen met die Troonrede.  Een vluchtige kijk op de teksten van de afgelopen vier jaar, leert ons dat de Caribische eilanden meestal werden weggemoffeld in de laatste paragraaf.

Erg inspirerend is het allemaal niet geweest, de afgelopen jaren. In 2010 (41 seconden) meldt de koningin dat er een nieuwe staatkundige structuur aan zit te komen. En dat dat niet betekent dat de rechtshandhaving en goed bestuur nu ook verkwanseld worden. Die opmerking was nodig omdat Gerrit Schotte de verkiezingen net had gewonnen en de eerste premier van het nieuwe land Curaçao zou worden.

In 2011 (11 seconden)  komt de koningin niet verder dan de constatering dat de opbouw van een sterkere samenleving en een sterkere economie begint in verbonden met de andere landen van het Koninkrijk en met de Caribische eilanden die sinds vorig jaar deel uitmaken van ons staatsbestel. Voor de BES-eilanden wellicht een opstekertje, voor de andere eilanden een dooddoener; tenzij de sterkere economie in Nederland leidt tot verkoop van meer vliegtickets.

In 2012 krijgen de eilanden 48 volle seconden aandacht. Dat is ook wel nodig. Curaçao heeft net een aanwijzing gekregen en de huidige premier, toenmalig Parlementsvoorzitter Ivar Asjes heeft net de parlementaire democratie de nek omgedraaid. Het eiland staat aan de vooravond van de staatsgreep van Gerrit Schotte. 'Transparantie en houdbare overheidsfinanciën zijn van groot belang voor de bevolking en het vertrouwen in het bestuur', luidt de hoop van het kabinet. De BES-eilanden worden genoemd omdat er zoveel geld naar toe moet. In nette bewoordingen luidt dat: 'Er wordt op diverse terreinen geïnvesteerd in verbeteringen.' Beatrix noemt zelfs de rioolwaterzuivering op Bonaire. Daarvan weten we nu - een jaar later - dat die echt een aderlating voor het Rijk heeft betekend.

Drie jaar na dato, het is 2013, wordt de staatsrechtelijke relatie tussen Nederland en de Caribische delen van het Koninkrijk opnieuw genoemd. Nu heet het dat er meer aandacht is voor samenwerking op economisch terrein en dat iedereen daarvan profiteert. Het is een nette manier om te zeggen dat het ontwikkelingspotje echt leeg is en dat het tijd wordt om op eigen benen te staan. 'Geen geld meer geven draagt bij aan de noodzakelijke financiële zelfstandigheid en stabiliteit van de Caribische eilanden', aldus de tekst.

Veel conclusies wil ik niet verbinden aan de tijd die de Troonrede spendeert aan het overzeese deel van het Koninkrijk. die wordt immers mede bepaalt door de lezer van de tekst. Een betere graadmeter voor de relatie in het koninkrijk trof  ik deze week aan op de website van onze eigen NOS. Maar, haast ik mij te zeggen:  je had er willekeurig welke andere Nederlandse mediawebsite voor aan kunnen klikken:

NTR-presentator Fouad Sidali in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'16")

Isla raffinaderij: wie gaat dat betalen?

Curacao wil zijn Isla-raffinaderij gaan moderniseren, eindelijk. Een flink besluit van het parlement van het eiland. De Isla is één van de meest vervuilende raffinaderijen in de wereld. Neergezet door de Shell, die hem verkocht voor een gulden aan de overheid van Curaçao. Dat was in 1985. Daarna werd hij gehuurd door PdVSA, de staatsoliemaatschappij van Venezuela. Er is door Curaçao en door Venezuela nauwelijks geïnvesteerd in onderhoud van de raffinaderij, waardoor hij nu steunt en kraakt in al zijn voegen. Maar bovenal overschrijdt de Isla, zoals we de raffinaderij hier noemen, dagelijks de veel te soepele milieunormen. En iedereen staat erbij en kijkt ernaar. 

Aan de andere kant, is de olie-industrie op Curaçao goed voor bijna 6% van het Bruto Nationaal product en dus een belangrijke pijler van de economie. De schatting is dat de Isla ongeveer 2000 mensen direct en indirect werk geeft op dit moment.
De raffinaderij is eigendom van de Curaçaose overheid. Die verhuren hem aan de Venezolanen. Dat huurcontract eindigt in 2019. Curaçao staat nu voor de keuze of het door wil gaan met olieraffinage op het eiland. Er is veel weerstand tegen, vanwege de vervuiling, maar een groot deel van de bevolking én de regering is bang dat het eiland niet zonder kan.

Het parlement heeft nu besloten om door te gaan, maar dan moet de raffinaderij wel grondig gemoderniseerd worden, want zoals die nu draait kan echt niet meer. Er moet dus geld van een buitenlandse investeerder komen en of dát gaat lukken is nog maar de vraag. Er hangt een hoog prijskaartje aan dit besluit. De regering heeft laten uitrekenen wat het kost om deze raffinaderij te moderniseren, en dat is niet mis. 2,5 miljard euro!!!. En dat geld heeft Curaçao in ieder geval niet. Het eiland gaat dus op zoek naar een rijke partij.

Er staat niemand te dringen voor de poort. De Valero raffinaderij op Aruba is al dicht en dat scenario is ook zeer reëel voor Curaçao. Je zou verwachten dat Venezuela met PdVSA, hun staatoliebedrijf dat er nu al zit, zou investeren, maar het blijft angstvallig stil bij onze zuiderbuur. De enige andere kandidaat die ik kan bedenken is het Chinese staatsbedrijf CSCEC. Die zijn erg actief op dit moment. Maar dat is verder gissen.

Deskundigen zeggen dat het besluit van het parlement veel te laat komt om de olieraffinage na 2019 te continueren. Duidelijk is in ieder geval dat de manier waarop de raffinaderij nu draait, niet meer kan. Het is om die reden dat het parlement gisteren ook een commissie heeft benoemd die een scenario gaat uitwerken als de Isla in 2019 toch moet sluiten. Dat scenario wordt door velen veel veel realistischer geacht. Maar ook dan is er veel geld nodig.

Het gebied waar de raffinaderij al bijna 100 jaar staat is zeer vervuild. De Shell hoefde zich niet te houden aan milieuregels en PdVSA wilde zich nooit houden aan milieuregels. De sanering van dit gebied gaat ook een slordige 800 miljoen euro kosten. En wie die rekening gaat betalen? Joost mag het weten.

NTR-presentator Anousha Nzume in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (3'14")

GPS nekt criminele politieagenten

WILLEMSTAD - Drie Curaçaose agenten zijn vandaag veroordeeld voor het mishandelen van twee verdachten in 2011. De agenten kregen alle drie 14 maanden gevangenisstraf, waarvan 4 voorwaardelijk. Ook mogen ze 5 jaar lang het werk van agent niet uitvoeren en moeten een schadevergoeding betalen. Het vonnis is opmerkelijk vanwege de bewijsvoering.

Op 5 september 2011 gingen drie politie-agenten, twee mannen en een vrouw, naar de wijk Jan Doret, even ten zuidwesten van Willemstad om een man aan te houden en mee te nemen naar het bureau. Blijkbaar hadden ze een nogal kort lontje, want onderweg besloten ze een omweggetje te maken langs Koredor; een afgelegen plek, waar vooral joggers komen. Ter plaatse hebben ze de gearresteerde man eventjes bewerkt, in elkaar geslagen, tegen de auto aangeggooid en zo meer. En dat hebben de drie later onderweg en op het bureau nog eens herhaald. Ze zijn door de rechter veroordeeld op grond van foltering en landsbesluit op grond van het folteringsverdrag.

Het komt vaker voor dat agenten op Curaçao zich misdragen en hun macht misbruiken. Ik heb dat zelf een keer aan den lijve ondervonden. Tijdens carnaval werd ik gesommeerd om ergens ander te gaan staan; ik reageerde niet snel genoeg, volgens oom agent, en lag binnen no-time onder vijf agenten op het asfalt. Je gaat hier niet in discussie met een agent, om het zo maar te zeggen.

Dat het tot een rechtzaak komt, gebeurt zelden. Ook reageert de politieleiding traag op dit soort misstanden. Om een voorbeeld te geven: deze agenten pleegden hun wandaden in september 2011. Pas één dag (!) voor hun zitting, anderhalf jaar later, op 25 februari 2013 werden de drie op non-actief gezet. Met andere woorden: ze mochten gewoon doorwerken al die tijd!

Curacaoënaars weten allemaal hoe de politie hier te werk gaat. Dus de klappen die uitgedeeld zijn, is niet nieuw. Waarom deze zaak zo bijzonder is, is omdat er nu ook echt bewezen kon worden dat de agenten de mist in gingen. Ze ontkenden namelijk al die tijd dat ze op die afgelegen plek waren geweest en verklaarden dat de verwondingen die het slachtoffer had opgelopen kwamen omdat hij zich verzet had tijdens zijn arrestatie.

Maar ze waren vergeten dat hun dienstauto een GPS-trackingsysteem heeft en je dus precies kan zien waar en hoe lang iemand ergens is geweest. Toen een mede-arrestant op het Bureau ook nog eens bevestigde dat er geslagen was, had de rechter geen moeite meer om tot een veroordeling te komen.

Het vertrouwen in de politie wordt er niet beter op, ook al niet omdat de politietop niet meteen optreedt en zijn agenten laat zien, dat ook agenten zich aan de wet moeten houden.

NTR presentator Fouad Sidali in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer 2'21"

- Requisitoir OvJ
- Uitspraak Samboe
- Uitspraak De La Chiques
- Uitspraak Antersijn

Gearresteerde vrouw in zaak Wiels was jarig op 5 mei

WILLEMSTAD - De moord op de Curacaose politicus Herman Wiels van begin mei heeft afgelopen weekend geleid tot de arrestatie van een vrouw. Maar of zij verdachte is van de moord, of wat haar betrokkenheid zou zijn, is niet bekend gemaakt. De Telegraaf schrijft vandaag dat de moord een politiek complot is geweest.

Het gaat om een 43 jarige vrouw met de initialen M.A.B. Haar echte naam is Monica Bergonje. De politie wil niets kwijt over deze vrouw. Via haar Facebookprofiel is bekend dat ze in de autohandel of -verkoop zit en dat ze in Venlo op de Mavo heeft gezeten.
Onder collegajournalisten wordt gezegd dat zij heel veel gebeld heeft op de dag van de moord op Helmin Wiels. Nou is dat misschien niet zo gek want Monica is jarig die dag, 5 mei.

Dit is niet de eerste arrestatie in deze zaak. Eerder al werd er een 26-jarige man aangehouden met de bijnaam ‘Pretu’, in Zoetermeer. Pretu wordt door Justitie verdacht van de moord op Raul Martinez, ook wel bekend onder de naam 'Bolle'. Bolle werd eind mei verminkt en dood aangetroffen aan de noordkust van Curaçao. Volgens de politie is hij de chauffeur van de vluchtauto die gebruikt is tijdens de liquidatie van Wiels op het strand van Marie Pampoen.

Monica Bergonje, die dit weekend werd aangehouden zou gelinkt zijn aan die Pretu. Althans dat schrijft de Telegraaf. Die krant schrijft ook dat er sprake is van een politiek complot. En er wordt gesuggereerd dat ex-premier Gerrit Schotte mogelijk betrokken is bij de moord. Het is een conclusie die de Telegraaf trekt op basis van eigen onderzoek en haar contacten met de lokale Papiamentstalige media, die goede bronnen hebben binnen het politiekorps van Curaçao. Maar het is wel zeer zachte informatie…

Harder is de bewezen relatie tussen Francesco Corallo van de Siciliaanse maffia en Gerrit Schotte. Die heeft tijdens zijn premierschap geprobeerd om iemand van die clan in de RvT van de Centrale Bank te krijgen. Fransesco Corallo is onderdeel van de Atlantis Casino groep, die op St. Maarten en Curaçao actief is.

John van den Heuvel van de Telegraaf hecht veel waarde aan de verklaring van de vriendin van Wiels (Betty Da Fonte), vlak na de moord, waarin een link wordt gelegd tussen de moord en de lokale politiek. Betty heeft gezegd tegen John dat Wiels door een partijgenoot naar het strand was gelokt, waar-ie even later vermoord werd. Die partijgenoot is de ex-minister van Justitie, Elmer Wilsoe.

En Wilsoe is de man die als minister heeft geprobeerd bevroren tegoeden van loterijbaas Dos Santos los te peuteren in de Verenigde Staten via een brief aan Hillary Clinton. Dos Santos op zijn beurt wordt hier op Curaçao gezien als maffia en is – dat weten we wel – de grote financierder van Schotte’s MFK-partij.

De huidige premier, Asjes zou ook volgens de Telegraaf ook verhoord zijn. Maar dat is niet bevestigd. Asjes heeft wel vanaf het begin geroepen dat Wiels vermoord is door de maffia; vanwege zijn anti-corruptiestrijd. Maar deze bekentenis heeft nooit geleid tot een politieverhoor. Het lijkt daarom te vroeg om de ontknoping van deze zaak nu al te veronderstellen.

Anousha Nzume in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'38")

Vier Nederlanders Curaçao uitgezet

(c) Karen Attiah

WILLEMSTAD - De criminaliteitscijfers over de eerste zes maanden van 2013 op Curacao zijn bekend gemaakt. Daaruit blijkt, onder andere, dat er gemiddeld elke dag twee vreemdelingen van het eiland worden uitgezet. Daaronder bevinden zich ook Nederlanders.

Ook opvallend is het aantal roofovervallen op Curaçao. Het eerste half jaar waren dat er 284. Bijna twee per dag. Je mag dan volgens mij gerust van een epidemie spreken. Van die 284 werden er bijna zeventig op straat gepleegd en zestig maal bij mensen thuis. 2013 is met dit aantal één van de slechtste jaren deze eeuw. Ook het aantal moorden is extreem hoog. Negen in het eerste half jaar. De bekendste is uiteraard de moord op politicus Helmin Wiels, 5 mei.

Als je die twee per dag zou extrapoleren naar de grootte van de Nederlandse bevolking, dan zouden er elke dag meer dan tweehonderd vreemdelingen het land worden uitgezet. Wellicht dat daar een aantal politici in Den Haag erg blij van wordt, maar je moet er toch niet aan denken. De meeste uitzettingen op Curaçao gaan om Jamaicanen, maar ook Haitianen, Colombianen en Venezolanen worden regelmatig teruggestuurd.

En dus ook Europese Nederlanders. Navraag leert dat alle vier zijn teruggestuurd omdat zij een misdrijf hebben begaan, veroordeeld zijn en/of hun gevangenisstraf hier hebben uitgezeten. Daarna zijn ze uitgezet.
Nederlanders, van alle buitenlanders hier, hebben een aparte status. Ze moeten namelijk toegelaten worden van rechtswege, zoals dat heet. Dat kan niet geweigerd worden. Bij echte buitenlanders is dat anders, die moeten een verblijfsvergunning aanvragen. Als Nederlander moet je dus wel iets doen, en als je dat nalaat, handel je dus in strijd met de wet. Over het algemeen kun je dat dan ter plekke repareren en word je dus nooit uitgezet. Behalve dan als je crimineel bent!

Echte buitenlanders kunnen dus worden uitgezet als ze geen verblijfstitel hebben, ben je veroordeeld dan kun je na je straf ophoepelen. In het geval van de Nederlanders, gaat het dus wel altijd om criminaliteit en wordt je met je Nederlandse paspoort uit een deel van het Koninkrijk gezet.

Dat laatste is pikant. VVD–Tweede Kamerlid Bosman heeft een initiatiefwet Personenverkeer die regelt dat een Antilliaanse Nederlander na zes maanden verblijf in Nederland alleen mag blijven als hij kan aantonen dat-ie inkomen heeft, dat-ie zijn school heeft afgemaakt en nog wat regeltjes. Bosman wil de door hem geconstateerde stroom kansarme Antillianen indammen met deze wet.

Bosman heeft altijd gezegd dat een regeling om Antilliaanse Nederlanders apart te behandelen legitiem is, omdat de eilanden dat zelf ook doen. Deze uitzetting van vier Nederlanders, toont inderdaad aan dat Curaçao in dit geval dus wel degelijk mensen met een Nederlands paspoort uitzet.

Toch gaat de vergelijking mank. De vestigingseisen op curaçao zijn formeel. Als jij je wilt vestigen op Curaçao is dat altijd mogelijk. Alleen pensionado’s moeten aan regeltjes voldoen om te kunnen profiteren van een gunstig belastingklimaat; maar dat is echt iets anders.

Bosman stelt dus voorwaarden aan het verblijf van iemand met een Nederlands paspoort, die niet geboren is in Nederland. De eilanden doen dat niet.

Het is onduidelijk waarom Nederland gewoon niet hetzelfde doet als de eilanden hier. Dus pas als je crimineel wordt, moet je ophoepelen en niet als je tot een bevolkingsgroep hoort die oververtegenwoordigd is in de misdaadstatistieken en je na zes maanden een meldingsplicht krijgt. Het merendeel van de Antillianen die naar Nederland komt is namelijk hoog opgeleid of gaat zich hoog opleiden en krijgt straks te maken met de Bosman wet, terwijl die helemaal nooit bedoeld is voor hen.

Fouad Sidali in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'31")

Rutte’s 32 seconden van onachtzaamheid

Het was een bijzonder pikant moment: Mark Rutte’s passage tijdens een ‘ongelukje’ op de raffinaderij in Curaçao. Juist toen hij er langs voer. Pikant omdat ik net voor het NOS journaal een interview met hem deed en plotseling heel veel dikke witte rook uit de pijpen van de Isla werd gespuugd.

De anders zo kordate Rijksvoorlichtingsdienst (RVD) was de regie even kwijt. 32 seconden maar; genoeg om boze gezichten te maken, genoeg om het rimpelloze en joviale bezoek van de premier aan de Antillen voor eventjes te verstoren. Want wat gebeurde er nou precies?

Tijdens de rondtoer door de haven van Willemstad had ik met de RVD afgesproken dat we een kort gesprekje voor het acht uur journaal zouden doen. Dat moest dan met een mooi plaatje op de achtergrond. Gezamenlijk besloten we de Julianabrug en de Handelskade, zo karakteristiek voor Curaçao, te nemen. Op zeker moment zwenkte de boot over bakboord richting onze achtergrond en kon het gesprek beginnen.

De kapitein van het schip had op dat moment echter besloten om nog één keer rechtuit te varen. De boot zwenkte terug en voer in plaats van onder de brug, de brug voorbij. Deze manoeuvre leidde tot heftige schommelingen van de boot. Mijn cameravrouw vroeg me even te stoppen met het gesprek, zodat ze weer balans kon krijgen met haar camera. Door de draai van de boot, nu over stuurboord, kwam de Isla vol in beeld; enorme dikke witte rook vulde de lucht boven de raffinaderij. Hier was sprake van een abnormale situatie.

Ik besefte – in een splitsecond – dat dit beeld uniek was en vroeg mijn cameravrouw om door te draaien. Op dat moment greep de RVD in. Daarbij geholpen door Rutte die zei dat ‘we dat nou juist niet willen, die Isla in beeld’. Ik sputterde tegen en zei dat ik dat nou juist wel wilde. Maar onder de aanwijzing “camera een beetje die kant op, hè”, werd het mijn cameravrouw onmogelijk gemaakt Rutte met een vuil spuitende Isla op de achtergrond  in beeld te brengen.

Mark Rutte in de haven van Willemstad - Foto: Els Kroon

Tijdens de montage voor Radio 1 besloot ik het ‘incident’ op te nemen in het draaiboek. Mark Rutte had in het gesprek namelijk nadrukkelijk uitgelegd dat Curaçao zijn eigen broek op diende te houden en dat ook het ‘Isla-dossier’ des Curaçaos was. Herhaaldelijk had Rutte tijdens zijn bezoek uitgelegd dat het hem niet paste om als Haagse regent een mening te hebben over ingewikkelde dossiers op Curaçao.

Zijn reactie en die van de RVD op de boot, toonde – in mijn ogen – aan dat de regering wel degelijk in haar maag zit met de vervuiling en hoe Curaçao daar mee omgaat. Het hands-off verhaal van Rutte zou ongeloofwaardig overkomen als die vervuiling tijdens een gesprek op het journaal zichtbaar zou worden met de premier op de voorgrond.

De RVD houdt alles wat er in de media over de reis van Rutte wordt gepubliceerd bij in een schriftje. Dit kwam niet mooi uit. Hun strategie om een joviale premier met een positieve boodschap als handelsmerk mee te geven aan de meegereisde pers, werd in een splitsecond onderuit gehaald.

Leve de vrije nieuwsgaring.

(c) NOS.NL

——

Luister naar de 32 seconden waarin dit verhaal zich afspeelt.

Space-oorlog Curaçao begonnen

Tot op de heden leek alles goed te gaan met de ontwikkeling van het ruimtetoerisme vanaf Curacao. Maar tegenslag dreigt voor de Space Exploration Corporation van de Nederlandse ondernemer Michiel Mol. Vanaf luchthaven Hato op Curacao zouden volgend jaar toeristen de ruimte in gaan in een raketvliegtuigje. De nieuwe bewindvoerders van Curacao echter, moeten toestemming geven, en daar zit nu een obstakel.

Het hele project ligt nog steeds op schema. Nu dan op bestuurlijk nivo. Het wetgevingstraject dat nodig is om überhaubt de ruimte in te mogen is deze week afgekomen en gaat nu de politieke molen in. Eén van de coalitiepartijen, PAIS, ziet het project niet zitten en zegt dat het slecht voor het milieu is, geluidsoverlast veroorzaakt en wat al niet meer. Het obstakel is dus niets meer of minder dan de discussies die nu publiekelijk gevoerd gaan worden.

Is Curaçao daarmee tegen het project? Nee, het eiland is absoluut voorstander van Spaceport; zien daarin een uitgelezen mogelijkheid om het eiland op de kaart te zetten. Maar, Curaçao heeft slechte ervaringen met grote projecten en opereert daarin vaak onzeker. Het is ook maar de vraag of het land genoeg lokale kennis en expertise heeft om in dit traject de juiste en tijdige beslissingen te nemen. Daar komt bovenop dat de financiële kant van dit soort megaprojecten goed dichtgetimmerd moet worden. Curaçao kan zich gezien haar eigen budgettaire problemen geen misstap veroorloven.

Wat nieuw is in de discussie is dat er een aantal geduchte concurenten zijn verschenen op de airspace-markt. Het Spacecentre in Houston bijvoorbeeld staat leeg en heeft al een ruimte-infrastructuur. Zij zijn aan het lobbyen om dit project uiteindelijk naar Texas te kunnen brengen. En hun kansen zijn groot, want Amerika moet voor Curaçao toestemming geven om rakettechnologie te exporteren. Voor Houston is dat niet nodig. Curaçao heeft dus concurrentie en is daarmee ook nog eens een underdog.

Bovendien, de initiatiefnemers van dit project, Ben Droste en Harry van Hulten hebben hun hart in Curaçao liggen. Maar de investeerders, die het nu langzaam maar zeker voor het zeggen gaan krijgen in dit project malen daar absoluut niet om. Hun sentiment ligt bij het geld.

Curacaoënaars willen dit project graag hier hebben, want Curaçao heeft dit project nodig. Het is dus te hopen dat de politiek de volwassenheid op kan brengen om in het belang van het eiland nu verder te handelen. We weten maar al te goed dat dit soort projecten ook en soms vooral gebruikt wordt om er zelf beter van te worden. En dan is het gauw gedaan in de space-oorlog met de VS.

NTR-presentator Fouad Sidali in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (2'39")

Curaçao: ontslag of val van een kabinet?

Het kabinet Hodge heeft van meet af aan gezegd volledige transparantie te betrachten. Onzin natuurlijk. Geen enkel kabinet kan dat en wil dat ook. Om een voorbeeld te geven: Hodge heeft een prachtig Isla rapport in zijn la liggen. Het tweede deel over de toekomst van de raffinaderij. Mogen we dat even inzien?

Niet dus.

Hoewel ik geen moment twijfel aan de goede intenties van onze demissionaire premier (na Schotte ben je blij met alles), konden we hem deze week eindelijk betrappen op een leugentje om bestwil: Hodge heeft zijn ontslag ingediend, terwijl iedereen in zijn naaste omgeving weet dat zijn kabinet gewoon gevallen is. In een persoonlijk gesprek met hem, dat ik had voor NOS radio en Caribisch Netwerk ontkende Hodge elke vorm van spanning tussen coalitie- en regeringsleiders en heeft er geen enkele vergadering plaatsgevonden op dinsdagavond, waarbij met stemverheffing stoom is afgeblazen.

In de vroege ochtend van woensdagmorgen, de dag dat de premier naar de Gouverneur zou gaan, wist niemand rondom Hodge, zelfs zijn SG niet dat er zo iets spannends als een ontslag of val van het kabinet zou plaatsvinden; volgens de premier is dat logisch, want mensen om hem heen mogen niet met de pers praten.

Gedurende de woensdag wordt echter duidelijk dat het Nieuwe Ziekenhuis een groot obstakel is om het takenkabinet voort te zetten in zijn huidige vorm. Je kunt de niet-gebonden zakenministers wel hun gang laten gaan, maar tot hoever duld je als politicus dat jij even niets te zeggen hebt. Het regeerakkoord is immers geen waterdicht getimmerd document.

De locatie die het kabinet Schotte op het oog had voor de bouw van Nos Hospital Nobo is niet de plek waar de huidige coalitie partijen een nieuw ziekenhuis willen hebben. Het kabinet van Hodge is bang voor aanzienlijke schadeclaims en wil de beslissing om te bouwen op het Amstelterrein toch doorzetten. De coalitieleiders, die niet zakelijk kunnen denken en daarom zijn beperkt tot handelen op basis van emotie. En dus voor een nieuw ziekenhuis op het oude SEHOS-terrein in Otrobanda.

Hoe het ook zei, het ontslag komt als een donderslag bij transparante hemel. Hodge zit pas drie maanden en had nog drie maanden te gaan. De reden als zou het enige tijd duren vooraleer een nieuw politiek kabinet kan worden geïnstalleerd is klinkklare onzin. Er ligt een duidelijk regeerakkoord op tafel, getekend voor vier lange jaren door de coalitiepartijen en Glenn Sulvaran. Inhoudelijk hoeft er niet meer onderhandeld te worden, de politieke kabinetsformatie is louter een kwestie van de juiste poppetjes. Die moeten natuurlijk wel gescreend worden, maar dat had uiteraard ook kunnen gebeuren met een niet-demissionair kabinet in Fortí.

Uiteindelijk doet dit alles er verder niet toe, want of je nu in maart vertrekt of in juni, het zal allemaal wel. Wat ik zorgelijker vind is dat tijdens de persconferentie, een uur na het ontslag van het kabinet alle ministers met volle overgave en in geuren en kleuren de goegemeente meedeelde wat de lopende zaken zijn zolang er geen nieuw kabinet is. De persconferentie was dan weliswaar in de Staten, geen enkele parlementariër was er bij. 

Opnieuw besluit een demissionaire regering zonder regie van het parlement wat lopend is en wat niet. De hele crisis rond Schotte destijds, ontstond doordat parlementsvoorzitter Ivar Asjes het parlement buitenspel zette; onder het voorwendsel dat de regering alleen maar lopende zaken afhandelt, schorste hij alle vergaderingen. Nu dreigt de oppositie weer verstoken te raken van parlementaire inspraak in wat lopend is en wat niet. De ware aard van de democratie wordt bepaald door hoe de meerderheid omgaat met de stem van de minderheid.

Ivar Asjes, trouwens, wordt genoemd als mogelijk nieuwe premier van het aanstaande politieke kabinet. We kunnen dus weer antidemocratisch vuurwerk verwachten vanuit Curaçao.

NTR-presentator Fouad Sidali in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (3'04")

Koninklijke Marine gaat water naar het land dragen

Vandaag, 5 maart vertrekt de Hr. Ms. Pelikaan; het ondersteuningsvaartuig van de Koninklijke Marine in Willemstad. Aan boord een bijzonder lading, 70,000 liter drinkwater met bestemming Saba. Zelfs het NOS journaal besteedde 20 seconden aan dit opmerkelijke nieuws.

Het bijzondere zit hem in het feit dat dit deel van het Koninkrijk der Nederlanden geen drinkwaterleiding netwerk heeft. Er is ook geen publieke drinkwater producent. En als er dan ook nog eens geen regen valt, heeft Saba een probleem.

Hoge kosten
Twee particuliere bedrijven produceren en distribueren drinkwater op het eiland met inmiddels weer geldige concessies van het eilandbestuur. Die produceren vooral water voor het plaatselijke ziekenhuis, de Medische Universiteit, het bejaardentehuis en studentenonderkomens. De meerderheid van de bevolking van de eilanden is afhankelijk van regenwater als primaire bron voor drinkwater en voor hen die wat geld hebben is de mogelijkheid om gebottled water te kopen. De prijs mag er zijn, een doos met twaalf flessen van anderhalf liter - uit St. Maarten - kost rond de 9 euro. Veel Sabanen geven tegenwoordig de voorkeur aan drinkwater uit de fles.

Als er niet genoeg regenwater beschikbaar is, kan ontzilt water worden besteld bij een van de twee particuliere drinkwaterproducenten. Die leveren dan via vrachtwagens. De kosten zijn astronomisch hoog: ongeveer 5 euro per kubieke meter, de extra distributievergoeding varieert tussen de 20 tot 40 euro per vrachtwagen vol water. Omdat de productiecapaciteit van de private productie-installaties beperkt is, kan de wachttijd voor drinkwater oplopen tot zeven dagen. De enige publieke voorziening is een groot publiek regenwater reservoir, dat gebruikt wordt voor de eilandelijke brandblus-installatie en als een nooddrinkwater voorziening voor het ziekenhuis van het eiland. Na een jaar van droogte, staan die nu leeg

Lokale cultuur
De gewone Sabaanse burger is al eeuwen aangewezen op zijn eigen drinkwatervoorziening. Opvangen van regenwater maakt deel uit van de lokale cultuur. Het systeem is eenvoudig en vergt geen dure componenten. Regenwater is de belangrijkste bron van zoet water en wordt gebruikt voor menselijke consumptie, wassen en schoonmaken. Huizen op Saba zijn gebouwd om de opvang van het regenwater te ondersteunen. De neerslag valt op het dak en wordt getransporteerd via goten en regenpijpen naar de interne reservoirs onder of naast het huis.

 De gemiddelde neerslag in de noordelijke Caribische regio is hoog, gemiddeld zo'n 1100 millimeter per jaar. In theorie is dit voldoende om de bevolking van Saba te voorzien van voldoende drinkwater. De  laatste jaren lijkt er minder regenwater beschikbaar voor drinkwatergebruik. Een reden hiervoor zou kunnen zijn dat weerpatronen veranderen. Het regenseizoen wordt steeds korter. Een andere reden zou kunnen zijn dat bewoners van de eilanden meer regenwater consumeren dan voorheen. In het laatste decennium hebben vaatwassers, wasmachines en spoeltoiletten hun intrede gedaan. De opvangreservoirs werden niet opgeschaald.

Waterkwaliteit
Regenwater op Saba heeft ook last van kwaliteitsproblemen. Recente analyses van regenwatermonsters uit particuliere reservoirs tonen een te hoog gehalte aan totale colibacteriën, e-colibacteriën, enterokokken en kiemgetal waarden aan. Inwoners van Saba die regelmatig onbehandeld regenwater consumeren, hebben soms last van maag aandoeningen. De aangegeven waarden overschrijden minimale WHO kwaliteitsrichtlijnen voor drinkwater en kunnen dus leiden tot ernstige gezondheidsproblemen.

De microbiologische samenstelling van regenwater is meestal erg onstabiel en kan schadelijk zijn voor de volksgezondheid. Een verklaring hiervoor is dat regenwatersystemen kwetsbaar zijn voor externe bronnen van verontreiniging. Uitwerpselen van leguanen, geiten en vogels zijn een belangrijke bron van regenwater verontreiniging. Deeltjes van bacteriën en virussen zweven door de lucht, vallen op dakbedekking en verdwijnen via goten en buizen in de reservoirs. Een andere belangrijke bron van vervuiling is de menselijke fecale verontreiniging; bronnen van fecale bacteriën zijn overal te vinden op het eiland in de vorm van open straat riolering en afvalwater. Het grootste probleem is dat er geen collectieve riolering is op Saba; de meeste dorpen hebben een open riool.

Agenda
Wanneer er sprake is van een noodsituatie, en er is niet genoeg drinkwater beschikbaar, dan valt Saba terug op regenwatertanks. Er is geen noodvoorraad voor drinkwater. In extreme situaties, wanneer er niet genoeg water beschikbaar is, kan de Koninklijke Marine het eiland van drinkwater voorzien. Vandaag vertrekken opnieuw 30 man en een boot met 70,000 liter water. Net als in 2009.

Ziedaar een situatieschets van een deel van het Koninkrijk der Nederlanden. Buureiland St. Eustatius kampte met dezelfde problematiek, maar kreeg ondersteuning van Nederland om een drinkwaterleidingnetwerk aan te leggen.  Saba zou nu aan de beurt moeten zijn; het ministerie van Infrastructuur en Milieu is aan zet. Over  twee weken vergadert Den Haag weer met Caribisch Nederland. De agenda is na vandaag in ieder geval bekend.

Enquête onderzoek OM naar wanbeleid Schotte

Oud premier Gerrit Schotte van Curacao moet zich in een civiele enquête verantwoorden voor beschuldigingen van financieel wanbeleid bij een drietal nutsbedrijven. Schotte kreeg de touwtjes in handen  eind 2010 door allereerst de commissarissen bij de drie nutsbedrijven te vervangen. Vervolgens is hij herhaalde malen zelf op de stoel gaan zitten bij de water- en elektriciteitsmaatschappij Aqualectra. Hij deed dat als hoofd aandeelhouder. Destijds fronsten velen hun wenkbrauwen over zijn directe bemoeienissen.

Elektriciteitsmaatschappij Aqualectra had bijvoorbeeld voor 25 miloen euro aan aandelen zitten in een energiecentrale die stroom levert aan de raffinaderij. Die aandelen moesten ineens gratis worden weggegeven aan een overheids-NV RdK, de eigenaar van de raffinaderij.  Gevolg: een verlies in de boeken van 15 miljoen euro over 2010. En zo zijn er meer van dit soort grapjes uitgehaald, waarbij het voortbestaan van de enige energieproducent op het eiland ernstig werd bedreigd.

Het enqueteverzoek van het OM gaat uiteraard over een onderzoek naar wanbeleid bij de drie nutsbedrijven en niet sèc over Schotte. Ook aantal bestuurders staat op de lijst, die het OM gisteren vrijgaf. Omdat het hier gaat om een civiele procedure, wacht Schotte geen gevangenisstraf. Pas als het OM aanleiding ziet tot strafrechtelijke misstanden, dan kan die besluiten een eigen onderzoek te starten om de ex-premier en zijn mede-bestuurders strafrechtelijk aan te pakken. Het OM verzekerde mij dat als er aanleiding is, ze dat ook niet zullen nalaten.

Fouad Sidali van Dichtbij Nederland in gesprek met Dick Drayer (3'34")

De waslijst van Plasterk

Minister Ronald Plasterk is boos op het bestuur van eiland Sint-Maarten. Boos over hoe Sint Maarten omgaat met de nabijgelegen eilanden Saba en Sint-Eustatius. Sint-Maarten maakt het leven van de burgers op de twee kleine eilanden onnodig moeilijk, vindt hij.  Er ligt nu een waslijst aan klachten op de deurmat van de premier van Sint Maarten, Sarah Wescot-Williams. 

Plasterk wil actie. Vooral het medisch spoedvervoer per helicopter gaat niet goed. St. Maarten boycot de Canadese helikopter die nu in gebruik is. Het eiland wil het spoedvervoer graag zelf doen, maar Nederland koos voor een Canadese helicopter. Deze heli wordt door de Sintmaartenaren dwars gezeten. De Canadese heli kan vaak niet op tijd vertrekken omdat er geen toestemming wordt gegeven om te landen, dat soort pesterijtjes. Plasterk vindt dat niet acceptabel omdat dit mogelijk levens in gevaar brengt.

De waslijst van Plasterk is lang. Zo blijft St. Maarten maar belasting heffen op goederen die door- of uitgevoerd worden naar Saba en Statia. Dat is internationaal niet echt gebruikelijk en maakt het leven op de twee eilanden onnodig duur.

Zo lukt het ook maar niet om een glasvezelverbinding aan land te brengen, terwijl al dit soort zaken wel was toegezegd door St. Maarten. Zelfs de luchtvaartbelasting is extreem gestegen, zodat de vliegverbindingen onnodig duur blijven.

Plasterk is onlangs op St. Maarten geweest. En heeft deze zaken besproken. Nu drie weken later komt deze boze brief. Dan kun je wel stellen dat het menens is voor Plasterk. De brief laat zien in ieder geval zien dat de relatie tussen Nederland en St. Maarten onder druk staat.

Fouad Sidali in gesprek met Dick Drayer (3'23")