donderdag 30 december 2010

Ambulancedienst de nek omgedraaid

De regering Schotte heeft zojuist het genadeschot gegeven aan CEMS, de ambulancevervoerder op Curacao. Deze dienst is voor een zeer groot deel afhankelijk van diezelfde overheid doordat ze subsidie krijgt en doordat de overheid ook de rittarieven bepaalt. De ambulancevervoerder is indirect ook nog op een andere manier afhankelijk van de overheid, doordat de Raad van Toezicht van de dienst benoemd wordt door de overheid.

De overheid heeft nu allereerst twee van de drie leden van de Raad vervangen en deze Raad heeft daarop de voltallige directie op non-actief gezet. Door deze 'coup' heeft de regering Schotte volledige grip op deze 'onafhankelijke ambulancedienst'.

Maar nu komt het: de overheid heeft deze Raad van Toezicht opdracht gegeven haar eigen bedrijf te liquideren of in ieder geval niet in de weg te liggen bij de uitvoering van de plannen voor liquidatie, zo staat te lezen in de notulen van de Ministerraad.

Het personeel van de ambulancevervoerder ziet het allemaal gelaten aan. Zij moeten al anderhalfjaar lang elke maand afwachten of hun salaris wel wordt betaald en onder die omstandigheden zie je een 'coup' als een opportunity.

Omdat de overheid de ambulancezorg moet garanderen, heeft de regering een stappenplan ontwikkeld dat voorziet in de oprichting van een nieuwe 'CEMS'. Omdat dit door het parlement moet worden goedgekeurd en van advies moet worden voorzien door de Raad van Advies, zal er eerst een tijdelijke stichting in het leven worden geroepen, die de komende zes maanden de honeurs zal waarnemen.

Deze nieuwe dienst krijgt alle boedel van de oude CEMS voor het symbolische bedrag van een gulden (de overheid kan dus blijkbaar niet zonder de oude CEMS) en wordt voorlopig ondersteund door een projectorganisatie geleid door een nog niet bestaand advieskantoor met de naam FCW-legal.

De nieuwe dienst krijgt een begroting mee van 3,4 miljoen gulden en de toezegging dat de rittarieven worden herzien. Had CEMS deze toezegging gehad, dan had zij waarschijnlijk zelf door kunnen starten, want juist de niet-toereikende financien hebben de oude ambulance dienst de das omgedaan. CEMS kreeg jaarlijks slechts een subsidie van 1,6 miljoen en rittarieven mochten niet omhoog.

Deze constructie doet vermoeden dat hier een bedrijf willens en wetens de nek is omgedraaid en dat een nog niet bestaand adviesburo heel makkelijk centjes gaat verdienen, zonder dat er een aanbesteding heeft plaatsgevonden.

Patricia Cronie in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'58")

zaterdag 25 december 2010

'Ieder kind een kerstcadeau!'

Curaçao kent 26000 gezinnen die onder de armoedegrens leven. Gezinnen die van minder dan 600 euro per maand moeten leven. een schokkend gegeven als je bedenkt dat Curaçao gewoon onderdeel is van het Koninkrijk der Nederlanden. En voor veel kinderen uit deze gezinnen is een cadeatje met kerst geen vanzelfsprekendheid.

Het radiostation Dolfijn FM is – nu voor het 5e opvolgende jaar een actie begonnen met de titel: 'Ieder kind een kerstcadeau'.

Massaal
Het bedrijfsleven en particulieren zijn massaal op de actie gedoken en in de studio’s van Dolfijn liggen nu bijna 9000 presentjes, een absoluut record. Vorig jaren waren iets meer dan 3000, dit jaar dus een verdrievoudiging!

Het radioastation heeft contact met buurt- en wijkverenigingen, maatschappelijk werkers, kerken en andere organisaties, die zorgen voor de verspreiding van de cadeaux.

Het gaat hier niet om tweedehands spullen, maar om echte nieuw speelgoed, gekocht in de winkel met het bonnetje erbij.

Single
Dit jaar werd speciaal voor de actie een single geproduceerd. De zangeressen Josje & Angela werkten belangeloos mee aan het lied ‘Ieder Kind een Kerstcadeau’. Volgens station
manager Egon Sybrandy van Dolfijn FM mede debet aan het succes van de actie.

Inmiddels is de single ook in Nederland uitgebracht onder de naam ‘Geef Haïti Hoop Cadeau’. Het lied wordt gezongen door Charlotte ten Brink, ex-deelneemster aan tv-programma 'The Voice of Holland'. Vorige week stond 'Geef Haiti Hoop Cadeau' al in de download top 50 van iTunes.


Sulay Reval in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (9'12")

(inclusief de singel 'Ieder kind een kerstcadeau')

donderdag 23 december 2010

Arubaanse journalist Poentje Castro doodgeschoten

Aruba is in shock. Journalist en TV-presentator John Anthony Castro, in de volksmond beter bekend als Poentje Castro is woensdagavond voor zijn woning doodgeschoten. Zijn lichaam werd vanochtendvroeg om kwart voor acht lokale tijd gevonden door één van zijn kinderen.

De politie heeft de zaak nu in onderzoek. High profile, zoals ze dat zeggen, want Poentje Castro was één van de bekendste tv-persoonlijkheden op Aruba.

Rond het middaguur heeft de politie een persconferentie gegeven, die exact 90 seconden duurde, want men tast nog volledig in het duister naar de omstandigheden en de motieven die geleid hebben tot deze gruwelijke moord.

Bronnen dichtbij de politie bevestigen dat Poentje Castro in zijn tuin achter zijn auto in het gezicht is geschoten en vermoedelijk op slag dood was. Buren hebben gisteravond rond tien uur twee schoten gehoord en daarna een motorfiets, die met grote snelheid de straat uitreed. Maar omdat het bijna oudjaar is, dacht men dat het om vuurwerk ging.

Poentje Castro (47) was een flamboyant journalist en TV-persoonlijkheid. Ruim negen jaar al, maakt hij op woensdag, wekelijks dus een TV programma met de naam Un Dia den Bida (een dag uit het leven). Een zeer populair programma, waarin Castro de meest uiteenlopende gasten, van priesters tot serie verkrachters, van politici tot zwervers uitnodigde.

In Nederland werd Castro vooral bekend vanwege zijn bemoeienis met Patrick van der Eem. De man die met een verborgen camera Joran van der Sloot er in luisde.

Van der Eems heeft Poetnje Castro in 2008 na een tv-uitzending met de dood bedreigd. Vrienden en collega’s speculeren volop over een eventuele betrokkenheid van Patrick van der Eem.

Ook maakt men melding van een aantal geruchtmakende uitzendingen over drugshandel op Aruba. Maar vrienden beweren dat hij geen echte vijanden had.

Anouska Nzume in gesprek met Antillen-correspondent Dick Drayer (6'09")

dinsdag 21 december 2010

Politie houdt kinderen vast om moeder te lokken...

“De politie is je beste vriend”, maar niet als ze je moeder zoeken. Twee minderjarige kinderen van 11 en 14 jaar kregen de schrik van hun leven toen de politie om halfzes in de morgen hun huis binnenvielen om hun moeder aan te houden vanwege illegaal verblijf.

De moeder in kwestie had asiel aangevraagd, maar wettelijk is zij verplicht de beschikking daarover in het buitenland af te wachten. Dat deed ze niet en dus viel de vreemdelingendienst haar huis binnen.

Jammer voor de sterke arm, maar moeders was niet thuis. “Geen probleem,” moeten de slimme dienders hebben gedacht, “dan nemen we toch gewoon de kinderen mee en als we ze maar lang genoeg vastzetten op het bureau, dan komt mama zich vanzelf wel melden.....”

Toen dit bericht via de Orde van Advocaten uitlekte naar de media, haastte de politie zich om te melden dat de kinderen waren meegenomen, omdat er zichtbaar sprake was van verwaarlozing: “de kinderen van 11 en 14 waren alleen thuis zonder ouderlijk gezag!”

Die vlieger ging natuurlijk niet op, want als je in het belang van een kind zou werken had je ze bij binnenkomst op het politiebureau natuurlijk aangekleed, gewassen, ontbijt gegeven en de school ingelicht. Niets van dit alles: de kinderen werden bevolen op een houten bank te gaan zitten, waar ze tien uur later werden ‘bevrijd’ na interventie van de Orde.

En omdat de politie niet wil toegeven dat ze fout zat, is de minister van Justitie gevraagd om een diepgaand onderzoek te doen. De minister wil nog niet reageren.

Patricia Cronie in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (5'31")

vrijdag 17 december 2010

Gaten in de wegen

De toestand van de wegen op Curaçao mag dramatisch worden genoemd. De afgelopen maanden werd ons eiland geteisterd door hevige regenval – waarover ik al eerder berichtte – en dat heeft de toch al niet in goede staat verkerende wegen de nekslag toegebracht.

Automobilisten met ski- of zeilervaring doen er hun voordeel mee, want laveren rondom de duizenden gaten is een ware sport geworden.

Zolang de regen voorduurd heeft repareren niet veel zin, dus kuieren vier asfaltauto’s met emmer en schep dagelijks over onze kapotte wegen om de gaten te vullen. Niet dat dat veel helpt, want vullen op een natte ondergrond is water naar de zee dragen.

De bewoners van Julianadorp zijn het nu echt zat. Deze voormalige Shell-wijk, die nog steeds gezien wordt als wit/nederlands bastion wordt al jaren door de politiek links gelaten. De wijk is allang niet meer wit, ’s avonds zelfs pikzwart: geen enkele lantaarnpaal doet het meer.

Op de hoofdweg rijdt men niet meer om de gaten, maar om het asfalt. Afgelopen week is een auto over de kop geslagen toen het door een gat (aangezien als een plas water) reed. De buurtvereniging is het nu echt beu. De ontbrekende verlichting zorgde eerst voor een diefstal en inbraakgolf, nu voor slecht zicht – en in combinatie met de gaten voor levensgevaarlijke situaties.

Ondanks de vele verzoeken tot overleg lukt het de buurtvereniging Fundashon Julianadorp niet om een concrete afspraak te maken met de Minister of met zijn vertegenwoordiger. De club heeft nu een klacht hierover ingediend bij de Ombudsman mevr. Alba Martijn.

De wijk Julianadorp telt 400 woningen. Hiervan zijn ruim 290 bewoners aangesloten op het e-mailsysteem van de Fundashon. “Via de mailings is er afgelopen jaar veel contact tussen bewoners ontstaan. Het regent veel op ons eiland, maar het regent ook dagelijks klachten over de zeer gevaarlijke toestand in onze straten”, zo stelt de buurtvereniging

Sulay Reval in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (5'27")

donderdag 16 december 2010

Bonaire houdt referendum

Op Bonaire kunnen de bewoners op 17 december naar de stembus voor een referendum. Ruim twee maanden nadat de Antillen zijn opgeheven en Bonaire een bijzondere gemeente van Nederland is geworden, mag de bevolking zich uitspreken over dit resultaat.

De stelling van het referendum luidt: ,,Ik ben het er mee eens, dat Bonaire een openbaar lichaam is geworden in de zin van artikel 134 van de Nederlandse grondwet.'' Hierop is een ja of nee mogelijk.

Eigenlijk is het een beetje mosterd na de maaltijd. Het referendum was al veel eerder aangekondigd, maar is meerdere keren uitgesteld vanwege regeringswisselingen. De huidige regeringspartij UPB vindt dat het referendum nu geen nut heeft en roept de bevolking op om niet te gaan stemmen. Lid van de coalitie, gedeputeerde Anthony Nicolaas en oppositiepartij PDB adviseren om 'nee' te stemmen.

De coalitie op Bonaire gaat vermoedelijk vallen na het referendum. De volksraadpleging van vrijdag was voor gedeputeerde Anthony Nicolaas de grote voorwaarde voor een coalitie met de partij van Ramonsito Booi. En deze roept nu op om NIET te stemmen. Dat klinkt als verraad..., volgens Nicolaas.

Dionne Pool in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (5'01")

woensdag 8 december 2010

The case of Natalee Holloway: veel vragen onbeantwoord

Nieuw licht op de zaak Natalee Holloway? In deze langdurige zaak is niet altijd duidelijk wanneer iets nieuw is. Bovendien is oud nieuws dat nooit de krant heeft gehaald, weer nieuws als het de krant vandaag wel haalt.

Renee Gielen, journalist en documentairemaakster heeft vandaag haar oude theorie over de verdwijning van Natalee Holloway weer opgepoetst en daardoor lijkt hij nieuw.

Wat wil het geval? Het kaakbeen dat onlangs werd gevonden op Aruba kán nooit van Natalee Holloway zijn geweest. Want het verdwenen meisje heeft het eiland destijds levend verlaten. Renee heeft deze theorie twee jaar geleden verfilmd in een documentaire, maar deze film heeft het zowel in Amerika als in Nederland nooit gehaald op de nationale TV-zenders.

Gielen stelt dat Natalee een wild leven leidde, in ieder geval op Aruba. Een leven dat omschreven kan worden als sex-drank-drugs en rock and roll. Haar ouders zijn invloedrijke Amerikanen, tot aan het Witte Huis en hebben haar gedwongen teruggehaald naar Amerika.

Om deze theorie te onderbouwen heeft Renée een overvloed aan aanwijzingen en getuigen, waaruit valt op te maken dat er meer aan de hand zou zijn, dan we in eerste instantie vermoeden.

Zo zouden er getuigen zijn op de luchthaven die Nathalees naam hebben gezien op een passagierslijst. Deze lijst is nu verdwenen. Zo zou de moeder al op Aruba zijn geland, nog voordat Natalee als vermist werd opgegeven. Enzovoorts.

Gielen stelt dat de mainstream media zich volledig hebben gefocussed op Joran van der Sloot en geen totaalonderzoek hebben gedaan naar Natalee en haar familie. En het moet gezegd: pers en publiek vallen massaal over Joran, maar wie was Natalee eigenlijk?

Peter R. De Vries is één van de velen die het verhaal van Rene niet kopen. Merkwaardig is de ongemene felheid waarmee de misdaadverslaggever Gielen aanvalt, zonder ook maar één keer haar betoog onderuit te halen.

Het moet wel gezegd: het bewijs van Gielen is flinterdun, hetgeen de documantairemaakster zelf beaamt. Omgekeerd, Peter R. De Vries heeft herhaadelijke malen commercieel aantrekkelijk beweerd dat hij de zaak van de verdwijning van Natalee opgelost heeft. En ja, dat weten we nu ondertussen wel: dat is niet het geval.

Conclusie: de media loopt achter Joran aan, Rene Gielen achter de moeder en familie van Natalee en geen van allen kunnen hun verhaal rond krijgen.

Wat Gielen vooral wil benadrukken is dat er zoveel facetten aan deze zaak zitten die echt onderzoek vereisen en dat de lead naar Joran daar één van is. Maar dat er eigenlijk van meet af aan alleen aandacht aan Joran is gegeven. Terwijl er zoveel vragen onbeantwoord blijven.

Antillencorrespondent Dick Drayer (6'22")

maandag 6 december 2010

Stranden worden slechts tijdelijk hersteld

Curaçao heeft veel meer dan zon zee en strand, maar als deze drie elementen hoofdmoot zijn voor je vakantie, dan zou ik me nog even bedenken. Ruim een maand geleden werd Curacao geteistert door de tropische orkaan Tomás, en sindsdien is het eigenlijk niet opgehouden met regenen. Het weerstation op onze luchthaven mat 20 dagen regenval in November en hoewel het nu officeel regentijd is, mag zo’n aantal uitzonderlijk worden genoemd.

De meteodienst heeft zojuist haar maandrapport gepubliceert en dat meldt een totale regenval – op sommige plaatsen van meer dan 500 mm. Dat is driekwart van wat er in Nederland jaarlijks valt!

De laatste keer dat Curaçao zoveel regen ontving was toen ik op de lagere school november 1970. Voor veel Curacaoenaars moet deze hoeveelheid dus wel als een record worden gezien. Daar kwam afgelopen weekend nog bij dat veel dammen overliepen en een modderige lawine van zand, water en rotzooi de stranden overspoelde.

Het CTB, onze toeristenorganisatie maakt zich nu echt zorgen, want een dagje strand is niet meer vanzelfsprekend. Zo zegt althans Dino Daal, woordvoerder van de toeristenbond op Curacao.

Het gekke is dat het niet kouder is op dit moment. De temperatuur schommelt nog steeds zo rond de 24 tot 29 graden. De regen brengt op dit moment zoveel overlast met zich mee, dat ik nu toch geluiden begin op te vangen, dat het maar eens afgelopen moet zijn met die regen.

Meteorologen zijn het er overeens de oorzaak van deze natte periode de aanwezigheid is van La Niña in de tropische Pacific, waardoor er een lage druk ontstaat in de Caribbean. Samen met frontale systemen op de Atlantische oceaan, die veel water bevatten, lijkt Curacao hiervan het slachtoffer te worden. Vergeet niet dat dit jaar het derde warmste zeewatertemperatuurjaar is sinds 1850. Hoe warmer de zee, hoe meer orkanen en regen.

De heer Daal heeft gezegd dat het herstel van stranden 'water naar de zee dragen is', als de stranden nu opgeruimd zouden worden. Hij doelt hiermee op een bericht van de meteo, die dit weekend heeft gezegd dat de regen nog tot februari aan kan houden.

De vraag is of Curaçao dat wel overleefd!

Sulay Reval in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'33")

donderdag 2 december 2010

What's in a name?

Het Peter Stuyvesant College (hier ook wel PSC genoemd) hoeft niet per se zijn naam te veranderen. Dat werd gisteren tijdens de Dia di Enseñansa (Dag van het Onderwijs) gezegd door minister René Rosalia van onderwijs, cultuur en sport. Eerder had de beste man namelijk besloten dat het Peter Stuyvesant College, de Ban Bria School en het Scholengemeenschap Parera, drie scholen dus, hun naam wel moesten wijzigen.

De naamswijziging van het Peter Stuyvesant College is volgens Rosalia nodig omdat hij de koloniale bestuurder Peter Stuyvesant niet beschouwt als “een voor de jeugd inspirerende figuur.” Een aantal weken geleden verzocht hij het de school om haar naam te veranderen en kondigde hij aan een commissie in te stellen die zich zou gaan buigen over een nieuwe naam voor de school. Dat is althans het verhaal van de regering. Docenten op de Ban Bria school zeggen in het geheel niet op de hoogte te zijn van het besluit door het ministerie.

Gisteren bij zijn bezoek aan het PSC – de grootste middelbare school van Curaçao – werd Rosalia opgewacht door een groep van 250 tot 300 scholieren die de koloniale naam van de school scandeerden en spandoeken droegen, waarop duidelijk werd gemaakt dat hij met zijn handen af moet blijven van de naam.

Het protest was zo luid, dat een aangekondigd debat met de minister geen doorgang kon vinden. Volgens de rector heeft de school heel andere priotriteiten dan een naamswijziging door te moeten voeren.

Het onderwijs heeft geen likje verf nodig, maar een grondige restauratie. Dat is wel algemeen de gedachte hier op Curaçao. Om maar iets te noemen:

  1. Alarmerende cijfers van drop-outs, schoolverlaters zonder diploma. Vooral jongens.
  2. Groot tekort aan goed opgeleide docenten
  3. Kinderen die niet naar school kunnen omdat er geen vervoer is
  4. En erger: kinderen die met een lege maag naar school moeten
  5. Geen lesmateriaal, ook niet in eigen taal
  6. Zwaarverwaarloosde schoolgebouwen, kapotte computers. Geen stoelen om te zitten.
Enzovoorts.

Deze regering kiest er bewust voor om vooral symboolpolitiek te voeren, zo is de gedachte. Voor deze regering staat het echter buiten kijf dat er iets zwaar mis is met de eigen identiteit van de Curaçaoenaar. En dan zijn deze naamswijzigingen zeer belangrijk.

De minister heeft nu de twee andere scholen, die geen openlijk protest hielden, gezegd hun naam per direct te wijzigen.

Briefhoofd, enveloppen, emailadressen enz. kunnen nog niet gewijzigd worden, want de minister heeft gisteren geen zak met geld meegenomen. En da’s logisch, want er is geen geld voor sit soort zaken...........

Dionne Pool in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (5'56")