dinsdag 30 juni 2009

De maakbaarheid van onze samenleving

Twee dagen Nederland, en het gevoel is er weer: deze samenleving is maakbaar. Althans, dat is het gevoel dat je voortdurend krijgt als je kijkt naar hoe de zaken hier geregeld zijn.

Zo kwamen we vanochtend aan in Groningen (stad) en parkeerden de auto op een zogenoemde city-parking, waarvandaan vervolgens Shuttles naar de binnenstad vertrokken. Het parkeerkaartje was geldig als vervoersbewijs voor 5 personen! Op Curaçao kunnen we niet eens fietspaden aanleggen om het autoverkeer in te dammen en de binnenstad te ontlasten en hier in de provincie wordt het allemaal maar gedaan.

Zelfs honden ontlopen de maakbaarheid van de samenleving niet. Wat Daniel overigens een kreet van opwinding ontlokte, omdat hij bij ons in de tuin altijd de poep op moet ruimen. In Nederland zou onderstaand bord afdoende zijn, was zijn stellige overtuiging. De maakbaarheid van de samenleving.............

Het bord staat er overigens nog. Het beeld over Antillianen in Nederland heeft al genoeg te leiden onder de negatieve maakbaarheid van een aantal individuen uit de eilanden overzee.

Doel van onze reis naar Groningen-stad was het bezoek aan het nationale Stripmuseum. Samen met zwager Tjark en de twee jongens bezochten wij dit handig naast de McDonalds gepositioneerde museum (zou ook hier de Tweede Kamer inspraak hebben gehad?).

Veel oude en iets minder nieuwe striphelden verwelkomde ons in zalen vol met artefacten en andere bezienswaardigheden. Duidelijk was te zien dat dit museum geen contempory comics in huis bewaarde, zodat Jonathan en Daniel al gauw riepen of we niet naar die handig gesitueerde McDonalds konden gaan.

Tjark en ik hadden echter handen en ogen tekort en lieten ons vermaken met de strips van Dick Bos en Eric de Noorman (beiden van Tjark) en Franka, Agent 327 en Jan Jan's en de kinderen (allen van mij).

Hoogtepunt, voor mij althans, was een strip op posterformaat aan de muur van Jan en Jan Jans, samen uit eten - zonder kinderen -, waar Jan Jans tijdens romantisch kaarlicht en gemijmer van haar man ineens - tussen neus en lippen - haar man toebijt: "Jan, eet je sla op"! De reactie van Jan is hartverwarmend:De maakbaarheid van de samenleving begint bij je eigen relatie. Dank Jan, voor deze wijze les!

maandag 29 juni 2009

Bekende Nederlanders (....en Hongaren)

Het leuke van bij de radio werken is, dat er soms beroemdheden langs komen, die zelfs ik leuk vind. Of laat ik het beter zeggen: die zelfs ik ken. Het gebeurt me namelijk maar al te vaak, dat ik celebrities niet herken en dus ook niet weet of ik ze leuk vindt of niet....

Zo kon het eens gebeuren dat ik op het strand naast Gerard Joling lag te zonnebaden en dat Aysheline mij daar bij vertrek opmerkzaam op maakte. Nee, die had ik totaal niet herkend in zijn tanga...
En dan laat ik maar in het midden of ik Gerard Joling leuk vind of niet.

Zo was het onlangs raak op de redactie, toen Paul van Soest en Gerard Cox langskwamen. Meestal bezoeken BN-ers onze studio voor het ochtendprogramma van Pepijn Bierenbroodspot (SBS6, Reporter) en ook deze twee comedianten kwamen voor Pepijn. Rosalie, onze hoofdsales, vroeg aan Gerard of ze met hem op de foto mocht: "dat is zo leuk voor m'n moeder", zei Rosalie met een bedeesd stemmetje.
Waarop Gerard meewarig zijn hoofd schudde en zei dat het tegenwoordig droevig gesteld was met hem, nu er alleen nog foto's gemaakt werden "voor de moeders van al die mooie, jonge meiden".

Deze week was het opnieuw raak: Candy Dulfer kwam langs in de studio. Samen met vriend en manager. Nu vind ik Candy Dulfer heel erg leuk en heb ook nog weleens biertjes met haar vader gedronken in café België aan de Nieuwegracht in Utrecht, en dus zag ik mijn kans schoon voor een leuke foto. Alleen ben ik te schijterig voor mezelf (ik durfde vroeger ook nooit om een handtekening te vragen) en dus vroeg ik Candy of ze met Daniel op de foto wilde: "Da's zo leuk voor hem", wist ik te liegen. Helaas zetten 8-jarige kinderen dit soort leugentjes zelf recht door hardop te zeggen, dat-ie van zijn vader moest..........

Afijn, Daniel dus mooi op de foto bij een glimlachende en uiterst innemende Candy Dulfer.
We raken daarna even aan de praat, waarop Candy aan Daniel vraagt of hij zo van voetbal houdt? Ook zij had het oranje trico-tje om Daniel's schouders ontdekt.
Toen Daniel bevestigend antwoordde en zijn positie en elftalstand had doorgegeven, zei Candy dat haar vriend - die naast haar stond - een hele bekende voetballer was: "...uit Hongarije!".

Ik vroeg uiteraard wie hij dan wel was - ik herken immers zelfs Gerard Joling niet - en na het antwoord van Candy, dat we hier toch echt voor Belá stonden, begon Daniel opzichtig na te denken met drie vingers aan de kin en twee ogen naar het plafond.

Na enkele seconden wist hij Candy vervolgens mee te delen, dat Belá niet meer voetbalt, "want hij zit alleen nog maar in FIFA 2004...."

Ouders met kinderen boven de zes jaar herkennen ogenblikkelijk de origine van de woorden van Daniel: de Playstation! en vooral de liefde voor het spel FIFA.
En waar ik mijn kennis vroeger moest opdoen uit de papieren Winkler Prins, daar gebruiken kinderen de playstation dus voor.

Je begrijpt dat de volgende foto wél op verzoek van Daniel gemaakt werd, ondanks dat het hier dus gaat om een ex-voetballer. Of zoals Daniel mij toefluisterde: "een hele oude voetballer, Papa".

Ik wou dat ik oud was.

zondag 21 juni 2009

De laatste loodjes

Het is zondagavond.

De jongens doen alsof ze slapen, maar spelen stiekum met hun PSP onder het dekbed. Leuk om te zien dat zij rotsvast overtuigd zijn van het feit dat ik níet jong ben geweest en dus ook nooit stiekum lag te lezen met een zaklamp onder de dekens. We hadden vroeger en geen dekbed en geen PSP (op die van Fred van der Spek na dan) en bovendien moesten de handjes boven de dekens, anders zag J.........(vul zelf maar aan).

Jonathan ligt als 13-jarige puber zich zwaar voor te bereiden op zijn studententijd, door laat naar bed te gaan en zo mogelijk nog later op te staan. Zijn school kent het boor mij onbekende fenomeen van proefwerkweek. Dus hebben ze na die week gewoon vrij tot aan de vakantie! Niks geen onverwachte repetities van zeikerige leraren die je op die manier scherp probeerden te houden voor de dag des oordeels. Nee hoor, gewoon: afgemeten en ontdaan van elke onverwachte ingeving, een proefwerk. Aysheline zei me dat dat tegenwoordig in Nederland ook zo is.......

Afgelopen week heb ik een Radio en Televisie-training gehad van Radio Nederland Wereldomroep. Samen met nog 30 andere persmensen 4 dagen in de schoolbanken om te leren wat je eigenlijk al zou moeten weten: hoe presenteer je voor de camera en achter de microfoon.
De training werd gegeven door Desiree Martis (l) en Noraly Beyer (r). Desiree presenteert wekelijks een aantal uitzendingen voor Radio Nederland Wereldomroep, gericht op Suriname en de Nederlandse Antillen. Noraly kennen jullie waarschijnlijk wel. Ze is weg bij het NOS-journaal en geeft nu o.a. trainingen. Een erg innemende vakvrouw! Allebei trouwens.

De cursus was in meer opzichten leerzaam. Niet alleen vanwege de vele vaktips en trucs, maar ook vanwege het netwerken. Eindelijk tijd om met je collega's te praten en te discussiëren. Dat laatste vond ik erg educatief. Er is toch nog wel een verschil in benadering tussen vooral de manier van televisiemaken op Curaçao en in Nederland. Noraly lag regelmatig in de clinch met wat eigenwijze koppen van Telecuracao, die bepaalde zaken al jarenlang fout doen, maar dat natuurlijk niet durven toe te geven temidden van hun vakbroeders. En een ieder die weleens gekeken heeft naar Telecuracao weet meteen wat ik bedoel......
Als je meer foto's wil zien: Klik hier!

Deze week de laatste loodjes. En daarna Nederland. Wordt nog wel een drukke week, want staatsecretaris Albayrak en Bijleveld komen nog op bezoek. Maar eerst morgen gewoon weer een uitzending tussen 18.00 en 18.30 en 23.00 en 01.00 (NL-tijd). Als je wilt luisteren:

http://www.paradisefm.an/

En voor de trouwe bezoekers van mijn nieuwssite op http://www.curanieuws.com/: de site ligt eventje plat ivm met een meningsverschil met mijn Amerikaanse provider. Hij stelt namelijk dat ik 16,000 bezoekers per dag heb. En of ik mijn account van 70 dollar per jaar maar even om wil zetten naar 200 dollar per maand.........

Van zulke bezoekersaantallen kan ik alleen maar dromen. En dromen zijn bedrog.

p.s. mocht je ons willen bellen in Nederland, stuur dan even een mailtje. Dan stuur ik ons nummer z.s.m op.