zondag 30 december 2007

De dagen tussen Kerst en Oud & Nieuw

Holland is grauw, grijs en guur.....

En toch kan ik dit wel waarderen. Elke dag 30 graden verveelt niet, maar de afwisseling voelt toch goed. M'n neus zit wel weer dicht, Daniel hoest als vanouds en iedereen heeft lichte keelpijn. Aysheline schudt meewarig haar hoofd en wil eigenlijk zo snel mogelijk weer terug. Ik geniet echter van elke seconde en vind het heerlijk om alle mensen weer te ontmoeten.

Jonathan heeft afgelopen vrijdag zijn verjaardag gevierd met zijn oude klas van Et Buut Basisschool in het huis van Ties (zijn Mattie) in Zaandam. Met alle kadobonnen heeft hij in de Bart Smit zijn Wii-setje uitgebreid. Hij was er erg content mee. Nog blijer was hij met het weerzien van al zijn oude klasgenootjes.

De dag na Kerst zijn we naar Ajax-FC Twente geweest. De kranten schreven over een leuke pot, maar als je in de laatste minuut een goal om je oren krijgt, is geen enkele wedstrijd leuk. Ajax speelt dramatisch slecht.....het is maar goed dat we op Curaçao wonen en dat Rotterdam en Eindhoven ook slecht spelen (echt waar casaspider!), anders was het wel heel zichtbaar geworden. Daniel vond het allemaal fantastisch! Het was zijn eerste wedstrijd en hij genoot er zichtbaar van. Toen ik hem vroeg hoe hij het vond, zei hij: "heel erg leuk en heel erg stom, die laatste minuut".
Jonathan en Daniel slapen waar mogelijk bij vriendjes. Vannacht blijven ze bij Jaap en Maarten in Amsterdam. Op Oudejaarsavond gaan we naar Amersfoort, naar John en Mill. Niet vergeten vuurwerk en een oudejaarslot te kopen....

Ondertussen horen we goede berichten uit Curaçao. Wouter en Edith, die nu ons huis bewaken melden dat ze het zwembad ingewijd hebben. De kinderen zijn er niet meer uit te slaan. Ik hoop dat Wouter snel uitvindt hoe je foto's uit je camera krijgt en verstuurt, want ik word tamelijk ongeduldig. Wouter schijnt echter hele andere talenten te hebben.......

We genieten van hun huisje bij de Utrechtse brug. Heel lekker knus, mooie badkamer en heel veel krantenabonnementen. Bovendien, aan de rand van de A10 en de A2, dus je bent zo in de provincie. We moeten wel wennen aan al die buren die trap op en af lopen. Gek eigenlijk, dat hoe meer je je buren hoort, hoe minder je ze kent. Op Curaçao hoor ik mijn buren nooit, maar ik ken ze erg goed.

Overigens is het wel wennen hier, dat mensen elkaar niet groeten en elkaar straal voorbij lopen op straat. De meeste schrikken van mijn gegroet en mijn Ajo wordt al helemaal niet begrepen....
Is dit iets typisch voor Amsterdam?

zaterdag 22 december 2007

Bon PASKU

Aysheline was jarig afgelopen donderdag. Traditiegetrouw verwacht ze dat ik haar vraag wat ze wil hebben op haar verjaardag. Zo niet dit jaar. Ik leid normaal gesproken aan dezelfde ziekte als waar mijn vader behept mee was: de hints van het afgelopen jaar totaal vergeten in de week voorafgaand aan de verjaardag van je vrouw.....

Dit keer had ze echter een paar keer achter elkaar geroepen dat haar computer zo slow was. Mijn ervaring leert me dat Dell machines met 256k Rimm-geheugen niet vooruit te branden zijn, laat staan dat je nog ergens Rimm geheugen kan kopen (en voor een schappelijke prijs). Los van het feit dat geheugen als cadeau aan je vrouw toch wel opgevat kan worden als dieptepunt in je relatie....

Dus staat er nu een nieuwe computer, met 2Gig geheugen. En geen Dell, anders herhaalt zich dit verhaal over 3 jaar weer.

's Avonds zijn we met z'n allen gaan eten in de Kleine Wereld, een leuk restaurantje aan het Spaanse Water. Er liep weliswaar een grote rat rond, maar dat mocht de pret niet drukken. Over ratten gesproken: wij hadden van de week voor het eerst een muis in huis. Volgens kenners het gevolg van de bouwactiviteiten van ons zwembad. De werkmannen gooien hun etensafval tussen het bouwpuin. Vandaar.

Het zwembadje krijgt al aardig vorm. Vandaag is de rand betegeld en 1e Kerstdag wordt het water gebracht. Dat komt met een truck, want water is hier te duur om je zwembad zomaar mee te vullen.

Wouter en Edith met Laurens en Isis zijn gisteren met een uur vertraging aangekomen. Ze zitten tot morgen in Livingstone en zullen daarna in ons huis trekken. Wij vertrekken zondagavond om 7 uur en zijn dan maandagochtend in Amsterdam.

Een andere goede vriend van mij uit Nederland heeft kaartjes voor Ajax geregeld a.s. donderdag. We zitten op de hoofdtribune. Daniel zal dan voor het eerst een voetbalwedstrijd gaan zien! Onwillekeurig denk ik dan aan die reclame van Mastercard: onbetaalbaar moment!

Voor iedereen: een Bon Pasku!!!
en hopenlijk ook een witte......

maandag 17 december 2007

De laatste week

De titel van deze post lijkt erger, feit is dat we met de laatste week van het jaar op Curaçao bezig zijn. Op 23 december vliegen we voor een aantal dagen naar Nederland en hopen op 5 januari weer terug te komen. De aanloop naar deze reis zorgt voor nogal wat drukte, waardoor de weblog er enigszins bij inschiet.....

Afgelopen zaterdag zijn Jonathan, Michiel en ik de Christoffelberg opgeklommen. Jonathan en ik zijn er al eens geweest, dus dat deden we wel even opnieuw. We zouden Michiel met verve vooruit lopen. Jonathan hield zich aan dit scenario en was boven in 45 minuten. Michiel volgde knap op 1 minuut (hij moet een kortere weg hebben genomen!) en ik werd na 60 minuten opgehaald door Jonathan, die zich aan de top verveelde. Ik zei hem nog: it's lonely up there...... De foto samen vergoedde echter veel!

De spierpijn die mij nu teistert is niet noemenswaardig, maar weerhoudt mij ervan om naar de computer boven te lopen. Au. Mijn bovenbenen willen niet meer meewerken aan welke verhoging dan ook. Ook afdalingen vallen niet meer in de smaak bij mijn knikkende knieën (ze knikken ook voortdurend NEE)...

Vandaag hebben we Karin & Michiel naar Hato gebracht. Zij logeerden een 12-tal dagen bij ons in huis en naast vakantie vieren hebben ze ook een aantal klusjes opgeknapt die nog steeds wachtten op vlijt en ijver. Zo had ik nog steeds de afzuiginstallatie in de badkamer niet aangesloten, liep de deur wat aan en kon de lucht niet circuleren. Dat die deur aanliep (en niet sloot) was zo gek dus nog niet. Ook de gordijnen in de logeerkamer waren nog niet ingekort en zo kan ik nog wel even doorgaan. Alles is gefixed: bedankt!

Een aantal klussen bij mijn opdrachtgevers wacht op voltooiing voordat we in Nederland zijn en we moeten ons huis natuurlijk ook winterklaar maken voor Wouter en Edith, die tijdens ons verblijf in Nederland op het huis passen (en wij op de hunne in Amsterdam).

Of het zwembad afkomt voor vertrek staat nog te bezien. De bouwers zijn nu met de houten flonders bezig, maar Juan, de hoofdbouwer was ziek vandaag, en dan gebeurt er niet zoveel hebben we gemerkt.

Gisteren was de grote dag voor Jonathan. Hij werd 12 jaar! We hebben een leuk feestje voor hem georganiseerd in de middag en 's avonds hebben de kinderen gezamenlijk naar de film 'Scary Movie 4' gekeken. Niet mijn film, hoor. Zeker met de beamer en groot projectie op de muur, was-ie dubbel eng...

In Nederland gaan we nog een feestje vieren met zijn vriendjes van zijn oude school. Ties stelt zijn huis op de Botemakerstraat ter beschikking op 28 december. Alleen voor genodigden, sorry.

We gaan met gemengde gevoelens naar Nederland. De kou trekt ons helemaal niet, maar we willen wel graag familie en vrienden zien. Daarnaast is de euro voor ons op dit moment ook niet echt een fijne munt om te kopen. Toen wij op Curaçao aankwamen kochten we een Euro voor 2,20 gulden. Nu moeten we voor diezelfde euro 2,70 neerleggen!!!! Ons salaris (in guldens) is helaas niet meegegroeid....


Het mag de pret niet drukken. Tot straks!


O ja, ik moet Jonathan nog bedanken voor de felicitaties. Hij heeft veel e-mail & cadeautjes gekregen.......

maandag 10 december 2007

Porto Marie

Afgelopen weekend hebben Aysheline en ik gedoken op Porto Marie. Samen met Reinoud, Lenie, Marieke (hun dochter) en Tineke Knaap. Porto Marie is één van de mooiere stranden van Banda'abou (1) (zie foto) en bovendien hebben ze daar heerlijke kipsaté met friet. De zon werd op gezette tijden omgeruild voor tropische regenbuien, die zo waterrijk waren dat alleen schuilen in zee baat leek te hebben. Althans dat was de oplossing die Karin & Michiel, onze nog-niet duikende gasten - verkozen. Wij, als ingeburgerde Antillianen zagen de buien al komen en haastten ons richting Banda'ariba. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat deze meteorologische inzichten ingegeven werden door het feit dat Mamai om 17:00 uur op Hato landde. We moesten dus wel eerder weg om haar op te pikken....

Mamai blijft 3 maanden op Curaçao, net als vorig jaar. Op haar verzoek hebben we een huisje voor haar gehuurd op Rio Canario, de buurt waar zij met haar kinderen gewoond heeft en waar Aysheline groot geworden is. Voor haar is deze locatie beter dan ons huis, want wij wonen ver van haar kerk en vriendinnen af. Bovendien is haar oude buurtsuper om de hoek....

De verbouwperikelen gaan gestadig door. De zwembadbak is uitgedroogd en nu zijn de bouwers met het storten van kolommen bezig. Deze kolommen zijn nodig om de vloer rondom het zwembad te kunnen plaatsen. Deze is immers verhoogd om goed aan te kunnen sluiten bij de hoogte van de porch.

(1) op deze site kun je foto's bewonderen van een paar andere stranden van Curaçao!



woensdag 5 december 2007

Pakjesavond

"Zijn we er toch ingeluisd", zei Herman Kuiphof. Deze woorden spookten door mijn hoofd toen ik de Wii, wie? in prachtig blauw sinterklaaspapier inpakte. Doe je niet aan Sinterklaas, sta je toch je goeie geld weer te vergooien. Vrienden van mij, ... eh... grote, volwassen mannen intussen, verzekeren mij echter dat de Wii waanzinnig is.
Het zal aan mij waarschijnlijk niet besteed zijn, want behendigheid met games is mij ten ene male vreemd. Zo verslaat Daniel (7) mij met het grootste gemak wanneer we op de Playstation Need for Speed Carbon spelen. Hij hoeft niet eens op zijn player te kijken! Gelukkig kan ik in het echt met mijn Ford Explorer ook een onwijse drift maken, dus ik blijf bewonderingswaardig in de kinderogen.

Als moderne vader (44) spreek ik dit taaltje al aardig mee, vind je niet......?

Vanavond vieren we Sinterklaas met onze nieuwe gasten, Karin & Michiel. Karin is een goede vriendin van Aysheline uit vroegere tijden; Michiel heeft ze er gratis bijgekregen (Aysheline dan...). Samen zijn het ondertussen goede vrienden van ons allebei geworden en vandaag komen ze aan voor een 12-daagse vakantie.

Ze komen wel midden in de bouw terecht. Vandaag zijn de muren van het zwembad opgespoten en is onze mooie witte tuinmuur bevlekt ontvangen en ziet het er allemaal niet uit. De techniek die ze gebruiken is wel aardig. Op foto's in eerdere posts kon je zien hoe de enkellaags bekisting werd aangebracht, vandaag werd deze opgespoten. Ik heb er een filmpje van gemaakt:

Morgen gaan we één dagje drogen, waarna de coating gaat beginnen. De verwachting is dat het geheel toch af gaat komen voor ons vertrek naar Nederland.

Ku Dios Kè...zullen we maar zeggen!

dinsdag 4 december 2007

Sinterklaas, wie kent hem niet?

Zoals jullie wellicht weten, komt de Sint tussen alle drukte door, ook even op Curaçao langs. De discussie over deze traditie kan rond deze tijd in Nederland op heftige reactie rekenen, op ons eiland is daarvan niets te merken (op een paar weblogs na misschien...).

Wijzelf doen niet zoveel aan dit feest, ondanks mijn goede opvoeding. Maar er valt simpelweg niet aan te ontkomen, wil je dat je kinderen nog van je blijven houden. Jonathan (11) gelooft nog steeds heilig in de Sint, hoewel de geloofsspanne beperkt is tot de tijd rondom de uitreiking van de regalonan (cadeaux). Daniel (7) is net zo standvastig in zijn geloof: "vorig jaar was het een neppe Sint, pap, want hij praatte alleen maar Papiaments!"

Wie gedacht had dat de viering bij één van mijn opdrachtgevers een nieuwe stimulans zou geven aan het afnemende geloof (net als kerkbezoek bij ds. N. te H.) mijner kinderen, komt echter bedrogen uit. Op het ritme van Sinterklaasje, kom maar binnen... verscheen één van de mooiste Sinten, die ik ooit gezien heb (zie foto)! Nepper dan dit kon zelfs ik niet bedenken: een compleet wit geschminkte Antilliaanse Sinterklaas!

Geweldig!!!

Mocht er al een discussie zijn over de verschillende negatieve connotaties rondom het Sinterklaasfestijn, met deze witte Sint verstomt elke beroering. Een Sint met zwaar antillaans-nederlands accent, die bij elke veeg over het bezweette voorhoofd zijn schmink een beetje kwijtraakte. Door welke schoorsteen was deze Sint gekropen?
Volgend jaar doen wij weer mee, dat is een ding dat zeker is!

maandag 3 december 2007

De Tafelberg

Zaterdagochtend hebben Daniel en ik - stoere mannen van het eerste uur - de Tafelberg 'bedwongen'. Regen en wind trotserend - met de voeten in de modder - bestegen wij deze zware uitdaging. Om 7:45 begon de briefing aan de ingang van de mijnmaatschappij, die de Tafelberg exploiteert. Een groep van 60 mensen, voornamelijk makamba's stond klaar en werd verteld geen kristallen ter grootte van een pickup mee te sjouwen naar beneden. Daniel dacht daar onderweg geheel anders over, maar moest toch zijn meerdere erkennen in het stukje kristal, waar hij zijn oog op had laten vallen. Gelukkig had zijn vader hamer en beitel meegenomen (stond in de brochure) en ons huis is alsgevolg weer wat stenen rijker, getuige het bericht van gisteren, zal dat thuis niemand opvallen...

De Tafelberg leverde in vroegere tijden fosfaten op, maar levert nu alleen nog fijn bouwzand en steenslag. De westkant van de berg (zie foto) is het deel dat zichtbaar is voor iedereen. Mijnbouw is daar gestaakt om het zicht voor toeristen niet nog lelijker te maken. De oostkant, alleen zichtbaar voor Willy Maal, is daarom nu aan de beurt.

De tocht naar de top valt wat tegen. De spierballentaal taal aan het begin van deze post werd voornamelijk bedacht in de auto, want lopen op de berg is vanwege de mijnbouwactiviteiten niet toegestaan. Vier keer mag je de auto uit en kun je genieten van een adembenemend uitzicht: Deze foto, met op de voorgrond het Spaanse Water, kijkt in westelijke richting. Ons huis op Jan Thiel vind je onderaan het pijltje.

De hele tocht was gepland met Aysheline en Jonathan erbij, maar de logistiek rondom de bouw van het zwembad en verbouw van de vide plus het feit dat Jonathan schoolactiviteiten op de Römerschool had noopte ons de bezetting naar de Tafelberg te herzien.

Ben je op Curaçao en wil je ook een keer naar boven? Bel dan naar tel: 864 1950, fax: 864 2892, mobiel: 522 9610 of mail naar: esdiooms@carib-online.net.

zondag 2 december 2007

2 juni 1995

"Keerpunten in het leven dienen gemarkeerd te worden", zei Arjan van Lagen. Daar stonden wij, in Abcoude, voor kerk en gemeentehuis en begonnen aan een avontuur die ons Jonathan en Daniel, lief en leed, voorspoed en tegenslag, Nederland en Curaçao bracht.

Veel tijd om er stil bij te staan is er niet. Vandaag is ook geen keerpunt. Een mijlpaal op zijn hoogst: de langste relatie uit ons leven!!!
De verbouwing van zwembad (dag 4) en vide hebben ons huis een beetje overhoop gehaald en te laat hebben we gerealiseerd dat één en ander niet de gewenste ambiance oplevert voor het vieren van een mijlpaal. Maar wellicht tijdens ons verblijf in Nederland - aan het eind van deze maand - kunnen we zo'n moment kiezen.
Vanmiddag is er een optreden van van het Weezer Combo van Dennis (van Marla) op Blauwbaai. Ik neem Dennis (uit Nederland) mee en zet hem daarna af op Hato. Zijn vakantie zit er op. Daarna met z'n vieren uit eten.
Maar eerst de rotzooi in huis opruimen vandaag. De vide heeft een nieuwe laminaatvloer en hekwerk gekregen en de dozen die voor deze klus opzij moesten worden gezet, staan nu in de woonkamer. De parketlegger vroeg nog: "zijn jullie hier net komen wonen?" Grapjas.